Morgunblaðið - 19.09.2020, Side 36

Ég kynntist Kol-
brúnu Sævarsdóttur
fyrst sumarið 1994 á
Ísafirði, þegar ég var
að leysa af sem læknanemi þar og
hún var í heimsókn hjá Sonju vin-
konu sinni úr lagadeild. Svo liðu
mörg ár og ég fór að hugsa til baka
til þessarar glæsilegu konu, sem ég
hafði dansað við á Djúpinu á Ísa-
firði þetta sumarkvöld. Ég var þá
búsettur í Kaupmannahöfn við sér-
nám, en ég gat ekki hætt að hugsa
um hana og ákvað að skrifa henni.
Ég gerði alls ekki ráð fyrir að hún
myndi eftir mér, og hvað þá að hún
mundi svara mér, hefði alveg nóg
af mikilvægari hlutum að gera. En
hún svaraði. Við hittumst svo á Ís-
landi síðar sama sumar á okkar
fyrsta stefnumóti. Þá hófst sam-
band okkar sem aldrei bar skugga
á þann tíma sem það varði og ást-
fangin vorum við. Kolbrún var
mjög falleg og geðþekk kona. Hún
hafði góða kímnigáfu, og hún
stríddi mér oft með að læknar
væru háskólamenntaðir þrælar.
Hún var greind og skarpskyggn,
dugleg, klár og vinnusöm og rækt-
arsöm við sitt fólk. Hún var einlæg,
jarðbundin, góðhjörtuð, og stoð og
stytta allra þeirra sem hún stóð
næst. Hún hafði mikla útgeislun
sem lét engan ósnortinn. Systkini
hennar í móðurætt og föðurætt
voru heilsteypt fólk út í gegn. Kol-
brún var elst og þau dáðu hana og
virtu. Við Kolbrún áttum það sam-
eiginlegt að mæður okkar létust
fyrir aldur fram úr krabbameini.
Það er sárara en tárum taki að Kol-
brún skyldi einnig á unga aldrei
greinast með krabbamein. Ég vissi
að hún væri veik og við töluðum
Kolbrún
Sævarsdóttir
✝ Kolbrún Sæv-arsdóttir fædd-
ist 7. ágúst 1964.
Hún lést 9. sept-
ember 2020.
Útför Kolbrúnar
fór fram 18. sept-
ember 2020.
nokkrum sinnum
saman. Það kom
samt sem algert reið-
arslag að fá þær
fregnir að hún væri
látin. Góðu minning-
arnar lifa. Við hitt-
umst oft, bæði á Ís-
landi á sérstaklega
fallegu heimili Kol-
brúnar þar, og í Dan-
mörku. Við ferðuð-
umst til Berlínar,
London og Vínarborgar og fórum
út að borða og á tónleika og söfn
saman. Kolbrún flutti svo út til mín
til Kaupmannahafnar og hóf fram-
haldsnám í mannréttindalögfræði
við lagadeild Lundarháskóla og
lauk náminu með glæsibrag. Við
fórum í ótal veitingahúsa- og kaffi-
húsaferðir í miðborg Kaupmanna-
hafnar og ferðalög og rómantíkin
blómstraði.
Við fórum hvort í sína áttina eft-
ir tæplega þriggja ára samband, en
hún sá fyrir sér framtíð á Íslandi,
og hóf aftur störf hjá ríkissaksókn-
ara en ég varð eftir erlendis til að
fylgja eftir starfsframadraumum.
Á ögurstundu verður þó ljóst að
það mikilvægasta hér í lífinu er
sennilega ekki starfsframi heldur
að maður eyði tíma í að vera með
þeim sem maður elskar. Ég sá allt-
af eftir Kolbrúnu. En það eina sem
hægt er að gera er að reyna að
læra af mistökum sínum og glöt-
uðum tækifærum. Það er stundum
sagt að þeir sem guðirnir elska
deyi ungir. Það gæti einfaldlega
verið svo að sumir fái svo miklu
áorkað og leitt af sér svo mikið gott
og mikinn kærleik á stuttri ævi að
það sé fyrr þörf fyrir krafta þeirra
á öðrum stað og sé því boðað þang-
að fyrr. Ég veit að hún er núna á
fallegum stað, laus við sjúkdóm,
verki og þjáningar.
Ég votta systkinum Kolbrúnar
og fjölskyldunni allri mína dýpstu
samúð. Minningin um góða og
glæsilega konu lifir.
