Morgunblaðið - 13.11.2020, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 13.11.2020, Blaðsíða 20
20 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2020 ✝ Anna H. Sig-urjónsdóttir fæddist í Vest- mannaeyjum 19. febrúar 1930. Hún lést á Hrafnistu Laugarási 29. okt. 2020. Foreldrar henn- ar voru Anna Sig- ríður Sveinsdóttir Scheving, f. 11.10. 1901, d. 30.7. 1975, og Sigurjón Hansson, f. 14.2. 1902, d. 6.5. 1994. Systkini Önnu eru: Sveinn Scheving, f. 1924, d. 1942, Hans Ragnar, f. 1927, d. 2013, maki Ingibjörg Guðbjörnsdóttir, f. 1929, d. 2008, Þráinn, f. 1940, maki Ruth Fjeldsted, f. 1939, Sveinn Scheving, f. 1942, maki Kristín Björk Scheving Pálsdóttir, f. 1943. Anna giftist 17.12. 1955 Sam- úel Kr. Guðnasyni, f .13.7. 1924, d. 2.8. 2011. Dætur þeirra: 1) Hrönn Scheving, f. 23.8. 1950, maki Björn Björnsson, f. 26.1. 1948. Þeirra börn: a) Heida Hrönn, f. 2.2. 1970, maki Erlingur Jóns- son, f. 29.8. 1971. Synir Heidu Hrannar eru Viktor Hrannar Sigurjónsson, f. 7.7. 1992, og Kristinn Snær Sigurjónsson, f. 7.7. 1992. b) Björn Björnsson, f. börn: a) Theódóra, f. 21.7. 1983, maki Anton Sigurjónsson, f. 21.7. 1980, þeirra börn: Júl- íana Dís, f. 12.7. 2006, Max Tristan, f. 23.2. 2010, og Emma Natalía, f. 7.12. 2011. b) Samúel A. Scheving, f. 29.7. 1988, maki Sólveig Ragna Jónsdóttir, f. 14.2. 1988, sonur þeirra: Hilm- ar Scheving, f. 15.11. 2017. Anna ólst upp í Vestmanna- eyjum fram á unglingsaldur en fjölskyldan flutti síðan til Reykjavíkur. Bjó á Laugavegi 67 um miðbik aldarinnar en þau hjónin fluttust vestur á Suðureyri við Súgandafjörð 1959 og bjuggu til 1962. Eftir það bjuggu þau í Ljósheimum 12 en lengst af bjuggu þau í Fellsmúla 6 og síðustu æviárin í Sóleyjarima 21. Anna var sjómannskona, mest heimavinnandi. Vann sem ung kona í Bernhöftsbakaríi, fór í Húsmæðraskólann í Reykjavík og starfaði seinna við verslunarstörf í Raftækja- stöðinni og síðar við aðstoð og þrif á Dalbraut og í Rétt- arholtsskóla. Hún starfaði lengi í Kvenfélaginu Öldunni. Anna var mikil hannyrða- kona. Útför Önnu fer fram frá Bú- staðakirkju í dag, 13. nóvember 2020, kl. 13. Vegna aðstæðna verður að- eins nánasta fjölskylda við- stödd. Streymt verður frá athöfinni: https://tinyurl.com/y5bjg7xu Virka slóð á slóð má nálgast https://www.mbl.is/andlat 24.8. 1972, synir hans eru: Björn Guðmundur, f. 21.9. 1998, og Gunnar Helgi, f. 31.7. 2001. c) Ást- hildur Björnsdótt- ir, f. 12.7. 1975, maki Eiríkur Jóns- son, f. 4.10. 1970, þeirra börn: Rík- harður Aron, f. 4.1. 2001, og Rebekka Rut, f. 29.8. 2002. d) Ingibjörg Anna, f. 6.12. 1980, maki Guð- mundur Líndal Pálsson, f. 27.4. 1977, þeirra börn: Kristófer Daði, f. 1.4. 2003, Gabríel Leó, f. 23.7. 2009, Ísabella Rós, f. 13.8. 2010, og Sigursteinn Ísak, f. 11.3. 2014. 2) Kristín Viktoría, f. 11.3. 1955, maki Kjartan Viðarsson, f. 15.10. 1955. Þeirra börn: a) Kristinn Viðar, f. 9.7. 1980, maki Guðný Hulda Ingibjörns- dóttir, f. 12.4. 1983, dætur þeirra: Viktoría Hildur, f. 24.8. 2007, og Emilía Katrín, f. 20.7. 2011. b) Anna Lilja, f. 13.9. 1985, maki Magnús Ingi Magn- ússon, f. 8.2. 1985, sonur þeirra: Kjartan Leó, f. 11.8. 2020. 3) Bára Scheving, f. 21.4. 1959, maki Kjartan S. Guð- jónsson, f. 10.12. 