Skessuhorn - 16.01.2019, Blaðsíða 8

MIÐVIKUDAGUR 16. JANÚAR 20198
Jákvætt
námskeið um
hjónaband og
sambúð
RVK: Séra Þórhallur Heim-
isson boðar námskeið fyr-
ir hjón og sambúðarfólk 4.
mars næstkomandi klukk-
an 19 í Reykjavík. Markmið
kvöldsins er að kveikja fersk-
ar hugmyndir í sambandinu,
að finna nýjar leiðir til að
leysa vanda, að gera gott
samband betra og traustara
og að skoða samskipti til að
styrkja þau. Verkefni verða
leyst, fyrirlestrar fluttir, æf-
ingar og „mindfullness“. Í
lok námskeiðsins fá þáttta-
kenndur sjö vikna heima-
verkefni til að styrkja sam-
bandið enn frekar. Nánari
upplýsingar og skráning á:
thorhallur33@gmail.com og
í síma 891-7562.
-mm
Aflatölur fyrir
Vesturland
dagana 5.-11. janúar
Tölur (í kílóum)
frá Fiskistofu:
Akranes: 3 bátar.
Heildarlöndun: 23.656 kg.
Mestur afli: Eskey ÓF:
11.519 kg í þremur róðrum.
Arnarstapi: 1 bátur.
Heildarlöndun: 3.205 kg.
Mestur afli: Kvika SH:
3.205 kg í einum róðri.
Grundarfjörður: 5 bátar.
Heildarlöndun: 299.516 kg.
Mestur afli: Hringur SH:
87.313 kg í tveimur löndun-
um.
Ólafsvík: 15 bátar.
Heildarlöndun: 272.951 kg.
Mestur afli: Kristinn SH:
45.966 kg í fjórum róðrum.
Rif: 14 bátar.
Heildarlöndun: 390.408 kg.
Mestur afli: Rifsnes: 87.170
kg í tveimur löndunum.
Stykkishólmur: 4 bátar.
Heildarlöndun: 23.697 kg.
Mestur afli: Leynir SH:
11.275 kg í tveimur róðrum.
Topp fimm landanir á
tímabilinu:
1. Tjaldur SH - RIF:
68.804 kg. 7. janúar.
2. Rifsnes SH - RIF:
58.120 kg. 7. janúar.
3. Sigurborg SH - GRU:
55.841 kg. 8. janúar.
4. Örvar SH - RIF:
55.752 kg. 8. janúar.
5. Hringur SH - GRU:
51.505 kg. 6. janúar.
-kgk
Hilmir B Auðunsson, pípulagn-
ingameistari og annar eigandi fyr-
irtækisins HP pípulagnir í Borg-
arnesi, segir mikinn skort vera á
pípulagningamönnum og öðrum
iðnaðarmönnum í Borgarnesi og
nágrenni. Hann segist áhyggju-
fullur yfir því hversu fáir sækja sér
menntun í iðngreinum og hversu
erfitt er orðið að fá fólk til starfa.
Blaðamaður Skessuhorns hitti
Hilmi á verkstæði fyrirtækisins
í Brákarey í Borgarnesi. „Ég hef
rekið þetta fyrirtæki frá árinu 2012
og það sem hefur alltaf háð okk-
ur er mannekkla. Það vantar iðn-
aðarmenn og þá sértaklega píp-
ara og múrara hér á þessu svæði.
Enda þarf að fara til Hafnarfjarð-
ar að sækja sér menntun í þessum
iðngreinum,“ segir Hilmir. „Ég
veit allavega ekki til þess að þetta
sé kennt í öðrum skólum nema að
litlu marki.“
Iðnaðarmenn sóttir
út fyrir Borgarnes
Vegna skorts á starfskrafti hafa HP
pípulagnir aðeins getað tekið við
um 60% þeirra verkefna sem leit-
að er til þeirra með. Það er því al-
gengt að leita þurfi að iðnaðar-
mönnum af höfuðborgarsvæðinu
til að taka að sér verkefni í Borg-
arnesi og nágrenni. „Þegar ég fer
í vinnuna á morgnana verð ég allt-
af var við bíla með iðnaðarmönn-
um úr Reykjavík sem eru að koma
hingað á svæðið til að vinna. Mér
þykir það mjög leiðinlegt og ekki
síst vegna þess að þessi pening-
ur fer allur úr héraðinu,“ seg-
ir Hilmir. „Þeir sem ráða þessa
iðnaðarmenn þurfa venjulega að
borga þeim aukalega fyrir akstur
svo þetta er dýrara heldur en að
fá heimamenn. Svo fer allt útsvar
af launum þessara iðnaðarmanna
suður. Ef við hefðum fleiri iðnað-
armenn hér myndi það gera sveit-
arfélagið öflugara,“ segir Hilmir.
Góð fjárfesting að taka
nema á samning
Eitt sem Hilmir hefur velt fyrir sér
undanfarið er hvort það væri mögu-
leiki að breyta Menntaskóla Borg-
arfjarðar og opna þar iðnaðardeild
þar sem til dæmis væru kennd-
ar pípulagningar og múrverk, því
þessar iðngreinar vantar tilfinnan-
lega. „Við erum með fínt iðnnám á
Akranesi, bæði í smíði og rafvirkj-
un. En það vantar pípara og múr-
ara á þessu svæði svo kannski væri
það góð viðbót við menntaskólann
hér. Þetta er stórt húsnæði en nem-
endafjöldi hefur undanfarið, eft-
ir því sem ég best veit, verið langt
undir því sem skólinn getur tek-
ið við. Húsið gæti því eflaust verið
betur nýtt,“ segir Hilmir og bætir
því við að aðeins séu um vangavelt-
ur hans að ræða. „Ég veit í raun ekki
hvort þetta sé möguleiki yfir höfuð,
hvað það kostar eða hvernig svona
væri framkvæmt. En ég hef samt trú
á því að ef vilji er fyrir hendi væri
hægt að gera þetta.“
En sér Hilmir fyrir sér að iðn-
nemendur í Borgarnesi gætu komist
á samning þar? „Ég gæti vel hugsað
mér að taka nema að mér, sérstak-
lega ef það er einhver sem er lík-
legur til að búa og vinna hér áfram.
Það fylgir því kostnaður að taka að
sér nema sem eru jafnvel blautir
bakvið eyrun í þessum efnum. Þeir
þurfa þjálfun og reynslu áður en
vinnuveitandinn fer að fá eitthvað
út úr þeim. En ég get vel hugsað
mér að eyða peningum og tíma í
að þjálfa upp nema ef viðkomandi
gæti hugsað sér að starfa áfram hjá
mér þegar reynslan og þjálfunin er
komin. Það er bara góð fjárfesting
að taka nema á samning og kenna
honum og þjálfa ef hann myndi svo
vera í svona fimm ár eða lengur,“
segir Hilmir og brosir. „Ég hef tek-
ið að mér nema einu sinni og hann
keppti svo á Íslandsmeistaramóti
í pípulögnum og „stútaði“ keppn-
inni. Ekki að ég sé að halda því fram
að ég eigi einhvern þátt í því,“ segir
Hilmir og hlær.

Iðnmenntun ekki síðri
en háskólamenntun
Hilmir hefur líka áhyggjur af því að
krökkum sé frekar beint inn á bók-
námsbrautir en iðnnám að loknum
grunnskóla og að stefnan sé alltaf
sett á háskólanám. Hann segist vilja
sjá iðnnámi gert hærra undir höfði
en hefur verið undanfarin ár, það sé
líka góður kostur fyrir marga. „Ég
vil alls ekki lasta háskólamenntun
á neinn hátt, enda er mikilvægt að
fólk sæki líka menntun þangað. En
ég vil samt ekki að krakkar haldi að
það eigi alltaf að vera stefnan og að
þeir sem fari í iðnnám séu annars
flokks. Iðnaðarmenn vinna mikil-
væg störf og það er alveg hægt að
fá góð laun sem iðnaðarmaður. Ég
hugsa meira að segja að margir iðn-
aðarmenn séu með töluvert hærri
laun en margir háskólamenntað-
ir,“ bætir hann við. „Við verðum
líka að átta okkur á því að bakvið
einn verkfræðing eru nokkrir iðn-
aðarmenn og þessi hlutföll mega
ekki snúast við. Það er ekki hægt að
hafa einn mann á hamrinum bakvið
hverja tíu verkfræðinga,“ segir hann
með festu.
Hefur ekki mannskap í
stóru verkin
Hjá HP pípulögnum eru þrír til
fjórir starfsmenn hverju sinni en
Hilmir hefur auglýst eftir fleiri
starfsmönnum með reglubundnu
millibili síðustu tvö ár en án ár-
angurs. „Það er bara engin píp-
ari á þessu svæði og frekar tak-
markaður áhugi að fara að læra.
