Morgunblaðið - 31.03.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. MARS 2020
farin og það er sárt að kveðja.
Jafnvel þó að þú hafir barist
lengi við þín veikindi, hefur mér
einhvern veginn liðið eins og þú
sért fastur punktur í tilverunni.
Ekki síst eftir að ég flutti til Sví-
þjóðar en fyrsti viðkomustaður
frá Keflavíkurflugvelli hefur
ætíð verið hjá þér á Norður-
vanginum og að sama skapi hef-
ur síðasti kaffibollinn alltaf verið
tekinn hjá þér á leiðinni aftur
upp á völl. Ég er svo óendanlega
þakklát fyrir allt spjallið okkar í
gegnum árin og allar góðu sam-
verustundirnar.
Þegar ég hugsa til baka er
það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann allar góðu fjölskyldustund-
irnar á Norðurvanginum. Ömmu
fannst gott að hafa alla hjá sér
og var minna fyrir það að kíkja í
heimsókn, enda er best að vera
heima. Hún naut þess að hafa
fjölskylduna í kringum sig og
hafði lúmskt gaman af látunum í
sonum sínum þegar svo bar und-
ir að þeir komust í gír. Amma
hefur alltaf verið stolt af sínu
fólki og var ekki feimin við að tjá
það. Ég tók sérstaklega vel eftir
þessu þegar systurdóttir mín
fæddist og amma varð lang-
amma. Ný prinsessa komin í
fjölskylduna og þvílíkt sem
amma var montin af Anítu sinni,
fyrsta langömmubarninu. Þá
varð mér ljóst hvað amma er
ótrúlega stolt af fólkinu sínu og
ekki síst öllum ömmustelpunum
sínum.
Minningar sem standa upp úr
síðustu ár er þegar amma kom í
heimsókn til mín til Stokkhólms.
Ég kynntist ömmu örlítið betur í
þessum ferðum sem ég er svo
þakklát fyrir. Amma kenndi mér
líka ýmislegt og það var mikið
hlegið þegar amma fór t.d. að
spreyta sig á tungumáli sem hún
kallaði „skandínavískt språk“.
Þetta eru ótrúlega dýrmætar
minningar sem ég ætla alltaf að
varðveita.
Elsku amma mín, það er sárt
að kveðja en á sama tíma gott að
vita að þið afi séuð sameinuð á
ný.
Þín,
Hilda Björk.
Kær mágkona mín, Jarþrúður
Lilja, hefur kvatt okkur, stríðinu
er lokið. Hún ætlaði að vinna
þetta stríð og hún gerði engar
málamiðlanir: var ákveðin í því
að hafa betur. Læknavísindin
ráða ekki við þennan illvíga
sjúkdóm, krabbameinið. Kynni
okkar hófust fyrir fimmtíu árum
þegar ég giftist bróður hennar
Þórólfi. Jarþrúður Lilja var heil-
steypt manneskja, trygglynd
sínum vinum, sem hún hélt vel
utan um, enda er sá hópur vina
og vinkvenna stór. Hún var stór-
lynd og sagði það sem hún taldi
þurfa í samræðurnar, hvort sem
öðrum þóknaðist sjónarmið
hennar eða ekki. Hún þoldi ekki
óréttlæti og taldi að ekki væri
nóg að gert til að hjálpa þeim
sem bágt ættu. Hún dvaldi um
skeið í Noregi og vann þar við
hárgreiðslu. Hún og bróðir
hennar héldu heimili um tíma í
Ósló þar sem bæði stunduðu
vinnu. Hún vann einnig í Upp-
sölum í Svíþjóð og eignaðist þar
ævivinkonu, sem hún hafði alltaf
samband við og heimsótti ekki
alls fyrir löngu. Hún var hrókur
alls fagnaðar þar sem hún kom.
Lilla, eins og hún var kölluð,
var ákaflega listræn. Hún var í
vatnslitamálun, sem hún var
mjög góð í. Þetta veitti henni
mikla gleði. Hún tók þátt í sýn-
ingum með skólafélögum sínum
en mest var þetta fyrir fjöl-
skyldu og vini.
Synir hennar þrír, Daníel,
Björn og Hlynur, og Þóra
tengdadóttir viku ekki frá henni
allan sólarhringinn og skiptu
með sér að vera hjá henni þessa
síðustu mánuði í lífi hennar.
Þetta eru undarlegir tímar þeg-
ar vinum hennar og stórfjöl-
skyldu er bannað að fylgja henni
síðasta spölinn, þar sem hún
verður jarðsett við hlið eigin-
manns síns, Óla Kristins
Björnssonar. Ég vil þakka Lillu
mágkonu minni innilega fyrir
samfylgdina. Sonum hennar og
fjölskyldum þeirra votta ég
samúð mína.
