Morgunblaðið - 08.01.2020, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 2020
✝ HrafnhildurIngólfsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. október 1936.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akureyrar 28.
desember 2019.
Foreldrar hennar
voru Stefanía Sess-
elja Sveinsdóttir,
húsfreyja og verka-
kona, frá Borg-
arfirði eystra, f. 9.
maí 1911, d. 17. maí 1999, og
Ingólfur Gunnlaugsson, versl-
unarmaður, úr Miðfirði í Vest-
ur-Húnavatnssýslu, f. 17. júní
1906, d. 20. apríl 1974.
Systkini Hrafnhildar eru:
Ingibjörg, f. 29. október 1935,
maki Björn A. Bergsson f. 13.
júlí 1935; Gunnlaugur, f. 4. des-
ember 1944, maki Guðrún Ása
Grímsdóttir, f. 23. september
1948; Magnea, f. 24. júlí 1947,
maki Viktor Hjálmarsson, f. 27.
maí 1946; Magnús, f. 10. apríl
1949, maki Sigrún Lind Egils-
dóttir, f. 8. nóvember 1948.
Fyrstu æviár Hrafnhildar bjó
8. september 1958, maki Svan-
borg Ísberg, f. 25. nóvember
1957, þeirra börn: Ævar Hrafn,
f. 1992, maki Fanney Þorbjörg
Guðmundsdóttir, f. 1992, þeirra
barn: Benedikt Ásgeir. Hrafn-
hildur Magnea, f. 1997. Barn
Svanborgar er Hildur Ýr Ís-
berg, f. 1979, maki Hjörtur Jón-
as Guðmundsson, f. 1978, börn:
Margrét Rún, Svanborg Ásta og
Bríet Helga. 2) Hadda, f. 9. febr-
úar 1978, hennar börn: Hreiðar
Nói, f. 2003, Una Barbara, f.
2008, og Benjamín Míó, f. 2011.
Þeirra faðir Adam Scott, f. 1979.
Þau hjónin fluttust til Akur-
eyrar árið 1963 þar sem Hreiðar
gerðist starfsmaður við íþrótta-
mannvirki bæjarins. Eftir að
sjúkraliðanám hafði verið sett á
stofn hér á landi hóf Hrafnhild-
ur nám í þeirri grein á Akureyri
og lauk prófi árið 1973. Hrafn-
hildur kom víða við vegna vinnu
sinnar við aðhlynningu en hún
starfaði meginhluta starfsævi
sinnar á Sjúkrahúsinu á Akur-
eyri. Einnig starfaði hún á Sól-
borg, Kjarnalundi, Kristnesi og
Heilsuhælinu í Hveragerði.
Hrafnhildur vann sem sjúkraliði
þar til hún lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Útför Hrafnhildar verður
gerð frá Akureyrarkirkju í dag,
8. janúar 2020, klukkan 13.30.
fjölskyldan í vest-
urbæ Reykjavíkur,
en á stríðsárunum
fluttist hún inn í
Laugarnes og í lok
stríðsins höfðu for-
eldrarnir reist hús
inni í Kleppsholti,
þar sem þau bjuggu
síðan.
Hrafnhildur
gekk í Laugarnes-
skóla og síðan lá
leiðin í gagnfræðadeild verk-
náms í Austurbæjarskóla. Eftir
það stundaði hún ýmis versl-
unar- og þjónustustörf.
Hinn 23. nóvember 1962 gift-
ist hún Hreiðari Jónssyni, f. 23.
nóvember 1933. Foreldrar hans
voru Gefn Jóhanna Geirdal
Steinólfsdóttir, húsfreyja, frá
Efri-Sandvík í Grímsey, f. 20.
ágúst 1910, d. 11. júlí 1988, og
Jón Kristján Hólm Ingimarsson,
bifreiðastjóri og formaður Iðju,
félags verksmiðjufólks á Ak-
ureyri, f. 6. febrúar 1913, d. 15.
febrúar 1981. Börn Hrafnhildar
og Hreiðars eru: 1) Ingólfur, f.
Elskuleg systir mín, Hrafnhild-
ur, lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
28. desember síðastliðinn. Við vor-
um fimm systkinin, aðgreind í
æsku sem stóru stelpurnar, Inga
og Hrafnhildur, og litlu krakkarn-
ir Gulli, Magga og Maggi. Við ól-
umst upp í Kleppsholtinu í
Reykjavík við mikið ástríki for-
eldra okkar.
Við Hrafnhildur vorum alltaf
afar nánar og miklar vinkonur
þrátt fyrir ellefu ára aldursmun.
Hún var mikil hjálparhella
mömmu við að passa okkur yngri
systkinin og sagði oft þá sögu.
