Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.07.2020, Blaðsíða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19.7. 2020
LESBÓK
Fallegar vörur
fyrir heimilið
Sendum
um
land allt
Tjarnargötu 2 | 230 Reykjanesbæ | Sími 421 3377 | bustod@bustod.is | www.bustod.is
Isabel stólar
á snúning í 3 litum
Verð aðeins 32.000 kr.
ÚTKAST Upptökustjórinn Bob Rock rifjaði upp einu
kynni sín af John Paul Jones, bassaleikara Led Zeppel-
in, í samtali við hlaðvarpsþáttinn Tone Talk á dögunum.
Fóru þeir félagar út að borða og kom svo vel saman að
þeir héldu spjalli sínu áfram heima hjá útgefanda og fé-
laga Jones. Þá kárnaði hins vegar gamanið þegar Jones
áttaði sig á því að Rock hefði stýrt upptökum á fyrstu
plötu Kingdom Come, sem fræg var að endemum fyrir
að stæla Zeppelin, ekki síst söngvarinn Lenny Wolf, en
rödd hans svipar mjög til raddar Roberts Plants. Móðg-
aðist Jones þá svo innilega að Rock var beðinn að yfir-
gefa svæðið. „Þú fattar þetta ekki, lagsi. Við gerðum
þetta í virðingarskyni við ykkur,“ reyndi Rock að malda
í móinn. Án árangurs. „Þetta var skelfilegt.“
Henti Rock öfugum út
John Paul Jones í Laugardalshöll 1970.
Morgunblaðið/Kristinn Benediktsson
SJÓNVARP „Þetta [viðhorf] hryggir mig og
örvar í senn. Um það snýst mikilvægi þess-
arar þáttaraðar – að halda samtalinu áfram.
Hvað er svona skelfilegt við jafnrétti?“ spyr
leikkonan Cate Blanchett í samtali við breska
blaðið The Independent en hún hefur hlotið
mikið lof fyrir túlkun sína á and-femínist-
anum Phyllis Schlafly í nýrri smáseríu, Mrs.
America, sem frumsýnd var nýlega á banda-
rísku sjónvarpsstöðinni FX. Schlafly lagðist
af þunga gegn kvenfrelsishreyfingunni fyrir
um hálfri öld og hvatti konur til að viðhalda
gömlum gildum; vera áfram heimavinnandi
og til taks fyrir eiginmenn sína.
Hvað er svona skelfilegt við jafnrétti?
Cate Blanchett í hlutverki Phyllis Schlafly.
FX
Jay Weinberg er fullur sjálfstrausts.
Apar ekki eftir
AUÐMÝKT „Ég hafði allt að
sanna. Ekki gagnvart áheyrendum,
enda get ég ekki stýrt því hvað
þeim finnst, heldur gagnvart sjálf-
um mér og félögum mínum í band-
inu sem fengu mig í verkið,“ segir
Jay Weinberg, trommari málm-
bandsins vinsæla Slipknot í samtali
við spænska vefmiðilinn The Metal
Circus en hann fékk það erfiða
hlutverk að fylla skarð Joeys
Jordisons árið 2014 en hann er al-
mennt talinn einn besti málm-
trymbill sögunnar. Weinberg er
auðmjúkur gagnvart því verkefni
enda hafi hann ungur lært að vera
hann sjálfur og apa ekki eftir öðr-
um. Þess má geta að hann er sonur
Max Weinbergs, trommuleikara E
Street-bands Bruce Springsteens.
Það er mikil stemmning þegarnærri 80.000 manns syngjagamla Bítlalagið „Let It Be“
og höfundurinn sjálfur, Paul
McCartney, leikur undir á píanó.
Fólkið á Wembley hreyfði sig í takt
við tónlistina og hver söng með sínu
nefi. Það var reyndar búið að hita
það vel upp – síðustu tvo tímana áð-
ur en McCartney kom fram opinber-
lega í fyrsta sinn í sjö ár höfðu Elton
John, David Bowie, Who og Wham
flutt hvert topplagið á fætur öðru.
Úr fjarlægð var mannfjöldinn á
vellinum eins og ormagryfja. Enginn
gat setið kyrr undir dynjandi tónfall-
inu og það fór ekkert á milli mála að
þetta voru mögnuðustu tónleikar
rokksögunnar – haldnir til ágóða
fyrir hungraða í Afríku. Á milli at-
riða síðari hluta dagsins var sýnt á
risastórum sjónvarpsskermum frá
tónleikum sem fram fóru á sama
tíma í Fíladelfíu í Bandaríkjunum
með þátttöku 90.000 manna.“
Þannig lýsti Ómar Valdimarsson,
blaðamaður Morgunblaðsins, and-
anum á Live Aid-tónleikunum frægu
sem fram fóru í Lundúnum og Fíla-
delfíu fyrir hálfum fjórða áratug.
Hugmynd Bobs Geldofs, skipu-
leggjanda tónleikanna, um að safna
saman flestum ástsælustu tónlistar-
mönnum heims á einum degi var í
senn metnaðarfull og geggjuð. Svo
geggjuð raunar að Geldof svaf sem
frægt er á handklæðum nóttina á
undan – enda lagðist hann til hvílu í
svitabaði. „Mun þetta ganga? Kem-
ur einhver til með að láta sjá sig?“
hugsaði hann með sér.
Áhyggjur hans voru óþarfar; leik-
vangarnir fylltust beggja vegna Atl-
antsála og stjörnurnar létu sig ekki
vanta; aldrei í mannkynssögunni
hafa fleiri slíkar komið saman á ein-
um stað, tja eða tveimur. Sumar með
meiri sérþarfir en aðrar. Þyrla ferj-
aði margar þeirra til leiks á Wemb-
ley og Geldof þurfti að hafa snarar
hendur þegar í ljós kom að David
Bowie flygi aðeins í bláum þyrlum.
Því var snöfurmannlega bjargað en
síðar kom í ljós að um græskulaust
grín var að ræða af hálfu umboðs-
teymis söngvarans. En Geldof vissi
sem var að Bowie var sérlundaður
og tók þar af leiðandi enga sénsa.
Auðvitað gekk ekki allt upp,
skárra væri það nú í veislu af þessari
stærðargráðu. Hljóðnemi Pauls
McCartneys virkaði ekki til að byrja
með í „Let It Be“, Simon Le Bon fór
út af laginu í „A View to a Kill“ og
sitthvað var bogið við framlag
Bryans Ferrys, hljóðneminn virkaði
ekki sem skyldi og trymbillinn refs-
aði húðunum með þeim afleiðingum
Wembley-leikvangurinn
iðar af lífi og fjöri laugar-
daginn 13. júlí 1985.
Það vantaði
bara Elvis
og Lennon
Margir hafa minnst þess að í vikunni voru 35 ár
liðin frá Live Aid-tónleikunum frægu. Mögnuð-
ustu tónleikum rokksögunnar, eins og blaða-
maður Morgunblaðsins komst að orði í júlí 1985.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Live Aid-tónleikarnir mæltust vel fyrir á Íslandi en hluti dagskrár-
innar var sýndur í beinni útsendingu í sjónvarpi og var það lengsta
útsending sinnar tegundar hér á landi fram að því.
„Árangur hljómleikanna gegn hungri, framtaki margra helstu
popptónlistarmanna heimsins, sem haldnir voru bæði í Bretlandi
og Bandaríkjunum laugardaginn 13. júlí, er nú óðum að koma í
ljós,“ stóð í Morgunblaðinu þriðjudaginn 16. júlí. „Nú um helgina
söfnuðust 700 þúsund krónur hjá okkur,“ sagði Magnús Einarsson,
starfsmaður Hjálparstofnunar kirkjunnar, er hann var
inntur eftir áhrifum framtaksins á gjafmildi landans.
„Þar af má rekja 400 þúsund krónur beint til hljóm-
leikanna,“ bætti hann við.
Að sögn Magnúsar gekk sumarsöfnun Hjálpar-
stofnunarinnar, undir slagorðinu „Neyðin fer ekki í
frí“, framar öllum vonum. Þegar höfðu
safnast þrjár milljónir króna.
Lengsta beina útsendingin
Bob Geldof í essinu
sínu á Live Aid.