Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2005, Síða 32

beldi eða sérkennilega framkomu,
en á hinn bóginn eru fáir svona illa
haldnir, sem betur fer.
Við verðum að þróa og endurbæta
aðferðir sem beitt er við félagslega
endurhæfingu og sálfélagslega
meðferð geðsjúkra. í Svíþjóð hefur
starfsmönnum sem vinna á sambýl-
um og dagdeildum við sálfélagslega
meðferð geðfatlaðra, til dæmis verið
boðið upp á menntun í tengslaneta-
meðferð. Það gildir fyrir alla starfs-
menn, hvort sem þeir starfa á lækn-
isfræðilegu sviði meðferðar eða við
önnur þjónustustörf. í Danmörku er
verkefni í gangi þar sem taka þátt
bæði þau sem vinna við sambýli og
heimaþjónustu geðfatlaðra og eins
þau sem njóta þjónustunnar, þannig
að námskeiðin eru sameiginleg fyrir
gesti og starfsmenn. Þannig ervíða
verið að vinna út frá jafnréttis- og
réttindasjónarmiðum. Þar er grunn-
urinn. Það er ekki unnt að endur-
hæfa og aðstoða einstaklinga nema
því aðeins að viðhorfin byggi á
mannréttindum, virðingu og von og
þar er vonin númer eitt, tvö og þrjú.
Styrkur hvers og eins ergrunnurinn
Eins og að framan er getið hefur
Guðbjörg unnið víða að áfallahjálp
meðal fólks sem átt hefur um sárt
að binda sökum stríðsátaka og nátt-
úruhamfara. Skyldi sú reynsla hafa
breytt einhverju um viðhorf hennar
til eðlis meðferðar og endurhæfing-
ar geðfatlaðra?
Vonin er númer eitt,
tvö og þrjú ...
Það er dálítið erfitt fyrir mig að
meta það, en auðvitað hefur ailt sín
áhrif. Niðurstaða mín er í raun sú,
að þegar allt kemur til alls þá eru all-
ar manneskjur eins. Þegar einstak-
lingurinn hefur verið sviptur grunni
tilveru sinnar, þá skiptir engu hvort
hann er í íran eða á íslandi. Ég hef
margoft upplifað áhrif þess að mæta
fólki og hjálpa við að komast í gegn-
um erfiðleikana með því fyrst og
fremst að veita styrk, nálægð og
mögulegt öryggi. Fræðsla er einnig
nauðsynleg, upplýsingar um það
hvað sé að gerast og hvert framhald-
ið muni verða. Mikilvægast er þó að
byggja á þeim styrk sem hver og ein
manneskja hefur. Auðvitað er mis-
munandi aðferðum beitt við áfallahjálp
og sálfélagslegan stuðning, en grunn-
urinn byggir á styrk hvers og eins.
Það getur verið nauðsynlegt að
gefa fólki einhverja pillu til að geta
sofið, svefninn eröllum nauðsynleg-
ur. En það græðir enginn á að bæla
niður tilfinningarnar, á einhvern hátt
verður að mæta erfiðleikunum og
ganga í gegnum þá. Að fenginni
þeirri reynslu sem ég hef finnst mér
ég sjá mun skýrar hve allir hafa í
raun mikinn styrk. Eins lít ég til þess
sem á undan er gengið í lífi fólks og
stundum finnst mér skorta að litið sé
á áföllin í samhengi við geðsjúk-
dóma og geðræn einkenni ýmiss
konar. Hvað hefur drifið á dagana,
hver er sagan á bak við líðanina í
dag? Ég hallast meira og meira að
því, að þótt lyfjagjafir geti verið
nauðsynlegar, sem eitt af hjálpar-
tækjum meðferðar, þá sé ekki unnt
að stóla eingöngu á lyf. Endurhæf-
ingin og aðstoðin verður að byggja
á styrk einstaklingins og mótast af
virðingu og von.
Birna Þórðardóttir
Landsmót athvarfa
fyrir geðfatlaða
Á heimasíðu Vinjar má lesa grein Sólrúnar Ingibergsdóttur um sameiginlegt lands-
mót athvarfa Rauða krossins. Mótið var haldið um miðjan september að Laugum í
Sælingsdal og sóttu það gestir og starfsfólk Dvalar, Vinjar og Lautar, en því miður áttu
fulltrúar Lækjar í Hafnarfirði ekki heimangengt að þessu sinni. Mótið þótti takast það
vel að Sælingsdalur fékk viðurnefnið Sæludalur!
32
www.obi.is