1958. Þeirra Elsku mamma. Það er komið að kveðjustund, síðasta árið reyndist þér erfitt, hefðir helst viljað vera heima. Við systur eigum þér svo mikið að þakka, alltaf til í að passa fyrir okkur, sauma eða prjóna á barnabörnin og lang- ömmubörnin, enda léku hann- yrðir í höndum þínum. Þú varst alltaf tilbúin fyrir okkur. Hringdir í okkur daglega og jafnvel oftar til að fá fréttir af okkur. Fellsó og Sóló voru alltaf eins og umferðarmiðstöð, alltaf allir velkomnir, og ekki vantaði upp á veitingarnar. Þið pabbi voruð einstaklega barngóð, enda löðuðust öll börn að ykkur, ófáar gistinætur, úti- legur og veiðiferðir með ömmu og afa. Þú elskaðir að horfa á fréttir á báðum rásum, handbolta, fót- bolta og spennumyndir í sjón- varpinu. Núna ertu komin til pabba, við biðjum að heilsa og nú getið þið dansað saman inn í eilífðina. Við kveðjum þig með miklum söknuði, blessuð sé minning þín elsku mamma. Þínar dætur, Hrönn, Kristín (Ditta) og Bára. Elsku amma mín. Við brölluðum margt saman, ferðalög, útilegur, ég var oft hjá þér meðan afi var á sjónum og oftar en ekki koma upp margar minningar úr eldhúsinu í Fellsó. Ég hjálpaði þér að elda og við bökuðum saman. Vín- arbrauðin með sultunni. Mér hefur aldrei þótt sulta sérstök en þá gerðum við oft nokkra kanilsnúða úr afgangsdeiginu, bara handa mér. Mér er minn- isstæð bílferð, þú varst að keyra mig heim. Peugeot 309 ef ég man rétt, rauður. Þá var ek- inn Skeiðarvogur, ljós yfir Miklubraut og upp brattan Réttarholtsveginn. Þú gafst allt í og við þutum upp, ég man hvað mér þótti það aðdáunar- vert en var smeykur á sama tíma. Svo sagðir þú við mig: „Hún amma er sko algjör refur í umferðinni.“ Og ég var ótrú- lega ánægður með þig. Amma refur í umferðinni! Svo varstu alltaf svo góð við okkur afa. Fyrir hverja veiðiferð smurt nesti ofan í köflóttu töskuna. Og ég skal viðurkenna það að stundum var ég spenntari fyrir því hvað kom upp úr töskunni en veiðinni. Kökur, heimabak- aða brauðið og kaffi fyrir afa. Hefði viljað geta létt betur und- ir með þér og stytt þér stundir síðustu mánuðina en það var allt svo erfitt í ljósi aðstæðna. Hvíldu þig nú, amma mín, takk fyrir allt. Við smyrjum nestið okkar sjálf núna. Kristinn Viðar. Elsku besta amma mín. Þegar ég fékk þær fregnir að þú værir farin yfir í sumarland- ið varð mér létt, en á sama tíma leið yfir því að hafa ekki getað kvatt þig. En ég veit að afi tek- ur vel á móti þér með opinn faðm og suðusúkkulaði úr ís- skápnum. Mér þykir afskaplega vænt um það að hafa getað hitt þig í sumar og segja þér frá því að ég væri að fara að eignast lítinn strák. Ég á svo margar fallegar minningar af þér og þessar lýsa þér svo vel. Það lék allt í hönd- unum á þér. Ég man í hvert sinn sem þú og mamma voruð að sauma á mig kjól. Ég var alltaf svo hrædd um að títu- prjónarnir myndu stinga mig en þú hughreystir mig með að segja að einhver yrði afskap- lega skotinn í mér í kjólnum. Ég var samt alveg jafn hrædd um að fá títuprjóninn í mig, þótt ég hafi róast í smá stund. Svo ég tali nú ekki um að veiða títuprjónana úr mottunni fyrir framan saumavélina, svo afi fengi þá ekki í ilina. Í einu af fjölmörgum skiptum sem ég var hjá þér sem barn og þú spurðir hvað mig langaði í. Ég svaraði um hæl að mig lang- aði nú í þeyttan rjóma, taldi mig vita að þú yrðir ekki við þeirri bón, þar sem mamma hefði nú ekki látið undan því. Ég var ekki búin að sleppa orð- inu þegar þú varst byrjuð að þeyta rjómann í hrærivélinni. Hef sjaldan verið jafn hissa og jafn glöð á sama tíma. Mig grunar að þetta hafi verið augnablikið sem ég áttaði mig á því að það var ýmislegt sem