Íþróttablaðið - 01.10.1993, Síða 19

INGA LÁRA ÞÓRISDÓTTIR, fyrirliði handboltaliðs Víkings og*
leikmaður ársins 1993, ræðir við ÍÞRÓTTABLAÐIÐ um landsliðið,
íslandsmótið, þjálfun og framtíðina
Alltaf í
BOLTANUM
Það telst til Kátíðabrigða hjá henni
að smeygja sér í gallabuxur því hún
klæðist íþróttafatnaði frá morgni til
kvölds. Hún er íþróttakennari í MH,
þjálfari hjá tveimur yngri flokkum
Víkings og leikmaður með meistara-
flokki. Reyndar fyrirliði og leik-
stjórnandi. Hún byrjaði að kenna í
MH aðeins 23 ára gömul og þurfti
því að eiga við óstýrláta gaura í leik-
fimi sem voru rétt aðeins yngri en
hún. Þegar hún skellti sér í gallabux-
ur og fór út á lífið um helgar kom það
fyrir að einhver nemenda hennar
steig í vænginn við hana. Hún segist
vera orðin þreytt á hinni svokölluðu
„leit" á skemmtistöðunum og kærir
sig kollótta þótt hún sé enn laus og
liðug.
Það hefur löngum verið deilt um
það hvort fólk í boltaíþróttum sé lið-
ugt og skal ósagt látið hvort Inga Lára
Þórisdóttir getur farið í splitteða spíg-
at. Hún er í það minnsta hvorki stíf né
stirð í framan því það er stutt í brosið.
Stelpurnar í Víkingi hafa verið
áberandi í íþróttalífinu undanfarin ár
því þær hafa orðið íslandsmeistarar
síðastliðin tvö keppnistímabil og
ætla sér ekki að sleppa bikarnum úr
Víkinni átakalaust. Inga Lára Þóris-
dóttir, fyrirliði Víkings, og leikmaður
ársins á síðasta tímabili, hefur hafið
keppnistímabilið nánast í kyrrþey því
hún lá í flensu með nokkurra daga
millibili fyrir skemmstu og í ofanálag
missti hún lóð á tærnar á sér. Hún
hefur því ekki sett mark sitt á leiki
Víkingstil þessen klæjar ífingurna af
tilhlökkun við að geta lagt sig alla
fram.
Inga Lára, sem verður 26 ára í des-
ember, lauk prófi frá íþróttakennara-
skólanum á Laugarvatni árið 1990 en
hefur reyndar þjálfað frá 15 ára aldri
með góðum árangri. Allt leit út fyrir
að hún einbeitti sér að skíðaiðkun til
frambúðar því fjölskyldan var með
bakteríuna. Handboltinn heillaði
handa reyndar upp úr skíðaskónum
og síðar kom hún fjölskyldunni aftur
á óvart þegar hún keypti sér hest. „Ég
seldi hann reyndar um daginn þvf ég
hafði ekki tíma til þess að sinna hon-
um. En ég er sannfærð um að ég fæ
mér hest í framtfðinni. Hver veit
nema ég freistist líka í golfið því
mamma og pabbi er komin á kaf í
það."
Fyrirskömmu lék íslenska kvenna-
landsliðið við rússneska björninn í
Evrópukeppni landsliða og beið
lægri hlut í tveimur leikjum með
samtals 20 mörkum. Ég spurði Ingu
Láru að því hvernig henni liði sem
íþróttamanneskju eftir að hafa att
kappi við svo sterka þjóð og líklega
fundið hversu langt er í land með að
hanga í þeim bestu.
„Ég hef tvisvar áður gengið í gegn-
um þetta og það var sýnu verra. Við
töpuðum 38:7 gegn Ungverjum og
eitthvað áþekkt gegn Hollendingum
fyrir nokkrum árum. Víkingur beið
síðan afhroð gegn Valencia í Evrópu-
keppni meistaraliða á dögunum
þannig að maður er eiginlega búinn
að fá nóg. Sumir segja að þetta sé góð
reynsla en ég er orðin dauðleið á
þessari reynslu. Það má kannski
segja sem svo að hefðum við úr 42
milljónum að moða á einu keppnis-
19