Morgunblaðið - 31.03.2020, Blaðsíða 16

16 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. MARS 2020
SMÁRALIND
www.skornirthinir.is
Kíktu á verðið
Breyttur opnunartími Smáralind
Mán-lau: kl. 12-17 – Sun: Lokað
Tilboðsverð
2.998
Verð áður 9.995
Stærðir 41-46
Netverslun
www.skornir.is
Þ
ess vegna, mín elskuðu
systkin, verið staðföst,
óbifanleg, síauðug í
verki Drottins. Þið vit-
ið að Drottinn lætur
erfiði ykkar ekki verða til ónýtis (1.
Kor. 15:58).
Í fjarlægu þorpi ákváðu
þorpsbúar eitt sinn að reisa minn-
isvarða. Minnisvarðinn átti að vera
til minningar um þá hermenn sem
fallið höfðu í stríði nokkru sem
geisaði í landinu fimmtán árum áð-
ur. Þorpsbúar voru allir sammála
um að þrátt fyrir gífurlegar fórnir
hermanna beggja fylkinga væri
minnisvarðinn það minnsta sem
þeir gætu gert. Bundu menn vonir
við að minnisvarðinn
myndi minna á gildi
friðarins sem ríkti nú í
landinu.
Hver og einn lofaði
að leggja sitt af mörk-
um til byggingar
minnisvarðans eins og
efni og tækifæri gáfu
kost á. Járnsmiðurinn
var reiðubúinn að gefa
vinnu sína og efni til
verksins rétt eins og
glersmiðurinn. Bak-
arinn og fisksalinn lof-
uðu að fæða þá sem
kæmu að verkinu. Þá
lagði trúarleiðtogi
þorpsins blessun sína
yfir verkið og galdra-
maðurinn lofaði að
gæða minnisvarðann
varanlegum töfrum. Meira að
segja þorpsfíflið var reiðubúið að
láta hendur standa fram úr ermum
og bætti við, eins og sönnu þorps-
fífli sæmir, að nú dygðu einungis
vettlingatök.
Nú fóru allir að undirbúa og
finna til það sem þurfti til verksins
og var ákveðið að bygging minnis-
varðans skyldi hefjast tveimur vik-
um síðar. Var það ákveðið svo
kaupmenn gætu gengið frá helstu
viðskiptum og þá vonuðust menn
til að geta reist minnisvarðann ögn
nær sumri.
Tvær vikur liðu og vörur og efni
bárust þorpinu hratt og vel rétt
eins og fregnin af byggingu minn-
isvarðans. Verkið var litið góðum
augum í nærliggjandi sveitum og
þorpum og var þorpsbúum hrósað
fyrir virðingarverða hugmynd. Í
þorpinu ofar í dalnum var meira að
segja ákveðið að reisa minnisvarða
sem yrði ekki síðri en sá sem okkar
þorpsbúar ætluðu að reisa (þetta
var eðlilegt þar sem íbúar þorpsins
ofar í dalnum einkenndust af mik-
ilmennskubrjálæði).
En sem fyrr segir liðu tvær vik-
ur og komu nú þorpsbúar á torgið
þar sem ákveðið var að reisa minn-
isvarðann. Nú hrúguðust upp
(jafnvel bókstaflega) vistir, efni,
tæki og tól sem nýta skyldi til
verksins. Öldungur þorpsins hélt
stutta ræðu í upphafi og minnti alla
á hvers vegna minnisvarðinn væri
reistur: „Að berjast fyrir friði er
mikilvægt en það er enn mikilvæg-
ara að viðhalda honum.“ Orð öld-
ungsins féllu í góðan jarðveg og
fylltust þorpsbúar miklum þrótti
og vilja til að gera minnisvarðann
sem virðulegastan.
En nú kom upp örlítið vandamál
hjá þorpsbúunum okkar. Enginn
hafði gert sér grein fyrir því hvern-
ig minnisvarðinn átti að líta út.
Enginn hafði teiknað hann form-
lega upp og engir tveir voru með
sömu hugmyndina.
