Morgunblaðið - 03.01.2020, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 2020
✝ IngibjörgHelga Júlíus-
dóttir fæddist í
Reykjavík 31. mars
1944. Hún lést 12.
desember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Gyða Kol-
beinsdóttir, f. 2.
maí 1919, d. 30.
nóvember 1946, og
Júlíus Óskar
Halldórsson, f. 29.
júlí 1924, d. 27. júní 2014. Þóra
Kolbeinsdóttir, f. 4. ágúst 1914,
d. 10. júní 2003, móðursystir
Ingibjargar, gekk henni í
móðurstað eftir andlát móður
hennar.
Eiginmaður Ingibjargar var
Samúel Jón Ólafsson, f. 21. júlí
1944, d. 2. september 1991, fað-
ir Ólafur Helgi Guðmundsson,
f. 7. janúar 1913, d. 11. desem-
ber 1976, og móðir Guðrún
Samúelsdóttir, f. 12. ágúst
1924.
Gylfadóttur. Börn Samúels Jóns
og fyrri eiginkonu, Súsönnu R.
Sæbergsdóttur, eru Matthildur
Inga, f. 13. nóvember 1999, og
Kristófer Fannar, f. 17. septem-
ber 2005. Börn Samúels Jóns
og Berglindar eru Samúel Jón,
f. 23. janúar 2009, og Jenný
Lind, f. 31. júlí 2011. Börn
Berglindar og stjúpbörn Sam-
úels Jóns eru Gylfi Snær, f. 17.
febrúar 2003, Pétur Ingi, f. 14.
janúar 2004, og Anna Rakel, f.
20. desember 2005.
Ingibjörg átti 12 systkini
samfeðra.
Ingibjörg ólst upp í Reykja-
vík gekk í Austurbæjarskóla og
lauk námi í hjúkrunarfræði frá
Hjúkrunarskóla Íslands árið
1965. Hún var hjúkrunarfræð-
ingur á Landspítala háskóla-
sjúkrahúsi, heilsugæslu Fá-
skrúðsfjarðar og heilsugæslu
Ólafsvíkur. Vann við hjálpar-
störf í Afríku. Eftir heimkom-
una vann Ingibjörg á Hrafnistu
DAS í Laugarási og síðan á
geisladeild Landspítala há-
skólasjúkrahúss til loka
starfsævinnar.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Áskirkju í dag, 3. janúar
2020, klukkan 11.
Börn Ingibjarg-
ar og Samúels eru
1) Ólafur Helgi, f.
4. apríl 1966, gift-
ur Elínu R. Jóns-
dóttur, dætur
þeirra eru Birgitta,
f. 28. maí 1993, í
sambúð með Gísla
Bergi Sigurðssyni.
Þorbjörg, f. 19.
ágúst 1995, í sam-
búð með Hjálmari
Gauta Jónssyni, sonur þeirra er
Marinó Gauti. 2) Þóra Guðrún,
f. 27. ágúst 1967, gift Stefáni
Jónssyni, synir þeirra eru Sam-
úel Ingi, f. 19. júní 1985, í sam-
búð með Ásu Margréti Helga-
dóttur sonur þeirra er Alex-
ander Leó. Jón Agnar, f. 8. maí
1993, og Sigfús Þór, f. 8. maí
1993, d. 14. maí 1993. 3) Kol-
brún Gyða Samúelsdóttir, f. 22.
janúar 1973, gift Donald E.
Hodge. 4) Samúel Jón, f. 7. jan-
úar 1977, giftur Berglindi Ýri
Þann 12. des. síðastliðinn
missti ég mína elstu vinkonu,
verndarengilinn sem hefur verið
lengst hjá mér, mitt elsta hald-
reipi í lífinu. Ég missti móður
mína.
