Morgunblaðið - 24.07.2020, Blaðsíða 19

✝ Salka RutBrynjarsdóttir
fæddist 17. ágúst
2012 í Reykjavík.
Hún lést 12. júlí
2020 á Barnaspít-
ala Hringsins.
Foreldrar Sölku
Rutar eru Brynjar
Snær Kristjánsson,
f. 7. júlí 1974, og
Harpa Rut Harð-
ardóttir, f. 21.
október 1981. Saman eiga þau
einnig Bríeti Rós, f. 10. mars
2011. Foreldrar Brynjars eru
Kristján Ágústsson, f. 3. desem-
ber 1948, og Bryndís Konráðs-
dóttir, f. 13. desember 1948.
Foreldrar Hörpu Rutar eru
Hörður Ágúst Oddgeirsson, f.
6. mars 1951, og Kristín Líndal
Hafsteinsdóttir, f. 14. júlí 1954.
Salka Rut ólst upp í Linda-
hverfi í Kópavogi. Hún var í
leikskólanum Fífu-
sölum fyrstu árin
en fór svo í leik-
skólann Lyngás
sem síðar varð
Bjarkarás. Salka
Rut greindist með
sjaldgæfan tauga-
hrörnunarsjúkdóm
þegar hún var
þriggja ára að
aldri og fór því
stundum í hvíldar-
innlögn á Rjóðrið. Hún stund-
aði tónlistarnám hjá Tónstofu
Valgerðar auk þess sem hún
var virk í ýmsu myndlist-
arstarfi sem fram fór á Bjark-
arási. Salka Rut var vikulega í
sjúkra- og iðjuþjálfun hjá Æf-
ingastöðinni Háaleitisbraut og
naut þess að æfa sund.
Útför Sölku Rutar fer fram
frá Lindakirkju í dag, 24. júlí
2020, klukkan 13.
Elsku litla fallega stelpan mín.
Nú hefurðu lokað yndislegu dökk-
brúnu augunum þínum í síðasta
sinn. Bjarta brosið, smitandi hlát-
urinn og dásamlega kærleikann
sem þú gafst frá þér geymir pabbi
í hjarta sér um ókomna tíð.
Litlar stjörnur vaka hér,
allar saman yfir þér.
Hátt á himni seint um kvöld,
blikar falleg ljósafjöld.
Litlar stjörnur vaka hér,
allar saman yfir þér.
Sólin sest við sjónarrönd,
skín nú yfir fjarlæg lönd.
Bíður þín er dagur nýr,
birtist með sín ævintýr.
Litlar stjörnur vaka hér,
allar saman yfir þér.
Tunglið bjart á himni skín,
sendir geisla inn til þín.
Fallegt ljós í alla nótt,
svo þú megir sofa rótt.
Litlar stjörnur vaka hér,
allar saman yfir þér.
(Hafdís Huld Þrastardóttir)
Elska þig.
Pabbi.
Ég mun ávallt elska þig og
sakna þín, litla stelpan mín.
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt,
þú ert ljósið sem lifnaðir síðast,
þú ert löngunar minnar Hlín.
Þú ert allt sem ég áður þráði,
þú ert ósk, þú ert óskin mín.
(Gestur)
Þín
mamma.
Elsku litla ljós. Litla ljósið okk-
ar, sem við elskuðum að knúsa og
fá bros. Brosið sem lýsti upp alla
tilveruna og gaf okkur hlýju í
hjartað. Þú komst í heiminn full-
sköpuð og svo falleg, stóru brúnu
augun þín svo falleg en eitthvað
fór úrskeiðis. Þér var ætlað annað
hlutverk elsku hjartans barn. Við
viljum trúa því að þú sért komin á
betri stað og fáir önnur tækifæri
þar. Við vissum að þú yrðir tíma-
bundið hjá okkur en aldrei er
maður undirbúinn þegar stundin
kemur. Þú vannst svo sannarlega
fyrsta vinning í vali á foreldrum
og stóru systur. Þau voru vakin og
sofin yfir velferð þinni og hugsuðu
svo vel um allar þarfir þínar. Bríet
Rós stóra systir var dugleg að lesa
fyrir þig og horfa á myndir með
þér. Það var svo yndislegt að sjá
hvað þú varst ánægð þegar Bríet
skreið upp í til þín á morgnana til
að knúsa þig. Við trúum því að
langömmur þínar taki á móti þér
og gæti þín þar til við komum.