En við höfum næg verkefni,“
segir Hilmir og bendir blaða-
manni á töflu á veggnum. Þar er
þétt skrifaður listi yfir verk sem
bíða þeirra hjá HP pípulögnum.
„Þetta er hluti af því sem bíður
bara eftir okkur og þarna er tafla
sem ég á eftir að setja upp því hin
er of lítil,“ segir hann og bend-
ir blaðamanni á töluvert stærri
töflu á gólfinu. „Ef það myndu
koma til mín svona fjórir pípar-
ar í dag í leit að vinnu gæti ég
komið þeim í verkefni strax. Mér
þykir svo leiðinlegt að við sjáum
tækifærin og sjáum góðærið sem
er í gangi en við getum ekki tek-
ið fullan þátt í því. Ég veit að þó
ég tali um að það vanti pípara hér
á þessu svæðið er þetta ekki eina
svæðið. Það vantar bara pípara
alls staðar, og iðnaðarmenn al-
mennt,” segir Hilmir. „Því miður
höfum við ekki mannskap í stóru
verkin hér í Borgarbyggð en við
erum mikið að vinna í sumarhús-
um og hér í kring. Ásamt því að
þjónusta fyrirtæki og stofnanir á
svæðinu. Það væri því alveg rosa-
lega gott fyrir nema að koma til
okkar. Svona lítil fyrirtæki eins
og þetta eru oftast með mun fjöl-
breyttari verk en stærri fyrirtæki.
Nemar myndu því alltaf fá mjög
fjölbreytta þjálfun hjá okkur.“
Reynir að gera vel við
starfsmenn
Hilmir vann um tíma í Noregi
þar sem hann var verkstjóri með
nokkra undirmenn. Þar segist
hann hafa lært mikilvægasta þátt-
inn í fyrirtækjarekstri. „Eigandi
fyrirtækisins sagði einu sinni sem
oftar á fundi: „Fyrirtæki er mann-
auðurinn,“ og þetta hefur setið
eftir hjá mér. Fyrirtæki er fyrst og
fremst mannskapurinn sem hjá því
vinnur og þá skiptir miklu máli að
vera með góða menn í vinnu. Og
reyna að gera vel við þá. Þeir sem
vinna fyrir okkur eru með okkar
orðspor svo við verðum að geta
treyst þeim fyrir því. En til þess
að við getum gert það verðum
við líka að koma þannig fram við
starfsmenn að þeir fari vel með
okkar orðspor,“ segir Hilmir og
bætir því við að þeir leggi mikla
áherslu á að starfsmenn hjá þeim
vilji vinna hjá þeim áfram og þá sé
lykilþáttur að borga starfsmönn-
um laun við hæfi og gera þannig
vel við þá að þeir vilji vera áfram.
„Það er vel hægt að fá góð laun
sem iðnaðarmaður og ég legg
alltaf áherslu á að reyna að borga
starfsmönnum mínum í samræmi
við þann pening sem þeir skapa
fyrirtækinu.“
Aðspurður hvort pípulagningar
séu fyrir alla segir Hilmir svo vera.
„Ef viðkomandi hefur áhuga og
vill vinna við þetta þá; já. Það eru
ekki margar stelpur í þessu fagi og
kannski halda sumir að það sé lík-
amlega erfitt að vera pípari en svo
er ekki. Þú þarft ekki að geta bor-
ið sérstaklega þunga hluti eða vera
neitt sérstaklega sterkur. Að vera
pípari hentar því bara öllum þeim
sem vilja. Ég vona bara að fleiri
fari að skoða iðnnám og að við
fáum fleiri iðnaðarmenn hingað í
Borgarnes. Það er minn draumur
að fyrirtækin hér í Borgarnesi geti
sjálf mannað störfin í verkefnun-
um hér á svæðinu. Þannig höld-
um við peningunum hér í okkar
byggð og getum orðið enn sterkar
samfélag,“ segir Hilmir að end-
ingu. arg
Skortur á pípulagningamönnum
í Borgarbyggð
Vill að skoðað verði hvort menntaskólinn geti boðið upp á iðnnám
Hilmir B Auðunsson, pípulagningameistari og annar eigandi fyrirtækisins HP pípulagnir í Borgarnesi.