Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1982, Síða 45

LANDSNYTJAKORT Á ÍSLANDI 43
barrskóga (42), sem greinast í tvo 3. stigs
flokka, og þar að auki er blandaður flokkur
(43). Skógræktarsvæði eru þar með talin,
jafnvel þótt trén þekji ekki nema lítinn
hluta landsins. Erlendis eru bæði skógi
vaxin beitilönd og skógarhöggssvæði í
þessum flokkum, og svo getur einnig verið
hér, að svo miklu leyti sem þess konar land
er til á íslandi.
Vótnum (5) er aðeins skipt í þrjá 2. stigs
flokka, en hinum fjórða, sem talinn er í 1.
töflu, óshólmasvæðum og ármynnum, er
sleppt. í skilgreiningu Andersons o. fl.
kemur varla fram sannfærandi rökstuðn-
ingur fyrir nauðsyn þess að hafa slíkan
flokk, og sýnist oft harla erfitt að draga
mörk milli ár og ármynnis. Að vísu segja
höfundar flokkunarinnar í 1. töflu að mörk
milli flokks 51 og einhvers hinna flokkanna
(52, 53, 54 í 1. töflu) skuli setja, þar sem
vatnsfall verður breiðara en ein sjómíla
(1852 m), en hvers vegna svo skuli gera,
nefna þeir ekki, og verður að ætla að þeir
séu einungis að setja fram „heppilega
tölu“. Peir skurðir, sem teljast til flokks
512, geta verið áveituskurðir, framræslu-
skurðir, vatnsveituskurðir, t. d. vegna
virkjana, ogjafnvel siglingaleiðir. Efþurfa
þykir má viðhafa 3. stigs flokkun í nr. 52 og
gera fiskeldistjarnir og vatnsvegi, sem
þeim fylgja að sérstökum undirflokki, og
sama má e. t. v. segja um vatnsból.
Votlendi (6) er þarflaust að fara um
mörgum orðum. Flokkur 61 er fáséður á
íslandi. Sums staðar má finna gróður-
hverfi, þar sem mýrastör og birki eru
ríkjandi tegundir. (Sjá t. d. gróðurhverfið
U 14 á Gróður- ogjarðakorti Rannsókna-
stofnunar landbúnaðarins, bl. 111 SA, sem
kom út 1977). En væntanlega er réttara að
telja það gróðurhverfi til runnamýrar en
skóglendis.
Gróðurlaust land (auðnir, nr. 7) skiptist í
allmarga 2. stigs flokka, þ. á m. 61,
saltauðnir, sem hér eru aðeins hafðar með til
samræmis við flokkun í öðrum löndum.
í 1. töflu er einn afaðalflokkunum túndra
og orkar slík flokkun nokkurs tvímælis.
Túndru má e. t. v. hafa með, efeinungis er
átt við sífrerasvteði. Hér á landi a. m. k. gæti
orðið erfitt að greina á milli túndru
Andersons og votlendis, mólendis og ýmiss
konar ógróins lands á gervihnattamyndum
og loftmyndum. Og hætt er við, að erfitt
reynist að gera skýran greinarmun á
graslendi (31) og grasi vaxinni túndru (81) eða
skóglausu votlendi (62) og votlendistúndru (84).
Reyndar er þessi flokkun rökstudd í grein-
argerð höfundanna, en þar er t. a. m. helzti
munur á flokkum 31 og 81 sá, að grasteg-
undir eru sagðar ríkjandi í fyrrnefnda
flokknum, en hálfgrös og mosar í hinum
síðarnefnda (Anderson, J. R. o. fl., 1976,
15. og 20. bls.). Heppilegast þykir því að
tiltaka, að 8. flokkur sé sífrerasvteði, og
skipta honum í þurrlendi, votlendi og
blönduð svæði (2. tafla).
Aðalflokkar í 2. töflu eru tíu, af því að
friðlýstir staðir og svteði eru í sérstökum
flokki, en slíkur aðalflokku er ekki í 1. töflu.
Þessi tíundi flokkur er merktur með 0
(fremur en 10), og er það gert til að
talnarunur verði ekki of langar og aðeins
einn tölustafur fyrir hvern aðalflokk. Nöfn
2. og 3. stigs flokka eru hin sömu og notuð
hafa verið í náttúruverndarlögum og víðar
um staði og lönd af þessu tagi.
Rétt er að taka fram, að í þeirri flokkun
lands og landsnytja, sem hér er birt, verður
ekki að öllu leyti unnt að flokka eftir
loftmyndum einum, heldur þarf a. m. k.
vettvangskönnun til viðbótar til að greina
1. og2. stigsflokka. Séflokkunmargþætt (3