Elsku Salka Rut, hvernig á lífið að
halda áfram án þín, sorgin er svo
mikil. Við munum passa vel
mömmu þína og systur. Elsku
barn, við elskum þig svo mikið.
Leggðu lófa þinn í minn,
meðan nóttin læðist inn,
og mjúka myrkrið lokar burtu lætin.
Ég skal kúra hjá þér,
finndu hlýjuna frá mér,
úti róast önnum kafin strætin.
Róast andardrátturinn,
kyssi mjúka vangann þinn,
værðin færist líka yfir mig.
Þegar svefninn sígur á,
aldrei finn ég meira en þá,
hvað ég er þakklát fyrir þig.
(Hafdís Huld Þrastardóttir)
Kristín amma og Hörður afi.
Elsku elsku litla hjartað mitt.
Ég vil ekki trúa að þú sért farin
frá okkur en ég veit að þú ert
komin á stað þar sem þú finnur
ekki lengur til, getur hlaupið um,
ert án verkja og hjá öllum ömm-
unum sem passa þig.
Þú hefur alltaf verið litla hjart-
að mitt, alveg síðan þú fæddist, og
ég reyndi að lauma að foreldrum
þínum að skíra þig Heiðu að milli-
nafni, það tókst nú ekki en ég fékk
að vera skírnarvottur í staðinn og
er svo stolt af því.
Ég hef aldrei kynnst sterkari
einstaklingi en þér, þú varst litli
naglinn okkar. Mig langar svo að
fá að knúsa þig, sjá brosið þitt,
strjúka yfir kinnina og koma við
mjúku eyrnasneplana þín, það er
enginn með jafn mjúka eyrna-
snepla og þú.
Elsku litla hjartað mitt, þú
fórst allt of snemma frá okkur en
lífið var erfitt og nú er kominn
tími á hvíld fyrir þig. Við munum
hittast aftur þegar ég kem til þín,
amma Gúst mun passa extra vel
upp á þig þar til við hin komum,
þið borðið pönnukökur með sykri
enda fáir sem elska sætindi eins
mikið og þú. Ég lofa að passa upp
á mömmu þína og Bríeti stóru
systur, sem þú elskaðir svo mikið
að hafa nálægt þér. Þú átt risastað
í hjarta okkar allra.
Ég elska þig elsku litla hjartað
mitt.
Heiða frænka.
Elsku Salka Rut mín. Mikið of-
boðslega er erfitt að þurfa að
kveðja þig elsku fallega Salka.
Þótt við vissum að tími okkar með
þér væri takmarkaður var höggið
svo stórt. Maður er aldrei und-
irbúinn að missa einhvern eins og
þig úr lífi sínu.
Þú gafst okkur svo mikið, þitt
fallega bros, þína hlýju nærveru
og þinn stórfurðulega húmor. Ég
hélt alltaf að ég ætti meiri tíma
eftir með þér.
Þykir svo leitt að þú fékkst ekki
tækifæri til að hitta litlu frænkur
þínar. Hlakkaði svo mikið til að
koma með þær heim um jólin og
leyfa ykkur að kynnast. Ég lofa að
ég mun segja þeim ótal sögur um
Sölku frænku þeirra, að þú hafir
verið hugrakkasta og sterkasta
stelpa sem ég þekkti.
Sorgin er svo stór og ég sakna
þín svo ótrúlega mikið litla
frænkuskottið mitt.
Dvel ég í draumahöll
og dagana lofa.
Litlar mýs um löndin öll
liggja nú og sofa.
Sígur ró á djúp og dal,
dýr til hvílu ganga.
Einnig sofna skolli skal
með skottið undir vanga.
(Thorbjörn Egner -
Kristján frá Djúpalæk)
Elska þig. Þín frænka,
Hrafnhildur.
