Morgunblaðið - 14.12.2020, Blaðsíða 16

Morgunblaðið - 14.12.2020, Blaðsíða 16
16 UMRÆÐAN MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. DESEMBER 2020 Sími 555 2992 og 698 7999 Hátt hlutfall Omega 3 fitusýra Gott fyrir: • Maga- og þarmastarfsemi • Hjarta og æðar • Ónæmiskerfið • Kolesterol • Liðina Læknar mæla með selaolíunni Selaolían fæst í: Apótekum, Þín verslun Seljabraut, heilsuhúsum, Fjarðarkaupum, Fiskbúðinni Trönuhrauni, Hafrúnu og Melabúð Óblönduð – meiri virkni Selaolía Ég heyrði fyrst um Selaolíuna í gegnum kunningja minn en konan hans hafði lengi glímt við það sama og ég, - stirðleika í öllum liðum og tilheyrandi verki. Reynsla hennar var það góð að ég ákvað að prufa. Fyrstu tvo mánuðina fann ég litlar breytingar, en eftir þrjá mánuði var ég farin að geta gengið niður stiga á vinnustað mínum sem ég hafði ekki getað áður. Ein góð „aukaverkun“ fylgdi í kjölfarið, ég var með frekar þurra húð um allan líkamann, en eftir að ég fór að nota Selaolíuna hvarf sá þurrkur og húð mín varð silkimjúk. Ég hef nú notað Selaolíuna í eitt og hálft ár og þakka henni bætta líðan og heilsu. Guðfinna Sigurgeirsdóttir. „Eftir þrjá mánuði var ég farin að geta gengið niður stiga á vinnustað mínum sem ég hafði ekki getað áður.“ Nú hafa borgaryf- irvöld höfuð- borgarinnar í miðjum faraldrinum gjört heyrinkunnugt að nauðsyn beri til að hækka gjaldskrá Sorpu um allt að þrjú hundruð prósent og veiti ekki af. Kostn- aðurinn við að höndla ruslið sé orðinn því- líkur. Tíðindi þessi hafa orðið tilefni fimm dálka forsíðufyrirsagnar Moggans og er það ekki að undra nú er þjóðin öll leitast við að halda kostnaði innan skikkanlegra marka og að hafa taumhald á verðbólg- unni. Undantekning er borgarstjórn- armeirihlutinn í Reykjavík, sem telur það ekki eiga við um sig. Raunar ætti ráðslag þetta ekki að koma á óvart. Í ljósi sögunnar hefur stjórn vinstri- sinnaðra öfgaflokka og viðhengja þeirra jafn- an fylgt fjárhagsleg óreiða og furðuráðslög, sem ganga þvert á al- menna skynsemi, ráð- deild og hagkvæmni. Ástand sorphirðumála höfuðborgarinnar er ljós vitnisburður um það. Fyrir allnokkru var ráðist í byggingu gas- og jarðgerðarstöðvar á vegum Reykjavíkurborgar. Það var víst gert framhjá kerfinu og því urðu borgaryfirvöld aldeilis hissa er hún var risin án heimildar með tilsvarandi aukningu á skuldasúpu borgarinnar, sem vart er á bæt- andi. Forstjórann þurfti svo að reka fyrir tiltækið en það sem verra var, að í ljós kom að stöðin var eiginlega meinloka, því að hún býr til afurðirnar gas, moltu og skítalykt aðeins úr hluta af heim- ilissorpi. Óvíst er að nokkur vilji kaupa gasið og nóg er til fyrir á landinu af mold, sem er efni skylt moltu. Afgang sorpsins, sem nýtist ekki í framangreindar afurðir, þarf svo að flytja úr landi eða urða. Fá- ir vilja láta urða hjá sér vegna framangreindrar lyktar, sem von er. Það er nú engin furða að hækka þurfi gjaldskrárnar, þegar búið er að eyða öllum þessum peningum í tóma þvælu eins og hér hefur verið gert. En það sér kannski ekki á. Syndalisti borgarinnar er fullur af alls konar þvælu. Í fjölmörgum heimsborgum vítt um lönd og álfur hafa verið reistar fullkomnar sorpbrennslustöðvar, sem leysa þennan vanda. Öllu heimilissorpi er dembt í þær og brennt við háan hita. Úrgangsplast reynist ágætis brennsluefni, allur reykur er hreinsaður, stöðvarnar geta því verið í íbúðahverfum vandræðalaust, úrgangurinn er steingerð möl, sem nýtist ágætlega sem púkk í akvegi eða undir járn- brautarteina, afurðin er auðselj- anleg orka og engin vandamál eru skilin eftir fyrir kynslóðir fram- tíðar til að leysa. Þriðjungur Vín- arborgar nýtur raforku og varma frá einni