Þegar hún tók mig í fangið þegar
ég var nýfædd svo lítil og falleg
eins og hún sagði mér svo oft.
Þarna tengdumst við órjúfanleg-
um böndum.
Þegar ég var á unglingsaldri
fluttu systur mínar að heiman.
Hrafnhildur hafði þá kynnst
Hreiðari Jónssyni og bjuggu þau
fyrstu búskaparár sín í Reykjavík
með Ingólf eldra barn sitt. Upp úr
1960 fluttu þau til Akureyrar og
bjuggu þar síðan eða um sextíu ár.
Á þessum árum fylgdist ég ekki
mikið með lífi systra minna.
Fylgdist með þegar þær eignuðust
börn en var á þeim árum mest
upptekin af sjálfri mér. Það var
ekki fyrr en ég fór sjálf að búa að
ég fór að tengjast þeim meira og
betur aftur.
Þegar Hrafnhildur flutti til Ak-
ureyrar vann hún ýmis verslunar-
störf áður en hún fór að vinna við
umönnun sem leiddi hana inn í
sjúkraliðanám og starfaði hún eft-
ir það sem sjúkraliði og naut þess
starfs mjög. Hún vann lengi við
Sjúkrahúsið á Akureyri og var
henni alltaf hlýtt til þess vinnu-
staðar.
Hrafnhildur var hörkudugleg,
hugrökk og áræðin. Á góðum
stundum var hún afar skemmtileg,
söng fyrir okkur grínvísur með
leikrænum tilburðum og þá var
gaman að hlæja saman. Hún var
stálminnug og sagði mér oft ýmsar
sögur af samskiptum okkar og
ýmsu því sem við gerðum saman.
Atburðir sem ég var búin að
gleyma en hún mundi þá eins og
þeir hefðu gerst í gær. Oft sagði
hún þá: en Magga manstu þetta
ekki?, hálfhneyksluð á minnisleysi
systur sinnar.
Þegar hún var fjörutíu og
tveggja ára og Hadda fædd ákvað
Hrafnhildur að taka bílpróf.
Áræðin og dugleg lét hún ekki
deigan síga og keypti sér bíl og
upp frá því átti hún sinn einkabíl.
Þetta varð til þess að hún öðlaðist
ákveðið frelsi. Þær mæðgur komu
nú oftar til Reykjavíkur og sé ég
fyrir mér ferðalagið þeirra. Hadda
trallandi og syngjandi í aftursæt-
inu og Hrafnhildur einbeitt við
aksturinn á leið til Möggu systur,
Viktors og Jökuls þar sem þær
dvöldu um lengri og skemmri
tíma. Þetta voru góðir tímar og
vinátta okkar systra styrktist við
hverja dvöl.
Seinna voru það ferðalög til
London sem við áttum saman.
Hrafnhildur kynntist London
þegar Hadda bjó þar um tíma.
Hún lærði á strætisvagna borg-
arinnar og gat því komið sér sjálf
niður á Oxford Street og brugðið
sér í Primark-verslunina sem
henni líkaði afar vel. Eftir þetta
forum við allra okkar ferða með
almenningsvögnunum þegar við
vorum þar.
Margar góðar sögur urðu til á
þessum ferðum okkar en sú besta
og sem mér þykir vænst um er
þegar við höfðum keypt okkur
dúnjakka mjög áþekka. Við geng-
um í áttina að salernum sem eru
efst á Trafalgar Square. Þegar við
nálguðumst stóðvörðurinn fyrir
framan. Hann breiddi út faðminn
á móti okkur, brosti út að eyrum
og sagði sisters forever. Við hlóg-
um og hlógum og fannst afar vænt
um athugasemd hans og minnt-
umst þessa oft.
Elsku systir, langri vegferð er
lokið. Ég þakka þann tíma sem við
áttum saman. Þín systir
Magnea.
Það var árið 1970 sem ég sá
Hrafnhildi verðandi mágkonu
mína í fyrsta sinn en hún var þá
komin suður í heimsókn. Senni-
lega var hún nokkuð spennt að
hitta kærustu litla bróður, sem
henni þótti afar vænt um. Okkur
kom strax vel saman, en mágkona
mín var bæði ljúf og góð í viðmóti.
