Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1981, Blaðsíða 75

HEYMÆÐI í ÍSLENSKUM HESTUM 73
Hópur D.
Til þessa hóps töldust 13 hestar (nr.
43—53, 55—56), sem kallast verða inn-
ræktaðir eða ræktaðir með ákveðna kyn-
festu í huga. Hestar þessir voru hafðir á
tveimur stöðum. Níu þeirra fyrsttöldu, er
allir voru ungir hestar, voru hýstir í góðu
hesthúsi og fengu gott hey. Fjórir hinir
síðast töldu (þar af þrír hinir elstu) voru
úti og var einnig gefið úti. Niðurstöður eru
4. TAFLA.
Aldur, kyn og sjúkdómseinkenni 13 innræktaðra
(kynræktaðra) hesta, er tekið var úr blóð til felli-
prófa fyrir sveppum í sermi. Sjá einnig texta við 1.
töflu.
Nr. Aldur (vetur) Kyn Sjúkdóms- einkenni Fellipróf*)
43 4 m Engin M.faeni —
44 4 m J J JJ -
45 5 h J J JJ -
46 6 m J J JJ -
47 5 m JJ JJ -
48 5 m J J JJ -
49 5 m J J JJ -
50 5 m J J JJ -
51 6 m J J JJ -
52 14 h J J JJ + ; Asp.fum. ( + )
53 9 m J J JJ ++; » (+)
55 9 m J J J J +++; „ (+)
56 5 h J J JJ + + ; Altern. ( + )
*) Fellipróf gegn öðrum sveppum voru neikvæð.
UMRÆÐA OG ÁLYKTANIR
Niðurstöður þeirra rannsókna, er hér
birtast, styðja eindregið þá ályktun, að í
sermi heilbrigðra hesta séu að jafnaði ekki
fellimótefni gegn M. faeni eða öðrum
sveppum (1. tafla) og mótefni þessi séu
ríkjandi í sermi hesta, sem eru með hey-
mæði (2. tafla). Hestar í 2. töflu voru
sýndar í 4. töflu. Eins og sjá má af töflunni,
voru allir fjórir hestar, er úti gengu, með
mótefni gegn M. faeni, enda þótt engin
saga væri um sjúkdómseinkenni. Veik
svörun var einnig í þremur þessara hesta
fyrir A. fumigatus og veik svörun í einum
þeirra fyrir Alternaria.
Hópur E.
Tekin voru blóðsýni úr alls 82 ættbókar-
færðum graðhestum til felliprófa fyrir M.
faeni, A. fumigatus og T. vulgaris. Enginn
þessara hesta hafði mótefni í sermi gegn T.
vulgaris. Tveir höfðu mótefni, +, gegn A.
fumigatus og fimm sýndu væga svörun ( + ).
Fjórtán graðhestar höfðu mótefni í sermi
gegn M.faeni, og tveir þeirra sýndu jafn-
framt svörun fyrir A. fumigatus. I fjórum
var svörunin +, ++ í sex og + + + í
fjórum. Af þessum fjórtán hestum höfðu
samtals tíu sögu um hósta eða heymæði.
Auk þessara fjórtán hesta voru átján
graðhestar með veika eða vafasama svör-
un fyrir M. faeni, og af þeim voru fimm
með sögu um hósta eða heymæði. Samtals
höfðu þannig 18% sögu um hósta eða
heymæði og eigi færri en 17% örugglega
mótefni fyrir M.faeni í sermi. Upplýsingar
um sjúkdómseinkenni meðal graðhesta
verða af ýmsum sökum að teljast óvissari
en gildir um hesta í hinum hópunum.
valdir samkvæmt ábendingu dýralækna.
Þeir voru allir klínískt veikir nema einn,
þegar blóðsýni voru tekin. Þessi eini hest-
ur sýndi þó öll einkenni um heymæði, ef
honum var boðið myglað hey. Fer því
tæpast milli mála, að heymæði í hestum er
af sömu eða svipaðri orsök og heymæði í