slíkri stöð, sem er augna- yndi á að líta, skreytt að utan af listamanninum heimsfræga Hundertwasser. Engin ólykt og ilmandi skógur á ýmsum hæðum byggingar brennslunnar. Tæknin er margreynd og svínvirkar. Ætli hefði nokkuð þurft að hækka gjaldskrá Sorpu ef afurðir gas- og jarðgerðarstöðvarinnar væru auðseljanlegar á góðu verði? Hvernig skyldi standa á því að slík sorpbrennsla er ekki risin í Reykjavík jafn augljóst og það ætti að vera? Skyldi það vera vegna þess að meirihlutinn er með eyru, augu og heilabú lokuð gagnvart raunverulegum nauðsynjamálum? Í hinum dreifðu byggðum lands- ins hafa verið reistar misheppn- aðar sorpbrennslur, byggðar á úr- eltri tækni. Þær hafa flestar verið aflagðar vegna mengunar og rangrar notkunar. Óþarfi er að láta slík spor hræða. Með réttum bún- aði og réttri notkun er sorp- brennsla góður kostur. Sorp- og jarðgerðarstöðin í Álfs- nesi nýtist kannski í framtíðinni í púkk undir akvegi eftir að hún hef- ur verið rifin og almennileg sorp- brennsla reist. Það gerist kannski, þegar núverandi meirihluta hefur verið steypt og nýir fulltrúar með opin augu, eyru og heilabú eru komnir til sögu. Varla fyrr. Af sorphirðu Eftir Sverri Ólafsson Sverrir Ólafsson » Sorp- og jarðgerð- arstöðin í Álfsnesi nýtist kannski í framtíð- inni í púkk undir akvegi eftir að hún hefur verið rifin og almennileg sorpbrennsla reist. Höfundur er viðskiptafræðingur. sverrirolafs@simnet.is Skrifstofa flótta- mannafulltrúa Sam- einuðu þjóðanna er sjötug í dag, 14. des- ember. Fyrir stofnun sem hefði með réttu átt að hætta starfsemi á að- eins þremur árum eru þessi tímamót ekki tilefni til fagnaðar. Þegar heimur í sár- um hóf endurbyggingu á árunum eftir seinni heimsstyrjöldina gegndi Flóttamannastofnunin því hlutverki að finna heimili fyrir flóttamenn í Evrópu. Umboð stofnunarinnar, sem komið var á laggirnar 14. desember 1950, var aðeins tímabundið og ópólitískt, næstum eins og tilvist hennar væri áminning um hörmungar sem best væri að láta hverfa ásamt rústunum sem stríðið skildi eftir. En breytingum í alþjóða- samfélaginu fylgdu ný átök og í kjölfarið fleira flóttafólk. 200.000 Ungverjar flúðu Austurríki eftir að sovéskar hersveitir brutu á bak aftur uppreisn þar í landi árið 1956. Ári síðar báðu yfirvöld í Túnis um aðstoð Flóttamanna- stofnunarinnar þegar sjálfstæð- isbarátta nágrannaríkisins Alsír sendi tugþúsundir flóttamanna yf- ir landamærin í leit að öryggi. Og verkefnum Flóttamanna- stofnunarinnar hélt áfram að fjölga. Eftirnýlendu- tímanum fylgdi sjálf- stæðisbarátta og síðar átök um völd þar sem milljónir almennra borgara drógust inn í óeirðirðnar. Ár eftir ár, frá einni heimsálfu til annarrar, jókst fjöldi þeirra sem neyddust til að flýja og leita aðstoðar Flóttamannastofn- unarinnar, frá Mið- Ameríku til Afríku sunnan Sahara, frá Víetnam til Kambódíu. Síðasta ár voru fjörutíu ár liðin frá flóttanum frá Afganistan. Á næsta ári er áratugur liðinn síðan átök hófust í Sýrlandi. Og þannig heldur sagan áfram, endalaus af- mæli sem enginn vill fagna, ný átök brjótast út og önnur, sem kveðin höfðu verið niður, byrja á ný, jafnvel meðan áhrifa ófriðar fyrri tíma gætir enn. Á síðustu sjö áratugum hefur það sýnt sig að heimsbyggðin, sem áður sór þess eið að stuðla að friði, er mun hæf- ari í að hefja átök en leysa þau. Afleiðingin er sú að Flótta- mannastofnun Sameinuðu þjóð- anna hefur verið kölluð til hvað eftir annað til að gera það sem í hennar valdi stendur til að vernda varnarlaust fólk sem neytt hefur verið frá heimilum sínum. Þetta hefur síendurtekið leitt til mála- miðlana. Við erum venjulega ekki „við samningaborðið“ þegar örlög þjóða og einstaklinga eru ráðin. En við erum vissulega á vettvangi við að aðstoða fólk sem neytt hef- ur verið á flótta þegar slíkar deil- ur dragast á langinn. Þó skýrt sé greint frá ópólitísku hlutverki Flóttamannastofnunarinnar í sátt- mála hennar er það svo að vegna þess að við erum til staðar á krísutímum og bregðumst við í neyðarástandi, er starf okkar háð flóknum samskiptum, erfiðum ákvörðunum og ómögulegum val- kostum á meðan við reynum að sinna sívaxandi hópi varnarlauss fólks með fjármunum sem einfald- lega duga ekki til. Fyrrverandi og núverandi starfsfólk Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna er stolt af því sem það hefur áorkað í gegn- um tíðina, og af þeim lífum sem tekist hefur að vernda, breyta og bjarga. Með stolti taka þau við nýjum áskorunum, svo sem áhrif- um loftslagsbreytinga og nú ný- lega kórónuveirufaraldrinum, þættir sem margfalda þau vanda- mál sem fólksflótti veldur. Á sama tíma myndi starfsfólk stofnunarinnar heldur kjósa að þurfa ekki að sinna þessum verk- efnum. Ef stríðandi fylkingar kæmu á vopnahléum, ef ein- staklingar á flótta gætu snúið klakklaust aftur heim, ef ríkis- stjórnir deildu jafnt ábyrgðinni á að veita flóttamönnum örugga bú- setu, ef ríki stæðu við skuldbind- ingar sínar gagnvart alþjóðalögum um hælisleitendur og virtu bann við endursendingum – það að senda ekki einstaklinga sem flúið hafa aðstæður sem ógna lífi þeirra aftur þangað sem þau komu – hefðum við hjá Flóttamannastofn- uninni færri atriði til að hafa áhyggjur af. Og jú, við höfum margoft farið fram á allt framantalið. Árið 1994 var ég hluti neyðar- teymis Flóttamannastofnunar- innar í Saír, eins og það hét á þeim tíma og Lýðstjórnarlýðveldið Kongó í dag. Á fjórum dögum fór ein milljón manna og kvenna yfir landamærin frá Rúanda til að flýja blóðbaðið þar í landi, til þess eins að lenda í kólerufaraldri sem varð tugþúsundum að bana. Samstarfs- fólk mitt sem hafði strengt þess heit að vernda mannslíf var í stað- inn að grafa grafir. Maður getur hugsað um þau líf sem hefur verið þyrmt, þá stund í framtíðinni þar sem örvænting flóttamanns breyt- ist í von vegna starfa manns. En maður getur aldrei hætt að hugsa um þau líf sem ekki tókst að bjarga. Fyrir um ári náði heildarfjöldi erlendra og innlendra flótta- manna, hælisleitenda og ríkis- fangslausra því að vera 1% af íbúatölu heims. Ég velti því fyrir mér hvenær okkur mun finnast þetta hlutfall óásættanlegt, 2%, 5% eða meira? Hversu margir þurfa að þjást vegna þess missis og auðmýkingar sem felst í því að vera á flótta áður en stjórnmála- leiðtogar grípa til aðgerða til að uppræta orsakir vandans? Á sjötugsafmæli Flóttamanna- stofnunar Sameinuðu þjóðanna er áskorun mín til alþjóða- samfélagsins sú að sjá til þess að ég muni ekki lengur hafa vinnu. Gerið það að markmiði ykkar að byggja heim þar sem ekki er lengur þörf fyrir Flótta- mannastofnunina vegna þess að enginn er knúinn til að flýja. Ekki misskilja mig, eins og stað- an er í dag skiptir starf okkar sköpum en á sama tíma er mót- sögnin sú að í raun ættum við ekki að vera til. Ef við þurfum að fara í gegnum fleiri afmælisdaga er það vegna þess að alþjóða- samfélagið hefur brugðist. Ef hægt væri að uppræta orsak- ir fólksflótta í aðeins um sex lönd- um, gætu milljónir innlends og er- lends flóttafólks snúið aftur heim. Það væri góð byrjun – eitthvað sem hægt væri að fagna. Stofnun sem ætti ekki að vera til Eftir Filippo Grandi »Á sjötugsafmæli Flóttamannastofn- unar Sameinuðu þjóð- anna er áskorun mín til alþjóðasamfélagsins sú að sjá til þess að ég muni ekki lengur hafa vinnu. Filippo Grandi Höfundur er framkvæmdastjóri Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.