Íþróttablaðið - 01.12.1982, Blaðsíða 36

Það vantar
„forystusauð”
í landsliðið
Spjallað við Bjarna Guðmunsson um
íslenskan og þýskan handknattleik,
möguleika í B-keppninni í vetur og fleira
Bjarni Guðmundsson er
íslenskum íþóttamönnum
að góðu kunnur sem einn
besti handknattleiksmaður
landsins undanfarin ár og
örugglega sá fljótasti. Þrátt
fyrit ungan aldur, en Bjarni
er aðeins 25 ára, hefur hann
leikið yfir 100 landsleiki auk
ca. 250 leikja með félagi
sínu Val, en hann hóf að
leika með Val og landsliðinu
á svipuðum tíma er hann var
aðeins 17 ára gamall. Þess
er minnst að þegar Bjarni
hafði leikið fjóra landsleiki
átti hann aðeins tvo leiki að
baki með meistaraflokki
Vals! Oft hefur Bjami yljað
áhorfendum með hraða sín-
um og keppnishörku, og þau
eru ófá skiptin sem hann
hefur tryggt liðum sínum,
Valsliðinu og landsliðinu,
sigur eða jafntefli jafntefli í
þýðingarmiklum leik með
marki úr hraðaupphlaupi á
lokamínútunni.
Síðastliðin tvö keppnis-
tímabil hefur þessi snöggi
og stórskemmtilegi horna-
maður, sem kunnugt er
leikið með v.-þýsk liðinu
Nettlestedt í „Bundeslig-
unni“ og hefur staðið sig
með mikilli prýði. En hver
var ástæðan fyrir því að
hann hleypti heimdraganum
og hélt til V-Þýskalands?
Fór út til að læra
„Það má segja að löngun til að
læra og um leið upplifa eitthvað
nýtt hafi valdið mestu um þá
ákvörðun mína að flytjast til
Þýzkalands. Með „læra“ á ég
bæði við að læra meira í hand-
knattleiknum og einnig í sam-
bandi við starf mitt, tölvuvinnsl-
una. Ekki eru allir svo heppnir að
hafa tækifæri til að æfa íþrótt
sína við bestu aðstæður og fá
þ.a.l. meira út úr henni, á sama
tíma og þeir mennta sig og leggja
grunn að framtíð sinni. Ég ætlaði
í skóla til að bæta við kunnáttuna
á mínu áhugasviði, sem er tölvu-
vinslan, en þegar til kom var of
langt að fara í góðan skóla, svo ég
36