Arnar Ástráðsson.
36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 2020
Það var alltaf mjög skemmti-
legt að hitta hana Nunnu. Hún
fékk mann til að hlæja, jafnvel þó
að umræðuefnið væri ekkert endi-
lega fyndið. Tilsvörin hennar voru
einhvern veginn á þá leið.
Ýmislegt rifjast upp þegar við
kveðjum hana í hinsta sinn. Við
höfum þekkt Nunnu frá því við
vorum litlar stelpur í sveitinni á
Kastalabrekku. Jón frændi og
Nunna dvöldu þar gjarnan um
nokkurra daga skeið og oft var
Guðrún Jóna frænka okkar með í
för. Við munum eftir fjörugum
samræðum þar sem Nunna lá nú
heldur betur ekki á skoðunum sín-
um.
Eitt sinn, þegar verið var að
drekka miðdagskaffið, vildi svo til
að mús uppgötvaðist í eldhúsinu.
Hafði hún smyglað sér á óvenju-
legan hátt inn. Það fór ekki fram
hjá neinum að mýs voru ekki í
uppáhaldi hjá Nunnu – sem jafn-
framt gildir nú um okkur - en við
gleymum atburðarásinni seint
sem þessi litla mús kom af stað og
Guðrún Jónsdóttir
✝ Guðrún Jóns-dóttir fæddist
19. mars 1925. Hún
lést 5. september
2020.
Útför Guðrúnar
fór fram 17. sept-
ember 2020.
Þau leiðu mistök
urðu að eftirfarandi
grein birtist með
greinum um Guð-
rúnu Ingibjörgu
Jónsdóttur sem var jarðsungin
sama dag. Hlutaðeigandi eru
beðnir afsökunar á mistökunum.
getum alltaf hlegið
þegar við rifjum
þennan atburð upp.
Okkur blöskruðu
viðbrögðin, en það
þurfti nú töluvert til.
Við tókum líka
eftir því sveitastelp-
urnar, hvað Nunna
var mikil skvísa.
Hún var alltaf vel til-
höfð með langar og
lakkaðar neglur.
Ávallt smart í tauinu.
Þegar við vorum í heimsókn í
borginni minnumst við skemmti-
legra sundferða með Jóni og
Nunnu. Jón og Nunna tengdu
okkur einnig við menningu sem
var ekki svo aðgengileg í sveitinni,
til dæmis fór Nunna með okkur
systurnar og Guðrúnu Jónu á
óperusýningu, 12-13 ára gamlar,
þetta var meiriháttar upplifun fyr-
ir okkur.
Nunna var mjög frændrækin
og hafði afar gaman af því að koma
í veislur. Hún kom síðast í ferm-
ingu Arnbjörns Óskars fyrir ári.
Þá naut hún sín að hitta fólkið
og spá og spekúlera í hver væri
hvers og hvað allir væru að gera.
Ætíð voru Nunna og Jón rausn-
arleg í gjöfum, en ekki síður þótti
okkur vænt um hve mikla hlýju og
virðingu þau sýndu okkur og
áhuga á því sem við vorum að gera
hverju sinni
Elsku Tóta og Steini, Guðrún
Jóna, Ester, Ástþór og fjölskyld-
ur! Vottum ykkur innilega samúð.
Minningin um hina stórbrotnu og
skemmtilegu Nunnu lifir.
Hjördís og Jóna
Sigurðardætur.
✝ Viktor Þór Úr-aníusson fædd-
ist í Vest-
mannaeyjum 27.
janúar 1942. Hann
lést 27. ágúst 2020 á
hjúkrunarheimilinu
Grund.
Blóðforeldrar
Viktors voru Jór-
unn Lilja Magn-
úsdóttir, f. 5.12.
1919, d. 14.2. 2008,
og Úranus Guðmundsson, f.
28.12. 1914, d. 17.6. 1968. For-
eldrar Viktors frá 8 mánaða
aldri voru Erlendur Jónsson, f.
9.10. 1908, d. 23.2. 1984, og
Ólafía Bjarnadóttir, f. 3.12. 1909,
d. 1.6. 1994.
Systkini Viktors: 1) Bjarney
Erlendsdóttir, f. 20.2. 1932. Eig-
inmaður hennar var Gísli Gríms-
son, f. 16.1. 1931, d. 29.3. 2016, 2)
Pálína Úranusdóttir, f. 5.9. 1950,
3) Jón Trausti Úranusson, f. 19.6.
1952, d. 28.6. 1993, 4) Gylfi Þór
Úranusson, f. 10.11. 1953, d.
20.9. 2012, 5) Skúli Úranusson, f.
30.10. 1956, og 6) Oddgeir Úran-
usson, f. 30.10. 1958.
dóttir, f. 5.3. 1978. Þeirra börn
eru Karen Sif Viktorsdóttir, f.
11.9. 1991, sambýlismaður
hennar er Guðmundur Birgir
Ægisson, f. 5.4. 1990, og þeirra
börn eru Katla Guðmunds-
dóttir, f. 6.4. 2018, og Gauti
Guðmundsson, f. 19.12. 2019.
Ísak Viktorsson, f. 22.10. 1998,
sambýliskona hans er María
Ösp Ómarsdóttir, f. 19.8. 1999.
Mia Viktorsdóttir, f. 21.7. 2001,
Tera Viktorsdóttir, f. 25.1.
2007, og Lúkas Viktorsson, f.
19.2. 2009.
Viktor fæddist í Vestmanna-
eyjum og ólst upp hjá blóðfor-
eldrum til 8 mánaða aldurs. Þá
fluttist hann að Ólafshúsum og
ólst þar upp hjá foreldrum sín-
um þeim Ella og Ólu, og systur
sinni Baddý. Viktor gekk í
barnaskólann í Vestmanna-
eyjum og fór þaðan til náms við
Iðnskólann í Vestmannaeyjum
þar sem hann lærði húsasmíði.
Að námi loknu fór hann að
vinna sem húsasmiður hjá Smið,
en á veturna fór hann á vertíð.
Árið 1962 hófu Viktor og Hulda
búskap í Vestmannaeyjum, en í
gosinu 1973 fluttust þau upp á
land og byggðu sér heimili í
Mosfellsbæ þar sem Viktor vann
sem smiður og síðar meir sem
húsvörður á Reykjalundi.
Útför Viktors fór fram 7.
september 2020.
Viktor kvæntist
Huldu Jensdóttur,
f. 2.7. 1938, þann
28. maí 1966. For-
eldrar hennar voru
Jens Pétur Sveins-
son, f. 17.10. 1905,
d. 13.4. 1974, og
Laufey Líndal, f.
22.10. 1909, d. 21.6.
1979.
Börn Viktors og
Huldu eru: Laufey
Jóhannsdóttir, f. 28.5. 1960,
maki Ingvar Hreinsson, f. 1.4.
1957. Synir þeirra eru Jens
Ingvarsson, f. 8.5. 1983, sam-
býliskona hans er Thelma Arn-
grímsdóttir, f. 19.12. 1986, og
þeirra börn eru Iðunn Emilía
Hjaltadóttir, f. 24.11. 2011, og
Birta Karen Jensdóttir, f. 3.4.
2018. Hrafn Ingvarsson, f. 14.3.
1985, sambýliskona hans er
Hrefna Óðinsdóttir, f. 15.7.
1989, þeirra synir eru Hjörtur
Ingi Hrafnsson, f. 18.8. 2012, og
Haukur Erik Hrafnsson, f. 6.9.
2019.
Viktor Björn Viktorsson, f.
23.11. 1967, maki Erla Edvards-
Elsku tengdapabbi kvaddi
þennan heim 27. ágúst eftir erfið
veikindi.
Fyrsta minning mín um Lilla
var innilegt faðmlag og koss.
Hann kyssti og faðmaði sitt fólk
þegar hann hitti það og kvaddi.
Ég man að mér þótti það pínu
skrítið til að byrja með, enda ekki
vön svona miklu knúsi, en mér fór
fljótt að þykja þetta góður siður
og börnin okkar eru miklir knús-
arar eins og afi þeirra var.
Lilli reyndist okkur alla tíð al-
veg einstaklega vel. Hann var
alltaf tilbúinn að aðstoða okkur,
hvort sem það var að byggja hús
eða sumarbústað, skipta um eld-
húsinnréttingu, passa krakkana,
skutla og sækja, alltaf sagði hann
já.
Ég man hvað það var yndislegt
að fá þau, tengdaforeldra mína,
til okkar þegar við bjuggum í
Englandi.
Þau voru alltaf tilbúin að fara
með okkur hingað og þangað að
skoða nýjar slóðir og krakkarnir
nutu þess að hafa ömmu og afa
hjá sér sem dekruðu við þau. Lilli
var líka svo einstaklega handlag-
inn og mikill hugsuður.
Þegar þau sneru aftur til Ís-
lands eftir heimsóknin var iðu-
lega búið að laga og græja hina
ýmsu hluti á heimilinu sem ekki
höfðu verið í lagi eða virkuðu ekki
alveg nógu vel.
Þegar við fluttum aftur til Ís-
lands hélt þetta áfram og skipti
engu hvert vandamálið var, alltaf
fann Lilli lausn á málinu, ekkert
var gert í flýti, allt útpælt og
teiknað upp.
Á okkar heimili hefur „ömmu-
og afadagurinn“ verið vinsælasti
dagur vikunnar.
Afi var látinn spila fótbolta í
garðinum í Klapparhlíð svo tím-
unum skipti, en með mörgum
hálfleikjum því á boðstólum voru
„afa-samlokur, þær bestu í
heimi“ og kex sem amma passaði
upp á á meðan hún fylgdist með
leiknum.
Það þurfti heldur ekki mikið til
að fá afa til að samþykja KFC-
dag fyrsta hvers mánaðar. Þess-
ar stundir eru börnunum okkar
svo afar dýrmætar.
Lilli var hvers manns hugljúfi
og alltaf stutt í hláturinn, glensið
og grínið. Jafnvel þegar hugurinn
var farinn að bregðast honum gat
hann hlegið að „ruglinu í sjálfum
sér“ eins og hann sagði.
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar, elsku tengdapabbi, og takk
fyrir að vera börnunum mínum
besti afi í heimi. Ég mun sakna
þín öllum stundum, alveg þar til
við hittumst aftur.
Þín tengdadóttir,
Erla.
Elsku afi.
Þú varst besti afi sem hægt er
að hugsa sér. Þú munt alltaf lifa í
mínu hjarta og minni. Það var
alltaf hægt að tala við þig því þú
varst bestur.
Kveðja,
Þín
Tera.
Elsku afi.
Þú varst svo góður smiður og
kenndir mér að gera bát. Þú
varst líka svo fyndinn og
skemmtilegur. Manstu eftir
dýragarðinum og kisunni? Ég
ætla að muna eftir öllu sem þú
kenndir mér.
Þinn
Lúkas.
Viktor Þór
Úraníusson
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát ástkærs föður, tengdaföður og afa
okkar,
ÁRNA JÚLÍUSSONAR
símaverkstjóra.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hrafnistu
Nesvöllum Reykjanesbæ.
Anna Birna Árnadóttir Arnar Ingólfsson
Sigurður Einar Árnason Ásborg Guðmundsdóttir
Ingvar Örn Árnason Sonya Pritchett Árnason
og barnabörn
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 11-16 virka daga
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur og afi,
JÓN GUÐMUNDSSON
arkitekt,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar sunnudaginn
6. september. Útförin fer fram frá
Dómkirkjunni fimmtudaginn 24. september klukkan 13.
Ragnheiður Björk Hreinsdóttir
Sigurrós Jónsdóttir Brynjar Þór Björnsson
Guðmundur Hjalti Jónsson Lísa Mikaela Gunnarsdóttir
Ingunn Ívarsdóttir
Bjartmar og Sólmar
Ástkær faðir okkar,
EYSTEINN ÞORVALDSSON,
prófessor emeritus,
lést þriðjudaginn 8. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 22. september klukkan 13
í nærveru ættingja og vina.
Útförinni verður streymt á www.sonik.is/eysteinn.
Drífa, Ástráður, Heiður, Oddgeir,
Björg og Úlfhildur Eysteinsbörn
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og sonur,
BJARNI SVERRISSON,
Hnjúkaseli 4,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 15. september.
Útför hans mun fara fram frá Seljakirkju
föstudaginn 25. september klukkan 15. Útförinni verður streymt
á https://www.facebook.com/minningarsidabjarnasverrissonar.
Hanna María Oddsteinsdóttir
Linda Björk Bjarnadóttir Bragi Hilmarsson
Guðný Sigríður Bjarnadóttir Kristinn Snær Agnarsson
Lára Jóhannesdóttir Sverrir Geirdal
Lilja Jóhannesdóttir Reynir Björnsson
Steinunn Árnadóttir
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum.
Minningargreinar