Erla Guðný Sigurðardóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þessar ljóðlínur eiga vel við
þegar ég kveð mína kæru mág-
konu Lillu.
Leiðir okkar hafa legið sam-
an í tæp 70 ár og öll þessi ár hef-
ur ríkt mikill kærleikur og vin-
átta milli okkar.
Þetta vil ég að miklu leyti
þakka Lillu fyrir elsku hennar á
sínu fólki og vinum. Hún var
mér og bróður sínum, Magga,
trú og traust. Börnum okkar og
barnabörnum sýndi hún ein-
staka ástúð eins og þau væru
hennar eigin. Hún fylgdist vel
með þeim vaxa úr grasi og hafði
áhuga á hvað þau tóku sér fyrir
hendur.
Þessi kærleikur kom best í
ljós þegar Maggi minn féll frá.
Þá átti ég hauk í horni, hana
Lillu, sem sýndi mér einstaka
umhyggju og hugulsemi af heil-
indum og hjartahlýju. Hún var
dugleg að bjóða mér og taka
mig með ef hún var að fara og
sjá eitthvað skemmtilegt og
spennandi. Auk þess þegar ein-
hverjar uppákomur voru í henn-
ar fjölskyldu, stórar sem smáar,
þá var Ellu mágkonu alltaf boð-
ið.
Henni þakka ég samfylgdina
og kem til með að sakna þess að
hitta ekki lengur mína skemmti-
legu, hressu, lífsglöðu og ynd-
islegu mágkonu.
Hvíl í friði elskuleg og guð
varveiti þig og þína.
Sonum hennar og fjölskyld-
um sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Elín Ringsted
(Ella mágkona).
„Hvert augnablik lífsins er
fótmál í átt til dauðans.“ Þessi
orð eru höfð eftir frönsku ljóð-
skáldi, en hversu sönn sem þau
eru er alltaf erfitt að horfast í
augu við það er vinir kveðja. Nú
hefur Jarþrúður Lilja kvatt
okkur eftir löng veikindi, Lilla
vinkona, eins og ég kallaði hana
frá fyrstu kynnum sem hófust
um áramótin 1949-50 er við
fluttum af Barónsstígnum á
Hlíðarveg 15 en foreldrar henn-
ar bjuggu þá litlu búi við Hlíð-
arveg 20. Hún var örverpið en
átti þrjá eldri bræður. Fljótlega
urðu góð kynni milli fjölskyldn-
anna sem aldrei bar skugga á.
Bernskuárin bestu liðu, börnin
urðu stór og á unglingsárum
fórum við Lilla að vinna í frysti-
húsinu í Fífuhvammi og síðar á
Kirkjusandi. Þá var nú gaman
að lifa. Þegar aldri var náð fór
Lilla í Iðnskólann og lærði hár-
greiðslu sem varð hennar starf
um margra ára skeið. Ég lauk
gagnfræðaprófi á Núpi og fór
þaðan í vinnu á Hvanneyri. Síð-
an lá leiðin norður í land með
mannsefni mínu Völundi, en
alltaf vorum við Lilla í sam-
bandi. Hún lagði svo land undir
fót og hélt til starfa í Osló.
Þangað heimsótti ég hana með
frumburð okkar Völundar,
Steinunni Birnu, þá þriggja
mánaða, en við mæðgur vorum á
leið til Uppsala þar sem Völ-
undur var við nám. Þetta var
ævintýri á þessum tíma, en við
áttum góða daga þrátt fyrir
fimbulkulda í febrúar. Um
haustið kom hún svo til Uppsala
og vann þar um skeið á fínni
hárgreiðslustofu. Hún bjó hjá
okkur og þröngt máttu sáttir
sitja en alltaf gaman. Tíminn
leið og hún giftist honum Óla
sínum og saman eignuðust þau
synina Daníel Þór, Björn Viðar
og Hlyn Geir. Þau reistu sér svo
framtíðarheimili við Norður-
vanginn í Hafnarfirði. Við Völ-
undur settumst að fyrir norðan
og við bættust synirnir Viðar og
Völundur Snær. Vinskapurinn
hélst á milli fjölskyldnanna og
áttum við margar góðar stundir
saman, bæði sunnan heiða og
norðan. Héldu þau m.a. upp á 60
ára afmæli Óla ásamt okkur á
Akureyri. Ekki löngu síðar kom
stóra höggið, Óli lést, langt fyrir
aldur fram. Þetta reyndi mikið á
vinkonu mína og synina. All-
mörg síðustu starfsárin vann
hún hjá Orkuveitunni eftir að
hún hætti að starfa við hár-
greiðslu. Svo bönkuðu veikindin
upp á hjá henni og færðust í
aukana smátt og smátt þar til
yfir lauk. Ég er ósegjanlega
þakklát Þóru tengdadóttur
hennar fyrir að koma með hana
norður í Álftanes í sumar þar
sem við áttum fáa en góða og
sólríka daga saman. Síðustu
misserin dvaldi ég hjá henni á
Norðurvanginum tíma og tíma,
síðast nú í vetur. Við nutum
samverunnar, rifjuðum upp
liðnar stundir, kúrðum saman
undir sæng og horfðum á sjón-
varpið. Væntumþykjan alltaf til
staðar. Þar kom að hún þurfti
meiri aðstoð og dvaldi hún á
líknardeildinni í Kópavogi síð-
asta tímann. Þar dvöldu synirn-
ir ásamt tengdadótturinni hjá
henni nótt sem dag. Kæra vin-
kona, þú naust þess að mála og
eftir þig liggja ótal fallegar
myndir. Nú er sú sérkennilega
staða uppi að ég get ekki fylgt
þér síðasta spölinn sem mér fell-
ur mjög þungt, en hugurinn er
hjá þér og allri fjölskyldunni.
