Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1990, Blaðsíða 14

Starfsvika í Staðarborg í Breiðdal
Þegar verk eru vel unnin ber að
geta þess sem þannig er gert af alúð og
áhuga. Gottdæmi um slíkt verk,merki-
leg vinna skólanemenda í Breiðdal
eystra, þar sem gerð var athyglisverð
athugun á ýmsu því er varðar málefni
fatlaðra, verður því tekið til allnokk-
urrar umfjöllunar.
Þarna var um opna starfsviku nem-
enda að ræða, þar sem greinilega voru
vönduð vinnubrögð á ferð og niður-
stöður í beinu samhengi við þau.
Eg vænti þess að lesendum Frétta-
bréfsins þyki sem mér, að rétt sé að
geta góðra hluta, gott að vita á hvaða
veg vinnan hefur leitt þau sem að
unnu, fróðlegt að fá um það vitneskju,
hver viðbrögð viðmælendaog andsvör
öll hefðu verið.
Ég bað því skólastjórann, Omar
Bjarnþórsson, að gera okkur nokkra
grein fyrir því, hvers vegna málefni
fatlaðra á svo fjölbreyttan hátt hefðu
veriðtekin til umfjöllunarogferviðtal
um það hér á eftir.
Hvers vegna þessi málefni, Oniar?
I upphafi skólaárs var ákveðið að
stefna að opinni viku einhvem tímann
á vorönn þar sem vel hafði tekist til
með sams konar viku árið áður. Menn
voru beðnir um að koma með tillögur
um efnisval er líða tæki á veturinn.
I febrúar var skólinn svo með
myndband úr fræðsluvarpi „Haltur
ríður hrossi". Ég hafði séð hluta af
þessu efni í sjónvarpinu og ákvað að
sýna nemendum 6. bekkjar mynd-
bandið, sem síðan átti að vera umtjöll-
unarefni í kristinfræðitíma seinna. Er
við höfðum skoðað allt myndbandið
fannst okkur svo margar spumingar
vakna að ekki veitti af heilli viku til að
ræða um þær.
Með þetta í huga lagði ég til við
kennarana að nota þetta efni sem efni
í opna viku. Undirtektir voru strax
mjög jákvæðar og eftir umræður var
síðan ákveðið að láta af þessu verða.
Hvernig var verkið svo undirbúið?
Ég samdi síðan drög að ýmsum
þáttum viðfangsefnisins, sem voru
mestmegnis spurningar sem höfðu
vaknað við að horfa á myndbandið,
sem ég síðan kynnti fyrir kennurunum
Ómar Bjarnþórsson.
og bað þá um að endurskoða og koma
með sínar hugmyndir. Að viku liðinni
komum við svo saman til kennara-
fundar og fastsettum alla þætti og
skiptum með okkur verkum.
Nemendum var síðan kynnt við-
fangsefnið og voru þeir strax mjög
jákvæðir. Ég hafði satt að segja ekki
búist við því, ég átti frekar von á
hlutlausri afstöðu þar sem efnið var
fremur þungt og svo gjörólíkt því sem
við höfðum unnið árið áður.
Næst var svo að viða að sér hjálp-
argögnum. — Byrjað var á að hafa
samband við Vonarland því að
hugmyndin var að opna vikan hæfist
með heimsókn þangað. Þar var þessari
hugmynd strax mjög vel tekið og við
boðin velkomin. — Leitað var síðan
til ýmissa stofnana, m.a. Blindrafé-
lagsins, Heyrnleysingjafélagsins,
Greiningar- og ráðagjafarstöðvar
ríkisins og nokkurra opinberra stofn-
ana sem sendu okkur bæði bæklinga
og reglugerðir varðandi ýmis málefni
fatlaðra auk sýnishoma af t.d. táknmál i
fyrir heymarlausa, blisstáknmáli fyrir
hreyfi- og talhamlaða, blindraletri,
spilum fyrir blinda, blindrastafi og
bækur frá Fræðsluskrifstofu Aust-
urlands. Að auki fengum við lánaða
hjólastóla og hækjur.
En hvað svo um sjálfa vinnuna?
Starfið hófst svo með heimsókn
að V onarlandi, þar sem vistmenn voru
heimsóttir og aðstaða skoðuð. Einnig
skoðuðum við vemdaða v innustaðinn
Stólpa og sambýlið. Ferðin var hin
ánægjulegasta og afar fróðleg, enda
gestrisni vistmanna og starfsfólks í
fyrirrúmi.
Síðan hófst hið eiginlega starf,
sem fólst í ýmiss konar könnunum,
bæði úrbókum og bæklingum og úti í
samfélaginu. Leitað var til stofnana
og fyrirtækja auk einstaklinga þar sem
m.a. var könnuð margs konar afstaða
fólks og fyrirtækja til fatlaðra og
atvinnumöguleikar þessa hóps, að-
gengi fyrir fatlaða að fyrirtækjum og
stofnunum. — Það er ánægjulegt að
geta þess hér að viðtökur fólks voru
afar góðar. Bæði var okkur vel tekið
14