Harmonikublaðið - 01.12.2016, Page 20

„ r , Kálfavík í Skötufirði í Djúpi
Hálfdán Guðröðsson f» náttúrubarn.
(Dini Wdfc) “ rí» .U- D“
Eút sinn á atmnda a^amgonu ^ þáyerandi inn ,
kálfur út, f°r með he , gyði og akvegur
Kálfavík, sem þa var ong kálfurinn lifa
ekki kominn um Skotufjorð^Þ^ 8* ^ gaf.
á ástinni, byssunnt, netinu g þ máltíðir allt
Þegar heitkonan hafði hún upp og stakk
sumariðoglangt tam v[agnús Vilmundarson
af. Kálfurinn fekk ser þa þ > Um brotthlaup
frá Akureyri, en það er o 5 , viðtali við
| frampart og afturpart.
, Ju sklP oll hetu Fagranes þjónuðu lengi bændum
i Isafjarðardjupi, hvert á eftir öðru. Á miðskipinu með
agranesnafninu háttaði þannig til, að þar sem
styrimaðurinn hafði talsvert að gera í pappírsvinnu tók
haset. að nokkru leyti að sér stímvaktirnar á móti
skipstjoranum i Djúpferðum. í vitlausu veðri um hávetur
snemma á níunda áratug síðustu aldar var gamli Fagei að
koma innan úr Djúpi. Hjalti M. Hjaltason skipstjóri var
mðn i borðsal að fá sér næringu og í brúnni stóð
stimvaktma Hnda1 heitinn Magnússon, ævinlega kallaður
Dall. og yar lengi háseti á skipinu. Allt í einu hentist sldpið
ti og mildir skruðnmgar heyrðust og ætluðu alla að æra.
ípið var strandað við Arnarnes í mynni Skutulsfjarðar.
Hjalta skipstjóra brá svakalega og tók stigann upp í brú í
tyeimur skrefum og spurði Dalla hver djöfullinn gengi á
Dalli svaraði í rólegheitum: „Við förum víst ekki lengra
Hjalti Reynir Ragnarsson á ísafirði er starfsmaður í
sorpendurvinnslunni Funa 1 Skutulsfirði. Hann er með
algera veiðidellu, svo sem kunnugt er. Oft hefur hann
þeyst um firði, fjöll og firnindi ásamt veiðihundum sínum
tveimur, Þoku og Mjöll, þungvopnaður á eftir önd, gæs
og rjúpu og fleiri veiðidýrum. Nu 1 haust for Hjalti asamt
eiginkonu sinni, Jónu Guðmundu Ingadóttir og
hundum, á húsbifreið sinni suður á Dynjandisheiði til
rjúpu. Eftir erfiðan dag við sæmilega veiði ákváðu þau
hjónin að sofa í vel útbúinni bifreiðinni þarna a heiðinni
yfir nóttina. Seint um kvöldið rykur Hjalti ut ur bilnum
með byssuna, allsnakinn eins og hann kom úr móðurkviði.
Eftir skamma stund kemur hann aftur inn í hlýjan bílinn
og segir önugur við Mundu: „Það er engin helvítis rjúpa
á þakinu." „Þú ert farinn að heyra illa, Hjalti minn,“
segir Munda. „Ég spurði hvort ég ætti að krjúpa eða vera
á bakinu.“
0^^y^ZTv7u-dómki't>'‘p
Mobs, venjuJega ^.Z °St“’ »"ur
»8 8«„m tom tiI m
,fr riJ me«unnar félaga s/num ,í'íann hafði boðið .
‘n k'rhjurækinn og þekkti Sá hafði "
Dmngirnir settust fnnarle'l ^ ™ikið rii messusi
^Vgestir úr sætum 0g él r‘ ^ Mt 1 ei»u r
\
gæðadrengu J nokkuf, Þingeyri,
Dúddi mmn! W - , ,8 ")*f j
það ekki Markúsina min að eg a
jólunum ?“ syarar Þórður. ^ blgssaður
Þá sagði Markusina: „Það er þ
frelsarinn verði ekki fullur.

•fÉvi.
Þegar séra Gunnar Björnsson í Holti í
Onundarfirði, nú á Bergþórshvoli í sérverkefnum
fyrir biskup, var prestur í Bolungarvík, var hann
mjög virkur í Lionsklúbbnum í plássinu. Eitt sinn
var verið að ræða fyrirhugað ferðalag bolvískra
Lionsmanna en klúbbfélagar ætluðu að ferðast
um suðvesturhornið. Ferðanefndin var að fara yfir
dagskrá ferðalagsins og var komið að því að menn
máttu spyrja um nánari ferðatilhögun. Séra
Gunnar, sem stundum á til að vera fljótfær, réttir
upp höndina og spurði sakleysislega: „Eiga
konurnar að koma með eða er þetta skemmtiferð?"
20