Íþróttablaðið - 01.12.1982, Blaðsíða 38

Oft hefur Bjarni verðskuldað koss
fyrír góða frammistöðu en sjaldan
þó eins og þegar Valsmenn sigr-
uðu Atletico Madrid í undanúrslit-
um Evrópubikarkeppninnar.
alla daga kl. 18-20, en venjulega
æfum við fjórum sinnum í viku
og leikum einn leik. Þetta er í
sjálfu sér ekki svo frábrugðið því
sem maður var að gera heima, en
svona vil ég hafa það. Auðvitað
hefði ég getað farið í einhvern
skóla eða fengið '/2 dags vinnu
eins og flestir félaga minna í lið-
inu, en kaus að reyna að fá sem
mest út úr dvölinni úti, og það
þótt ég yrði þá að leggja svolítið
hart að mér, slíkt hefur aldrei
skaðað neinn.
Hálfatvinnumennska,
sem styrkir frá fyrir-
tækjum og einstakl-
ingum fjármagna
„í Þýskalandi er hægt að tala
um hálf-atvinnumennsku í
handboltanum. Yfirleitt eru leik-
menn annað hvort í námi eða
vinna nokkrar klst. á dag. Menn
eru á samningi hjá félagi sínu, eru
á mánaðarlaunum eða jafnvel '/2
árs launum, en enginn veit hvað
annar hefur, nema hvað „bónus“
fyrir unna leiki er sá sami fyrir
alla leikmenn. Að öðru leyti er
það einstaklingsbundið hvað
menn bera úr býtum. Félögin fá
styrki frá ýmsum aðilum, fjár-
sterkum einstaklingum eða fyrir-
tækjum, til að standa undir
rekstrinum, en happdrætti,
auglýsingasöfnun og alls konar
„betl“ í líkingu við það sem á ís-
landi tíðkast er sjaldgæft.
Samanburður á ytri
aðstæðum svo og ís-
lenskum og þýskum
handknattleik
Aðstæðumar:
Eins og fram hefur komið æfi
ég ekkert meira núna en ég var
vanur að gera heima. Æfinga-
tíðnin er svipuð en æfingarnar
nýtast miklu betur. Kemur þar
m.a. til hina kunna þýska skipu-
Iagningu og ekki síður stundvísi
leikmanna. Þegar sagt er að æf-
ing sé kl. 18:00 er ekki átt við að
þá eigi leikmenn að mæta á æf-
ingasvæðið heldur séu þeir til-
búnir til að hefja æfinguna. Á
þessu verður afar sjaldan mis-
brestur enda eru menn sektaðir ef
þeir mæta of seint. Svo er öll að-
staða ólíkt betri úti en við ís-
lendingar eigum að venjast, og
gildir það bæði um æfingaað-
stöðu svo og aðstöðu til funda.
Það er aldrei neitt vandamál með
að fá inni í góðum íþróttasal og
því hægt að fjölga æfingum eða
bæta við séræfingum hvenær sem
þjálfaranum dettur í hug. Hann
er mikill munurinn á þeirri
vinnuaðstöðu sem íslenskir þjálf-
arar og þýskir vinna við. Úr því
að ég minnist á þjálfarmálin, þá
er rétt að það komi fram að við
íslendingar eigum nokkra mjög
góða þjálfara sem eru síst lakari
en sumir sem starfa í v.-þýsku
„Bundesligunni.“ Það kom mér
hvað mest á óvart úti að þjálfar-
arnir skyldu ekki vera betri, og
það er um leið gaman að okkar
fámenna þjóð skuli eiga leið-
beinendur sem eru fyllilega sam-
keppnisfærir við þá sem starfa
hjá þessari miklu handknatt-
leiksþjóð.
Þjálfun —
handboltinn:
Betra skipulag á æfingunum
úti gefur það til kynna að þjálf-
ararnir séu almennt mjög vel
undirbúnir, og það ásamt stund-
vísi allra sem hlut eiga að máli,
gefur miklu betri nýtingu á æf-
ingatímanum eins og áður sagði.
Sjálfar æfingarnar eru kannski
svipaðar þeim sem algengastar
eru heima, nema hvað mun meiri
áhersla er !ögð á séræfingar fyrir
markverði svo og skotæfingar.
Mennirnir eru teknir sér 2-3 í
viku, og svo eru ýmiskonar skot
æfð á hverri einustu æfingu og
það kemur náttúrulega bæði úti-
spilurum og markmönnum til
góða.
Þessar miklu æfingar skila sér
svo í því að markvarslan í Þýska-
landi er í allt öðrum „klassa“ en
hér heima. Sama má reyndar
segja um varnarleikinn enda er
lögð miklu meiri áhersla á að æfa
38