Morgunblaðið - 03.01.2020, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 2020
✝ Birna ÁgústaBjörnsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 16. september
1927 og ólst þar
upp. Hún lést á
Hrafnistu í
Reykjavík 19.
desember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ágústa
Hjálmfríður Hjart-
ar húsmóðir, f. í
Dýrafirði 1898, d. í Reykjavík
1981, og Björn Marijón
Björnsson bókbindari, f. á
Akranesi 1900, d. í Reykjavík
1976.
Birna var fjórða í röðinni í
hópi sjö systkina. Systkini
Birnu, sem öll eru látin, voru
Áróra, f. 1922, d. 2009, Ást-
ráður, f. 1923, d. 2018, Jónína,
maður Birnu var Jón Baldur
Gíslason, f. 1927, d. 1953. 3)
Hanna Þórunn Skúladóttir, f.
1966. Hanna er gift Kristjáni
Þór Hallbjörnssyni. Börn
þeirra eru Sigrún Erla, Védís
Vaka, Vésteinn Veigar, Guð-
rún Elsa, Helga og Sólveig
Harpa. 4) Áróra Hrönn Skúla-
dóttir, f. 1970. Áróra er gift
Henrik Danielsen. Börn
þeirra eru Rögnvaldur Skúli,
Baldur Búi, Hilmir Freyr og
Pernille. Faðir Hönnu og
Áróru og seinni eiginmaður
Birnu var Skúli Kristmunds-
son, f. 1926, d. 1976. Ömmu-
börn Birnu eru 15 talsins og
langömmubörnin 18 og eitt á
leiðinni.
Birna ólst upp í Þingholt-
unum, en á fullorðinsárum bjó
hún lengst af í Smáíbúða- og
Háaleitishverfi. Hún starfaði
við verslunar- og framleiðslu-
störf, hjá Reykjavíkurapóteki
og í Lyfjaverslun Íslands til
70 ára aldurs.
Útför hennar fór fram í
kyrrþey.
f. 1925, d. 2014,
Margrét, f. 1930,
d. 1993, Oddný, f.
1931, d. 2006, og
Björn, f. 1932, d.
2016.
Birna eignaðist
fjögur börn: 1)
Agnar Þór Hjart-
ar, f. 1947, d.
2009. Eftirlifandi
eiginkona Agnars
er Guðrún Anna
Antonsdóttir. Synir þeirra
eru Hörður og Haukur. Faðir
Agnars var William R. Ca-
tron, f. 1926, d. 1962. 2)
Magnea Sigrún Jónsdóttir, f.
1951. Magnea er gift Jónasi
G. Halldórssyni. Dætur þeirra
eru Birna Íris, Margrét Hild-
ur og Elísa Kristín, d. 1984.
Faðir Magneu og fyrri eigin-
Móðir mín, Birna Á. Björns-
dóttir, lést þann 19. desember sl.
á Hrafnistu í Reykjavík. Mig
langar að minnast hennar í
nokkrum orðum, þó að erfitt sé
að setja niður minningarnar í fá-
einar setningar. Móðir mín var
stórkostleg kona, sem hafði óbil-
andi jákvæðni og húmor að leið-
arljósi í lífinu, þrátt fyrir þau
áföll sem hún varð fyrir. Hún var
traust, sterk fyrirmynd og sjálf-
stæð kona. Mamma var mjög ná-
in okkur börnunum sínum og
væntumþykjan risti djúpt. Ég
gat rætt um alla hluti við
mömmu, enda var hún með ein-
dæmum ráðagóð og var alltaf
tilbúin til að hlusta, hún hvatti
mig óspart áfram í því sem ég tók
mér fyrir hendur, og studdi mig
með ráðum og dáð. Oftar en ekki
þegar ég kom í heimsókn þá sát-
um við með kaffibolla og prjón-
uðum, snerust þá umræðurnar
um lífið, tilveruna og fréttir dags-
ins, hvort sem þær voru héðan
eða frá hinum stóra heimi. Þetta
voru okkar gæðastundir hennar
seinni ár. Við vissum að kveðju-
stundin nálgaðist og hún hafði á
orði að þetta væri í raun það eina
sem við vissum um lífið, að við
fæddumst og að við myndum
kveðja. Við börnin hennar,
tengdabörn barnabörn og barna-
barnabörn höfum misst mikið, en
ljósið hennar og minningin lifir í
hjörtum okkar áfram.
