Fréttablaðið - 23.05.2020, Qupperneq 92

VERÐUR AÐ SEGJAST
EINS OG ER AÐ
RÍKIS STOFNUN MEÐ MILLJ-
ARÐA Í FJÁRVEITINGU Á AÐ
GETA GERT BETUR EN ÞETTA.
„Ég byrjaði að mála verkin fyrir
þessa sýningu í stórborg á Indlandi.
Þar var allt fullt af fólki allstaðar.
Allt var svo spennandi og nýtt,“ segir
Jakob Veigar.
Eftir nokkrar vikur fannnst
honum umhverfið orðið yfirþyrm­
andi. „Ég settist niður við tré til að
ná áttum og ég sagði því hvernig mér
leið. Tréð var fallegt og skartaði sínu
fegursta þrátt fyrir að vera umkringt
sorpi og mengun. Hávaðinn hafði
engin áhrif. Það bara var þarna
eins og alltaf, þrátt fyrir fjandsam­
legt umhverfið. Ég talaði við tréð og
skildi að alvöru fegurð er alveg sama
um hvað gengur á í kringum hana …
Ég þakkaði trénu fyrir mig og hélt
áfram.“
Talaði við tré
Verk á sýningu Jakobs Veigars.
B
irt m
eð fyrirvara um
verð- og m
yndabrengl.
GENGIÐ
FRYSTUM
Óbreytt verð: 4.490.000 kr.
Fimm ára
ábyrgð
+ 178 hestöfl, 400 Nm
+ 2ja tonna dráttargeta
+ Fjórhjóladrif með læsingu
+ Ótrúlega rúmgóður
+ Gott aðgengi
+ Fimm ára ábyrgð
ÖRF
Á SÝ
NIN
GAR
EIN
TÖK
Á LA
GER
!
Reykjavík
Krókháls 9
Sími: 590 2020
Reykjanesbær
Njarðarbraut 9
Sími: 420 3330
Bílaríki, Akureyri
Glerárgötu 36
Sími: 461 3636benni.is
2 3 . M A Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R40 M E N N I N G ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
MENNING
TÓNLIST
Sinfóníutónleikar
Bein útsending á RÚV
Eldborg í Hörpu
miðvikudaginn 20. maí
Verk eftir Mozart, Massenet,
Sigfús Einarsson og Jón Nordal
í flutningi Sinfóníuhljómsveitar
Íslands.
Einsöngvari: Hallveig Rúnars-
dóttir.
Einleikari: Sigrún Eðvaldsdóttir.
Stjórnandi: Bjarni Frímann
Bjarnason.
Polki er oft spilaður á Vínartónleik­
um Sinfóníuhljómsveitar Íslands,
enda er þetta fjörugur dans. Eggja­
suðupolkinn hefur þó ekki heyrst
þar, svo vitað sé. Hann var eftir
Hardt berg nokkurn frá Berlín, seint
á nítjándu öldinni. Ekki aðeins þótti
gaman að dansa polkann, heldur var
hann líka praktískur í eldhúsinu.
Leiðbeiningarnar, sem fylgdu nótna­
heftinu, voru svona: Settu egg í sjóð­
andi vatn og spilaðu svo polkann.
Þegar þú hefur lokið leiknum eru
eggin tilbúin.
Yfirskrift polkans var „allegro
mode rato“, sem þýðir hratt, en þó
ról ega. Ef polkinn væri spilaður
á sama hraða og Bjarni Frímann
Bjarna son stjórnaði fyrsta kaf l­
anum í sinfóníu nr. 29 eftir Mozart, í
beinni útsend ingu í sjónvarpi RÚV á
miðviku dagskvöldið, yrðu eggin hrá
og ólystug. Kaflann á samt einmitt
að flytja „allegro moderato“, sem var
ekki að heyra á fremur galgopalegri
hljómsveitarstjórninni. Tónlist in
var óróleg og virkaði stressuð, eins
og öllum lægi óskaplega mikið á.
Tækni lega séð var leikurinn auk
þess slæmur. Strengirnir voru ósam­
taka, sérstaklega í byrjun, og margir
óhrein ir tónar skemmdu heildar­
upplifunina.
Tveggja metra reglan
Hljómsveitinni er vorkunn, því þetta
voru skrýtnar aðstæður. Aðeins ör­
fáir áheyrendur voru í Eldborginni
í Hörpu, þetta var bein útsending á
Brestir í útsendingu Sinfóníutónleika í sjónvarpinuHvað?
Hvenær?
Hvar?
Sunnudagur
hvar@frettabladid.is
24. MAÍ 2020
Hvað? Söngstung
Hvenær: 14.00
Hvar: Hljóðberg, Hannesarholti
Sigga Eyrún og Kalli Olgeirs
stjórna fjöldasöng.
Hallveig söng ákaflega fallega, segir Jónas Sen.
besta tíma, líklega voru margir að
hlusta heima í stofu. Hljómsveitin
er venju lega stærri, en hér voru
hljóðfæra leikararnir óvanalega
langt hver frá öðrum.
Næstu atriði efnisskrárinnar voru
miklu betri. Hallveig Rúnarsdóttir,
sópran, söng með hljómsveitinni
þrjár aríur úr jafnmörgum óperum
eftir Mozart. Hljómsveitin var þá
kom in almennilega í gang og spilaði
af kostgæfni. Hallveig söng ákaflega
fallega, í senn tært en þó af hlýleika.
Eins og alltaf, einkenndi áreynslu­
leysi söng hennar, tónarnir voru
eðlilegir og fallega mótaðir.
Brestir í hljóði í útsendingu
Upplifunin hefði því átt að vera frá­
bær, en því miður voru skruðningar
og brestir í hljóðinu, sem skemmdu
upplifunina. Fyrst hélt ég að netið
heima hjá mér væri að stríða mér; ég
horfi á RÚV í gegnum Apple TV. Við
óformlega rannsókn á samfélags­
miðlum komst ég að því að margir
fleiri upplifðu það sama. Verður að
segjast eins og er að ríkisstofnun
með milljarða í fjárveitingu á að geta
gert betur en þetta.
Þrjú íslensk sönglög komu ágæt­
lega út, miðað við aðstæður; Hvert
örstutt spor eftir Jón Nordal, og
Draumalandið og Gígjan eftir Sigfús
Einarsson. Hallveig söng af innlifun,
en hljómsveitarútsetningin á síðast­
nefnda laginu var ekki sannfærandi.
Hún virkaði klén þegar maður hefur
heyrt upprunalegu útgáfuna. Tignin
og kynngin, sem einkennir tón­
listina, var ekki til staðar í belgings­
legum hljómsveitarleiknum.
Besta atriði tónleikanna var Hug­
leiðsl an fræga, úr óperunni Thais
eftir Jules Massenet. Þar lék Sigrún
Eðvalds dóttir á einleiksfiðluna. Inn­
lifun in og einbeitingin í einleiknum
var slík að það var smitandi. Tónlist­
in lyfti andanum, túlkunin var svo
þrung in helgi og hjartahlýju að það
var alveg einstakt. Óskandi hefði
ver ið að hljóðið í útsendingunni
hefði verið fyllilega hreint; túlkun
Sig rúnar átti það svo sannarlega
skilið. Jónas Sen
NIÐURSTAÐA: Sumt var vel flutt,
en brestir og brak í hljóðinu í beinni
útsendingu skemmdu upplifunina.