Sama við hvern er talað sem
fékk þann heiður að fá að kynn-
ast mömmu minni, hvort sem
talað er við systkini hennar, ætt-
ingja, vini eða samstarfsfélaga;
öllum ber saman um að mamma
var hjartahlý, skilningsrík og
hjálpsöm út í hið ýtrasta. Þannig
var líka mamma mín og þannig
ól hún börnin sín upp, með kær-
leika. Mamma mín gaf mér allt
það mjúka og góða sem ég á
innra með mér, mína blíðu hlið á
ég henni að þakka. Mamma
kenndi mér bænir, að elska
náungann og mikilvægi þess að
fyrirgefa.
Mamma mín fæddist inn í
stóra fjölskyldu móður sinnar
megin, en missti móður sína
tveggja ára gömul. Henni til
happs tók móðursystir hennar
hana að sér og ól hana upp sem
sína eigin dóttur. Mamma og
pabbi giftu sig 1966 og eignuðust
4 börn en mamma elskaði mann-
inn sinn og okkur börnin um-
fram allt annað í lífinu.
Árin í Afríku gáfu okkur
minningar sem lifðu með
mömmu allt til æviloka. Allt fólk-
ið sem þau pabbi kynntust og öll
reynslan sem þau öðluðust. En
Afríka gaf mömmu líka mestu
sorg í hennar lífi, þegar pabbi
var tekinn frá okkur á svip-
stundu og varð hún aldrei söm
eftir þá reynslu.
Við töluðum svo oft um teng-
inguna á milli okkar, þessi
sterku bönd sem ekkert fékk
slitið og ævarandi vináttu okkur.
Tenging sem ekki endilega allir
gátu skilið, en var til komin frá
byrjun æviára minna og styrkt-
ist um alla ævi eftir sameigin-
lega reynslu okkar. Við misstum
öll pabba en reynsluna af atvik-
inu þegar líf hans var tekið átt-
um bara við tvö. Sú lífsreynsla
breytti lífi okkar beggja en
tengdi líka samband okkar
sterkari böndum heldur en
þekkist hjá mörgum. Við gátum
talað um atvikið, líðan okkar og
áhrif þess á okkur á hátt sem
enginn annar gat skilið. Við töl-
uðum líka svo oft um mikilvægi
þess að rækta sambandið við
sína nánustu, því við fengum að
kynnast því á svo grimman hátt
hve hratt lífið getur breyst og
skyndilega og að þá væri of seint
að ætla að laga, breyta eða gera
gott.
Í dag er ég svo þakklátur fyrir
hve vel við ræktuðum samband
okkar sem mæðgina og vináttu
okkar, þakklátur fyrir öll símtöl-
in á nær hverju kvöldi í öll þessi
22 ár frá því að ég flutti að heim-
ann. Því í dag vakna ég upp við
þann skelfilega draum á hverj-
um degi að þú sért farin og ég
græt því þú sem ég gat alltaf
leitað til og fengið skjól hjá ert
ekki lengur við símann eða
heima ef ég þarf að hitta þig.
Mikið óskaplega er þetta erfitt
og mikið óskaplega sakna ég þín.
Ég lít enn á símanúmerið þitt á
kvöldin því mig langar svo að fá
að heyra í þér. Þú ert lokins
komin til pabba sem þú hefur
þráð þessi 28 ár síðan hann dó.
Þú ert laus við verkina, óttann
og kvíðann.
Takk fyrir allt, elsku mamma.
Ég kveð þig, móðir, í Kristí trú,
sem kvaddir forðum mig sjálfan þú
á þessu þrautanna landi.
Þú, fagra ljós, í ljósinu býrð,
nú launar þér Guð í sinni dýrð,
nú gleðst um eilífð þinn andi.
(Matthías Jochumsson)
Samúel Jón Samúelsson.
Viðkvæmt blóm er fallið frá.
Ingibjörg Helga mágkona mín
lést hinn 12. desember eftir erf-
ið veikindi. Ég man vel þegar ég
yfirspennt níu ára hnáta beið
eftir að bróðir minn kæmi heim
með unnustu sína til að kynna
hana fyrir foreldrum okkar og
mér. Það fyrsta sem ég fann
þegar hún stóð í dyrunum var
einstök hlýja og kærleikur sem
frá henni stafaði, mér fannst
strax að ég hefði ekki getað ver-
ið heppnari.
Ég minnist þess aldrei að
hafa heyrt hana hækka róminn
eða taka þátt í deilum. Sem
hjúkrunarfræðingur veit ég að
þetta viðmót ásamt góðri fag-
mennsku hefur komið sjúkling-
um hennar vel. Hún var alltaf
tilbúin að taka sig upp með
manni sínum vegna starfa hans
innanlands. Líka þegar kom að
því að flytja til Suður-Súdans
með fjögur börn og búslóð. Hún
stóð alltaf hamingjusöm og glöð
við hlið hans og var meira en til í
að fylgja honum í lífi sem fyrir
vikið var fullt af ævintýrum.
Þess má geta að hvarvetna var
óskað eftir starfskröftum henn-
ar, líka í Súdan. Það starf gaf
henni mikið.
Við sviplegt fráfall eigin-
mannsins í Úganda árið 1991
varð áfallið og sorgin svo mikil
að hvorugt varð yfirstigið.
Heilsubrestir fóru að gera vart
við sig og ágerðust með árunum.
Þá kom sér vel að eiga einstök
börn og tengdabörn sem sáu um
hana af einstakri natni og um-
hyggju. Einnig átti hún gott
frændfólk og vini sem léttu
henni lífið að ógleymdri tengda-
móðurinni sem hún heimsótti
alltaf á sunnudögum þegar hún
hafði tök á. Ég kveð með sökn-
uði mína góðu og hlýju mágkonu
með þeirri vissu að nú hefur hún
fundið eiginmanninn heittelsk-
aða á ný. Mínar innilegustu
samúðarkveðjur sendi ég börn-
um, barnabörnum, barnabarna-
börnum, tengdamóður, frænd-
fólki og vinum. Ég skila einnig
kærri kveðju frá Marteini mín-
um.
Elsku mágkona mín, hafðu
þökk fyrir allt og allt. Kær
kveðja, þín mágkona,
Ingibjörg Anna Ólafsdóttir.
Nú þegar við kveðjum Ingi-
björgu skólasystur okkar úr
Hjúkrunarskóla Íslands rifjast
upp hlýjar og góðar minningar.
Við minnumst hennar fyrir
einstaka ljúfmennsku, fallegt
brosið og góða nærveru.
Hún starfaði um tíma á Hrafn-
istu og þær sem unnu með henni
minnast þess hve gamla fólkið
elskaði hana og spurði alltaf eftir
henni því hún hafði svo góða
nærveru og gaf öllum sinn tíma.
Hún var góður hlustandi en ekki
margorð. Eftir vaktir kom Sam-
úel ævinlega að sækja hana og
saman leiddust þau út ganginn.
Það var greinilega mikill kær-
leikur á milli þeirra.
Erfið og sár lífsreynsla í
tengslum við hörmulegt og
ótímabært fráfall Samúels mark-
aði hana fyrir lífstíð. Alvarleg og
erfið veikindi til margra ára
reyndu að sjálfsögðu mikið á
hana en hún tók þeim af ótrúlegu
æðruleysi.
Það er erfitt að sjá á eftir Ingi-
björgu, hún var sannarlega
hvers manns hugljúfi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Börnum og barnabörnum
Ingibjargar sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd skólasystra í
Hjúkrunarskóla Íslands,
októberholl 1965,
Auður, Arnheiður, Inga,
Lilja og Þóra.
Ingibjörg frænka var einstök
persóna í lífi okkar, hluti af okk-
ar fjölskyldu. Hún var hæglát og
þrautseig eins og Þóra móður-
systir hennar sem gekk henni í
móðurstað. Hún gætti okkar
þegar við vorum ung og við
fylgdumst með ævintýrum henn-
ar og starfi.
Ingibjörg tilheyrði móðurfjöl-
skyldu okkar en mamma var 17
ára þegar sú yngri missti móður
sína, hana Gyðu. Það var stutt á
milli heimila og fjölskyldurnar
samrýndar.
Við vorum stolt af Ingibjörgu
sem var hjúkrunarfræðingur.
Við minnumst þess að mamma
og pabbi skutluðu henni gjarnan
á námsárunum á Landspítalann
en þar var hún einnig á heima-
vist. Hjúkrun varð hennar fag og
starf. Hún starfaði lengst af sem
skurðhjúkrunarfræðingur og
varð reynslumikill enda þurfti
hún oft að bjarga sér við frum-
stæð skilyrði.
Ingibjörg var glaðlynd og já-
kvæð persóna. Það var augljóst
að hún bar hið innra með sér
djúpa umhyggju fyrir öðrum.
Hún var natin við okkur sem
börn, líkt og við værum hennar
eigin börn.
Fyrsta brúðkaupið sem við
systkinin vorum viðstödd á æv-
inni var hennar eða þegar hún
gekk að eiga sinn besta vin, Sam-
úel Jón Ólafsson, í gömlu torf-
kirkjunni í Árbæjarsafni. Það
var falleg og ógleymanleg stund.
Þau urðu mjög samrýnd hjón og
bjuggu víða, m.a. á Fáskrúðsfirði
og Snæfellsnesi.
Okkur fannst meiriháttar þeg-
ar hún ákvað ásamt Samúel eig-
inmanni sínum að flytja til Suð-
ur-Súdans með fjölskylduna árið
1982 til að taka þátt í hjálpar-
starfi kirkjunnar. Þau brutu sér
leið út úr hefðinni og fóru til
starfa í framandi landi í annarri
heimsálfu.
Þar annaðist hún mæðraeftir-
lit en ekki aðeins í sjúkraskýli í
aðalbækistöð Norðmanna, held-
ur hún fór víða um og tók á móti
börnum við alls konar aðstæður.
Við fréttum að mörg stúlkubörn
hefðu verið nefnd í höfuðið á
frænku okkar. Það var fræðandi
að spjalla við þau um veruna þar.
Starf þeirra í Súdan og í Eþíópíu
1982-1986 hafði djúp áhrif á þau.
Hugsjón þeirra var að leggja sitt
af mörkum til að minnka hið
stóra bil milli fólks af ólíkum
uppruna. Þau unnu á Íslandi að
ýmiskonar starfi til að efla þró-
unarsamvinnu og neyðarhjálp.
Árið 1991 fékk Samúel starf
við þróunarsamvinnu í Úganda
og þangað fóru þau með yngsta
son sinn. Samúel varð aðstoðar-
maður ráðherra en fékk ekki að
sinna starfi sínu lengi. Hann var
á gangi á götu í Kampala ásamt
konu sinni og syni, þegar
ódæðismenn réðust á hann og
tóku líf hans.
Þessi harmleikur hafði auðvit-
að varanleg áhrif á fjölskylduna
og Ingibjörg varð aldrei söm en
hélt þó áfram lífi og starfi hér á
Íslandi. Ást hennar til elsku vin-
ar síns slokknaði aldrei. Harmur
hennar var svo sár að hann vakti
samkennd með öðrum, sem birt-
ist m.a. í texta sem Gunnar gaf
henni með von um huggun:
„Hvað svipti hina miklu sorg
völdum? Það var vonin sem lá við
akkeri í hjartanu, trúin sem kom
frá útréttum höndum og kær-
leikurinn sem breiddi út væng-
ina eins og fugl að veita ungum
sínum skjól.“
Við þökkum fyrir sameigin-
legar minningar og að hafa feng-
ið að eiga frænku í lífi okkar. Við
sendum fjölskyldunni og ástvin-
um okkar innilegustu samúð og
ósk um huggun.
Margrét Árný, Þórir og
Gunnar Hersveinn.
Kær vinkona er fallin frá.
Ég minnist dýrmætrar vin-
áttu okkar Ingibjargar, sem
aldrei féll skuggi á frá því við
hófum nám í Hjúkrunarskóla Ís-
lands í ágúst 1962. Við kynnt-
umst enn betur þegar við vorum
saman í verklegu námi á sjúkra-
húsinu á Akureyri.