mátti hjá ömmu og afa sem maður fékk ekki að gera heima fyrir. Enda var það nú oft sem ég fékk að gista þegar ég tók upp á því að klæða mig úr og skríða undir sæng og heimta að fá að gista. Mamma var nú ekki par ánægð með þessa aðferð, en lét þó einstaka sinnum und- an eftir að amma hneykslaðist yfir því af hverju blessað barnið mætti nú ekki gista. Það sem var látið eftir manni! Oftar en ekki tókum við spil fyrir kvöldkaffi og það var ein- staklega gaman að ná þér með í spilin, því þú máttir eiginlega ekki við því að setjast niður. Alltaf að bardúsa eitthvað. Þú hafðir samt orð á því að vinna ekki afa of oft í einu í rommí því hann gat orðið svo tapsár. Það þótti mér fyndið. Það var ekki jafn fyndið þegar afi tap- aði. Þá var yfirleitt komið gott og hætt að spila. Það var líka eins gott að hann hefði ekki fengið títuprjón í tána fyrr um kvöldið, þá hefði friðurinn verið allur úti. Einu sinni var ég að horfa á umferðina út um svefnherberg- isgluggann í Fellsó, og spurði þig af hverju sumir bílar væru með gul ljós en aðrir hvít? Þú svaraðir að það væri af því að þú færir út á nóttunni og settir gular perur í bílana sem væru ljóslausir. Bættir svo við að ég ætti að fara að sofa því klukkan væri svo margt. Ég hlýddi þér og vildi ekki halda þér vakandi fyrst þú ættir eftir að fara út að skipta um perur. Það var naum- ast hvað amma var dugleg. Allt- af á fullu allan sólarhringinn. Ætli þú sért ekki núna að setja perur í ljóslausu bílana í sumarlandinu og leyfa afa að vinna þig í rommí. Elska þig til tunglsins og aft- ur til baka. Sjáumstumst, þín ömmustelpa. Anna Lilja. Elsku amma mín. Þú varst besta amma sem nokkurt barnabarn hefði getað kosið sér. Þú varst góður vinur, pass- aðir okkur alltaf þegar þú gast og leyfðir okkur að gista hjá þér í tíma og ótíma, alveg sama hversu gömul við vorum. Og þú varst „partner-in-crime“ þegar á þurfti að halda! Ég fór ófáar ferðirnar með ykkur afa um landið, yfirleitt á Peugeot af nýjustu gerð, með hústjaldið í skottinu og það var alltaf gaman. Ég lærði heilmik- ið um landið okkar á spjalli okkar í bílnum í gegnum árin og ég er ævinlega þakklát fyrir allar þessar góðu stundir. Ég fæ oft nostalgíuköst þeg- ar kemur að mat sem ég fékk hjá þér elsku amma; einfaldir hlutir eins og rauðu pylsurnar, Cheerios með „blárri“ mjólk (heima var annaðhvort undan- renna eða léttmjólk og það er bara ekki eins), hakk og spa- gettí (þar sem hakkið var bara kryddað með salti og pipar, þykkt með hveiti og skvettu af sósulit bætt í svo þetta liti bet- ur út), skatan, kaffitíminn fyrir svefninn (iðulega með heima- bökuðu) ásamt einum umgangi af rommý eða veiðimanni … og við pössuðum okkur oftast að vinna afa ekki því hann var svo tapsár! Ég man líka vel eftir því þegar þú spurðir mig hversu lengi ég syði ýsuna. Ég svaraði þér að ég léti suðuna koma upp og léti svo fiskinn út í og setti pottinn á borðið. „Ha?!“ sagðir þú … „ég læt hana alltaf sjóða í 20 mín- útur eins og kartöflurnar!