Skessuhorn - 23.10.2019, Blaðsíða 19

MIÐVIKUDAGUR 16. oKTóBER 2019 19
Magnús Fjeldsted tók nýverið við
starfi verslunarstjóra N1 í Borgar-
nesi, stærstu vegasjoppu landsins.
Magnús er 46 ára Borgfirðingur,
búsettur í Borgarnesi, giftur Mar-
gréti Ástrósu Helgadóttur, börn
þeirra eru þrjú og eitt barnabarn
nýlega komið í heiminn. Hann er
viðskiptafræðingur og bakari að
mennt og hefur m.a. starfað við Ar-
ionbanka, í Geirabakaríi, við veiði-
vörslu og um tíma á Skessuhorni
við útgáfu ferðablaðs. Aðspurð-
ur segist hann hlakka til að tak-
ast á við nýtt starf. „Það er mik-
ið af góðu fólki sem vinnur hér á
N1 í Borgarnesi. Fólk frá nokkrum
löndum með fjölbreytta reynslu og
frá mismunandi menningarheim-
um. Það verður gaman að kynn-
ast þessu fólki og örugglega áhuga-
vert.“ Aðspurður segir hann það
markmið sitt og N1 að sjá til þess
að viðskiptavinir fái bestu þjónustu
sem hægt er að veita. „Hér ætlum
við að skapa umhverfi þar sem við-
skiptavinir finna að þeir séu vel-
komnir og að við séum hér til að
þjónusta þá. Ég mun leggja metn-
að í að stöðin og umhverfi hennar
verði í sem allra besta lagi, og hér
verður starfsfólki uppálagt að vera
meðvitað um þjónustuhlutverk sitt.
Við munum bjóða því þjálfun svo
þjónustan verði alltaf fyrsta flokks.
Starfsfólki þarf alltaf að líða vel í
vinnunni því það skynja viðskipta-
vinirnir.“
Réttur dagsins
er minn réttur
Ekki verða gerðar miklar breyting-
ar á þjónustuframboði í N1 í Borg-
arnesi til að byrja með, en þó legg-
ur Magnús áherslu á að fylgst verð-
ur með tíðarandanum. Hann segir
það markmið N1 að veita viðskipta-
vinum góða og snögga þjónustu og
bjóða upp á sem breiðast vöruúrval.
„Við ætlum einfaldlega að verða
besti valkosturinn við hringveginn.
Samkeppnin hér í Borgarnesi er
mikil og er alltaf að aukast. Tæki-
færi N1 liggja því einkum í því að
veita góða þjónustu á góðu verði.
Við höfum og munum áfram leit-
ast við að uppfæra vöruframboðið
eftir tíðarandanum. Við erum með
stærsta gólfflötinn og stærstu bíla-
stæðin og getum þar af leiðandi
tekið á móti stærri hópum en sam-
keppnisaðilarnir.“
Aðspurður í lokin um hvort hann
eigi sér uppáhaldsrétt á matseðl-
inum svarar Magnús Fjeldsted:
„Rikki kokkur er frábær og því er
ómögulegt að velja. Réttur dagsins
er minn réttur.“ mm
Það er mjög heitt hérna í Níger,
en núna þegar ég bý hérna og sit
sveittur við að skrifa þennan pist-
il þá kemur hitinn mér ekki leng-
ur á óvart. Hinsvegar í sumar, þeg-
ar ég sat svalur í blessaða Borgar-
nesi og var að lesa mér til um Níg-
er, þá kom það mér á óvart að ég
væri að flytja til lands sem í alvör-
unni er kallað Steikarpanna heims-
ins. Kannski er lýsingin dregin af
því að landið lítur ögn út á landa-
korti eins og steikarpanna í Sahara
eyðimörkinni, en auðvitað kemur
nafnið aðallega til vegna þess að hér
er oft óbærilega heitt.
Ég hef, ólíkt flestum sem hér
búa, aðgang að miklum lúxus sem
hjálpar mér að kæla mig niður og
það er að heimilið mitt er með
sundlaug og loftkælingu. Þetta eru
auðvitað ótrúleg forréttindi sem ég
ætti alltaf að hafa í huga og vera
þakklátur fyrir, en því miður er ég
gleyminn og fer stundum í mínum
breyskleika að kvarta. Til dæm-
is koma tímabil eins og í dag þeg-
ar rafmagnið virkar ekki og ég sit
hér svo ógurlega sveittur og stari
með biðjandi augum á rafmagns-
lausu loftkælinguna. Þegar svona
gerist get ég, fullur forréttinda,
venjulega farið út í garð þar sem
litla svala sundlaugin kemur mér til
bjargar. En í dag er heimilishjálpin
með slæmar fréttir, eftir storminn í
nótt er sundlaugin full af einhverju
grunsamlegu gruggi og mér er sagt
að best sé að bíða með sundið þar
til að búið sé að hreinsa þetta.
Já, hér býr hvíti karlmaðurinn frá
Íslandi í húsi með heimilishjálp og
öryggisverði og spyr hvenær ein-
hver komi til að hreinsa sundlaug-
ina hans, sundlaugina við húsið í
eyðirmerkurborginni. Ég ranka við
mér og mig hryllir við þessari ný-
lenduherratilfinningu! Kærastan
var búin að segja við mig áður en
ég kom hingað að við værum með
fólk í vinnu á heimilinu, og að það
sé víst eðlilegt og nauðsynlegt fyrir
útlendinga sem flytja hingað til að
starfa fyrir Sameinuðu þjóðirnar, en
mér þykir þetta samt svo skrítið.
Öryggisverðirnir eru líkleg-
ast nauðsynlegir í landi þar sem
hryðjuverkasamtök eru að færa sig
upp á skaftið, en að hafa heimilis-
hjálp taldi ég nú fullmikið af hinu
góða og alveg óþarft. Ég sagði með
stolti við kærustuna að ég væri vel
uppalinn íslenskur karlmaður og
væri vanur að elda, þrífa, þvo föt
og gæti vel séð um öll heimilisverk-
in. Hún brosti og sagði þetta góða
kosti og ég ætti endilega að hjálpa
til, en að maðurinn sem væri heim-
ilishjálpin okkar gerði svo miklu
meira en bara hefðbundin heimilis-
verk.
Væri ég til dæmis tilbúinn að
standa klukkutímum saman á
markaðnum og prútta á hinu ýmsu
tungumálum til að kaupa í matinn?
Gæti ég áttað mig á innlendu skrif-
finnskunni sem felst í einföldustu
verkum eins og að borga rafmagns-
reikninginn eða ögn flóknari verk-
um eins og að finna meindýraeyði ef
gat kemur í húsvegginn? Kærastan
sagði að líklegast gæti ég ekki einu
sinni skipt um ljósaperu hérna því
sumar perur fást bara á Stóra mark-
aðinum. Ég muldraði eitthvað um
að ég væri nú fullorðinn maður og
gæti vel farið á markaðinn og keypt
ljósaperu. Það var áður en ég vissi
að Stóri markaðurinn eða Grand
marché er víst aðeins annað en bara
Kringlan heima á Íslandi. Þetta eru
yfir 4000 búðir og básar í völund-
arhúsi af veggjum og tjöldum þar
sem þúsundir af fólki koma saman
í steikjandi hita til að prútta um allt
milli himins og jarðar. Allt í góðu,
að vera húshjálp er vel launuð vinna
í samanburði við svo margt hérna
og ekki vil ég taka atvinnuna frá
þessum frábæra manni, og ég skil
betur núna af hverju það er gott
að vera með heimilishjálp sem veit
hvernig lífið hér í Níger virkar.
Það er samt svo heitt! Mig dagd-
reymir um hve gott það var að vera
heima á Íslandi og fara í ískalt sjó-
sund með skemmtilegu fólki. Hins-
vegar er hér enginn sjór bara Sa-
hara eyðimörkin og áin Níger sem
landið er nefnt eftir. Bíddu nú við,
ég bý nú ekki langt frá ánni, kannski
get ég farið og tekið smá sundsprett
í ánni og kælt mig niður. Verð-
ur þetta kannski eins og sjósundið
heima, heilsusamleg og hressandi
leið til að njóta lífsins með góðu
fólki? Nei því miður, í sjósundinu
heima þarf ég kannski að huga að
flóði og fjöru en ef ég fer varlega
þá er sundið þar í góðu í lagi. Hins-
vegar er heimilishjálpin snöggur að
benda mér á að hérna þurfi ég huga
að flóðhestum og fjölbreyttum
sníkjudýrum, og sama hvað ég fari
varlega þá muni sundið hér aldrei
vera í góðu lagi. Ég kinka skömm-
ustulega kolli, betri er sviti en sund
í þessu tilfelli, en ég vil samt fá að
sjá þessa Nígerá almennilega þótt
hún sé full af morðóðum flóðhest-
um.
Það kom loks að því að ég sá ánna
almennilega. Til að fagna því að
kærastan er núna að mestu búin að
jafna sig á þremur malaríum, nóró-
veiru og alvarlegri lungnabólgu þá
fórum við á algjört draumastefnu-
mót. Við lögðum af stað og keyrð-
um krókaleið framhjá forsetahöll-
inni, gegnum fátækrahverfi og
framhjá ökrunum þar til við fund-
um stað til að leggja bílnum við ár-
bakkann. Vinalegur ungur maður
bauð okkur far á litla bátnum sín-
um og áður en ég vissi af vorum við
komin út að eyju í miðri ánni þar
sem búið var að byggja lítinn veit-
ingastað. Með kalda drykki í hönd
skáluðum við fyrir batnandi heilsu
og nutum þess að horfa saman á
sólsetrið.
Stundin þarna var svo góð að
þegar ég horfði yfir ánna þá var
mér loksins alveg sama um hitann
hérna í Níger, það er kannski ekki
æskilegt að synda í þessari á en mik-
ið ógurlega er hún falleg. Lífið er
gott og það eru mikil forréttindi að
fá vera hérna, en mestu forréttindin
af öllu er að hafa heilsuna í lagi.
Magnús Fjeldsted á kontórnum í N1 Borgarnesi.
Magnús ráðinn verslunarstjóri N1 í Borgarnesi
Pstiill - Geir Konráð Theódórsson
Forréttindi og flóðhestar