Við Ingibjörg, ásamt mökum
okkar, áttum margar dýrmætar
stundir saman, bæði hér í
Reykjavík og einnig þegar við
heimsóttum þau þar sem þau
störfuðu úti á landi.
Við sendum innilegar sam-
úðarkveðjur til barna og barna-
barna Ingibjargar.
Þóra Grönfeldt.
Við viljum minnast góðrar
konu og samstarfskonu okkar til
margra ára, Ingibjargar Helgu
Júlíusdóttur hjúkrunarfræðings
en við unnum saman á geisla-
deild krabbameinslækninga-
deildar Landspítalans.
Ingibjörg var samviskusöm í
starfi og hafði einlæga og fallega
framkomu. Hún var dagfar-
sprúð, hafði skemmtilega kímni-
gáfu og gat oft skotið inn ynd-
islegum gullkornum á sinn
hljóðláta hátt.
Sjúklingum, sem komu til
meðferðar á deildina, sýndi hún
einstaka hlýju og skilning og átti
auðvelt með að setja sig í þeirra
spor.
Áður en Ingibjörg hóf störf á
deildinni hafði hún aflað sér sér-
menntunar og reynslu sem
hjúkrunarfræðingur. Hún hafði
unnið víða bæði hér á landi og
einnig í Afríku þar sem hún vann
við erfiðar aðstæður. Í Afríku
missti hún eiginmann sinn á
skelfilegan hátt. Sorgin var
henni nálæg.
Með okkur vinnufélögunum
myndaðist góð vinátta sem hefur
haldist eftir að við létum af störf-
um þó að að stundum liði langur
tími milli funda.
Við þökkum Ingibjörgu inni-
lega samstarfið og minnumst
hennar af einlægni og virðingu.
Við vottum börnum hennar,
fjölskyldum þeirra og öðrum
ástvinum okkar dýpstu samúð.
Ásdís Halldórsdóttir,
Brynja Hlíðar, Jóna
Margrét Kristjánsdóttir,
Stefanía Sigurjónsdóttir
og Svandís Matthíasdóttir.
Ingibjörg Helga
Júlíusdóttir
Elskulegur eiginmaður minn,
SVERRIR GUNNARSSON
frá Hrosshaga,
lést 23. desember á heimili sínu Bröttuhlíð
15 í Hveragerði. Útförin fer fram frá
Skálholtskirkju laugardaginn 4. janúar
klukkan 14.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og
barnabarnabarna,
Ólöf Fríða Gísladóttir
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir og amma,
DÓRA KRISTJÁNSDÓTTIR,
hjúkrunarfræðingur og ljósmóðir,
Kaupmannahöfn,
lést á Sankt Lukas Hospice í Hellerup
föstudaginn 13. desember.
Útför hennar fór fram frá Esajas Kirke í Kaupmannahöfn
laugardaginn 28. desember. Minningarathöfn fer fram frá
Háteigskirkju miðvikudaginn 8. janúar og hefst klukkan 14.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Árni Björn Björnsson
Helga Björg Jørgensen
Markús Björn Árnason Sabina Lund Rasmussen
Kristján Björn Árnason Camilla Holm Gravgaard
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
BJARNEY SIGURÐARDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
Hæðargarði 29, Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtu-
daginn 19. desember. Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 10. janúar klukkan 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks B4 LSH Fossvogi fyrir hlýhug og
góða umönnun.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á MS-félagið.
Rannveig Jónína Ásbjörnsd. Stefán Carlsson
Björn Eyberg Ásbjörnsson Valgerður Sveinsdóttir
Fanney Björk Ásbjörnsdóttir Tómas Jóhannesson
Ester Ásbjörnsdóttir Einar Egilsson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
UNNUR KONRÁÐSDÓTTIR
Úffa Konn,
Hlíðarhúsum 3-5,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 25. desember.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 3. janúar kl. 13.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Konráð Eyjólfsson Helga Óladóttir
Herdís Eyjólfsdóttir Ægir Bjarnason
Unnar Eyjólfsson Hildur Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn