Íþróttablaðið - 01.10.1993, Síða 7

„Ég ætlaði ekki að mæta til íslands þegar ég var kjörinn íþróttamaður ársins,"
segir Sigurður.
tímapunkti? Þú hefur fengið ráð-
leggingar hjá Zelezny, sem er að
kasta spjótinu yfir 95 metra, og ert
að hefja nýtt undirbúningstímabil.
„Mér líður vel sem stendur en það
er ekki þar með sagt að ég geti orðið
næst bestur á eftir Zelezny sem er
reyndar í algjörum sérflokki. Á með-
an ég eygi framför ætla ég að gefa
mig í íþróttina og ég er sannfærður
um að ég eigi eftir að bæta árangur
minn í framtfðinni. Ég tel mig vita
hvað hefur farið úrskeiðis og þótt 90
metrar virðist óravegalengd skynja
tímamotum!
halda mér við efnið. Á síðustu mót-
um sumarsins ræddi ég töluvert við
heimsmeistarann Zelezny og fleiri
stráka og fékk nýjar hugmyndir. Það
ýtti hressilega við mér ogég hlakka til
að æfa í vetur því allar forsendur eru
breyttar. Ég er búinn að fá þá hvatn-
ingu sem ég þurfti.
Það verður líka að segjast eins og
er að ég varð fyrir miklum vonbrigð-
um með það hvernig staðið var að
hlutunum hjá FRÍ og íþróttahreyfing-
unni almennt eftir árangur minn á
Ólympíuleikunum í Barcelona í
fyrra. Þótt 5. sætið hafi ekki skilað
mér verðlaunapeningi og ég hafi ekki
bætt mig í metrum verður það ekki af
mér tekið að þetta er þriðji besti ár-
angur sem íslendingur hefur náð í
einstaklingsgreinum á Ólympíuleik-
um. Viðbrögð íþróttahreyfingarinnar
og FRÍ voru engin og var ekkert gert
til að ýta undir fjáröflun eða vekja
áhuga yngri kynslóðarinnar á spjót-
kasti. Ég var ekkert nýttur til þess að
stuðla að útbreiðslu íþrótta og engar
uppákomur voru haldnar. Mérfinnst
sjálfsagt að mun meira skipulag eigi
að vera á bak við afreksmenn okkar
og þegar vel gengur á að nota með-
byrinn.
Þegar ég fór til Bandaríkjanna að
leikunum loknum spurði ég sjálfan
mig til hvers ég væri að standa í
þessu. Hvað þyrfti að afreka til þess
að fá hvatningu? Vonbrigðin urðu að
áhugaleysi og ég ætlaði ekki að mæta
til íslands þegarég var valinn Iþrótta-
maður ársins. Ég var í raun talaður til
að mæta.
Ég byrjaði ekki að æfa skipulega
að nýju eftirólympíuleikanafyrren í
febrúar síðastliðnum og æfði þá svo
stíft fram í maí að ég var kominn í
ofþjálfun. Keyrslan var allt of mikil á
skömmumtíma. Meiðslin íkjölfarof-
þjálfunarinnar gerðu það svo að
verkum að ég náði mér ekki á strik í
sumar. Ég gat t.d. ekkert æft síðustu
þrjár vikurnar fyrir Smáþjóðaleikana
og missti þar með af mikilvægasta
tímabili sumarsins. íofanálag meidd-
istég á ýmsum stöðum þegar líða tók
á sumarið og þar með var sumarið
ónýtt. Þrátt fyrir allt á ég 26. besta
árangur ársins í spjótkasti."
— Hvernig líður þér á þessum
ég hana þannig að ég geti alveg kast-
að svo langt."
— Hvað geturðu ímyndað þér að
þú eigir eftir að kasta langt miðað
við þá hæfileika sem þú hefur og ef
allt gengur upp hjá þér?
„Það er erfitt að geta sér til um það
en þegar Zelezny kastaði 95 metra
upplifði ég það með þeim hætti að ég
gæti þetta líka. Ég skynjaði vega-
lengdina á þann hátt þótt ég þyrfti að
bæta mig mikið til þess að hanga í
heimsmeistaranum."
— Hvernig kemur Zelezny þér
fyrir sjónir og hvernig æfir hann?
„Það má segja að hann sé Bob
Beamond spjótkastsins. Hann er
langt á undan sinni samtíð, æfir mjög
skynsamlega og hlustar meira á lík-
amann en fyrirfram ákveðna æfinga-
töflu. Hann vinnur mikið með smáa
þætti í einu og nær þannig að púsla
öllu saman. Zelezny lyftir sjaldan
miklum þyngdum í lyftingum og
stífnar þar af leiðandi ekki f hryggsúl-
unni. Sé maður að lyfta vel yfir 100 kg
í hnébeygju stífna litlu vöðvarnir við
hryggsúluna þannig að ómögulegt
verður að teygja á þeini. Þetta hefur
maður verið að gera ár eftir ár en
núna er ég hættur því. Hann setur
aldrei miklar þyngdir á bakið á sér.
Zelezny leggur mikla áherslu á að
æfa litlu vöðvana í líkamanum en
menn hafaoft lagtog mikla áherslu á
7