Hugur og hönd

Ataaseq assigiiaat ilaat

Hugur og hönd - 01.06.1986, Qupperneq 11

Hugur og hönd - 01.06.1986, Qupperneq 11
11. Samstarf og samstaða Jens er djarfur í framleiðslu sinni og óhræddur við að reyna nýjar leiðir. Hvort sem um er að ræða gerð nytja- hluta, skarts eða skúlptúra er hann í stöðugri þróun, forvitnilegri þróun. Nú síðast er hann farinn að blanda málmum, láta t.d. tvær tegundir renna saman í sama fleti, eins og silfur og lá- tún eða silfur og kopar. „Þetta er mjög skemmtilegt og gefur ýmsa mögu- leikaþ segir Jens. „Hansína byrjaði á því að nota tvenns konar málma hlið við hlið og þá hugkvæmdist mér þetta. Skrýtið að engum skuli hafa dottið þetta í hug áður. “ Nú gera þau þetta öll jöfnum höndum á verkstæðinu og má sjá eftir þau marga fallega gripi þar sem fletirnir skipta litum. Hjá Jens er unnið af elju og áhuga og sífellt koma fram nýjar hugmyndir sem unnið er úr eftir þvi sem tíminn leyfir. Stórir hlutir, smáir hlutir, allt er vandað og hönnun frumleg. Jón Snorri segir frá því að á verkstæðinu ræði þau allar hugmyndir, ráðleggi hvert öðru sitt á hvað, en leysi verkefn- in eftir eigin höfði er til framkvæmd- anna kemur. Jens hafi alltaf haft afar hvetjandi áhrif á þau hin og ýtt undir hugmyndir þeirra. Og þetta á við hvort sem í hlut eiga skartgripasmíð eða skúlptúrgerð. Þessi hvatning og já- kvætt samstarf ásamt góðum viðtök- um viðskiptavina hefur orðið til þess að auka fjölbreytni í smíðum. Einnig er þaðan sprottin dirfskan til að vinna með ný efni og gera tilraunir fram og aftur. Gömlu aðferðirnar voru helst að steypa, sísilera, grafa og svo víravirki. „En ég hafði ekki áhuga á víravirkiþ segir Jens. „Margir gullsmiðir létu myndskera teikna fyrir sig munstur, sem þeir notuðu í steypumót. Algengt var að steypa marga samskonar hluti, því að flest var myndskreytt eins og skeiðar og slíkt. En ég hafði takmark- aðan áhuga á þessu líka, þó að ég gæti teiknað min munstur sjálfur. Mig langaði að vinna eitthvað eftir eigin innblæstri. I náminu varð allt að vera eins og spegill, það var klassisk hefð, þannig hafði verið unnið gegnum ald- irnar. En „dellumakari“ býr sér til nýja hefð“ Jens hlær og heldur áfram: „Þó er þekkingin á gömlu aðferðun- um og venjunum nauðsynleg undir- staða og ég bý að árunum í Kaup- mannahöfn, þar sem mestur náms- tíminn fór í að læra hefðbundnar að- ferðirí* Gamli stíllinn hæfði ekki Jens og samherjum hans, en segja má að elstu verkfærin fari sérlega vel í hönd- um þeirra, þvi að þau nota mikið ham- ar og klippur. Þau hafa tileinkað sér frumstæðar aðferðir og menn kunna vel að meta árangurinn. Meðbyr Þátttaka þeirra þremenninga í sýn- ingum er umtalsverð. Gripir eftir þau hafa verið valdir á alþjóðlegar sýning- ar, eins og Scandinavia today, sýningu í New York 1984, þar sem Jens átti verk; Form Island, sem er umfangs- mesta sýning á íslenskum listiðnaði til þessa og fyrst sett upp í Listiðnaðar- safninu í Helsinki í apríl 1984. Á hana voru valin verk eftir þau öll þrjú, og sýningin var sett upp á þremur stöðum öðrum í Finnlandi. Því næst fór hún til Árósa í Danmörku, Borás í Sví- þjóð, í mars 1985 var hún í Osló og hér í Norræna húsinu í október sama ár. Hansína hefur tekið þátt í nokkrum samsýningum öðrum, t.d. UM, sýn- ingu ungra myndlistarmanna á Kjar- valsstöðum 1983. Jens og Jón Snorri tóku þátt í nokkrum sýningum í Dan- mörku árin 1981 og ’82; báðir áttu verk á Sýningu Félags gullsmiða í List- munahúsinu í Reykjavík 1982; einnig áttu báðir verk á Hönnun ’82 á Kjar- valsstöðum og á Kirkjulistarsýningu á Kjarvalsstöðum 1983, og er þá aðeins nefndur hluti sýninga þeirra. Öll segja þau frá því, listasmiðirnir, að stundum hafi þau orðið að taka mið af tískunni, en hafi þó aldrei lagt sig mikið eftir henni. Fyrst og fremst hafi þau gert það sem þau sjálf hefur langað til og jafnvel að einhverju leyti skapað tísku svo að aðrir hafa fylgt í fótspor þeirra. „Við improviserum eig- inlega,“ segir Jens, „eða með öðrum orðum: við vinnum eftir því sem and- inn blæs okkur inní‘ Og þau komast upp með það, það er meira en margur annar listamaðurinn hefur getað. Að auki er gróska í fyrirtækinu, sem er uppörvandi fyrir þremenningana og áhugaverð fyrir okkur hin sem fylgj- umst með. Rúna Gísladóttir 8. Silfurskál með íslenskum steini eftir Jón Snorra. 9. Skúlptúr úr silfri á grágrýtisstöpli eftir Jón Snorra. 10. Jón Snorri Sigurðsson að störfum á verkstæðinu. 11. Jens Guðjónsson á verkstæði sínu. Ljósmyndir: Magnús Hjörleifsson nr 1,5, 8,9,11 og 12. Guðmundur Ingólfsson nr 2, 3, 6, 7 og 10. Guðrún Tryggvadóttir nr 4. HUGUR OG HÖND 11

x

Hugur og hönd

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur og hönd
https://timarit.is/publication/1414

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.