Fréttablaðið - 12.12.2020, Síða 114

ÞAÐ ER ALVEG HÆGT
AÐ KVARTA YFIR
ÞESSUM ÁTJÁN TÍMUM ÞAR SEM
ER MYRKUR HÉRNA UM HÁ-
VETURINN EN ÞAÐ ER LÍKA
HÆGT AÐ GLEÐJAST YFIR
ÞESSUM SEX TÍMUM ÞAR SEM ER
BIRTA.
ÉG SJÁLFUR HEF
KANNSKI EKKI
ENDILEGA DÓMGREIND Á ÞAÐ
EÐA GET SAGT TIL UM HVORT ÉG
GETI YFIR HÖFUÐ SUNGIÐ EÐA
LEIKIÐ. MÉR FINNST ÞAÐ
ALLTAF ÁKVEÐIN VIÐURKENN-
ING ÞEGAR ÞAÐ KEMUR FRÁ
EINHVERJUM ÖÐRUM.
Undanfarin ár hefur R ú r i k G í sl a s on , f y r r ver a nd i fót-boltakappi, sinnt starf i velgjörðar-send iher r a f y r ir
SOS-barnaþorpin. Hann langaði til
að hugsa út fyrir rammann og gera
eitthvað áhugavert í þágu samtak-
anna. Hann fékk 66°Norður í lið
með sér, enda hefur hann átt farsælt
samstarf við fyrirtækið í gegnum
tíðina, og hannaði með þeim bol
til styrktar samtökunum. Í fyrra
seldust bolirnir upp, en Rúrik lagði
mikla vinnu og hugsun í hönnun-
ina. Síðustu fimm árin hefur hann
spilað í Þýskalandi. Hann hefur átt
farsælan feril í boltanum og segir
fátt annað hafa komist að í mörg ár.
Rúrik spilaði með karlalandsliðinu
á heimsmeistaramótinu. Fyrir mán-
uði tilkynnti hann að hann hygðist
leggja skóna á hilluna.
„Þetta var einhvern veginn bara
rétti tíminn. Það er svo mikið af
spennandi verkefnum sem bíða mín
og enn fleiri skemmtileg verkefni í
þróun sem gætu orðið að einhverju
áhugaverðu. Ég hugsaði einfaldlega
að „mómentið“ væri bara núna. Mig
var farið að langa að prufa eitthvað
nýtt.“
Hefur sú löngun blundað lengi í
þér?
„Nei, í raun og veru ekki. Samn-
ingurinn minn var að klárast. En
jú, ég hef alveg eitthvað látið mig
dreyma um að geta verið meira
minn eigin herra og stjórnað eigin
dagskrá. Vera ekki alltaf svona
bundinn og frá fjölskyldunni. Það
spilar hugsanlega eitthvað inn í
að geta þá loksins mætt í einhver
afmæli, brúðkaup, nú eða jarðarför,
ef því er að skipta,“ segir Rúrik.
Rúrik hefur tileinkað fótboltan-
um megnið af sínu lífi. En hvar sæi
hann fyrir sér að hann væri staddur
í dag hefði hann ekki fetað metorða-
stiga knattspyrnunnar?
„Það hefði getað brugðið til allra
átta. Ég geri mér grein fyrir því.
Heiðarlegt svar er að frá því ég var
fimm ára ætlaði ég bara að verða
atvinnumaður í fótbolta. Það var
aldrei neitt annað sem kom til
greina. Í grunnskóla nennti ég ekki
að sinna náminu kannski nógu
vel, því ég bara vissi að ég ætlaði
að verða atvinnumaður í fótbolta.
Það var það eina sem komst að hjá
mér, ég var í fótbolta allan daginn,
alla daga. Ég geri mér hreinlega ekki
grein fyrir því í hvaða átt ég hefði
farið ef boltinn hefði ekki verið
númer eitt hjá mér,“ segir Rúrik.
Rær á ný mið
Eftir að hann flutti aftur til Íslands
hefur Rúrik mest unnið í verkefna-
þróun. Hann getur þó ekki sagt
strax frá því hvers eðlis þau verk-
efni eru.
„Þetta eru verkefni sem gætu þá
orðið eitthvað sem tæki við hjá mér,
svona frá degi til dags. Það er smá
skrýtið. Ég er smá þannig að ég vil
ekki vera að tala um eitthvað nema
að það sé alveg hundrað prósent.
Þetta getur verið svo f lókið, mér
finnst svo leiðinlegt að koma með
einhverjar yfirlýsingar um eitthvað
sem kannski verður ekki.“
Rúrik segist hafa tileinkað sér
algjört já-hugarfar undanfarið.
Hann stígur um þessar mundir sín
fyrstu skref í leiklistinni, í kvik-
myndinni Leynilöggan. Myndinni
er leikstýrt af félaga hans úr lands-
liðinu, Hannesi Þór Halldórssyni.
„ Þet t a er g r ín-hasa r my nd .
Hannes bað mig um að vera með í
þessu. Ég er akkúrat á þannig tíma-
punkti núna að ég er orðinn dálítill
já-maður. Mig langar að prófa alls
konar hluti og taka þátt í hinu og
þessu. Ég er líka búinn að leika mér
að búa til tónlist undanfarið,“ segir
Rúrik.
Hann vinnur nú að tónlist með
tónlistarmanninum Doctor Victor.
„Ég sjálfur hef kannski ekki endi-
lega dómgreind á það eða get sagt til
um hvort ég geti yfir höfuð sungið
eða leikið. Mér finnst það alltaf
ákveðin viðurkenning þegar það
kemur frá einhverjum öðrum. Eins
og þegar Hannes biður mig um að
vera með í myndinni. Eða þegar
Victor segir: „Getur þú sungið þetta
lag? Ég veit þú getur sungið.“ Öll
þessi verkefni eiga það sameiginlegt
að þau eru að frumkvæði einhvers
annars. Ég er ekkert að þröngva mér
í eitthvað sem ég veit ekki einu sinni
hvort ég er góður eða lélegur í.“
Rúrik segir þetta vera öðruvísi
með boltann.
„Ég veit alveg hvenær ég spila
góðan eða lélegan leik í fótbolta. Ég
verð bara að vera heiðarlegur með
það að ég veit ekkert hvort ég get
sungið eða leikið,“ segir hann og
hlær.
En er ekki betra að láta á það
reyna og mistakast en að vera
hræddur?
„Það er bara einmitt það sem
maður á að gera.“
Rúrik segist taka í gítarinn öðru
hvoru en hann sé ekki beint týpan
sem grípur í hann í partíum.
„Ég hef verið að taka ýmist
ábreiður en líka að semja sjálfur
aðeins. Ég var með stúdíó í einu húsi
sem ég bjó í og var aðeins að leika
mér í því. Ég lærði aðeins inn á þetta
þá. Það verður bara mjög forvitni-
legt að sjá hvernig fólk mun taka í
þetta allt saman.“
Alltaf haft áhuga á hönnun
Hönnun hefur lengi verið áhugamál
Rúriks, enda lagði hann mikla natni
í hönnun góðgerðarbols sem seldur
er til styrktar SOS-barnaþorpunum.
Hann hannar einnig og á í tísku-
merkinu BÖKK sem hefur gert það
gott hérlendis undanfarið. Frændi
Rúriks, Viktor Karl Einarsson, og
kærasta hans, Jónína Þórdís Karls-
dóttir, fengu Rúrik í lið með sér.
„Það er búið að vera mjög
skemmtileg þróun í gangi hjá
BÖKK. Við erum búin að stækka
mjög ört núna. Við erum smá að
læra inn á þetta bara jafnóðum.
Gerðum þau mistök að við seldum
upp allar vörurnar sem við pönt-
uðum fyrir jól um miðjan nóvem-
ber. Þannig að við þurftum að gera
akút pöntun sem er að lenda bara
núna. Það hefur komið heldur betur
skemmtilega á óvart,“ segir Rúrik.