Við unnum báðar við hjúkrun og
ræddum oft um störfin okkar. Ég
fann alltaf að hún hafði mikla
ánægju af sínu starfi og ég vissi að
í því farnaðist henni vel. Henni
fannst líka gaman að spjalla og
grínast og ekki spillti fyrir þegar
bróðir hennar sagði nokkra
brandara. Þegar við Maggi flutt-
um vestur í Önundarfjörð komu
þær mágkonur mínar, hún og
Magga systir hennar, í nokkrar
heimsóknir með börnin sín þau
Höddu og Jökul. Það var mikil eft-
irvænting og spenna og gaman
hjá okkar börnum að fá frænd-
fólkið í heimsókn. Þar áttum við
saman margar ánægjulegar
stundir og þær systur tóku að
fullu þátt í amstri dagsins. Þá held
ég að börnin hafi ekki síst notið sín
úti í náttúrunni í ýmsum uppá-
tækjum eins og þegar þau tóku
gamlan Volkswagen traustataki
og settu sand í bensíntankinn til
að koma bílnum af stað! Eftir að
við Maggi fluttum aftur suður þá
áttum við margar góðar samveru-
stundir hér heima á Kambsveg-
inum og í heimsóknum okkar
norður á Akureyri á heimili þeirra
Hreiðars. Síðustu árin voru
Hrafnhildi erfið vegna ýmissa
heilsuáfalla og reyndi það eðlilega
mikið á hennar andlega og líkam-
lega þrek. Síðasta sjúkdómslegan
var snörp en stutt og það ber að
þakka. Með eftirsjá og þakklæti í
huga kveð ég mágkonu mína, hvíli
hún í friði.
Sigrún Lind Egilsdóttir.
Elsku Hrabba mín, nú skiljast
leiðir um tíma. Það var gaman að
vera þér samferða í öll þessi ár!
Fyrir margt löngu var spennandi
fyrir 11 ára stelpu frá Akureyri að
fara til Reykjavíkur og passa lít-
inn frænda. Seinna flytjið þið
Hreiðar bróðir minn norður og þá
urðu stundirnar fleiri saman og
stelpan orðin eldri. Við fórum upp
í fjall á skíði, í Sjallann, til útlanda,
söngstundirnar margar og matar-
boðin o.fl. o.fl. Ótal margar
ánægjustundir sem við höfðum
gaman af að rifja upp síðustu ár.
En toppurinn var þegar við eign-
uðumst börn á sama ári með mán-
aðar millibili! Svona tvinnaðist líf
okkar saman á skemmtilegan og
yndislegan hátt.
Þú varst heppin að vinna við
það sem þú hafðir yndi af, hörku-
dugleg og góður sjúkraliði. Það
var ekki nóg fyrir þig að vera í
fullu starfi á sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri og víðar, heldur valdir þú
að fara í sumarfríum þínum og
vinna á heilsuhælinu í Hvera-
gerði! Heimilið ykkar var eitt af
þínum áhugamálum alltaf fallegt,
hlýlegt og skínandi hreint. Þú
varst eðlilega ekki sátt þegar
heilsa þín bilaði en þú barðist
hetjulega og stóðst upp aftur og
aftur, en allt kom fyrir ekki.
Takk fyrir allt og allt.
Þín mágkona og vinkona,
Saga.
Elsku Hrafnhildur mín, nú ert
þú farin yfir á annað tilverustig og
kallið kom óvænt. Mér varð hugs-
að til þín um jólin þar sem lítið
hafði farið fyrir jólakortaskrifum
og ráðgerði að hringja í þig í upp-
hafi nýs árs og óska þér gleðilegs
árs. Í stað þess fékk ég símtal frá
Höddu þinni sem tilkynnti mér
andlát þitt. Mig langar í fáum orð-
um að minnast vináttu okkar, en
leiðir okkar lágu fyrst saman í árs-
byrjun 1994 þegar við unnum
saman á endurhæfingardeildinni
á Kristnesi. Það tókst fljótt vin-
átta með okkur sem stóð óslitin
síðan, þrátt fyrir að við byggjum
lengst af hvor á sínu landshorn-
inu. Þú varst sjúkraliði góður og
natin við sjúklinga. Þú varst ein-
staklega vinnusöm og vannst fulla
vinnu allan þinn starfsaldur og
hafðir ótrúlega elju til að taka
næturvaktir. Það væri fróðlegt að
vita hvað þú vannst margar næt-
urvaktir um dagana, en þær
skipta hundruðum. Það var oft
kátt á hjalla hjá okkur í vinnunni,
þar sem við tókum gjarnan lagið
með sjúklingunum. Þú varst söng-
elsk, fyndin og skemmtileg og
einnig varstu góður leikari og eft-
irherma. Þær voru ófáar heim-
sóknirnar okkar í milli, í Fjólugöt-
una og Búðarfjöruna, og þá
sungum við gjarnan saman og
eins höfðum við dálæti á að tala
um gamla tímann og fannst gam-
an að bregða fyrir okkur gömlum
orðum og orðatiltækjum, sem óð-
um eru að týnast úr málinu. Þá
áttum við góðar stundir saman
sumarið 1995 þegar við fórum
saman í sumarafleysingar á
Heilsuhælið í Hveragerði, en þar
vannst þú í afleysingum nokkur
sumur. Þú varst minnug á afmæl-
isdaga og hringdir ætíð í mig á af-
mæli mínu sem og á afmælisdög-
um barna minna. Aldrei fann ég
fyrir aldursmun í okkar samskipt-
um auk þess sem þú barst aldur-
inn vel og varst alltaf stelpuleg og
smart. Kæra vinkona, hafðu hjart-
ans þökk fyrir þína traustu vin-
áttu. Ég mun varðveita minningu
þína og kveð þig með tveimur er-
indum úr eftirlætisljóðinu okkar,
Nú sefur jörðin, eftir Davíð Stef-
ánsson. Elsku Hreiðar, Hadda og
börn, Ingólfur og fjölskylda, ég
votta ykkur innilega samúð mína.
