Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.2020, Side 2

Og allir missa sig
Alveg er það týpískt ís-lenskt að kunna fótum sínum ekki forráð. Hvort
sem það er ný verslun sem ver-
ið er að opna, nýir lánamögu-
leikar, tilboð á frystikistum
eða möguleiki á ársbirgðum
af kleinuhringjum – treystu
þá Íslendingi til að kasta öllu
frá sér til að verða með þeim
fyrstu til að stökkva til, bíða í
röð eða skuldsetja sig í drasl.
Að sjálfsögðu varð tilkynning
stjórnvalda um fyrirhugaðar
tilslakanir í aðgerðum vegna
COVID-19 faraldursins tilefni
til enn eins uppþotsins. Svart-
höfði skal alveg viðurkenna
að hann missti sig líka í til-
hlökkun og gleði.
Það skipti ekki máli að
um vægar tilslakanir var að
ræða. Svarthöfði heyrði bara
orðið tilslökun. Restin skipti
ekki máli. Og að sjálfsögðu
ætlaði Svarthöfði sér að grípa
gæsina. Bara til að gera sér
grein fyrir því að hann væri
alls ekki fyrsti eða síðasti Ís-
lendingurinn til að hugsa á
þennan veg. Svarthöfði þurfti
ítrekað að hafa samband við
hárgreiðslustofu sína, því
alltaf var á tali og þegar hann
náði loksins inn var að sjálf-
sögðu búið að panta alla tíma
frá maíbyrjun fram yfir næstu
aldamót. Þetta var álíka erfitt
og að panta tíma fyrir jólin.
Svarthöfði ákvað líka að
leyfa sér loksins að kaupa
nýjar nærbuxur, það slítur
nefnilega nærbuxum hratt
að vera stöðugt með hjartað
í þeim af heimsendastressi.
En viti menn. Í búðinni voru
líklega allir Íslendingar og
amma þeirra líka og tveggja
metra fjarlægðarmörkin virt-
ust heyra sögunni til. Kannski
er Svarthöfði ekki alveg sann-
gjarn þarna en er þó tilbúinn
að fullyrða að fólk hafði ómeð-
vitað minnkað bilið niður í
einn metra. Tilslökun, skiljið
þið? Þetta óðagot var líka vel
sjáanlegt í umferðinni sem
hefur verið merkilega bæri-
leg undanfarnar vikur sökum
þess hve margir dvelja heima.
Svarthöfði sá ekki betur en að
merkjanlega fleiri bílar væru
á ferð, ferjandi Íslendinga sem
eins og hauslausar hænur gátu
vart haldið í sér að komast aft-
ur á neyslufyllerí, og án tillits
til þess að tilslakanirnar eiga
ekki að taka gildi fyrr en eftir
hálfan mánuð.
Þessi viðbrögð Íslendinga
hafa valdið Svarthöfða heila-
brotum. Fyrst aðgerðir stjórn-
valda hafa tekist vel, er þá
lausnin að tapa sér alveg í
gleðinni líkt og folald að vori?
Eða er þetta fyrsta skýra
merki þess að Íslendingar geta
ekki sagt bless við COVID-19
alveg strax? Eru nærbuxur og
flott hár mikilvægari en lýð-
heilsa?
Gefum okkur áfram rými til
að virða sóttvarnir og missum
okkur ekki alveg. Getum við
ekki sammælst um að það
sé ógeðslega plebbalegt að
þurfa alltaf að vera fyrstur
í hitt og þetta? Er pakki af
þremur nærbuxum þess virði
að hanga í röð tímunum saman
til að fá að vera meðal fyrstu
viðskiptavina? Eða er þessi
manía einhvern veginn greypt
í erfðaefni okkar þannig að við
fáum í reynd ekkert við það
ráðið? Gefið að minnsta kosti
Svarthöfða rými til að komast
í klippingu og hreinar nær-
buxur. Svarthöfði þolir nefni-
lega ekki að bíða. Það er ekki í
eðli hans. ■
SVART HÖFÐI
FIMM ÞÆTTIR
SEM ERNA KRISTÍN
ER AÐ HORFA Á
Samhengislaus tryllingur
J
æja. Það er janúar og þú hefur hlaupið í
undravert spik á stuttum tíma. Líkami
þinn er farinn að gefa sig. Þig verkjar
víða um líkamann, lífslíkur þínar eru
mun óhagstæðari en áður og lífsgæði þín
á hraðri niðurleið. Þú sérð ekki fram á að
leiða barnabörnin þín í skólann með þessu áfram-
haldi. Það skilar engu að örvænta. Þú ert metnaðar-
gjarn einstaklingur og veist hvað þú þarft að gera.
Setur undir þig hausinn, leggur spilin á borðið og
gerir áætlun. Verkefnið er afmarkað, skýrt og kollur-
inn innstilltur. Fólk hvetur þig áfram. Þér gengur vel.
Þú færð fleiri með þér í lið og fyllir aðra innblæstri.