Hann segir að innkoma hans í
fyrirtækið hafi aldrei verið neinn
greiði, heldur hafi áhugi hans á
hönnun og trú hans á merkinu
vakið áhuga hans.
„Þegar Viktor bauð mér að koma
inn í þetta og verða hluthafi, þá
kom ekkert annað til greina. Ég hef
alveg ótrúlega mikið álit á frænda
mínum. Hann er einstaklega magn-
aður gæi. Þetta var engin spurning.
Mig langaði að búa til mitt eigið og
þetta var bara góð leið inn í það.“
Seldust upp í fyrra
Rúrik segir það eflaust koma mörg-
um á óvart hve ferlið sé flókið. Hann
ákvað því snemma að leggja mikla
hugsun í hönnunina að baki góð-
gerðarbolunum.
„Bolur er ekki bara bolur. Mig
langaði ekki að taka bara einhverja
tilbúna boli og prenta eitthvað
á þá. Mig langaði að stjórna því
hvernig ermarnar væru, hvernig
síddin væri, hvernig axlirnar og
hálsmálið væru. Það er alveg fullt
af nákvæmnis atriðum í þessum
bol og það fór mikill tími í að
hanna hann. Mín hugmynd var sú
að hanna bol sem fólk væri til í að
ganga í alla daga. Eitthvað sem fólk
myndi kaupa, hvort sem það væri í
góðgerðartilgangi eða ekki.“
Samtökin nálguðust Rúrik og
fengu hann til að vera góðgerðar-
sendiherra.
„Það er margt f leira sem stendur
mér nærri hjarta þegar það tengist
góðgerðarmálum. Sem góðgerðar-
sendiherra þarf ég að sinna því á
opinberum vettvangi, það er mitt
hlutverk. Mér er annt um fleiri mál-
efni, en maður verður að passa sig.
Maður þarf ekki alltaf að troða fram
öllu því góða sem maður gerir,“ segir
hann.
Í fyrra seldust bolirnir upp.
„Við pöntuðum hann því í meira
magni í ár. Maður þarf einhvern veg-
inn að veðja á rétta tölu. Þess vegna
er þetta mér líka kært, að tala um
þetta. Þetta er svo kjörin gjöf fyrir
fólk sem á allt. Ef einhvern vantar
ekkert, þá er þetta algjörlega full-
komin gjöf. Þú ert þá að gefa eitt-
hvað sem gefur áfram. Ég held að
það sé bara góð tilfinning svona um
jólin,“ segir hann.
Það er nóg af verkefnum á næst-
unni hjá Rúrik, sem er alfarið
f luttur til landsins. Kærasta hans,
fyr ir sæt an Nathalia Soliani, er ný-
snúin aftur til Brasilíu eftir langa
heimsókn til Íslands. En fannst
henni ekki mikil viðbrigði að koma
í myrkrið hérna á Íslandi?
„Nei, nei. Það er alveg gaman
að upplifa ólíka hluti. Fara í sól og
þrjátíu stiga hita og yfir í að upplifa
eitthvað allt annað hérna. Þetta fer
bara eftir því hvernig maður horfir
á þetta. Það er alveg hægt að kvarta
yfir þessum átján tímum þar sem
er myrkur hérna um háveturinn
en það er líka hægt að gleðjast
yfir þessum sex tímum þar sem er
birta.“
Góðgerðarbolina er hægt að
kaupa í öllum verslunum 66°Norð-
ur. steingerdur@frettabladid.is
Langaði
að prufa
eitthvað nýtt
Fyrir mánuði tilkynnti Rúrik Gíslason að
hann hefði nú lagt skóna á hilluna. Hann
vinnur að fjölda skemmtilegra verkefna,
gerir tónlist og leikur í kvikmynd. Rúrik
hannaði boli í samstarfi við 66°Norður til
styrktar SOS-barnaþorpunum.
Rúrík hefur lengi haft áhuga á hönnun og lagði mikla natni í útfærslu góðgerðarbolsins. MYND/ARI MAGG
1 2 . D E S E M B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R70 L Í F I Ð ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð