Víðförli - 15.10.1992, Qupperneq 19

Forystufólk og starfslið safnað-
anna þarf að eflast í meðvitund-
inni um og verða ábyrgara fyr-
ir framkvæmd þessara þátta á-
samt með prestunum.
Heimilisguðsrækni og bænalíf
einstaklinga og fjölskyldna er
óaðskiljanlegur þáttur í guðs-
þjónustu og trúarlífi. Því ber
söfnuðinum að lilúa að því eftir
megni.
Vinna ber að því að jafnan séu
tiltæk vönduð og góð hjálpar-
gögn í þeim efnum.
Megináhersla verði á endur-
nvjun hins andlega lífs. Greiða
þarf veg andlegri endurnýjun í
kirkjunni með því að auka
möguleika á virkri trúartján-
ingu, kyrrð og sálgæslu.
2. Kærleiksþjónusta: sér-
hver söfnuður verði samfé-
lag umhyggju og kærleika
Gengið sé út frá því að söfnuðurinn láti sér um-
hugað um fólk og þarfir þess, láti sér annt um að
vernda mannsk'fið á óhkum skeiðum þess, og hfi
þannig hina kristnu von og kærleika.
í ljósi lútherskrar köllunarguðfræði verði aukin
áhersla lögð á guðsþjónustu hins daglega hfs og
viðfangsefna, þar sem leitast er við að hamla gegn
ásókn þeirra tilhneiginga samtímans sem ein-
angra fólk og hver og einn vísar frá sér til opin-
berra stofnana eða annarra þjónustuaðila.
Guðsþjónusta hins daglega lífs helst í hendur við
reglubundna iðkun trúar á heimilum og í kirkju.
Boðið um að trúa á Guð og elska náungann er rit-
að í hjörtum allra manna.
Siðaboð kirkjunnar og líknarþjónusta á hljóm-
grunn með fólki. Kirkjan styður alla góða viðleitni
til hjálpar náunganum og að bæta þjóðfélagið og
gera það betra og mannúðlegra. Hún vill efla á-
byrgðartilfinningu gagnvart náunganum, um-
hverfi og h'fríki jarðar. Jahiframt ber kirkjunni að
setja fram á áþreifanlegan hátt livað náunga-
kærleikur rnerkir í daglegu lífi og breytni, svo
og réttlæti, fyrirgefning, miskunnsemi, og trú á
Guð sem skapar og endurleysir.
Samfélagsleg boðun kirkjunnar miðar annars
vegar að því að afhjúpa rætur syndarinnar og
hins vegar að halda á lofti sýninni um guðsríki,
frið Guðs meðal manna, frið og sátt, réttlæti, heil-
indi, - heilan heim og helgað líf: Nýjan himin og
nýja jörð, þar sem réttlætið býr.
þjónustu og því að virkja fólk til að gefa af tíma
sínum og kröftum í þágu annarra.
Unnið sé að því að allir prestar og starfshð kirkj-
unnar njóti umhyggju og reglubundinnar
handleiðslu, svo og símenntunar.
Leggja ber áherslu á að sérþjónusta kirkjunnar
sé virkur hluti hinnar kirkjulegu þjónustu og
safnaðaruppbyggingar.
Vinna ber að því að sérstakar stofnanir og
starfstæki kirkjunnar tengist betur söfnuðunum
um landið. Hjálparstofnun kirkjunnar, Hið ís-
lenska biblíufélag, kristniboðið, Fjölskylduþjón-
usta kirkjunnar og aðrir shkir aðilar virki safnað-
arfólk til samstarfs um ákveðin verkefni, útbúi
fræðsluefni og glæði vitund safnaðarins um á-
byrgð og þátttöku í lífi og kjörum hinnar al-
mennu kirkju um víða veröld.
3. Fræðslan: söfnuðurinn veiti markvissa fræðslu
til þroska og eflingar í trú, von og kærleika.
Það er frumskylda þjóðkirkjusahiaðarins að sjá til
þess að þeim sem skírð eru sé veitt kristið uppeldi
og fræðsla, þau læri að biðja og verða handgengin
heilagri ritningu, og hljóti leiðsögn, uppörvun og
stuðning til að hfa trú sína í daglegu lífi og starfi.
Jafnframt því sem hlúð sé að barna- og æsku-
lýðsstarfi safnaðanna, komi til virk og markviss
handleiðsla og fræðsla fullorðinna. Stuðla ber að
því að leshópar og námskeið verði fastur liður á
dagskrá safnaðanna, svo og stuðningur og leið-
sögn við heimili og einstaklinga.
og kristniboðs, heimsóknaþjónustu og aðstoðar.
Útvegað sé fræðsluefni fyrir shka hópa, og gengist
fyrir reglubundinni þjálfun hópleiðtoga.
Þjóðkirkjunni ber að vera opin, en jafnframt föst
og ákveðin hvað varðar grundvöll sinn. Hún
verður að leyfa gagnrýna skoðun og urnræðu um
kenningu sína og boðun, en henni ber jafn-
framt að treysta rætur sínar og halda fast við játn-
inguna, og leitast við með lífi sínu og tilbeiðslu,
auðmýkt og þjónustu að „vaxa upp til hans, sem
er höfuðið, Kristur."
Safnaðaruppbygging byggir á vitnisburði heilagr-
ar ritningar um söfnuðinn sem líkama Krists og á
kenningu evangelísk lútherskrar kirkju um
hinn almenna prestsdóm. Það merkir að:
Ilver sá, sem skírður er, er prestur, sem biður fyr-
ir öðrum og ber Kristi vitni í lífi sínu, orðum og
verkum.
tilheyrir söfnuði, samfélagi um orð Guðs og
borð.
á sinn prest að leita til um leiðsögn, sálgæslu
og þjónustu í trú.
ber ábyrgð og hlutverk í húshaldi Guðs í
heiminum.
„En honum sem í oss verkar með krafti sínum
og megnar að gjöra langt fram yfir allt það sem
vér biðjum eða skynjum, honum sé dýrð í kirkj-
unni og í Kristi Jesú um öll æviskeið, öld eftir
öld. Amen.“ (Ef.3-20-21)
Líknarþjónusta safnaðanna sé stórefld. Þar sé at-
hygli ekki síst beint að þeim sem þjóðfélagið van-
rækir og gleymir. Athygli sé beint að sjálfboða-
Unnið verði að uppbyggingu leshópa, sjálfshjálp-
arhópa og bænahringja í söfnuðunum, svo og
hópa til sérstakra verkefna, svo sem hjálparstarfs
VÍÐFÖRLI Október 1 992
19