Þetta leiddi óneitanlega til rifr-
ildis. Járnsmiðurinn og glersmið-
urinn fóru að rífast um úr hvaða
efni minnisvarðinn ætti að vera (og
úr deilum þeirra er komið orða-
tiltækið að kasta steinum úr gler-
húsi). Það fauk í bakarann þegar
viðstaddir töldu að brauð hans
væru mygluð rétt eins
og fisksalann sem átti
að allra mati úldinn
fisk. Áætluðu allir að
bakarinn og fisksalinn
væru að eitra fyrir
þorpsbúa. Trúar-
leiðtoginn og galdra-
maðurinn köstuðu
guðsgjafarþulum og
töfraþulum hvor í ann-
an með ófyrir-
sjáanlegum afleið-
ingum og þá kallaði
öldungurinn til lag-
anna verði eftir að
þorpsfíflið tók gjall-
arhorn öldungsins og
hrópaði: „Enginn
verður óbarinn fisk-
ur!“
Í öllum æsingnum
og fljúgandi ókvæðisorðum stóð
kona ein með barn sitt og horfði
álengdar á stríðið sem stóð nú yfir
á torginu. Dóttir hennar á ung-
lingsaldri stóð við hlið hennar og
gapti á það sem fyrir augu bar.
Þegar laganna verðir handsömuðu
loks þorpsfíflið rann gjallarhornið
fyrir fætur hennar. Hún tók það
upp, hugsaði sig um í smástund og
kallaði síðan í hornið: „Mér finnst
að minnisvarðinn ætti að vera fal-
legur!“
Og það var eins og við manninn
mælt. Ofbeldið og skarkalinn
stoppaði. Í örskotsstund mátti
heyra saumnál detta. Það var hins
vegar í þögninni sem allir áttuðu
sig á villu síns vegar. Afsök-
unarbeiðnir flugu nú jafn ört milli
manna eins og guðsgjafarþulurnar
og töfraþulurnar og öllum þótti frá-
leitt að markmið bakarans og fisk-
salans væri að eitra fyrir heildina.
Nú hófust allir handa við bygg-
ingu minnisvarðans og eins og við
var að búast varð hann glæsilegur
og átti engan sinn líka í öllu land-
inu. Flestir voru samt sammála um
að það besta í öllu saman hefði ver-
ið þegar allir lögðust á eitt og létu
af sínum skoðunum, fásinnu og bá-
bilju en höfðu hugfasta hagsmuni
heildarinnar. Jafnvel þorpsfíflið
áttaði sig á þessu og hugsaði með
sjálfum sér að hver væri sinnar
kæfu smiður.
Saga þorpsbúanna er saga okkar
allra. Að við gerum það sem er rétt,
skynsamlegt og fallegt. Við stönd-
um öll saman í yfirstandandi verk-
efni. Það skiptir engu máli hvort við
erum þorpsfífl, járnsmiðir eða öld-
ungar. Öll viljum við að lífið fái sína
eðlilegu og fallegu framvindu.
Það minnsta sem við getum gert,
utan þess að fylgja fyrirmælum yf-
irvalda, er að biðja. Biðja fyrir þeim
sem hafa sýkst eða eru í sóttkví.
Biðja fyrir þeim sem standa að al-
mannavörnum í samfélagi okkar og
minnast þeirra með þakklæti. Biðja
fyrir því að Guð muni vel fyrir sjá.
Kirkjan til fólksins
Morgunblaðið/Ómar
Steindur gluggi í
Hallgrímskirkju í Hvalfirði.
Minnisvarðar
Hugvekja
Viðar Stefánsson
Höfundur er prestur í
Vestmannaeyjum
vidar@landakirkja.is
Viðar Stefánsson
Við stöndum
öll saman í
yfirstandandi
verkefni.
Morgunblaðinu hefur borist eftir-
farandi yfirlýsing frá kínverska
sendiráðinu á Íslandi:
„Hinn 27. mars birtist í Morgun-
blaðinu ritstjórnargrein sem kall-
aðist Hið kínverska Tsjernóbyl? þar
sem kom fram ómakleg gagnrýni á
Kína og farið var með fleipur um
Kínverska kommúnistaflokkinn
(CPC). Kína er ósátt við þessi um-
mæli og andæfir þeim kröftuglega. Í
greininni er CPC sakað um hæg og
slæleg viðbrögð við COVID-19-
faraldrinum og staðhæft er að farald-
urinn vegna COVID-19 hefði senni-
lega ekki orðið að alheimsfaraldri ef
kínversk stjórnvöld hefðu sagt satt
og rétt frá.
Þessar fullyrðingar minna óþægi-
lega á ómakleg ummæli frá vissum
stjórnmálamönnum í Bandaríkjun-
um sem hafa verið að úthrópa Kína
undanfarið og eðlilega fara menn að
velta fyrir sér af hverju þessi
ritstjórnargrein var birt.
Staðreyndir skipta meira máli en
orð. Staðreyndin er sú að fyrsta til-
fellið um lungnabólgu af óþekktum
orsökum var skráð í Wuhan-borg
hinn 3. desember á síðasta ári. Það
tekur tíma að staðfesta það vísinda-
lega og nákvæmlega að um nýjan vír-
us sé að ræða. Héraðsstjórnin í
Wuhan tilkynnti það síðan til heil-
brigðisnefndar Kína eftir hefðbundn-
um boðleiðum í seinni hluta desem-
ber. Hinn 31. desember sendi heil-
brigðisnefnd Kína hóp af sérfræðing-
um til Wuhan til að meta stöðuna og
tilkynning um nýja veirusýkingu var
í framhaldinu send til Alþjóðaheil-
brigðismálastofnunarinnar (WHO)
og annarra alþjóðlegra viðbragðs-
aðila hinn 3. janúar 2020 og hefur
verið tilkynnt um framgang mála
óslitið síðan.
Hinn 7. janúar tókst kínverskum
vísindamönnum að greina gena-
mengi nýja vírussins og var þeim
niðurstöðum deilt umsvifalaust með
vísindasamfélagi heimsins.
Hinn 23. janúar ákváðu kínversk
yfirvöld að ráði sérfræðinga að loka
Wuhan-borg og herða ferðareglur í
öðrum héruðum Kína. Gripið var til
allra hugsanlegra viðbragða til að
berjast við og hemja faraldurinn og
stóðu þessar aðgerðir í rúma tvo
mánuði. Hinn 25. janúar birti Trump,
forseti Bandaríkjanna, tíst þar sem
hann lýsti yfir að „Kína hefði unnið
ötullega að því að hemja vírusinn og
að Bandaríkin þökkuðu Kína fyrir
viðbrögð sín og gagnsæi“. Dr. Tedros
Adhanom Ghebreysus, fram-
kvæmdastjóri WHO, sagði enn-
fremur að „hinar skjótu og umfangs-
miklu aðgerðir sem Kína hefði gripið
til væru án fordæma á heimsvísu“.
Ritstjórnargreinin heldur því fram
að Kínverski kommúnistaflokkurinn
hafi verið að draga fram og dreifa
fölskum kenningum um hvernig far-
aldurinn hafi hafist og gripið til þess
að senda erlenda blaðamenn úr landi
til að fela ástandið í eigin landi. Þess-
ar ásakanir ganga þvert á stað-
reyndir og eru eingöngu til þess
fallnar að kasta ryki í augu lesenda.
Fyrir það fyrsta, eins og Kína hefur
margoft bent á, þá er sú vinna sem
felst í að rekja uppruna vírussins
gríðarlega flókin, þar sem affarsæl-
ast er að treysta á sérfræðiþekkingu
vísindasamfélagsins.
Sem svar við linnulausum ásök-
unum frá Bandaríkjunum birti Kína
endurtíst af yfirheyrslum þing-
nefndar Bandaríkjaþings, yfir Ro-
bert Redfield, framkvæmdastjóra
bandarísku smitsjúkdómastofnunar-
innar (CDC), þar sem hann segir að
sumir sjúklingar sem sagðir voru
hafa látist vegna hinnar árlegu inflú-
ensu, hafi í raun látist vegna kór-
ónavírussins.
Í öðru lagi er það staðreynd að kín-
verska ríkisstjórnin bað nokkra
bandaríska blaðamenn að skila
blaðamannaskírteininu. Það voru
viðbrögð við þeirri ómaklegu hindrun
sem kínversk fjölmiðlafyrirtæki
mættu í Bandaríkjunum. Það hefur
ekkert með það að gera að hylma yfir
eithvað vegna COVID-19 í Kína.
Ritstjórnargreinin ber einnig við-
brögð Kínverska kommúnistaflokks-
ins við faraldrinum saman við við-
brögð Sovétríkjanna sálugu í
sambandi við kjarnorkuslysið í
Tsjernóbyl og kemur með óábyrg
ummæli um kínverska stjórn-
málakerfið sem viðra úrelt kalda-
stríðsviðhorf og hugmyndafræðilega
fordóma. Kína er ekki Sovétríkin sál-
ugu, Kínverski kommúnistaflokk-
urinn er ekki Sovéski kommúnista-
flokkurinn. Síðan Kínverski
kommúnistaflokkurinn var stofnaður
1921 hefur flokkurinn leitt kínverska
alþýðu til áður óþekkts sjálfstæðis og
frelsis, auk þess að stuðla að sterkum
efnahag og síauknum styrk þjóðar-
innar og nýtur Kínverski kommún-
istaflokkurinn óskoraðs stuðnings
alls 1,4 milljarða landsmanna.
Faraldurinn vegna COVID-19 er
mesta ógn við heilsu almennings síð-
an Alþýðulýðveldið Kína var stofnað
og hefur reynst vera gríðarlega erfitt
að hemja og ráða við faraldurinn.
Undir styrkri stjórn Kínverska
kommúnistaflokksins hefur ríkis-
stjórn Kína gripið til umfangsmestu,
ströngustu og áhrifaríkustu aðgerða
sem völ var á til að berjast við farald-
urinn og hefur sett líf og heilsu al-
mennings í fyrsta sæti . Hafa þessar
aðgerðir ýtt undir þjóðarstolt allrar
þjóðarinnar.
Nú um stundir virðist það vera
sem þróun mála í Kína sé sífellt að
verða jákvæðari. Daglegt líf er skjótt
að færast í eðlilegt horf. Aðgerðir
Kína í baráttunni gegn COVID-19
hafa verið gríðarlega mikilvægar
sem framlag til heimsins um árang-
ursríkar aðgerðir við að hemja far-
aldurinn og hafa hlotið lof alþjóða-
samfélagsins. Kína hefur veitt öðrum
ríkjum heimsins dýrmætt forskot í
baráttunni við faraldurinn sem hefur
kostað Kína blóð svita og tár. Við
ætlumst ekki til þakklætis frá al-
þjóðasamfélaginu en förum einungis
fram á að njóta sannmælis.
Vírusar virða engin landamæri og
eru þeir sameiginlegur óvinur alls
mannkyns. Á þessum viðsjárverðu
tímum ættum við að hlusta á dr.
Tedros Adhanom Ghebreyesys sem
sagði að „Núna væri tími fyrir stað-
reyndir, en ekki ótta. Núna væri tími
vísinda en ekki sögusagna, núna væri
tími sameiningar en ekki sundr-
ungar.“ Við ættum ekki að eyða tíma
í ásakanir, hvorki í fjölmiðlum né í
stjórnmálum, heldur ættum við að
einbeita okkur að hinni sameiginlegu
baráttu við COVID-19 faraldurinn.
Við vonum innilega að Morgun-
blaðinu auðnist að verða víðsýnna,
virða staðreyndir og láta af ómakleg-
um árásum á Kína.“
Yfirlýsing frá kínverska
sendiráðinu á Íslandi