Morgunblaðið - 03.01.2020, Qupperneq 24

Morgunblaðið - 03.01.2020, Qupperneq 24
24 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 2020 ✝ IngibjörgHelga Júlíus- dóttir fæddist í Reykjavík 31. mars 1944. Hún lést 12. desember 2019. Foreldrar henn- ar voru Gyða Kol- beinsdóttir, f. 2. maí 1919, d. 30. nóvember 1946, og Júlíus Óskar Halldórsson, f. 29. júlí 1924, d. 27. júní 2014. Þóra Kolbeinsdóttir, f. 4. ágúst 1914, d. 10. júní 2003, móðursystir Ingibjargar, gekk henni í móðurstað eftir andlát móður hennar. Eiginmaður Ingibjargar var Samúel Jón Ólafsson, f. 21. júlí 1944, d. 2. september 1991, fað- ir Ólafur Helgi Guðmundsson, f. 7. janúar 1913, d. 11. desem- ber 1976, og móðir Guðrún Samúelsdóttir, f. 12. ágúst 1924. Gylfadóttur. Börn Samúels Jóns og fyrri eiginkonu, Súsönnu R. Sæbergsdóttur, eru Matthildur Inga, f. 13. nóvember 1999, og Kristófer Fannar, f. 17. septem- ber 2005. Börn Samúels Jóns og Berglindar eru Samúel Jón, f. 23. janúar 2009, og Jenný Lind, f. 31. júlí 2011. Börn Berglindar og stjúpbörn Sam- úels Jóns eru Gylfi Snær, f. 17. febrúar 2003, Pétur Ingi, f. 14. janúar 2004, og Anna Rakel, f. 20. desember 2005. Ingibjörg átti 12 systkini samfeðra. Ingibjörg ólst upp í Reykja- vík gekk í Austurbæjarskóla og lauk námi í hjúkrunarfræði frá Hjúkrunarskóla Íslands árið 1965. Hún var hjúkrunarfræð- ingur á Landspítala háskóla- sjúkrahúsi, heilsugæslu Fá- skrúðsfjarðar og heilsugæslu Ólafsvíkur. Vann við hjálpar- störf í Afríku. Eftir heimkom- una vann Ingibjörg á Hrafnistu DAS í Laugarási og síðan á geisladeild Landspítala há- skólasjúkrahúss til loka starfsævinnar. Útför Ingibjargar fer fram frá Áskirkju í dag, 3. janúar 2020, klukkan 11. Börn Ingibjarg- ar og Samúels eru 1) Ólafur Helgi, f. 4. apríl 1966, gift- ur Elínu R. Jóns- dóttur, dætur þeirra eru Birgitta, f. 28. maí 1993, í sambúð með Gísla Bergi Sigurðssyni. Þorbjörg, f. 19. ágúst 1995, í sam- búð með Hjálmari Gauta Jónssyni, sonur þeirra er Marinó Gauti. 2) Þóra Guðrún, f. 27. ágúst 1967, gift Stefáni Jónssyni, synir þeirra eru Sam- úel Ingi, f. 19. júní 1985, í sam- búð með Ásu Margréti Helga- dóttur sonur þeirra er Alex- ander Leó. Jón Agnar, f. 8. maí 1993, og Sigfús Þór, f. 8. maí 1993, d. 14. maí 1993. 3) Kol- brún Gyða Samúelsdóttir, f. 22. janúar 1973, gift Donald E. Hodge. 4) Samúel Jón, f. 7. jan- úar 1977, giftur Berglindi Ýri Þann 12. des. síðastliðinn missti ég mína elstu vinkonu, verndarengilinn sem hefur verið lengst hjá mér, mitt elsta hald- reipi í lífinu. Ég missti móður mína. Sama við hvern er talað sem fékk þann heiður að fá að kynn- ast mömmu minni, hvort sem talað er við systkini hennar, ætt- ingja, vini eða samstarfsfélaga; öllum ber saman um að mamma var hjartahlý, skilningsrík og hjálpsöm út í hið ýtrasta. Þannig var líka mamma mín og þannig ól hún börnin sín upp, með kær- leika. Mamma mín gaf mér allt það mjúka og góða sem ég á innra með mér, mína blíðu hlið á ég henni að þakka. Mamma kenndi mér bænir, að elska náungann og mikilvægi þess að fyrirgefa. Mamma mín fæddist inn í stóra fjölskyldu móður sinnar megin, en missti móður sína tveggja ára gömul. Henni til happs tók móðursystir hennar hana að sér og ól hana upp sem sína eigin dóttur. Mamma og pabbi giftu sig 1966 og eignuðust 4 börn en mamma elskaði mann- inn sinn og okkur börnin um- fram allt annað í lífinu. Árin í Afríku gáfu okkur minningar sem lifðu með mömmu allt til æviloka. Allt fólk- ið sem þau pabbi kynntust og öll reynslan sem þau öðluðust. En Afríka gaf mömmu líka mestu sorg í hennar lífi, þegar pabbi var tekinn frá okkur á svip- stundu og varð hún aldrei söm eftir þá reynslu. Við töluðum svo oft um teng- inguna á milli okkar, þessi sterku bönd sem ekkert fékk slitið og ævarandi vináttu okkur. Tenging sem ekki endilega allir gátu skilið, en var til komin frá byrjun æviára minna og styrkt- ist um alla ævi eftir sameigin- lega reynslu okkar. Við misstum öll pabba en reynsluna af atvik- inu þegar líf hans var tekið átt- um bara við tvö. Sú lífsreynsla breytti lífi okkar beggja en tengdi líka samband okkar sterkari böndum heldur en þekkist hjá mörgum. Við gátum talað um atvikið, líðan okkar og áhrif þess á okkur á hátt sem enginn annar gat skilið. Við töl- uðum líka svo oft um mikilvægi þess að rækta sambandið við sína nánustu, því við fengum að kynnast því á svo grimman hátt hve hratt lífið getur breyst og skyndilega og að þá væri of seint að ætla að laga, breyta eða gera gott. Í dag er ég svo þakklátur fyrir hve vel við ræktuðum samband okkar sem mæðgina og vináttu okkar, þakklátur fyrir öll símtöl- in á nær hverju kvöldi í öll þessi 22 ár frá því að ég flutti að heim- ann. Því í dag vakna ég upp við þann skelfilega draum á hverj- um degi að þú sért farin og ég græt því þú sem ég gat alltaf leitað til og fengið skjól hjá ert ekki lengur við símann eða heima ef ég þarf að hitta þig. Mikið óskaplega er þetta erfitt og mikið óskaplega sakna ég þín. Ég lít enn á símanúmerið þitt á kvöldin því mig langar svo að fá að heyra í þér. Þú ert lokins komin til pabba sem þú hefur þráð þessi 28 ár síðan hann dó. Þú ert laus við verkina, óttann og kvíðann. Takk fyrir allt, elsku mamma. Ég kveð þig, móðir, í Kristí trú, sem kvaddir forðum mig sjálfan þú á þessu þrautanna landi. Þú, fagra ljós, í ljósinu býrð, nú launar þér Guð í sinni dýrð, nú gleðst um eilífð þinn andi. (Matthías Jochumsson) Samúel Jón Samúelsson. Viðkvæmt blóm er fallið frá. Ingibjörg Helga mágkona mín lést hinn 12. desember eftir erf- ið veikindi. Ég man vel þegar ég yfirspennt níu ára hnáta beið eftir að bróðir minn kæmi heim með unnustu sína til að kynna hana fyrir foreldrum okkar og mér. Það fyrsta sem ég fann þegar hún stóð í dyrunum var einstök hlýja og kærleikur sem frá henni stafaði, mér fannst strax að ég hefði ekki getað ver- ið heppnari. Ég minnist þess aldrei að hafa heyrt hana hækka róminn eða taka þátt í deilum. Sem hjúkrunarfræðingur veit ég að þetta viðmót ásamt góðri fag- mennsku hefur komið sjúkling- um hennar vel. Hún var alltaf tilbúin að taka sig upp með manni sínum vegna starfa hans innanlands. Líka þegar kom að því að flytja til Suður-Súdans með fjögur börn og búslóð. Hún stóð alltaf hamingjusöm og glöð við hlið hans og var meira en til í að fylgja honum í lífi sem fyrir vikið var fullt af ævintýrum. Þess má geta að hvarvetna var óskað eftir starfskröftum henn- ar, líka í Súdan. Það starf gaf henni mikið. Við sviplegt fráfall eigin- mannsins í Úganda árið 1991 varð áfallið og sorgin svo mikil að hvorugt varð yfirstigið. Heilsubrestir fóru að gera vart við sig og ágerðust með árunum. Þá kom sér vel að eiga einstök börn og tengdabörn sem sáu um hana af einstakri natni og um- hyggju. Einnig átti hún gott frændfólk og vini sem léttu henni lífið að ógleymdri tengda- móðurinni sem hún heimsótti alltaf á sunnudögum þegar hún hafði tök á. Ég kveð með sökn- uði mína góðu og hlýju mágkonu með þeirri vissu að nú hefur hún fundið eiginmanninn heittelsk- aða á ný. Mínar innilegustu samúðarkveðjur sendi ég börn- um, barnabörnum, barnabarna- börnum, tengdamóður, frænd- fólki og vinum. Ég skila einnig kærri kveðju frá Marteini mín- um. Elsku mágkona mín, hafðu þökk fyrir allt og allt. Kær kveðja, þín mágkona, Ingibjörg Anna Ólafsdóttir. Nú þegar við kveðjum Ingi- björgu skólasystur okkar úr Hjúkrunarskóla Íslands rifjast upp hlýjar og góðar minningar. Við minnumst hennar fyrir einstaka ljúfmennsku, fallegt brosið og góða nærveru. Hún starfaði um tíma á Hrafn- istu og þær sem unnu með henni minnast þess hve gamla fólkið elskaði hana og spurði alltaf eftir henni því hún hafði svo góða nærveru og gaf öllum sinn tíma. Hún var góður hlustandi en ekki margorð. Eftir vaktir kom Sam- úel ævinlega að sækja hana og saman leiddust þau út ganginn. Það var greinilega mikill kær- leikur á milli þeirra. Erfið og sár lífsreynsla í tengslum við hörmulegt og ótímabært fráfall Samúels mark- aði hana fyrir lífstíð. Alvarleg og erfið veikindi til margra ára reyndu að sjálfsögðu mikið á hana en hún tók þeim af ótrúlegu æðruleysi. Það er erfitt að sjá á eftir Ingi- björgu, hún var sannarlega hvers manns hugljúfi. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Börnum og barnabörnum Ingibjargar sendum við innileg- ar samúðarkveðjur. Fyrir hönd skólasystra í Hjúkrunarskóla Íslands, októberholl 1965, Auður, Arnheiður, Inga, Lilja og Þóra. Ingibjörg frænka var einstök persóna í lífi okkar, hluti af okk- ar fjölskyldu. Hún var hæglát og þrautseig eins og Þóra móður- systir hennar sem gekk henni í móðurstað. Hún gætti okkar þegar við vorum ung og við fylgdumst með ævintýrum henn- ar og starfi. Ingibjörg tilheyrði móðurfjöl- skyldu okkar en mamma var 17 ára þegar sú yngri missti móður sína, hana Gyðu. Það var stutt á milli heimila og fjölskyldurnar samrýndar. Við vorum stolt af Ingibjörgu sem var hjúkrunarfræðingur. Við minnumst þess að mamma og pabbi skutluðu henni gjarnan á námsárunum á Landspítalann en þar var hún einnig á heima- vist. Hjúkrun varð hennar fag og starf. Hún starfaði lengst af sem skurðhjúkrunarfræðingur og varð reynslumikill enda þurfti hún oft að bjarga sér við frum- stæð skilyrði. Ingibjörg var