Þakklæti er mér efst í huga,
elsku mamma, þakklæti fyrir allt
sem þú gafst mér, þakklæti fyrir
að hafa fengið að hafa þig svona
lengi hjá okkur. Það hefur mótað
mig og alla þá sem þig þekktu að
hafa svona sterka fyrirmynd.
Minning um móður
Í hjarta mínu er lítið ljós,
sem logar svo skært og rótt.
Í gegnum torleiði tíma og rúms
það tindrar þar hverja nótt.
Það ljósið kveiktir þú, móðir mín,
Af mildi, sem hljóðlát var.
Það hefur lifað í öll þessi ár,
þótt annað slokknaði þar.
Og þó þú sért horfin héðan burt
og hönd þín sé dauðakyrr,
í ljósi þessu er líf þitt geymt,
— það logar þar eins og fyrr.
Í skini þess sífellt sé ég þig
þá sömu og þú forðum varst,
er eins og ljósið hvern lífsins kross
með ljúfu geði þú barst.
Af fátækt þinni þú gafst það glöð,
— þess geislar vermdu mig strax
og fátækt minni það litla ljós
mun lýsa til hinsta dags.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín dóttir,
Áróra Hrönn.
Það er engin ást jafn heit og
skilyrðislaus og ást móður til
barns. Þá ást hef ég upplifað
bæði sem dóttir og sem móðir.
Minningarnar streyma fram í
hugann. Ég varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að vera alin upp af
móður sem var alltaf til staðar,
áhugasöm, ráðagóð, hvetjandi,
jákvæð og sterk. Hún ól börnin
sín fjögur upp að miklu leyti ein
eftir að hafa misst eiginmenn
sína og sjálf var hún alin upp af
einstæðri sjö barna móður,
ömmu Gústu, sem bjó á heimili
okkar um áratuga skeið. Styrkur
þessara kvenna, dugnaður, hug-
rekki þeirra og reynsla hafa mót-
að okkur sem á eftir komum. Það
eru forréttindi að hafa fengið
tækifæri til að læra af þessum
sterku konum og njóta leiðsagn-
ar þeirra, sem höfðu svör við öll-
um lífsins gátum. Ég vona að við
afkomendurnir berum gæfu til að
skila áfram til okkar barna þeirri
einstöku lífssýn sem þær höfðu.
Við mamma fengum langan og
afar góðan tíma saman, vorum
mjög nánar og samrýmdar. Hún
náði 92ja ára aldri og nutum við
samfylgdarinnar alla leið. Margs
er að minnast og margs er að
sakna, allar samverustundirnar,
símtölin, bíltúrarnir og sveita-
ferðirnar okkar, hlátrasköllin
hljóma enn í eyrum mér. Börnin
mín nutu ömmu sinnar og hún
þeirra, þau hlökkuðu ávallt til að
hitta hana, gjafmilda húmorist-
ann okkar sem var svo skemmti-
legt að vera í kringum og spjalla
við.
Við vissum báðar að kveðju-
stundin var nærri en það er erfitt
að sleppa. Stundin rann upp nú
rétt fyrir jólin, höggið var þungt
og síðustu dagar hafa runnið
saman í eitt. Nú þegar samfylgd
okkar mæðgna lýkur er þakklæti
mér efst í huga, þakklæti fyrir
kærleiksríka ferðalagið okkar
saman. Minningin um glæsilega,
hugrakka og umhyggjusama
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu mun lifa með mér og
fjölskyldu minni um ókomna tíð.