Elsku litla og fallega frænka
mín. Mikið er það sárt að skrifa til
þín þessa hinstu kveðju. Þrátt fyr-
ir að við vissum að tími þinn í
þessu jarðlífi yrði ekki langur er
maður aldrei tilbúinn þegar kallið
kemur. Mig dreymdi draum um
þig fyrir nokkrum vikum. Í
draumnum renndir þú þér niður á
gólf úr stólnum þínum þar sem þú
sast í smástund áður en þú stóðst
upp, gekkst af stað og talaðir. Ég
vil trúa því að þú sért nú komin á
stað þar sem allar þessar hvers-
dagslegu athafnir sem við tökum
sem sjálfsagðan hlut séu þér fær-
ar. Að þér líði vel, laus við allar
þjáningar. Ég mun ávallt minnast
þess hversu innilega þú hlóst,
hversu mikið þú naust þess að
borða, hversu einstakt og fallegt
samband var á milli þín og
mömmu þinnar og hversu blíðlega
þú brostir. Það var alltaf stutt í
fallega brosið þitt þrátt fyrir að
sjúkdómurinn tæki sífellt meiri
toll af þér. Þú ert og verður alltaf
litla hetjan okkar. Elsku Salka
Rut, þín verður ávallt sárt saknað,
megi foreldrar þínir og systir
finna innri styrk til að takast á við
hinn mikla missi og sorgina.
Ó, sofðu, blessað barnið frítt,
þú blundar vært og rótt.
Þig vængir engla vefja blítt
og vindar anda hljótt.
Af hjarta syngja hjarðmenn þér
til heiðurs vögguljóð sem tér:
Sofðu rótt, sofðu rótt, vært og rótt,
sofðu rótt.
(Þýð. Þorgils Hlynur Þorbergsson)
Ástarkveðja,
Hrönn.
Elsku Salka Rut. Þú og brosið
þitt bjarta munuð ávallt eiga stað í
hjarta okkar. Minning þín lifir.
Liðinn ert þú inn
í ljóma bjartrar
júlínætur,
jafnhreinn sem forðum
- drýpur dögg,
drúpir gras,
brosir í draumi
barn sem ég unni.
Ástvinum þínum
öllum ég sendi
blóm fagurrautt
úr brjósti mínu,
legg það við sárin,
læt tárin
seytla í þess krónu,
uns sorgin ljómar.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þínar vinkonur,
Eva Sif og Helga Lilja.
Okkar fyrstu kynni af Sölku
Rut voru í gegnum Svamlarahóp-
inn hjá Æfingastöðinni þar sem
hún kom með foreldrum sínum og
í heimsóknum í skynörvunarher-
bergið í Lyngási. Salka Rut byrj-
aði svo sumarið 2016 hjá okkur á
Lyngási og sáum við fljótt að
þarna var á ferð skemmtileg
stelpa með mikinn húmor og mik-
ill matgæðingur.
Salka Rut var mikil félagsvera
og hafði gaman af því að hafa fjör í
kringum sig. Á Lyngási hafði hún
gaman af að fara í göngutúra og
sund með sundhópnum. Einnig
hafði hún mikla ánægju af því að
fara í heita pottinn í Ásustofu með
mömmu sinni. Hún var sérlegur
aðstoðarmaður Kristjönu í eld-
húsinu á Lyngási og hjálpaði oft
til með uppvaskið með svuntuna
sína, svo fékk hún að sjálfsögðu
laun fyrir. Þá sá hún um að fara í
gróðurhúsið og kaupa grænmeti
fyrir Petru.
Þegar starfsmenn komu með
afkvæmi sín, hvort sem það voru
börn eða ferfætlingar, þótti Sölku
Rut gaman að fá að passa og
knúsa þau. Henni þótti skemmti-
legt að hlusta á sögur og tónlist og
vera í Tónstofu einu sinni í viku
og spila með Jónu á ýmis hljóð-
færi. Myndlistarnámskeið átti
líka vel við Sölku Rut og þar undi
hún sér vel. Sölku Rut fannst allt
uppbrot á deginum skemmtilegt,
hvort sem það var Húsdýragarð-
urinn eða ferð á listsýningu niður
í bæ. Við erum þakklát og glöð að
hafa kynnst henni Sölku Rut og
hún markaði djúp spor í hjarta
okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Harpa, Brynjar, Bríet og
aðstandendur. Við sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímum.
Fyrir hönd vinanna á Lyngási,
Fanney.
Salka Rut
Brynjarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Salka Rut. Okkar yndis-
lega!
Við munum brosið þitt
bjarta, hláturinn ljúfa,
húmorinn fína, nærveruna
hlýju,
fallegu augun brúnu sem
ljómuðu af gleði og ást, svo
kom sorgin.
Þú varst einstök, ljúf,
falleg og mikill persónu-
leiki, það kom vel í ljós í
þínum
miklu veikindum, hvað
þú varst hörkudugleg.
Við söknum þín óendan-
lega, elsku gullið okkar.
Þín elskandi,
Amma Bryndís
og afi Kristján.
Elsku litla systir.
Ég mun sakna þess að lesa
fyrir þig og sjá þig brosa.
Ég mun sakna þess að
halda í höndina á þér, hún
var svo lítil og mjúk.
Þú ert góð systir og ég
elska þig.
Þín stóra systir,
Bríet Rós.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 2020
✝ Símon Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
7. nóvember 1944.
Hann lést 16. júlí
2020 á Landspít-
alanum í Fossvogi.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Símonarson, f. 24.
mars 1912, d. 14.
febrúar 1989, og
kona hans Guðbjörg
Guðmundsdóttir, f. 6. september
1912, d. 3. júlí 2008. Systkini hans
voru: Reynir, f. 11. desember
1935, d. 25. júní 2010; Gréta, f. 3.
ágúst 1937, d. 3. desember 2016;
Gunnar. c) Guðbjörg Eva. d) Fyr-
ir átti Guðmundur dótturina Hel-
enu Björk. Fósturbörn Símonar
eru: Maríanna Olsen, f. 28 desem-
ber 1972, maki hennar er Jóhann
Reynisson, og Gísli Birgir Olsen,
f. 27 febrúar 1975, sonur hans er
Tristan Breki.
Símon var í sveit frá unga aldri
á sumrin til 16 ára aldurs í Hjarð-
ardal í Dýrafirði. Hann byrjaði til
sjós 15 ára með föður sínum og
var á fiskibáti til 1963. Hann fór í
nám í Stýrimannaskólanum og
útskrifaðist þaðan 1967. Eftir
nám vann hann á fraktskipum hjá
Eimskip frá 1963 til 1974, þá fór
hann í land sem verkstjóri hjá
Eimskip og vann þar þar til 2011
þegar hann hætti störfum vegna
aldurs eftir rúmlega 48 ára starf
hjá Eimskipafélagi Íslands.
Útförin fer fram frá Grafar-
vogskirkju í dag, 24. júlí 2020,
klukkan 13.
og Heiður, f. 26.
desember 1941, d.
10. júlí 1999.
Símon var giftur
Lilju Gunnars Jó-
hannsdóttur, f. 23.
febrúar 1946, d. 3.
ágúst 2009. Þau
skildu. Sonur þeirra
er: Guðmundur, f.
28. júlí 1968, kona
hans er J. Helena
Jónsdóttir, börn
þeirra eru a) Símon Haukur,
kona hans er Arna Björk Unn-
steinsdóttir, börn þeirra eru
Svanur Hilmar, Sigursteinn Guð-
mundur og Lilja Bergrós. b) Jón
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Elsku Símon, það var erfitt
símtal sem við fengum seinnipart-
inn hinn 14. júlí og við látin vita að
þú hefðir farið í hjartastopp og
verið fluttur á Landspítalann.
Ég kynntist þér fyrir 28 árum
þegar ég fór að vera með syni þín-
um Guðmundi. Það sem ég kveið
fyrir að hitta þig í fyrsta skiptið
en það var óþarfi því þú tókst svo
vel á móti mér, þvílíkur gimsteinn
sem þú varst. Alltaf tilbúinn að
hjálpa okkur og aðstoða ef við
þurftum aðstoð, þú varst líka allt-
af tilbúinn að passa barnabörnin
ef okkur vantaði barnapössun. Þú
varst góður, blíður, skemmtilegur
og stutt í grínið hjá þér. Þín verð-
ur sárt saknað, ekki síst um jólin
þar sem þú komst alltaf til okkar í
mat en minning þín lifir. Blessuð
sé minning þín.
Elsku Gummi, María, Gísli,
börn og barnabörn, ég votta ykk-
ur öllum mína dýpstu samúð og
vona að góður Guð styðji ykkur og
styrki í sorginni. Starfsfólki
Landspítalans á bráðadeild og
gjörgæsludeild þakka ég fyrir
góða umönnun tengdapabba. Við
hittumst á ný þegar minn tími er
kominn.
Þín tengdadóttir,
Helena.
Simmi, æskuvinur minn, er
fallinn frá.
Leiðir okkar Simma lágu sam-
an er ég flutti út á Seltjarnarnes
árið 1955. Urðum við strax góðir
vinir. Simmi var ári eldri en ég en
það skipti ekki máli. Það var gott
að alast upp á Nesinu á þessum
árum. Við vorum nokkrir sem
héldum hópinn en á þessum tíma
voru víða tún með hestum og belj-
um á beit. Flest hús hétu nöfnum.
Við þekktum nánast hvern blett á
Nesinu. Við fórum skólagönguna
hvor á sínu aldursárinu en alltaf
saman. Fórum í sveit á sumrin og
brösuðun svo saman frá hausti til
vors. Við vorum með bát sem við
rerum á með ströndum frá Suð-
urnesi og inn í Nauthólsvík.
Stundum sigldum við út í Akurey.
Eftir barnaskóla fórum við í
Gaggó Vest en hann var vestast
við Hringbraut, alveg niður undir
sjó. Fórum við gjarnan á bátnum í
skólann ef stutt átti að stoppa.
Báðir fórum við ungir til sjós.
Vorum við fyrst á sumrin með
skóla en að fullu eftir að gagn-
fræðaskóla lauk. Vorum alltaf á
sama róli.
Haustið 1963 fór Simmi um
borð í Goðafoss en ég fór um borð
í Laxá. Atvikaðist það þá þannig
að ég veiktist og þurfti að fara í
land um áramót. Eftir að ég
hresstist var ég eitt sinn að
kveðja Simma þegar hann var að
fara á Goðafossi. Spurði ég stýri-
manninn hvort ekki vantaði mann
um borð. Hann sagði mér að fara
upp og tala við skipstjórann. Ég
gerði það og fékk þau svör að ég
fengi pláss þegar skipið kæmi til
baka. Þannig urðum við Simmi
skipsfélagar. Áttum við góðan
tíma um borð í Goðafossi.
Um haustið 1964 byrjuðum við
svo í 1. bekk í Stýrimannaskól-
anum. Sátum saman alla skóla-
gönguna. Á sumrin og um jól fór-
um við til sjós og þá fyrstu árin
um borð í Goðafoss. Það var oft
glatt á hjalla á stýrimannaskóla-
árunum en þar voru margir ungir
menn og bjartir svo það var mikið
um að vera og létt yfir mann-
skapnum.
Eftir lok Stýrimannaskólans
skildi leiðir okkar. Fórum við í að
stofna fjölskyldu og sinna öðru.
Vorið 1968 slasast ég og fer í land
og hætti þar með til sjós. Þar
slitnaði okkar tenging og liðu
mörg ár án nokkurra samskipta.
Fyrir um sex árum fékk ég boð
frá Simma um að hafa samband.
Hringdi ég í hann og fór svo í
framhaldi í heimsókn. Var þar
kominn aftur sami vinskapurinn
og hittumst við reglulega. Simmi
var orðinn heilsuveill síðustu árin
en ótrúlega duglegur að drífa sig
áfram. Hittumst við iðulega í
kaffi. Þá hringdi hann oft og
spurði: „Ertu heima?“ „Já.“
„Flott, ég kem.“ Stundum kom
„komdu út í bíl“ og við fórum á
rúntinn. Fórum við þá gjarnan á
höfnina og á athafnasvæði Eim-
skips. Fann ég að honum þótti
vænt um það svæði. Höfnin laðaði
okkur báða að.
Við skólabræðurnir úr Stýri-
mannaskólanum hittumst alltaf
fyrsta fimmtudag í hverjum mán-
uði. Simmi kom stundum með í
það ef heilsan leyfði. Við vorum
glaðir þegar hann kom á síðasta
fund með okkur núna í byrjun
júlí. Ég átti að skila samúðar-
kveðju frá skólafélögunum. Frá
mér sendi ég einnig innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra í
fjölskyldu Simma. Hér er fallinn
frá góður drengur og góður vin-
ur. Á ég eftir að sakna hans mik-
ið.
Kæri vinur hvíl þú í friði.
Ásgeir Ásgeirsson.
Símon
Guðmundsson
ELSKU AFI MINN.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Það var alltaf stutt í
grínið og brosið hjá þér, þín
verður sárt saknað.
Hvíl í friði, elsku afi
minn.
Takk fyrir samfylgdina í
gegnum árin.
Þín
Guðbjörg Eva.