Gríma - 01.09.1934, Page 26

24
FRÁ SÉRA BJARNA Á ÞÖNGLABAKKA
iels á Stað í Kinn, ólafssonar, Tómassonar, Eiríks-
sonar frá Mælifelli. Áttu þau tvo sonu, meðal fleiri
barna, er hétu Eyjólfur og Jón. Varð hinn síðar-
nefndi seinna rector á Hólum og þar á eftir prest-
ur að Staðarbakka. Hafði hann meira ástríki af
föður sínum, enda felldu þeir betur skap saman.
Svo bar við að vetrarlagi, að séra Bjarni var far-
inn austur í Flatey til að embætta. Kemur þá Jón
að máli við Eyjólf bróður sinn og biður hann að
ganga með sér út í kirkjugarð; vill hann freista,
hvort sér takist að vekja upp draug. Biður Eyjólf-
ur hann fyrir alla muni að láta af ráðagerð þessari
og vill engan hlut eiga í særingunum með honum,
en Jón fer engu að síður. Gengur þá Eyjólfur á
eftir honum og sezt á kirkjugarðinn.
Nú tekur Jón til við forneskju sína og skiftir það
engum togum, að draugurinn rekur upp höfuðið og
spyr, hvað hann eigi að gera. Verður Jón þá úr-
ræðalítill, en segir þó í ofboði: »Farðu til föður
míns«.
Draugsi lætur ekki segja sér þetta tvisvar og
skundar austur til Flateyjar. Kemur hann þangað
í það mund, sem séra Bjarni er kominn í predikun-
arstól, fer upp á stólsgluggann og lætur hið dólgs-
legasta. Verður presti heldur en ekki bilt við gest-
komuna og má þar engum galdri við koma, heldur
segir: »Farðu til Ásmundar í Brekku«. Það var
bóndi í Fjörðum, sem þótti vita lengra en nef hans
náði.
Ásmundur bóndi var í hesthúsi og kominn í tótt-
til að sækja hey handa reiðhesti sínum. En þegar
hann kemur fram í stallinn með heyið, er draugur-
inn kominn í husið og búinn að drepa hestinn. Tek-