Guð blessi ykkur öll.
Þín æskuvinkona,
Halla og fjölskylda.
„Ertu að leita að íbúð?“ Há-
vaxin stúlka ávarpaði mig, ég
leit upp til hennar og hef gert
það síðan. Við erum staddar á
17. júní-samkomu í Osló 1960.
Við urðum vinkonur við fyrstu
kynni og leigðum íbúð saman í
marga mánuði. Lilja var nýút-
skrifuð hárgreiðsludama og
vann á hárgreiðslustofu í borg-
inni. Þetta var skemmtilegur
tími. Á aðfangadagskvöld urðum
við dálítið einmana, röltum í bæ-
inn í leit að veitingastað, allt lok-
að. Fórum þá í Dómkirkjuna
klukkan 10, hlustuðum á jóla-
messuna og leið strax betur. Við
gerðum okkur fljótlega grein
fyrir að við vorum sveitastelpur
frá Íslandi í stórborginni Osló og
þegar við sáum auglýsingu í
dagblaðinu einn daginn um fyr-
irsætunámskeið átti það eftir að
breyta mörgu. Það kom fljótt í
ljós að við kunnum ekkert.
Göngulagið var sérstaklega tek-
ið fyrir ásamt borðsiðum og
snyrtingu. Við bárum höfuðið
hátt, urðum beinar í baki, örygg-
ið uppmálað.
Lilja var einstök kona, glæsi-
leg, bjartsýn, jákvæð, skemmti-
leg og vinmörg. Henni var
margt til lista lagt, var fagur-
keri, hönnuður, raðaði blómum
saman í fagra vendi, listmálari
og ber heimili hennar vitni um
góðan smekk hennar. Hún elsk-
aði bækur, las mikið og var alltaf
gaman að ræða nýjustu bækurn-
ar og þótt við værum ekki alltaf
sammála voru umræðurnar fjör-
ugar og skemmtilegar. Lilja
hafði sterkar skoðanir á málefn-
um dagsins og pólitík og gátum
við rætt málin í vinsemd þrátt
fyrir oft ólíkar skoðanir.
Í júlí 2017 skruppum við til
Akraness með viðkomu á Kjal-
arnesi þar sem foreldrar hennar
bjuggu þegar hún var lítil. Það
var gaman að hlusta á hana tala
um æskustöðvarnar og lífið á
Kjalarnesi í nágrenni Esjunnar
sem henni þótti vænt um.
„Akrafjall er fallegasta fjall á Ís-
landi séð frá Akranesi,“ sagði ég
stolt um fjallið mitt. „Nei, Esjan
er fallegri,“ sagði Lilja. Á leið-
inni til baka segir Lilja þegar við
nálgumst Kjalarnesið: „Jú,
Akrafjall er fallegt séð frá Akra-
nesi.“ Sáttasemjarinn hún Lilja.
Ég sakna þessarar hug-
myndaríku og góðu vinkonu
minnar og kveð hana með sorg í
hjarta.
Sonum hennar og fjölskyldum
sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Auður Stella.
✝ Kristján Frið-rik fæddist á
Akureyri 5. júní
1950. Hann lést á
heimili sínu í
Brekkugötu 20.
mars 2020.
Foreldrar hans
voru Júlíus Björn
Magnússon, f. 1.1.
1922, d. 5.2. 2015,
og Sigurlína Krist-
jánsdóttir, f. 5.1.
1930, d. 27.11. 2001. Systur Krist-
jáns eru Jóhanna, f. 1.3. 1953.
Hennar maki er Árni Þorvalds-
son, synir þeirra eru Júlíus og
Börkur, og Jóna María, f. 23.6.
1957, gift Helga Þór Þórssyni, f.
24.10. 1955. Þeirra dætur eru
Harpa og Hildur.
Eftirlifandi kona Kristjáns er
Aldís Ragna Hannesdóttir, f. 1.5.
1948. Dóttir þeirra er Júlía Björk
Kristjánsdóttir, f. 23.4. 1973.
Hennar maður er Eggert Þór
Ingólfsson, f. 19.9. 1968, og eru
dætur þeirra Eva Laufey, unn-
usti Jón Októ Leifs-
son, Aldís Hulda og
Kristín Edda.
Kristján bjó alla
tíð á Akureyri. Á
sínum yngri árum
var hann til sjós tvö
sumur. En annars
starfaði hann sem
kranamaður og
vörubílstjóri. Fyrst
hjá Möl og sandi og
svo hjá Slippstöð-
inni. Fljótlega keypti hann sér
vörubíl með krana og átti það
eftir að verða ævistarf hans. Árið
1998 voru bílarnir orðnir tveir og
fyrirtækið KFJ kranabílar varð
til. Þegar hann seldi fyrirtækið
árið 2015 voru bílarnir þrír.
Útför Kristjáns fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 31. mars
2020, kl. 13.30. Vegna aðstæðna í
þjóðfélaginu er aðgangur mjög
takmarkaður en henni verður
streymt á netinu. Hægt er að fá
slóð að streyminu hjá aðstand-
endum.
Dagarnir eru búnir að vera
skrítnir undanfarið og svo kvaddi
elskulegur bróðir okkar. Það var
eitthvað sem maður var búinn að
eiga von á, en er aldrei tilbúinn að
meðtaka, svo sorglegt. Hann var
elstur af okkur systkinum og var
svo sannarlega stóri bróðir. Ég
sagði stundum hlæjandi við
mömmu og pabba að hann væri
svona því hann hefði verið skírður
tveimur kónganöfnum, Kristján
Friðrik.
Honum var mikið umhugað um
sitt fólk og vorum við systur þar á
meðal og okkar börn og barna-
börn. Rúmlega tvítugur stofnaði
hann eigið fyrirtæki, Kranabílar
KFJ, og var fljótt mikið að gera
hjá honum og var hann duglegur
að koma sér áfram. Hann var allt-
af vakinn og sofin yfir vinnunni og
fór út um allt land að vinna. Hann
var duglegur og hugsaði í lausn-
um.
Hann kynntist mörgum og var
mikið hringt í hann, vinir og
kunningjar, og fannst mér stund-
um ótrúlegt hvað hann þekkti
marga.
Hann tók ákvörðun um að selja
fyrirtækið 63 ára og ætluðu hann
og Dísa að fara að ferðast sem þau
höfðu svo mikinn áhuga á, en þá
fóru veikindi að herja á hann, sem
hann tók af svo miklu æðruleysi
og var Sjúkrahúsið á Akureyri
orðið staður sem hann var oft á.
Þar voru allar hjúkrunarkonurn-
ar vinkonur hans, hann kvartaði
aldrei yfir sínu hlutskipti, sama
hversu veikur hann var. Eitt sinn
eftir langa legu sendi hann þeim
snittur og pönnukökur á lyfja-
deild SAK enda fannst honum það
vel við hæfi fyrir alla þjónustuna.
Hann var rausnarlegur og sannur
vinur vina sinna.
Þegar líða fór á seinni hluta
veikinda fékk hann hjúkrunar-
fræðinga heim til sín frá Heima-
hlynningu, sem hann samþykkti
ekki alveg til að byrja með, en eft-
ir eina heimsókn skipti hann um
skoðun. Hann talaði oft um að það
væri svo skrítið að hann væri um-
vafinn yndislegum konum og var
Dísa alltaf til staðar fyrir hann.
Hann lést á heimili sínu umvaf-
inn þeim sem hann unni mest,
blessuð sé minning þín, bróðir
kær.
Hafðu það gott í sumarlandinu,
minningin lifir að eilífu.
Jóna María, Jóhanna og
fjölskyldur.
Kristján Friðrik
Júlíusson
Minningar og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að andlátum og útförum.
Þar eru birtar andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar sem eru aðgengilegar
öllum en auk þess geta áskrifendur lesið minningargreinar á vefnum.
Á vefnum er að finna upplýsingar um þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber að
höndum og aðrar gagnlegar upplýsingar ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
ww.mbl.is/andlát
Minningargreinar
Hægt er að lesaminningargreinar,
skrifa minningargrein ogæviágrip.
Þjónustuskrá
Listi yfir aðila og fyrirtæki sem
aðstoða þegar andlár ber að höndum.
Gagnlegar upplýsingar
Upplýsingar og gátlisti fyrir
aðstandendum við fráfall ástvina
Minningarvefur á mbl.is