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma mín.
Þín
Hanna.
Kæra Birna.
Mig langar í nokkrum orðum
að þakka þér fyrir þann lærdóm
og þá ánægju sem fólst í því að fá
að kynnast þér, lífsviðhorfi þínu,
óborganlegum húmor sem ég
naut með því að vera í samfloti
með þér í lífinu síðastliðin nær 30
ár.
Ég varð svo lánsamur að
kynnast dóttur þinni, Hönnu
Þórunni, sem síðan varð eigin-
kona mín. Eftir því sem ég
kynntist þér betur og lærði um
æsku þína, uppeldi og lífsbaráttu
varð mér ljóst hve lífsgæðum er
oft misskipt og hvað lífsbaráttan
leggur mismunandi þungar byrð-
ar á herðar okkar á lífsins leið.
Þín leið var þyrnum stráð en allt-
af stóðstu keik og hélst áfram
hreinskiptin, ótrauð, lífsglöð og
hress með jákvæðnina, hressleik-
ann og glettinn húmorinn að
leiðarljósi. Það var ekkert væl á
þínum bæ.
Þessi dýrmæta lífsreynsla sem
hafði áhrif og markaði þig en
braut þig ekki niður varð að
reynslubrunni sem afkomendur
þínir nutu ríkulega af. Að fylgjast
með þér við að stappa stálinu í
okkur hin með þeim orðum að
„við gefumst ekki upp“ og að „við
gerum okkar besta“ var okkur
ómetanlegur stuðningur í lífsins
ólgusjó. Þú varst klettur í fjöl-
skyldunni þar sem þú miðlaðir af
reynslu og byggðir upp. Þessi
uppbygging hefur byggt upp og
skilað sterkari einstaklingum í
fjölskyldu okkar. Arfleifð þín og
leiðsögn lifir áfram í afkomend-
um þínum.
Það eru forréttindi okkar
hinna að hafa fengið að kynnast
þér og njóta af þeirri reynslu og
þeirri lífssýn sem þú bjóst yfir og
sjá hvernig þú mættir lífinu hress
og glöð af æðruleysi þess sem veit
að við getum bara stýrt því sem
er á okkar valdi, hitt er utan okk-
ar valds.
Hafðu þökk fyrir lærdómsríka
og ánægjulega samfylgd, kæra
tengdamóðir.
Kveðja,
Kristján Þór.
Kær tengdamóðir mín hefur
kvatt þetta líf. Hún var sannköll-
uð Reykjavíkurmær, fæddist og
ólst þar upp, bjó þar alla tíð og
þótti vænt um borgina sína.
Hjarta mitt er fullt þakklætis fyr-
ir fallegu minningarnar sem hún
skilur eftir, á þær ber engan
skugga. Í tengdamóður minni
sameinuðust tvær stærstu gjaf-
irnar, vinátta og fjölskylda. Fyrir
rúmlega fimmtíu árum kynntist
ég honum Agnari mínum og kom
inn á heimili tengdafjölskyldunn-
ar. Ég var svo lánsöm að eignast
ekki eingöngu tengdamóður held-
ur einnig mætan vin sem virti mig
sem jafningja. Hún var svo falleg
og fáguð. Það var gott að finna
reynda konu sýna manni áhuga
og taka vel utan um mann. Ein-
stök hlýja, lífsgleði og væntum-
þykja einkenndi Birnu mína alla
tíð.
Alla sem hún umgekkst um-
vafði hún kærleika, jafnt unga
sem aldna, enginn var undanskil-
inn. Hún virtist alltaf eiga tíma
og athygli handa hverjum og ein-
um í stækkandi hópnum og gjaf-
mildi hennar voru engin takmörk
sett.
Í Reykjavík ól hún allan sinn
aldur, ólst þar upp í sjö systkina
hópi við ástríki einstakrar móð-
ur, og gekk í Miðbæjarbarna-
skólann. Líf hennar var ekki allt-
af dans á rósum en hún hafði dug
til að gefast aldrei upp. Ágústa,
móðir Birnu, bjó á heimili henn-
ar í rúman aldarfjórðung og þar
var iðulega mjög gestkvæmt.
Birna vann lengst af utan heim-
ilis, við bókband og verslunar-
störf og hjá Reykjavíkurapóteki
og Lyfjaverslun Íslands.
Frumburðinn eignaðist hún
með bandarískum hermanni.
Henni sárnaði þegar talað var
niðrandi um margar þær stúlkur
sem áttu í ástarsamböndum við
hermenn á þeim árum og fannst
að enginn ætti að varpa rýrð á
ást annarra. Eiginmenn sína tvo
missti hún frá ungum börnum og
hún var tæplega 50 ára þegar sá
síðari lést.
Hún var minnisgóð um líf sitt
og samferðamenn. Það var oft
hluti af daglegri viðræðu við
hana og gaman að heyra hana
segja frá. Hún sagði margar
fróðlegar og skemmtilegar sögur
úr lífi sínu. Hún var sérstaklega
mannblendin og félagslynd og lét
fólk sig varða. Á langri starfsævi
kynntist hún mörgu fólki og
eignaðist í sumum þeirra ævi-
langa vináttu.
Ég kveð Birnu með söknuði
og þökk fyrir allt, sem hún gaf
mér og mínum. Hin bjarta minn-
ing hennar lifir með okkur öllum,
sem kynntumst henni og lýsir
okkur framtíðina, eins og Birna
gerði til hinstu stundar.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim
við skynjum fátt, en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó,
að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Blessuð sé minning Birnu
Ágústu Björnsdóttur.
Guðrún Anna.
Elsku amma. Nú ertu farin frá
okkur. Við vitum að þú ert komin
á betri stað. En síðustu vikurnar
voru þér svo erfiðar. Þú sagðir
svo oft við okkur: „Hugsa sér að
ég skuli vera að lenda í þessu.“
en þú kunnir því svo illa að eiga
erfitt með daglegar athafnir. Þú,
sem varst svo óendanlega sterk.
Við erum svo heppnar að hafa átt
þig svona lengi og það er ómet-
anlega dýrmætt að börnin okkar
hafi náð að kynnast langömmu
sinni.
Elsku amma. Takk fyrir arf-
leifðina sem við fengum frá þér.
Við erum svo kröftugar konur
báðar tvær og allan þann dugn-
að, eld og elju má rekja til þín.
Þú sem varst einstæð fjögurra
barna móðir, hvert áfallið dundi
yfir á fætur öðru, en þú stóðst í
lappirnar, hvað sem á dundi. Við
trúðum því vel og lengi að þú
myndir hreinlega hrista af þér
meinið og þau veikindi sem þú
gekkst í gegnum á síðustu mán-
uðum, því þú stóðst alltaf upp.
Elsku amma. Þú hugsaðir af
svo mikilli natni um útlit þitt
þannig að eftir því var tekið hvar
sem þú komst. Þú áttir það til að
teygja þig í varalitinn á undar-
legustu tímum. Þú lagðir líka
mikið upp úr því að við, kven-
flokkurinn þinn, litum vel út og
við fengum sko að heyra það ef
við vorum sérstaklega hugguleg-
ar, en fengum líka skot á okkur ef
við höfðum gleymt okkur aðeins
á verðinum. Sérstakt hrós feng-
um við ef við vorum vel skóaðar,
með fallega klúta og hárið ekki of
sítt.
Elsku amma. Það var nú alltaf
gestkvæmt hjá þér en þegar við
náðum þér einni í spjall þá voru
þau samtöl svo falleg og djúp. Þú
með allan þinn hafsjó af reynslu
skildir svo vel allt þetta mann-
lega sem við vorum að fást við.
Það var svo gott að ræða ýmis
mál við þig.
Elsku amma. Takk fyrir alla
ullarsokkana, vettlingana,
hjartahlýjuna, legghlífarnar og
ennisböndin. Það sem við og
börnin okkar 7 höfum notað
prjónaða handverkið þitt mikið.
Þú varst svo mikil listakona. Allt
það sem þú prjónaðir, saumaðir
út og málaðir. Nú fáum við að
geyma þessa hluti sem ylja okkur
og minna okkur á þig.
Elsku amma. Krakkarnir okk-
ar voru alltaf svo velkomin til þín
og fengu alltaf nóg af súkku-
laðirúsínum, Maryland-kexi og
frostpinnastöngum.
Elsku amma. Við erum sann-
færðar um það að húmorinn þinn
hafi hjálpað þér í gegnum lífsins
ólgusjó, en þú sást það fyndna í
nánast öllum aðstæðum. Oft á
tíðum lágum við í algjöru hláturs-
kasti yfir skotunum frá þér í
vandræðalegum aðstæðum allt
fram á síðasta dag.
Elsku amma. Við erum betri
manneskjur í dag af því að við
áttum þig að. Þar til næst,
þínar
Birna og Hildur.
Elsku amma.
Ég vildi að ég hefði,
gefið þér meiri tíma.
Ég vildi að ég hefði,
oftar tekið upp síma.
Þú ert sterkasta manneskja,
sem að ég hef kynnst.
Gerðir það sem þú vildir,
sama hvað öðrum finnst.
Þú hættir aldrei þegar
heimurinn sýndi svart.
Elskaði ekkert meira
en þegar þú hrósaðir mér samt.
Tvöföld ekkja sem
að allir ættu að þekkja.
Myndi gera hvað sem er
til að fá fáeinar mínútur fyrir mig.
Aðeins til þess að fá að kveðja þig.
Þinn
Baldur Búi.
Birna Ágústa
Björnsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
MAGNÚS JÓN BJÖRGVINSSON,
Ísafold, Strikinu 3,
Garðabæ,
sem andaðist 19. desember, verður
jarðsunginn frá Langholtskirkju mánudaginn 6. janúar klukkan
13. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Alzheimersamtökin.
Björgvin Magnússon Björk Tryggvadóttir
Ólafía Margrét Magnúsdóttir Sæmundur Pálsson
Guðný Rósa Magnúsdóttir Gunnar Guðjónsson
Erla Magnúsdóttir Þórður Höskuldsson
og afabörn
Ástkær bróðir okkar,
FINNBOGI SIGURÐUR JÓNSSON
bóndi,
Hörgshlíð í Mjóafirði,
andaðist á heimili sínu mánudaginn
30. desember. Útför hans verður auglýst
síðar.
Systkini hins látna
Ástkær bróðir okkar og frændi,
JÓN KJARTANSSON
frá Bitru,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 20. desember.
Útför fór fram í kyrrþey.
Þökkum samúð og vinarhug.
Grétar Kjartansson
Jóhanna Kjartansdóttir
systkinabörn og -barnabörn
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
systir,
MARGRÉT ÓLAFÍA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli í Reykjavík
mánudaginn 30. desember.
Útförin fer fram í kyrrþey en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Hjálparstarf kirkjunnar.
Guðmundur Benediktsson Lína Guðlaug Atladóttir
Daníel Fannar Guðmundsson
Sara Elísabet Na Guðmundsdóttir
Evlalía Kristín Guðmundsdóttir
Okkar ástkæra og yndislega móðir,
GUÐRÚN SOFFÍA JÓNSDÓTTIR,
Grensásvegi 60,
varð bráðkvödd á jóladagskvöld.
Jarðarförin fer fram frá Guðríðarkirkju
þriðjudaginn 7. janúar klukkan 13.
Arna Jóna Backman
Guðjón Broddi Backman
barnabörn og barnabarnabörn