Jólablað - 01.12.1930, Qupperneq 18

16
s-
Vissulega gæti kona þessi valið
glæsilegra hlutskifti í heiminum.
Hún vinnur það verk, sem aðrir
ekki vildu vinna; það verk, sem
heimurinn yfirleitt vill ekki vinna.
Hjörtu þessara tveggja kvenna
eru óslítanlega nátegnd fyrir orðið
hans, sem sagði: Sjúkur var jeg og
þjer vitjuðuð mín.
Ljóstyran í ljósastjakanum ber
daufa birtu [og víða skuggsýnt,- en
samt er bjart umhverfis konur
þessar, þetta litla ljós fyllir hjörtun
fögnuði, op lyítir huganum }7fir skin
og skugga; með vonblíðri eftirvænt-
ing ljóssins á himnum; ómælilegra
öllUm jarðneskum ljósum. Næst ber
að dimmum stöðum. Það er stein-
klefi mikill og rambyggiiegur. Stál
grindur öflugar eru fyrir dyrum.
Gluggar eru fáir og smáir, og sól
fær lítt skinið þar inn. Hús þetta
sýnist svo traust, að fáum mundi
henta að leita þar inngöngu, ogvíst
mun fæstum mönnum takast að
brjóta þá veggi. En fyrir Guði er
alt mögulegt.
Hús þetta byggja þeir, sem af í-
mynduðu viti eða verðleikum loka
sig inni fyrir áhrifum kristinnar
trúar.
Á augnabliks langri æfi og með
fimm skilningarvitum, ófullkomnum,
komast þeir að ályktunum um Guð,
sem ganga beinlínis gegn orði hans;
enda hirða lítt um lestur þess og
ákvæði. Og þótt ályktanir þeirra
sjeu spilaborgir og kóngulóar vegir,
dvelja þeir öruggir og kvíðalaust
innan þeirra veggja. Enginn maður
þarf að hugsa sjer, að telja þeim
hughvarf. Hið kleypidómsríka líf,
hefir leitt þá að ákveðnum álykt-
unum.
Næst komum við að vistarveru,
þar sem menn sitja við drykkju.
Þar er gleði í höll.
Menn sitja við skriflisleg borð,
með ölkollur fyrir framan sig.
Sumir eru að segja óþverralegar
yfirlætissögur; aðrir eru í orðasennu
háværir. Ekki skortir stór orð.
Pústrar eru látnir í tje. Nokkrir eru
á rás um gólfið, sem er vott og
skarnríkt.
Ölremmu leggur um alt húsið,
hún streymir út um glugga og dyt',
þegar opnaðar eru. Umhverfið er
ógeðslegt og viðbjóðslegt. And-
rúmsloftið er fúlt og ljóstýrurnar
gera alt draagalegt.
Þannig eyða menn þessir hinni
helgu nótt.
Þeir eru að rejma að svala hínni
innri þrá hjartans, við svalalind
heims munaðarins. Og þagga nið-
ur ávítur samviskunnar við brunn
Bakkusar.
Hin myrku hjörtu og blindaða
sálarásjón, hafa snúið sjer frá fagn-
aðarerindi jólahátíðarinnar.
Menn þessir hafa skapað sjer
þetta umhverfi, f’ar kunna þeir
best við sig.
Það virðist langt til föðurhúsa
fyrir mönnum þessum.
Umhverfis eru á reiki kvensnipúr
sem hafa gerst fórnardýr mannlegra
ástríða.
Engar manneskjur eiga grátlegri
raunasögu. Engir meiri píslarferil.
Bak við hinn grófgerða spillingar-