Allt lítur betur út og líðanin er eftir því. Upp, upp,
mín sál. Þetta er það eina rétta í stöðunni. Ég skal, ég
get, ég vil.
Nú snýst allt um úthaldið. Þetta er langhlaup. Fyrir
þig og fyrir þá sem þú elskar. Að halda sér í
lagi. Dagarnir hrúgast inn réttum megin
við línuna. Og svo búmm. Páskaegg. Í
fleirtölu. Kolvetnisþoka og sykurlegin
sírópsvíma. Það sem var áður svo
áríðandi og skýrt lekur nú burt í
þykkri þoku sem lyktar eins og ný-
steiktar franskar. Þú flýtur áfram
á feitu skýi niður í átt að þrengri
æðum. Þú sem varst svo ákveðinn.
Þetta var á tæru. Skýr rammi. Þetta
átti að takast núna. Janúarmegr-
unin. Fokk.
Að springa á limminu er
nefnilega svo auðvelt, og
svo nálægt. En þó að það
komi einn dagur þar sem
maður dettur í það, eða
dettur úr því, það er að
segja samkomubanninu,
sprittinu, rammanum,
þá má ekki leyfa sér að
dvelja þar. Í ósigrinum.
Við verðum að halda
áfram. Íslendingar eru
heimsmeistarar í rykkjum. Allir
að hjóla sig niður um 15 kíló.
Hætta að borða sykur. Hlaupa
sig upp í 21 kílómetra. Hætta
að borða brauð. Gíra sig upp
í yfirvinnu. Telja hitaeiningar, spor, kílómetra eða
hvað það nú er sem við hendum okkur í hópmaníu í þá
vikuna.
En nú reynir á úthaldið. Getum við ekki gírað
okkur upp í að gíra okkur niður? Saman? Það er stutt
eftir en það er svo mikilvægt að springa ekki. Halda
þetta út. Ekki enda þetta eins og hverja aðra megrun.
Ofsafengið kálát í mánuð og svo fleiri, fleiri dagar í
sundlandi sykursvita. Ég tala nú bara fyrir mig sjálfa
með þrútnar kynnar af „trít“ neyslu. Það er nefnilega
aðeins verið að leyfa sér meira. Fínt að vera alltaf
með hálft páskaegg í veskinu því maður á svo bágt að
geta ekki gert allt sem manni dettur í hug. Auðvitað
er sárt að geta ekki hitt fólkið sitt en setjum hlutina í
samhengi.
Forsíðuviðtalið við Svanhvíti Tryggvadóttur gerir
það. Setur hlutina í samhengi. Fjögurra mánaða
gamalt barn með krabbamein. Eitt ár í sóttkví. Yfir-
vofandi dómsmál og hugsanlegur heimilismissir.
En hvað gerðu Svanhvít og eiginmaður hennar
Georg? Þau tókust í hendur og settu saman sína eigin
áætlun um ævintýralega framtíð.
Notum tímann vel. Gerum ævintýralegar áætlanir
heima fyrir og látum okkur ganga vel.
Einn handþvott í einu.
ÚTGÁFUFÉLAG: Torg ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Helgi Magnússon FORSTJÓRI OG ÚTGEFANDI: Jóhanna Helga Viðarsdóttir
RITSTJÓRI: Þorbjörg Marinósdóttir, tobba@dv.is PRENTUN: Torg prentfélag DREIFING: Póstdreifing
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis. DV, Kalkofnsvegi 2, 101 Reykjavík Sími: 550 7000.
Aðalnúmer: 550 5060
Auglýsingar: 550 5070
Ritstjórn: 550 5070
FRÉTTA SKOT
550 5070
abending@dv.is
1 Tiger King
Ég hef ekki haft mikinn tíma
til þess að horfa á sjónvarpið
en þegar tími gefst þá hef ég
verið að kíkja á Tiger King
á Netflix, mér finnst flest
sem er sannsögulegt mjög
skemmtilegt!
2 All the Bright Places
Einnig er mynd á Netflix
sem ég horfði á sem heitir:
All the Bright Places. Ég
mæli með henni, það hjálpar
manni svolítið að muna að
á erfiðum tímum má alltaf
finna ljósið ef vel er leitað,
og ef við finnum það ekki, þá
getum við verið ljósið.

3 Grey’s Anatomy
Svo hef ég verið að grípa í
Grey’s Anatomy en það eru
mínir uppáhaldsþættir.

4 This is Us og
Modern Family
This is Us og Modern
family eru einnig
skemmtilegir „feel
good“ þættir.

5 Brooklyn
Nine-Nine
Svo er nauðsynlegt finnst
mér á svona tímum að sækja
í smá grín og hafa Brooklyn
Nine-Nine gefið sálarlífinu
mikið, það er svo gott að
hlæja.
Erna Kristín Stefánsdóttir
er guðfræðinemi, áhrifa-
valdur og ötul talskona fyrir
jákvæða líkamsvirðingu. En
hvað er hún að horfa á um
þessar mundir?
2 EYJAN 17. APRÍL 2020 DV