Morgunblaðið - 01.07.2020, Page 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. JÚLÍ 2020
✝ Jón Hjörleifs-son fæddist 25.
júní 1949 á Hellu.
Hann lést 18. júní
2020.
Móðir hans var
Ingibjörg Snæ-
björnsdóttir, f. 15.
janúar 1927, d. 25.
september 2011,
og faðir hans Hjör-
leifur Jónsson, f.
28. september
1925, d. 7. maí 2011.
Systur Jóns eru Elín Birna
Hjörleifsdóttir, f. 19.4. 1948 og
Sigríður Hjördís Hjörleifs-
dóttir f. 5. 7. 1954. Jón ólst upp
á Hellu á Rangárvöllum til 12
ára aldurs. Þá flutti fjölskyldan
til Reykjavíkur og bjó lengst af
í Safamýri. Jón var sem barn
gjarnan sendur til sumardvalar
í sveit, bæði hjá afa sínum og
ömmu í Skarðshlíð undir Eyja-
fjöllum, til Skotlands og á Hól-
um á Rangárvöllum. Jón giftist
Sigrúnu Ágústsdóttur, f. 19.
september 1950, þann 12. ágúst
1972. Þau eignuðust 3 börn:
Önnu Karólínu f. 14. febrúar
2014.
Hjörleifur á þrjú börn með
eiginkonu sinni Hildi Péturs-
dóttur: Jón Óla, f. 5. ágúst
1998, Arndísi, f. 16. október
2001, og Pétur Örn, f. 29. nóv-
ember 2016.
Jón Hjörleifsson útskrifaðist
sem rafvirki frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1970. Hann starfaði
við fag sitt, t.a.m. hjá Rafveri.
Hann vann ýmis störf í kjölfar-
ið, var vörubílstjóri hjá Fóð-
urblöndunni, fasteignasali hjá
Fasteignamarkaði Fjárfest-
ingafélagsins og Fjárfestingu
sem hann stofnaði ásamt fleir-
um. Jón setti á fót, ásamt við-
skiptafélögum sínum, heildsöl-
una Ísleið sem flutti inn
matvæli frá Bandaríkjunum og
stóð í ýmsum innflutningi um
árabil. Jón starfaði um nokk-
urra ára skeið sem umsjón-
araðili vistheimilis við Ásvalla-
götu ásamt eiginkonu sinni.
Undir lok starfsævinnar gerð-
ist hann söluaðili fyrir bjálka-
hús frá Finnlandi og mótorhjól
frá Bretlandi.
Jón Hjörleifsson verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju í
dag, 1. júlí 2020, klukkan 13.
Evu Maríu Jóns-
dóttur, f. 26. apríl
1971, Rögnu Söru
Jónsdóttur, f. 3.
mars 1973, og
Hjörleif Jónsson, f.
15. október 1976.
Sigrún og Jón
skildu árið 2010.
Eva María á
þrjú börn með
Óskari Jónassyni.
Þau skildu. Börn
þeirra eru Matthildur, f. 13.
október 1999, Júlía, f. 3. júlí
2003, og Sigrún, f. 4. október
2005. Eva María giftist síðar
Sigurpáli Scheving. Þau eiga
saman dótturina Sigríði Sig-
urpálsdóttur Scheving, f. 26.
júlí 2010. Sigurpáll átti fyrir
þrjú börn: Egil Breka, f. 2. júní
2003, Hrafnkötlu, f. 20. októ-
ber 2004, og Kolfinnu Kristínu,
f. 13. apríl 2007.
Ragna Sara á fjögur börn
með eiginmanni sínum Stefáni
Sigurðssyni: Valgerði, f. 6. júlí
2002, Tómas, f. 11. desember
2004, Jakob f. 9. apríl 2012 og
Elsku pabbi, nú hefur þú kvatt
þessa jarðvist. Ég sakna þín. Það
er svo sem ekkert nýtt, ég er bú-
inn að sakna þín í mörg ár en nú
er vonin endanlega horfin um að
eiga með þér góðar samveru-
stundir í ellinni. Ég geymi í
hjarta mínu margar dásamlegar
minningar um frábæran pabba.
Ég á þér svo margt að þakka. Þú
veittir mér góða æsku og gott
uppeldi á góðu heimili. Við gerð-
um margt saman og ég lærði
margt af þér. Ég á meðal annars
þér að þakka að ég veit nákvæm-
lega hvernig ég vil vera og hvern-
ig ég ætla ekki að vera. Ég dáðist
að hæfileika þínum í samskiptum
við fólk, ég sá svo vel hve fólk
heillaðist af þér. Þú varst fynd-
inn, hress og skemmtilegur en þó
ákveðinn og stundum filterslaus.
Þú varst dugnaðarforkur og
framkvæmdir ótrúlega margt á
meðan framkvæmdagleði þín var
til staðar. Ég er einnig þakklátur
fyrir frábært samband þitt við
Hildi mína og hve góður afi þú
varst í Bjálkó, þú gerðir gjörsam-
lega allt fyrir barnabörnin þín.
Við áttum sameiginlega bíla-
og mótorhjóladellu og var ómet-
anlegt að hafa þig við hlið mér við
uppgerð skellinaðra í skúrnum á
Blómvangi og meðhöndlun ann-
arra tækja sem síðar bættust við.
Mín síðasta minning af þér teng-
ist einmitt því. Ég hafði keypt
gamla hjólið þitt og kom þér á
óvart með því stuttu áður en þú
kvaddir. Þú þekktir hljóðið í hjól-
inu þegar ég kom keyrandi inn
götuna og tókst á móti mér og
góðum vini þínum með bros á vör.
Það síðasta sem ég sá af þér í lif-
anda lífi var er ég keyrði burt og
þandi hjólið, þú stóðst á planinu
við húsið þitt, hoppandi, skríkj-
andi af kátínu og veifandi hönd-
um upp fyrir haus. Falleg minn-
ing sem ég mun geyma vel. Hvíl í
friði kæri pabbi.
Gránar úti veröld grimm
grjót og mold trékistu hylja.
Veinar nóttin, dökk og dimm.
Dauðann er þungt að skilja.
Fjarlæg er minning í móðu
ég missi nær alla von.
En vill einhver væluskjóðu
uppvaxna fyrir son?
Ég huldi hryggðartárin
svo hugrakkur ég sýndist.
Innst inni grét öll árin
eftir að pabbi týndist.
(Óskar Halldórsson Holm)
Þinn sonur,
Hjörleifur Jónsson.
Jón Hjörleifsson var ungur að
árum þegar hann varð faðir. Ég
kom í heiminn og átti kornunga
foreldra. Pabbi var alltaf svo ung-
ur í sér, eilífðarunglingur ef svo
má segja. Það gat verið gaman og
það gat verið erfitt. Í uppvext-
inum minnist ég hans og fram-
kvæmdagleðinnar sem einkenndi
hann. Hugurinn bar hann hálfa
leið. Hann var þúsundþjalasmið-
ur sem gat allt frá því að gera við
ýmiskonar farartæki, leggja flís-
ar og raflagnir, reisa veggi og
brjóta þá niður. Ef meindýr bar
að garði, veiddi hann það. Ef
hann kom að bíl sem var fastur í
skafli, dró hann þann sama upp,
mokaði undan honum eða setti
gólfmotturnar undir dekkin og
mjakaði honum áfram. Hann var
maðurinn með startkaplana og til
í átök. Sunnudagsbíltúrar með
honum gátu gengið út á að losa
bíl úr pytti og kaupa svo ís. Hann
var ástríðufullur sölumaður og sá
virðið í hinum ótrúlegustu hlut-
um.
Í æsku man ég eftir honum og
mömmu búa okkur börnunum
falleg heimili fjórum sinnum. Í
fimmta sinn sem þau byggðu upp
fallegt heimili vorum við öll flutt
að heiman en áttum þó skjól hjá
þeim með lítil börn okkar í nokk-
ur ár til viðbótar. Ég held að allt
sem pabbi gerði þegar við börnin
vorum enn hjálparþurfi hafi
gengið út á að okkur liði sem
best.
Andi og efni er það sem við er-
um öll gerð úr. Pabbi var meira
efnismegin í þessu jarðlífi. Hann
var efnismaður og efnilegur í svo
mörgu tilliti. Okkur aðstandend-
um hans þóttu því sorgleg örlög
sem áttu fyrir honum að liggja
síðustu árin þegar heilsan fór að
láta undan hægt og sígandi, bæði
andlega og líkamlega. Þá var
hann var í viðjum efnisins.
Nú þegar andi pabba hefur
losnað úr efnislíkamanum trúi ég
að hann sé frjáls og sé á góðum,
friðsælum stað þar sem efnið á
engin ítök.
Allir englar verndi föður minn.
Ég óska þess að hann njóti frels-
isins. Ég held áfram minni jarð-
vist, nýt góðra minninga og að
hafa lært af pabba svo ótal margt
gagnlegt sem enginn gat kennt
mér nema hann á sinn einstaka
hátt. Ég kveð föður minn með
þakklæti í hjarta.
Eva.
Þegar við systkinin vorum lítil
fannst okkur pabbi flottasti gaur-
inn í bænum. Hann vann við að
selja hljómtæki og hljómplötur,
átti flottan bíl og hest. Stundum
fórum við með pabba að stússa
niður í bæ. Það voru vægast sagt
skemmtilegar en tímafrekar
ferðir. Það var eins og pabbi
þekkti alla. Það var sama hvert
við komum, alls staðar hitti hann
fólk sem hann þekkti. Hann
spjallaði og hló og hafði greini-
lega gaman af félagsskapnum.
Seinna áttaði ég mig á því að
stundum þekkti hann viðkomandi
alls ekki, heldur heilsaði með
bros á vör og laðaði að sér fólk.
Þetta þótti mér aðdáunarvert í
hans karakter, og þessi eiginleiki
fylgdi honum allt til síðasta dags.
Lífið hélt áfram og pabbi var
stöðugt að. Hann gerði upp hvert
heimilið á fætur öðru og stofnaði
hvert fyrirtækið á fætur öðru.
Fasteignasölu, heildverslun, inn-
flutningsfyrirtæki, íþróttavöru-
umboð, mótorhjólaverslun svo
fátt eitt sé nefnt.
Pabbi var verulega hugmynda-
ríkur og mörgum af hugmyndum
sínum hrinti hann í framkvæmd.
Sumar þeirra gengu mjög vel á
meðan aðrar kolféllu, en alltaf
var hann að finna upp á einhverju
nýju.
Heilsubrestur bankaði á dyrn-
ar og rétt um fertugt var pabbi
kominn til London í hjartaað-
gerð. Það var í fyrsta skipti sem
ég áttaði mig á því að pabbi minn
gæti ekki allt, væri ekki ódauð-
legur. Skömmu eftir aðgerðina
og endurhæfingu var hann kom-
inn á fulla ferð á nýjan leik, með
nýjar hugmyndir og nýjan lífsstíl
sem hentaði hjartveikum: fjall-
göngur og útivera áttu hug hans
allan.
Það var alltaf stutt í góða skap-
ið og grínið hjá pabba. Hann
sýndi okkur og börnunum okkar
mikla athygli og var sérdeilis
góður afi. Hann kunni mýmörg
trix til að fá börnin til að borða
matinn, hætta að gráta og fara að
skellihlæja. Lítil börn vildu vera í
fanginu á honum, láta hann halda
á sér, sprella og gera grín.
En lífið er ekki eintóm ham-
ingja, það vitum við öll. Síðustu
ár ævinnar tókst pabbi á við
margvíslegar áskoranir. En jafn-
vel þótt hann hafi dregið sig í hlé
síðustu árin og glímt við erfið-
leika, þá hýrnaði alltaf yfir hon-
um þegar hann hitti fólk. Hann
þreifst á félagslegum samskipt-
um, hafði yndi af að umgangast
fólk og talaði vel um það. Síðasta
starfið sem hann vann við var
akstur með ferðamenn um nátt-
úru Íslands. Hann elskaði starfið
og jafnvel þótt sameiginlegt
tungumál væri stundum ekki til
staðar þá náði hann alltaf sam-
bandi við fólk.
Síðustu vikum ævinnar eyddi
hann á hjúkrunarheimilinu Hjal-
latúni á Vík í Mýrdal. Þar náði
hann sér vel á strik, átti góðar
stundir og var hinn hressasti.
Það var því sérstaklega sorglegt
að hann skyldi látast á heimili
sínu svo skömmu eftir uppbygg-
ingartímabil sem einkenndist af
bjartsýni og auknum þrótti.
Hann lést 18. júní eftir viðburða-
ríkt líf.
Ég minnist elsku föður míns
með væntumþykju, ást og þakk-
læti, og veit að minning um góðan
föður og afa mun lifa meðal okk-
ar.
Ragna Sara.
Æskuvinur minn og samferða-
maður Jón Rúnar Hjörleifsson,
Nonni Hjölla, er látinn. Okkar
fyrstu kynni voru í sveitinni
kringum Fjallamótin,
frjálsíþróttamótin milli Aust-
ur- og Vestur-Eyfellinga, ýmist á
Heimalandi eða í Skarðshlíð, þar
sem Nonni dvaldi löngum sem
sumardrengur.
Eins og gengur lágu leiðir okk-
ar oft saman. Vetrardvöl í Skóga-
skóla, þar sem við útskrifuðumst
’65, síðar í Iðnskólann þar sem
við völdum hvor sína iðngreinina,
hann í rafvirkjun hjá Rafveri.
Við tók myndun fjölskyldu,
þrjú börn Sigrúnar og Nonna
sem og hjá okkur hjónum, flest
áþekk í aldri, allt uppkomið og vel
gert fjölskyldufólk.
Fjölskyldutengsl, sameiginleg
ferðalög og minningar koma í
hugann við fráfall.
Kraftmikil ökutæki voru í
uppáhaldi hjá Nonna, hvort sem
það voru mótorhjól eða fólksbíl-
ar, og fundu fyrir eldsneytisfæti
hans, jafnvel hópbílar á jökli.
Töggurnar skiptu máli og
bensínkostnaður? Já, hvað var nú
það! Nonni reyndi margt fyrir
sér, og viðskiptamaður leyndist
með honum og löngun til að
reyna eitthvað nýtt. Rafvirkjun
hentaði ekki til langframa. Inn-
flutningur, verslun og viðskipti
stóðu honum nærri, auk starfa
við fasteignasölu og hópbílaakst-
ur. En lífið gekk sinn gang uns
heilsa Nonna gaf eftir.
Ýmsir ágengir sjúkdómar
knúðu dyra og drógu úr styrk lík-
amans sem spyrnti við af þverr-
andi mætti.
Döpur staðreynd að missa fjöl-
skylduföður og ljúfan vin í
skugga þess illlæknandi sjúk-
dóms sem Nonni bar.
Löngum gekk hann kankvís
um torg, heilsandi kunnugum að
fyrra bragði með brosi, jafnvel
knúsi og innilegu faðmlagi, enda
lýsandi tryggðatröll. Nonni lést á
heimili sínu á Hellu, þar sem
hann þráði að njóta efri ára í
minningu æsku sinnar.
Þökkum samfylgdina, kæri
vinur. Blessuð sé minning Jóns
Hjörleifssonar.
Aðstandendum vottum við
innilega samúð.
Þorberg og Margrét Jóna.
Fallinn er frá góður drengur,
vinur. Í rúm þrjátíu ár höfum við
nú fylgst að og komið er að
kveðjustund. Ég vildi óska að við
hefðum haft lengri tíma saman,
en þegar ég fékk símtalið frá
Hjölla þar sem hann sagði mér
frá láti Nonna kom það mér ekki
á óvart.
Það er óhætt að segja að
Nonni minn hafi ekki lagt mikið
inn í heilsubankann, þann sem
getur ef til vill tryggt langlífi.
Heilsan hans var ekki í fyrsta
sæti hjá honum og fannst mér oft
erfitt að fylgjast með því. En
þetta var hans val, elsku karlsins.
En Nonni minn var svo margt.
Hann var skemmtilegur, hlýr,
hjálpsamur, hugmyndaríkur, úr-
ræðagóður, ég get endalaust talið
upp. Við áttum fjölmörg góð sam-
töl þar sem við aðstoðuðum hvor
annan við ýmislegt sem upp kom
í hversdagslífinu. Alltaf til staðar.
Nonni vann fyrir mig sem bíl-
stjóri og fararstjóri. Í þeim ferð-
um sem hann fór var hann ein-
staklega vel liðinn af farþegum
og samstarfsfólki, kom sér alls
staðar vel.
Barngóður var hann, og eiga
dætur mínar yndislegar minning-
ar tengdar honum.
Ég og Birna sendum börnum
hans og þeirra fjölskyldum, Sig-
rúnu og bara öllum þeim sem
þótti vænt um karlinn innilegar
samúðarkveðjur. Við eigum eftir
að sakna hans.
Hákon Bjarnason.
Jón Hjörleifsson
Kær og góður
æskuvinur minn,
Guðmundur Vil-
hjálmsson, er látinn.
Vinátta okkar spannaði yfir 77 ár
þegar við hófum nám saman í
undirbúningsdeild Einars Magn-
ússonar og fórum saman í MR.
Seinna vorum við samtímis við
nám við Háskóla Íslands, hann í
lögfræði en ég í læknisfræði.
Síðar bjuggum við báðir er-
lendis, þar sem við sóttum fram-
haldsnám og störf. Við gættum
Guðmundur W.
Vilhjálmsson
✝ GuðmundurWilliam Vil-
hjálmsson fæddist
24. maí 1928. Hann
lést 26. maí 2020.
Útför Guð-
mundar fór fram
18. júní 2020.
þess alltaf að hittast
reglulega.
Vinskapur okkar
var djúpur og góður
og aldrei bar
skugga á. Við rædd-
um mikið saman og
leituðum hvor til
annars varðandi ráð
og svör við spurn-
ingum. Vinskapur-
inn varð dýpri milli
okkar fyrir m.a. þær
sakir að eiginkonur okkar, Inga
og Lillý, voru mjög góðar vinkon-
ur.
Á þessari stundu er margs að
minnast og kveð ég minn góða vin
með hlýhug og þakklæti fyrir
góða og djúpa vináttu. Börnunum
Maju og Guðmundi sendi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Ólafur Ólafsson læknir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elsku faðir minn, sonur, bróðir og frændi,
JÓN SKÚLI TRAUSTASON
lést miðvikudaginn 24. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ingvar Breki Skúlason
Ragnheiður Helga Jónsdóttir
Helga, Ingi Hrafn, Ragna Bergmann, Lóa og Rögnvaldur
Elsku mamma, tengdamamma, amma
og langamma,
RAGNHILDUR K. KRISTINSDÓTTIR
SIMPSON
Garðaholti 7, Fáskrúðsfirði,
lést á heimili sínu 21. júní.
Útför hefur þegar farið fram í kyrrþey frá Eskifjarðarkirkju.
Við þökkum hlýhug og stuðning sem sýndur hefur verið.
G. Linda Bragadóttir Einar Guðmundur Þorvalds.
Ríkarður Berg Bragason Ayusinta Dana Lestari
Þorbjörn Ingi Bragason Hrafnhildur Sigurbjörnsdóttir
Jack Kristinn Simpson Estin Simpson
Díana Lynn Simpson Kristján Þórður Snæbjarnars.
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
EINAR G. ÓLAFSSON
heildsali,
lést á Hrafnistu í Reykjanesbæ
laugardaginn 20. júní.
Sigríður Þóra Bjarnadóttir
Helena Einarsdóttir
Guðrún Ágústa Einarsdóttir
Birna Pálína Einarsdóttir
Ólafía Einarsdóttir Lon D. Moeller II
Einar G. Einarsson Sigríður R. Jónsdóttir
Rakel Þóra Sverrisdóttir
Viktor Gylfi Einarsson
Róbert Elí Moeller
Þóra Katrín Moeller
Aron Einar Moeller