Íþróttablaðið - 01.10.1986, Qupperneq 30

Úlfar Jónsson
uð fyrir neina peyja á öftustu teigum.
En ég varð hrifinn af vellinum. Árið eftir
tók ég þátt í íslandsmótinu sem þá var
haldið í Grafarholti. Fannst ég ekki vera
tilbúinn í slaginn enda aðeins 13 ára”.
Númer tvö og ferð til
Portúgals
— Þú komst heldur betur við sögu
árið eftir í Grafarholtinu?
„Já, ég setti mér takmark fyrir mótið
að komast í efstu tíu sætin. Það gekk
mun betur og ég varð annar, á eftir
Gylfa Kritinssyni, GS sem þá vann í
fyrsta sinn. Við fórum svo saman á
World Cup í Portúgal um haustið. Það
varð nokkuð sögulegt því ég hafði
aldrei leikið golf í meira en tuttugu
gráðu hita. þegar mest var komst hitinn
yfir 40 stig. Maður spilaði með hatt og
blautt handklæði en allt kom fyrir ekki.
Svo slappur varð ég að mér rétt tókst að
ljúka keppni og fékk svo sólsting. Tókst
þó að vinna aukaverðlaun á síðustu
holunni fyrir að vera næstur í tveimur
höggum og fékk gullúr í verðlaun. Ég
gat þó ekki tekið við því í hófinu því ég
lá rúmfastur þar til við fórum heim.
Gylfi tók við því og kom með það til mín
í rúmið.“
Unglingameistari í fyrsta
sinn
— Tókst þér að fylgja þessum
árangri eftir?
„Mér fór nokkuð ört fram. Ári seinna
varð ég unglingameistari eftir harða
keppni við Sigurð Sigurðsson, GS.
Ég náði viðunandi árangri á karla-
landsmótinu ’84 og ’85 og var í bæði
skiptin meðal tíu efstu. Sjálfur var ég þó
óánægður með spilamennskuna sumar-
ið ’85. Ég hugsaði mér því í vetur að
reyna með einhverjum ráðum að fá
möguleika á að leika golf og ekkert ann-
að í sumar. Það sýndi sig hjá Sigurði
Péturssyni sem varð íslandsmeistari í
fyrrasumar að þegar hann gat einbeitt
sér að golfmu eingöngu, æft og leikið
án þess að hafa áhyggjur af vinnu en
hann var styrktur til þess af fyrirtækinu
sem hann vann hjá, þá kom árangurinn
berlega í Ijós. Siggi lék mjög vel og var í
sérflokki meðal íslenskra golfara í fyrra-
sumar. Hann reyndi við atvinnu-
mennskuna en það gekk ekki upp. Sam-
keppnin þar er geyilega hörð.
Var búinn að hugsa mér
að vinna í Leirunni
Úlfar fékk tækifærið síðastliðið vor,
— að æfa og leika golf einungis, og
strax að loknum skóla hóf hann æfingar
af krafti. Árangurinn lét ekki á sér
standa og hann vann mörg mót en það
sem skipti stærsta máli var auðvitað ís-
landsmeistaratitillinn. Ég spurði Úlfar
hvort hann hafi gert sér góðar vonir um
sigur í íslandsmótinu.
„í vetur sá ég sumarið í einum Ijóma.
Æfa daglega og sá mig svo fyrir mér í
toppbaráttunni í Leirunni um titilinn
stóra. Ég verð eiginlega að viðurkenna
að ég var búinn að hugsa mér að vinna
mótið í Leirunni. Þetta er minn uppá-
halds völlur og sá besti á landinu að
mínu mati. Ástæða fyrir hverjum hlut og
bara allt eins og best verður á kosið.
Hreint frábær völlur.“
Hroðaleg byrjun
„Byijunin var þó ekki gæfuleg hjá
mér í íslandsmótinu. Var kominn 7 yfir
par vallarins eftir níu holur. Það hug-
hreysti mig þó aðeins að flestir voru í
basli eftir fyrri níu og ég var ákveðinn
að gera betur. Skipti um kúlu, sem oft
er sálrænt og skipulagði leik minn upp á
nýtt. Seinni níu lék ég svo á einu undir
pari og endaði á 78 sem dugði í 2.-3.
sæti eftir fyrsta daginn. Ragnar Ólafsson
var fyrstur á 74, Magnús Jónsson ásamt
mér í 2,—3. sæti. Veður var ekki mjög
gott, talsverður vindur en einmitt við
slíkar aðstæður er Ragnar oft bestur.
Ég skal ekki segja hvemig þetta hefði
.endað hefði veðrið verið áfram svona.
Ragnar hélt forystu eftir 36 holur en ég
náði henni þegar einn hringur var eftir
og hafði eins höggs forystu á Ragnar.
30