Feykir - 29.11.2017, Side 11

112 01 7
Þórólfur á Hjaltastöðum við Fossána.
12 01 7
Nönnu kannast örugglega allir við sem
einhvern tímann hafa heyrt talað um
matreiðslubók enda hefur hún gefið út
tuttugu slíkar síðustu nítján árin auk
þess að hafa skrifað ótal þætti um mat í
hin og þessi blöð og tímarit. Fyrsta bók
Nönnu, Matarást, var endurútgefin í
haust en hún er sannkallað afræðirit
um mat og matargerð og er hún til á
fjölmörgum heimilum.
Feykir falaðist eftir nokkrum upp-
skriftum hjá Nönnu og lagði fyrir hana
nokkrar spurningar í leiðinni.
Nanna segir matreiðsluáhugann
ætíð hafa verið til staðar og þegar
hún var átta ára hafi hún óskað sér
matreiðslubókar í jólagjöf. Ýmsar
bernskuminningar á hún um mat-
reiðslutilraunir, flestar misheppnaðar.
Við spurðum Nönnu um steypu-
járnspottana, hvort þeir væru dýrir og
vandmeðfarnir?
„Steypujárnspottar skiptast í emi-
leraða potta og óhúðaða járnpotta
og þeir þurfa misjafna meðferð. Með
þá emileruðu skiptir mestu að hita
þá ekki of hratt eða mikið og kæla þá
ekki snöggt. Og skrúbba þá ekki með
stálull. Þeir óhúðuðu þola háan hita
mjög vel en geta ryðgað ef maður
sápuþvær þá eða lætur standa vatn í
þeim lengi. Og það þarf að olíubera
þá af og til. Svona pottar geta verið
mjög dýrir en eru það alls ekki alltaf
og það er lítill sem enginn munur á
notkun dýrra og ódýrra potta, þeir
skila jafngóðum mat. Þeir dýru endast
stundum betur. En gamlir, slitnir og
jafnvel svolítið ryðgaðir pottar eru vel
nothæfir, til dæmis til að baka brauð
og elda grænmeti, þótt maður beri þá
kannski ekki á borð í matarboði. Besta
steypujárnspannan mín er 50-60 ára
gömul Husqvarna-panna.“
Er hægt að elda hvað sem er í
pottunum?
„Já, eiginlega, en það er svo sem engin
ástæða til að sjóða grænmeti eða grjón
í þeim. Hins vegar henta þeir mjög vel
til að ofnsteikja kartöflur og annað
Litið í pottana
hjá meistara
matreiðslubókanna
UMSJÓN
Fríða Eyjólfsdóttir
Jólauppskriftir Nönnu Rögnvaldar
Nýlega kom út bókin Pottur, panna og
Nanna en hún er eftir Skagfirðinginn Nönnu
Rögnvaldardóttur, ritstjóra hjá Forlaginu,
sem ólst upp í Djúpadal í Blönduhlíð til tíu ára aldurs er fjölskyldan
flutti út á Sauðárkrók. Í bókinni er fjallað um steypujárnspotta,
meðferð og umhirðu þeirra ásamt fjölda uppskrifta sem elda
má í steypujárnspottum.
grænmeti eða ofnbaka grjónagraut
eða rísottó. Svo geta ólíkir pottar
hentað misvel – emaleraðir pottar eru
til dæmis betri til að sjóða tómatsósur
og rauðvínspottrétti vegna sýrunnar
í hráefninu, óhúðaðir pottar henta
aftur á móti betur til djúpsteikingar
en emileraðir.
Hvað hafa pottarnir fram yfir
venjulega potta?
Þeir halda mjög vel í sér hita og eru
með þéttu og þungu loki svo að þeir
eru mjög hentugir t.d. til ofnsteikingar
og hægt að setja þá beint af hellu í ofn
og öfugt. Þeir endast yfirleitt ótrúlega
vel. Steypujárnspönnur eru sérlega
góðar þegar steikja á við háan hita eða
stinga pönnunni í ofninn – nema þær
séu með tréskafti.“
En hvað skyldi Nönnu þykja
skemmtilegast að elda og hvernig
ætli uppskriftirnar verði til?
„Mér finnst skemmtilegast að elda
algjörlega af fingrum fram. Koma
að eldavélinni með hugann tóman,
opna skápana, athuga hvað er til og
setja svo eitthvað saman. Ég er alltaf
að lesa um mat og læra eitthvað nýtt
og þá kvikna hugmyndir sem ég
prófa mig svo áfram með. Stundum
er ég með ákveðið aðalhráefni eða
eitthvert þema, skoða tíu eða tuttugu
uppskriftir og blanda svo ýmsu úr
þeim saman og prjóna við. Mér finnst
líka gaman að skoða myndir af mat án
þess að lesa uppskriftina og elda það
sem ég held að sé á myndinni. Svo les
ég kannski uppskriftina og kemst að
því að þarna er eitthvað allt annað á
Nanna Rögnvaldardóttir.
Steiktar andabringur.
Myndirnar eru úr safni Nönnu.