glaðlynd og já- kvæð persóna. Það var augljóst að hún bar hið innra með sér djúpa umhyggju fyrir öðrum. Hún var natin við okkur sem börn, líkt og við værum hennar eigin börn. Fyrsta brúðkaupið sem við systkinin vorum viðstödd á æv- inni var hennar eða þegar hún gekk að eiga sinn besta vin, Sam- úel Jón Ólafsson, í gömlu torf- kirkjunni í Árbæjarsafni. Það var falleg og ógleymanleg stund. Þau urðu mjög samrýnd hjón og bjuggu víða, m.a. á Fáskrúðsfirði og Snæfellsnesi. Okkur fannst meiriháttar þeg- ar hún ákvað ásamt Samúel eig- inmanni sínum að flytja til Suð- ur-Súdans með fjölskylduna árið 1982 til að taka þátt í hjálpar- starfi kirkjunnar. Þau brutu sér leið út úr hefðinni og fóru til starfa í framandi landi í annarri heimsálfu. Þar annaðist hún mæðraeftir- lit en ekki aðeins í sjúkraskýli í aðalbækistöð Norðmanna, held- ur hún fór víða um og tók á móti börnum við alls konar aðstæður. Við fréttum að mörg stúlkubörn hefðu verið nefnd í höfuðið á frænku okkar. Það var fræðandi að spjalla við þau um veruna þar. Starf þeirra í Súdan og í Eþíópíu 1982-1986 hafði djúp áhrif á þau. Hugsjón þeirra var að leggja sitt af mörkum til að minnka hið stóra bil milli fólks af ólíkum uppruna. Þau unnu á Íslandi að ýmiskonar starfi til að efla þró- unarsamvinnu og neyðarhjálp. Árið 1991 fékk Samúel starf við þróunarsamvinnu í Úganda og þangað fóru þau með yngsta son sinn. Samúel varð aðstoðar- maður ráðherra en fékk ekki að sinna starfi sínu lengi. Hann var á gangi á götu í Kampala ásamt konu sinni og syni, þegar ódæðismenn réðust á hann og tóku líf hans. Þessi harmleikur hafði auðvit- að varanleg áhrif á fjölskylduna og Ingibjörg varð aldrei söm en hélt þó áfram lífi og starfi hér á Íslandi. Ást hennar til elsku vin- ar síns slokknaði aldrei. Harmur hennar var svo sár að hann vakti samkennd með öðrum, sem birt- ist m.a. í texta sem Gunnar gaf henni með von um huggun: „Hvað svipti hina miklu sorg völdum? Það var vonin sem lá við akkeri í hjartanu, trúin sem kom frá útréttum höndum og kær- leikurinn sem breiddi út væng- ina eins og fugl að veita ungum sínum skjól.“ Við þökkum fyrir sameigin- legar minningar og að hafa feng- ið að eiga frænku í lífi okkar. Við sendum fjölskyldunni og ástvin- um okkar innilegustu samúð og ósk um huggun. Margrét Árný, Þórir og Gunnar Hersveinn. Kær vinkona er fallin frá. Ég minnist dýrmætrar vin- áttu okkar Ingibjargar, sem aldrei féll skuggi á frá því við hófum nám í Hjúkrunarskóla Ís- lands í ágúst 1962. Við kynnt- umst enn betur þegar við vorum saman í verklegu námi á sjúkra- húsinu á Akureyri. Við Ingibjörg, ásamt mökum okkar, áttum margar dýrmætar stundir saman, bæði hér í Reykjavík og einnig þegar við heimsóttum þau þar sem þau störfuðu úti á landi. Við sendum innilegar sam- úðarkveðjur til barna og barna- barna Ingibjargar. Þóra Grönfeldt. Við viljum minnast góðrar konu og samstarfskonu okkar til margra ára, Ingibjargar Helgu Júlíusdóttur hjúkrunarfræðings en við unnum saman á geisla- deild krabbameinslækninga- deildar Landspítalans. Ingibjörg var samviskusöm í starfi og hafði einlæga og fallega framkomu. Hún var dagfar- sprúð, hafði skemmtilega kímni- gáfu og gat oft skotið inn ynd- islegum gullkornum á sinn hljóðláta hátt. Sjúklingum, sem komu til meðferðar á deildina, sýndi hún einstaka hlýju og skilning og átti auðvelt með að setja sig í þeirra spor. Áður en Ingibjörg hóf störf á deildinni hafði hún aflað sér sér- menntunar og reynslu sem hjúkrunarfræðingur. Hún hafði unnið víða bæði hér á landi og einnig í Afríku þar sem hún vann við erfiðar aðstæður. Í Afríku missti hún eiginmann sinn á skelfilegan hátt. Sorgin var henni nálæg. Með okkur vinnufélögunum myndaðist góð vinátta sem hefur haldist eftir að við létum af störf- um þó að að stundum liði langur tími milli funda. Við þökkum Ingibjörgu inni- lega samstarfið og minnumst hennar af einlægni og virðingu. Við vottum börnum hennar, fjölskyldum þeirra og öðrum ástvinum okkar dýpstu samúð. Ásdís Halldórsdóttir, Brynja Hlíðar, Jóna Margrét Kristjánsdóttir, Stefanía Sigurjónsdóttir og Svandís Matthíasdóttir. Ingibjörg Helga Júlíusdóttir Elskulegur eiginmaður minn, SVERRIR GUNNARSSON frá Hrosshaga, lést 23. desember á heimili sínu Bröttuhlíð 15 í Hveragerði. Útförin fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn 4. janúar klukkan 14. Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna, Ólöf Fríða Gísladóttir Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma, DÓRA KRISTJÁNSDÓTTIR, hjúkrunarfræðingur og ljósmóðir, Kaupmannahöfn, lést á Sankt Lukas Hospice í Hellerup föstudaginn 13. desember. Útför hennar fór fram frá Esajas Kirke í Kaupmannahöfn laugardaginn 28. desember. Minningarathöfn fer fram frá Háteigskirkju miðvikudaginn 8. janúar og hefst klukkan 14. Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið. Árni Björn Björnsson Helga Björg Jørgensen Markús Björn Árnason Sabina Lund Rasmussen Kristján Björn Árnason Camilla Holm Gravgaard og barnabörn Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, BJARNEY SIGURÐARDÓTTIR frá Seyðisfirði, Hæðargarði 29, Reykjavík, lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtu- daginn 19. desember. Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 10. janúar klukkan 13. Sérstakar þakkir til starfsfólks B4 LSH Fossvogi fyrir hlýhug og góða umönnun. Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu minnast hennar er bent á MS-félagið. Rannveig Jónína Ásbjörnsd. Stefán Carlsson Björn Eyberg Ásbjörnsson Valgerður Sveinsdóttir Fanney Björk Ásbjörnsdóttir Tómas Jóhannesson Ester Ásbjörnsdóttir Einar Egilsson barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn Elsku mamma okkar, tengdamamma, amma og langamma, UNNUR KONRÁÐSDÓTTIR Úffa Konn, Hlíðarhúsum 3-5, Reykjavík, lést miðvikudaginn 25. desember. Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 3. janúar kl. 13. Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög. Konráð Eyjólfsson Helga Óladóttir Herdís Eyjólfsdóttir Ægir Bjarnason Unnar Eyjólfsson Hildur Pálsdóttir barnabörn og barnabarnabörn

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.