“ Jólin voru líka ævintýri lík- ust í æsku og ég verð að við- urkenna að það myndaðist stórt tómarúm í mínu hjarta þegar þú hættir að hafa pláss fyrir okkur öll og við fórum að vera hver fjölskylda í sínu horni, það var bara alls ekki eins. Ákveðin jólalög minna mig t.d. ennþá á þig og afa og jólin í Fellsó. Þegar þú greindist með hinn ömurlega sjúkdóm alzheimer kom ég iðulega í heimsókn til þín til að spjalla um gamla tíma, því einmitt þar virtist þér líða vel. Þar var ekkert hik, engar endurtekningar, enginn pirringur … bara frásagnar- gleði og hamingja gamla tím- ans. Á þessum heimsóknardög- um sátum við stundum í 2-3 tíma og spjölluðum um allt milli himins og jarðar og rifjuðum upp skemmtilegar stundir. Stundum kom ég við á Metró og keypti handa þér uppáhalds- skyndibitann þinn, hamborgara og franskar, sem þú borðaðir með bestu lyst, þótt matgrönn værir. Svo vissi ég alltaf að þér leið vel og varst í góðu skapi þegar þú sagðir: „Voðalega ertu í fallegri kápu/peysu/jakka Heida mín.“ Í mörgum þessara spjallstunda okkar lærði ég margt um þig og afa sem ég hafði aldrei heyrt áður. Bjögga systir sendi mér fal- lega lesningu um það bil sem ég var að setjast niður til að koma þessum hugleiðingum á „blað“, en hún er svona: „My mind still talks to you and my heart still looks for you. But my soul knows you’re in a better place.“ (Ég tala enn við þig í huga mér og hjarta mitt leitar enn að þér. En sál mín veit að þú ert komin á betri stað.) Þessi setning lýsir því fullkomlega hvernig mér líður þessa dagana, ég sakna þín svo mikið en er samt svo þakklát fyrir að baráttunni skuli vera lokið. Hvíldu í friði elsku amma mín, sjáumst seinna í sumar- landinu. Þín Heida. Elsku amma í Sóló. Eins erfitt og það var að heyra af andláti þínu er ég á sama tíma þakklát fyrir að erf- iðleikar þínir eru á enda. Ég þakka fyrir öll þau ár sem ég hafði með þér, þótt það sé alltaf hægt að segja að samveru- stundirnar hafi ekki verið nógu margar. Minningarnar eru margar sem ég á með þér og afa og eru þær flestar frá því þið bjugguð í Fellsó. Það var mjög skrítið þegar þið fluttuð þaðan, þá gát- um við ekki haldið áfram að kalla ykkur ömmu og afa í Fellsó eins og undanfarin 40 ár eða svo. Við vorum hins vegar ekki lengi að finna ný nöf- n…amma og afi í Sóló og var því vel tekið. Þegar þið fluttuð í Sóló var ég orðin fullorðin og komin með börn og var alveg yndislegt að heimsækja ykkur með þau. Það var alltaf tekið á móti mér og mínum með opnum örmum og þú varðst ekki róleg fyrr en kaffi og meðlæti var komið á borðið og allir byrjaðir að gæða sér á kræsingunum (möndlu- kökuna áttir þú yfirleitt til enda í miklu uppáhaldi). Þú varst alltaf tilbúin að hlusta á sög- urnar okkar og hvað hafði drifið á okkar daga. Sýndir börnunum alltaf mikinn áhuga og áttir alltaf til gotterí fyrir þau og dót til að leika með. Lengi vel, og á meðan getan var til staðar, prjónaðir þú sokka og vettlinga á öll langömmubörnin þín. Eng- um átti að verða kalt. Á meðan ég sit og hlusta á uppáhaldstónlistina þína leyfi ég huganum að reika aftur til þín og þeirra hamingjustunda sem ég átti hjá þér og afa. Tár- in sem renna við endurminning- arnar eru hamingjutár því mér leið alltaf vel hjá þér og ykkur. Hjá ykkur átti ég skjól. Nú er- uð þið bæði sofnuð hinum langa svefni en ég veit að þið verðið alltaf hjá mér. Takk fyrir allt! Minning þín er mér ei gleymd; mína sál þú gladdir; innst í hjarta hún er geymd, þú heilsaðir mér og kvaddir. (Káinn) Hvíl í friði elsku amma, þín Ingibjörg Anna (Bjögga). Hjartkæra mágkonan mín er farin yfir móðuna miklu þangað sem leið okkar allra liggur að lokum. Hún fæddist á fyrri hluta síð- ustu aldar, eina dóttir foreldra sinna en miðbarn 5 systkina. Hennar ánægja í lífinu fólst í að liðsinna öðrum, enda alltaf til þjónustu reiðubúin. Það fékk ég að reyna á eigin skinni þegar ég, ung og óreynd sveitastúlka, kom inn í fjöl- skyldu hennar nokkru eftir miðja síðustu öld. Alltaf var hún reiðubúin til að aðstoða mig og leiðbeina mér til dæmis varðandi heimilishald í borg sem reyndist vera mjög frá- brugðið því lífi sem ég þekkti úr sveit. Hún kenndi mér allt varð- andi undirbúning á komu frum- burðarins og einnig umönnun ungbarna. Kenndi mér hvað væri eðlilegt og hvað ekki við heilsu barnanna, enda hafði hún sjálf fætt þrjú börn á þessum tíma. Ég minnist þess að þegar ég á sínum tíma leitaði mér vinnu sem ég fékk reyndar fyrir hennar tilstilli en hafði ekki vísa pössun fyrir þriggja ára barnið mitt, þá taldi hún það ekki eftir sér að koma og sækja drenginn minn innan úr Voga- hverfi og lengst „vestur í bæ“ eins og það hét þá, hafa hann hjá sér yfir daginn og skila hon- um að kvöldi. Foreldrum sínum var hún stoð og stytta þegar aldurinn færðist yfir þá, eins og vænta mátti. Þegar elli kerling tók að leika heilsu móður hennar grátt, þá tók hún heimili for- eldra sinna upp á sína arma og annaðist það af kostgæfni. Í nokkuð mörg ár eftir að móðir hennar lést sinnti hún öllum þörfum föður síns uns hann komst á elliheimili. Sem sjómannskona hafði hún í mörg horn að líta. Það kom í hennar hlut, eins og flestra eig- inkvenna sjómanna, að annast börn og bú og sjá um daglegan heimilisrekstur meðan heimilis- faðirinn var langdvölum við störf sín á sjó, ásamt því að leggja til heimilisins með vinnu utan þess. Sjálfvirk þvottavél var ekki staðalbúnaður á hverju heimili í þá daga, hvað þá annað sem nú þykir ómissandi á hverju heimili og margt fleira og því gat vinnudagurinn orðið langur. Hún lagði í vana sinn að sauma og prjóna sjálf mestallan fatnað á sig og dæturnar og ýmsa fleiri ef svo bar undir, enda lék allur saumaskapur í höndum hennar og ekki fóru barnabörnin varhluta af því. Hún gjörnýtti allan fatnað, saumaði endalaust upp úr öðr- um flíkum, „venti“ slitnum úlp- um og kápum og saumaði nýtt á börnin. Hún var barn síns tíma sem lærði snemma að bjarga sér, því þá var ekki hægt að kaupa í búð allt sem hugurinn girntist. Undir það síðasta á meðan eiginmaður hennar lifði, þrotinn af kröftum, þá lét hún ekki sitt eftir liggja, orðin háöldruð, en gat átt það til að vera búin að sinna ýmsum þörfum hans áður en starfsmenn heimahjúkrunar mættu á svæðið. Þarfir annarra voru alltaf í fyrirrúmi. Svona var þessi elsku mág- kona mín. Hún var ein af hinum hljóð- látu hetjum hversdagsins. Við fjölskyldan sendum ykk- ur öllum, dætrunum, tengda- sonunum, börnunum, barna- börnunum og barnabarnabörn- unum einlægar og hlýjar sam- úðarkveðjur um leið og við þökkum elsku Gógó samfylgd- ina í gegnum lífið. Ruth og Þráinn. Tekkklukkan í stofunni slær með þýðum hljómi. Sjómanna- lagasyrpa með Fóstbræðrum á fóninum. Ígulker og kórall á hillu. Fagurblátt veggfóður. Við erum aftur orðin börn og komin í Fellsmúlann til Gógóar föð- ursystur okkar. Minningarnar streyma úr hugskotinu þegar við kveðjum uppáhaldsfrænku okkar. Gisting í Felsó með kvöld- kaffi og notalegheitum, sofið á bedda við hliðina á hjónarúm- inu. Afmælisveislur fyrir stóra sem smáa með kaniltertu og rasptertu sem tóku öllu öðru fram. Lautarferðir með Ther- Anna H. Sigurjónsdóttir Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu- degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð- una. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.