Í hafi speglast himinn blár.
Sinn himin á hvert daggartár.
Í hverju blómi sefur sál,
hvert sandkorn á sitt leyndamál.
Nú dreymir allt um dýrð og frið
við dagsins þögla sálarhlið,
og allt er kyrrt um fjöll og fjörð
og friður drottins yfir jörð.
(Davíð Stefánsson)
Kristín B. Albertsdóttir.
Það eru ekki allir jafn lánsamir
og ég að hafa alist upp á Kambs-
vegi 13.
Mæður okkar Hrafnhildar
bjuggu sín á hvorri hæðinni. Una
móðir mín á efri hæð með sín 4
börn og Sesselja móðir Hrafnhild-
ar á neðri hæð með sín 5. Mikill
samgangur var á milli hæða.
Hrabba eins og hún var ætíð köll-
uð var nokkuð eldri en ég og ég
leit mjög upp til hennar. Hún á
sérstakan sess í hjarta mér sökum
góðvildar og skilnings í minn garð
á mínum unglingsárum. Ég ætlaði
að vinna í efnalauginni Gylli eins
og hún, en við enduðum báðar í að
vinna við hjúkrun.
Ég kveð Hrafnhildi, elsku
bestu frænkuna mína, með
klökkva í hjarta en fyrst og fremst
þakklæti.
Elsku Hreiðar, Ingólfur,
Hadda og barnabörn.
Innilegar samúðarkveðjur,
Þórný Heiður Eiríksdóttir.
Hrafnhildur
Ingólfsdóttir
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
LEIF MAGNÚS GRÉTARSSON
THISLAND,
lést af slysförum 11. desember.
Útför hans fer fram frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum föstudaginn 10. janúar
klukkan 15. Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á
Landsbjörg eða björgunarsveitirnar.
Grétar Már Óskarsson
Elísabet Erla Grétarsdóttir
Alexandra Árný Grétarsdóttir
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
JÓNASAR RAGNARS
GUÐMUNDSSONAR
prentara,
Hraunteigi 11, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Mánateigs á Hrafnistu í Reykjavík
fyrir hlýhug og góða umönnun.
Margrét Jónsdóttir
Guðmundur Jónasson Hanna Ingibjörg Birgisdóttir
Martha Jónasdóttir Ástvaldur Óskarsson
Grétar Jónasson
og barnabörn
Hjartkær móðir mín, amma og langamma,
ELÍN HEIÐDAL,
Ljósheimum 18,
lést þriðjudaginn 31. desember.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 14. janúar klukkan 13.
Helena Jónsdóttir
Dagur Benedikt Reynisson
Katrín Guðmundsdóttir Jónas Dagur Jónasson
Júlíanna Guðmundsdóttir Raghed Saadieh
Eiríkur Árni Guðmundsson Ingibjörg Sólrún Ágústsdóttir
Davíð Árni Guðmundsson Thelma Rún Matthíasdóttir
Steinunn Anna Haraldsdóttir Hallur Árnason
langömmubörn og systkini hinnar látnu
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN ÖGMUNDSDÓTTIR,
borgarfulltrúi, félagsráðgjafi
og fyrrverandi alþingismaður,
lést á líknardeild Landspítala 31. desember.
Útför hennar fer fram frá Hallgrímskirkju föstudaginn
10. janúar klukkan 11.
Gísli A. Víkingsson
Ögmundur Viðar Rúnarsson Birna Daníelsdóttir
Ingibjörg Helga Gísladóttir
Úlfur Ögmundsson
Jörundur Ögmundsson
Móeiður Ögmundsdóttir
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hluttekningu og alúð við andlát okkar
ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR SVEINSDÓTTUR,
Dalbraut 27, Reykjavík,
sem lést á heimili sínu 7. desember.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Dalbrautar.
Sveinn Jónasson
Birgir Jónasson Gunnhildur Erla Kristjánsd.
Rakel Jónasdóttir
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur