Fréttablaðið - 09.01.2021, Blaðsíða 22

Kristborg Bóel býr í lítilli, fallegri íbúð í Norðurbæ Hafnar-fjarðar ásamt yngsta syni sínum, sex ára.„Getum við munað
eftir að tala um mikilvægi góðra
stjúptengsla?“ Þannig hljóðuðu
skilaboð sem Bóel, eins og hún er
oftast kölluð, sendi mér þegar ég
var á leiðinni til hennar. Sonurinn
hafði vaknað hálfslappur og því
ekki ráðlagt að hann færi í skólann
og þar sem barnsfaðir Bóelar býr
ásamt „hinni mömmunni,“ eins og
Bóel sjálf kýs að kalla konu hans,
í þar næsta húsi var það auðsótt
að drengurinn færi til hennar í
dag á meðan Bóel sinnti viðtali og
myndatöku.
Vináttan grípur mann alltaf
Á fimmtudagskvöldið hóf göngu
sína í Sjónvarpi Símans þáttaröðin
Vinátta undir stjórn Bóelar, en hug-
myndina fékk hún ásamt vinkonu
sinni sólríkan dag sumarið 2019
þar sem þær sátu á kaffihúsi. Bóel
hafði þá nýlokið við að skila af sér
sjónvarpsseríunni Ást sem sýnd var
á sömu stöð síðasta haust, en fleira
var ekki í pípunum.
„Þrjár konur upp úr áttræðu
komu þá að og settust saman, við
María vinkona mín dáðumst að
þeim og fylgdumst með þegar ein
fór inn og kallaði til vinkvenna
sinna: „Stelpur eigum við kannski
að fá okkur hvítvín?“
María leit þá á mig, sem hafði
nýsleppt orðunum að mig langaði
að gera aðra sjónvarpsseríu, en vissi
bara ekki um hvað, og sagði: „Ástin
getur komið og farið en það sem
grípur mann alltaf er vináttan!“
Ég hringdi beint í Pálma Guð-
mundsson stjórnanda Sjónvarps
Símans og bað hann um fund sem
ég svo mætti á með nánast aðeins
eitt orð: Vinátta. Hann hafði trú
á hugmyndinni enda ótrúlegt að
enginn hafi gert sjónvarpsþætti um
vináttu.“
Bóel fékk svo Sagafilm til að sinna
framleiðslu þáttanna og um síðustu
áramót settist hún niður með Álf-
heiði Mörtu Kjartansdóttur, leik-
stjóra og Tinnu Jóhannsdóttur sem
er yfir dagskrárdeildinni og varð
afraksturinn sex þættir um vinátt-
una frá fjölmörgum hliðum.
Í sex barna bekk í grunnskóla
Bóel er fædd og uppalin á Stöðvar-
firði og í 10. bekk var hún send á
Eiða í heimavistarskóla, en vegna
fámennis var grunnskólinn á Stöðv-
arfirði ekki með 10. bekk.
„Við vorum bara sex krakkar í
bekknum, fjórar stelpur og tveir
strákar. Það var því ekkert sér-
stakt val um vini,“ segir Bóel, sem
þó heldur enn góðu sambandi við
Hörpu, eina bekkjarsysturina.
„Það má segja að hún þekki mig
best allra minna vina enda þekkt
mig lengst. En ég er þó ekkert á því
að æskuvinátta sé alltaf hið æðsta
form vináttu. Í seinni tíð kynnist
maður frekar fólki sem líkist manni
sjálfum, enda er það oftast í gegnum
vinnu eða áhugamál og á ég fjöl-
margar vinkonur sem ég hef kynnst
á fullorðinsárum. Meira að segja á
ég einn mjög góðan strákavin en
við reyndum upphaf lega að vera
kærustupar árið 2015,“ segir Bóel í
léttum tón og bætir við að fljótt hafi
komið í ljós að þau ættu að vera eitt-
hvað allt annað en par.
„Ég kem úr lítilli fjölskyldu í litlu
þorpi en þráði alltaf stóra, ítalska
fjölskyldu. Bræður mínir tveir eru
töluvert eldri en ég svo ég elst upp
sem nokkurs konar einkabarn. Þó
þeir hafi alltaf passað upp á mig
voru þeir tveir nánir og ég bara
þetta litla skrípi sem þeir skildu
ekki. Ég lít því á mína nánustu vini
sem hluta af minni fjölskyldu og til
að mynda er María vinkona skráð
sem minn nánasti aðstandandi ef
eitthvað kemur upp á,“ útskýrir
Bóel, en alkóhólismi og ákveðið
afskiptaleysi sem oft tengist honum,
einkenndu æsku hennar og upp-
vöxt.
Beið eftir að komast burt
„Eftir að ég komst til vits og ára
hefur mér oft liðið eins og ég hafi
dottið niður í vitlaust hreiður. Eins
og storkurinn hafi hreinlega misst
mig niður á rangan stað. Það er svo
oft sem ég hef ekki skilið þau og þau
ekki mig, hugmyndir okkar og leiðir
í lífinu hafa aldrei samræmst,“ segir
Bóel um sína nánustu fjölskyldu.
„Þau hafa öll búið fyrir austan alla
tíð; bræður mínir eru trillusjómenn
og mamma vann alltaf í verslun-
inni. Þetta er auðvitað bara frábært
og nægir þeim en ég gat aldrei beðið
eftir að komast burt,“ segir hún og
tekur fram að þannig sé hún þó
ekki að hallmæla neinum enda þyki
henni afar vænt um fjölskyldu sína.
Vináttan grípur mann alltaf
Kristborg Bóel Steindórsdóttir lauk nýverið við gerð sjónvarpsþátta um vináttu. Vinir eru hennar fjölskylda
jafnt sem ættingjar, en hún ólst upp á alkóhólísku heimili og leið sem hún hefði dottið ofan í rangt hreiður.
Kristborg Bóel hefur stundað mikla sjálfsvinnu undanfarin ár eftir tvo skilnaði, þrot og uppgjör við erfiða æsku. ADHD-greining á fullorðinsárum breytti að hennar sögn öllu. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Bóel ólst upp á Stöðvarfirði. Þar leið henni aldrei nægilega vel, nú hefur hún
komið sér og syni sínum vel fyrir í snoturri íbúð í norðurbæ Hafnarfjarðar.
Björk
Eiðsdóttir
bjork@frettabladid.is
9 . J A N Ú A R 2 0 2 1 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð