Skólavarðan - 2019, Qupperneq 49

VOR 2019 SKÓLAVARÐAN 49
Ferðasaga / RADDIR
er kannski einfaldari en ekki minna
mikilvæg. Fyrstu árin í grunnskóla
snúast að mínu mati að miklu leyti um
að byggja sterkan grunn fyrir komandi
skólaár þegar námið verður flóknara.
Í svona ferðalagi gefst tækifæri til
að hafa grunninn sterkan og um leið
margþættan. Ég er viss um að kennarar
eru sammála mér um kosti þess að hafa
námið skemmtilegt og ef manni tekst
að vekja áhuga nemanda og forvitni er
námið og skólavinnan auðveldari.
Heimaskóli fyrri part dags
Við fengum mjög góð viðbrögð frá
kennurum og stjórnendum Varmár-
skóla þegar við komum með hug-
myndina að ferðalaginu til þeirra. Þau
sáu tækifærin í því að nemandi væri
á ferðalagi um heiminn og við erum
dugleg að hjálpa Snorra við að senda
tölvupósta og myndir til bekkjarins.
Kennari Snorra les svo póstana upp
fyrir bekkinn, þau skoða á hnetti hvar
hann er staddur og ræða staðina.
Við tókum nokkrar skólabækur
með í ferðina sem við vinnum reglulega
með, en skilaboðin sem við fengum
fyrir þessa ferð (og reyndar einnig stóru
ferðina fyrir tíu árum!) var að mikil-
vægast væri að drengurinn héldi góðum
grunni í stærðfræði og íslensku.
Við höfum yfirleitt heimaskóla
fyrri part dags. Tökum einn til tvo tíma
í vinnu. Ég set stundum upp lista yfir
verkefni sem Snorri á að leysa. Hef
ferning fyrir framan hvert atriði sem
hann svo krossar við þegar það er leyst.
Þessi aðferð hefur reynst honum vel.
Dæmi um slíkan lista getur verið að
klára ákveðnar blaðsíður í stærðfræði,
skrifa kafla í sögunni sem hann er að
semja, æfa sig í krossgátu, telja flísarnar
á baðinu og deila með tveimur, leysa
rúbikskubbinn einu sinni og lesa
upphátt um letidýr á Vísindavefnum.
Auk íslensku og stærðfræði snýst
heimaskólinn sem sagt mikið um það
sem við erum að upplifa á hverjum
stað. Við fórum til dæmis í ferð um
regnskógana með leiðsögumanni til að
skoða letidýr. Eftir þá ferð fékk Snorri
það verkefni að gera litla ritgerð um
letidýr, hvað þau verða stór, hvar þau
búa, hvað þau borða og svo framvegis.
Þar byggði hann á skoðunarferðinni og
því sem hann sá. Ég notaði tækifærið
og kenndi honum að googla til að bæta
við upplýsingarnar. Hann æfði ritun
með því að skrifa þetta niður, lærði
um uppsetningu ritgerðar og kynntist
Vísindavefnum, sem hann er afskaplega
hrifinn af. Allt í einum pakka.
Margt af því sem við lærum og
gerum í heimaskólanum er þannig. Við
löbbum mikið og skoðum umhverfið,
dýrin og blómin og fáum þannig innlit
í náttúrufræði og líffræði. Þegar við
kaupum hluti hér á mörkuðum eða í
búðum fær Snorri Valur það verkefni
að reikna úr innlendum gjaldmiðli yfir
í krónur. Við skoðum skeljar og steina,
skiptum þeim í tvo eða fleiri hópa,
látum helminginn hverfa, skiptum þá
afgangnum í þrennt og svo framvegis.
Stærðfræðiæfingar geta leynst víða og í
þessari nánu samveru sem við fáum með
börnunum okkar skapast mörg tækifæri
sem við annars myndum ekki sjá.
Tíminn sem við erum saman skiptir
þarna miklu máli, því við erum saman
meira og minna allan sólarhringinn
flesta daga. Mörgum þykir nóg um að
vera með fjölskyldunni allan sólar-
hringinn í nokkurra daga fríi, en þetta
verður öðruvísi þegar um lengri ferð
er að ræða. Ákveðið jafnvægi skapast,
venjur myndast og rútína þar sem allir fá
sitt rými kemur oft af sjálfu sér.
Hugmyndaflugið skiptir miklu máli
Snorri Valur er mjög hress átta ára
drengur og eins og mörg börn er hann
afskaplega málgefinn, sísyngjandi og
trallandi. Hann er að gera sér betur grein
fyrir mikilvægi þess að skapa vinnufrið
þegar aðrir eru að sinna verkefnum, að
maður þurfi stundum að sitja í þögn
og það sé allt í lagi þegar aðrir þurfa
stundarfrið. Þegar tíminn er meiri og
streitan minni finnum við fullorðnu líka
eigin ró til að hjálpa honum að venjast
því að dunda sér sjálfur. Hann var
reyndar mikill dundari þegar hann var
minni en við höfum fundið það síðustu
árin að tæki og tölvur voru farin að vera
of stór hluti af daglegu lífi hjá stubbnum.
Því hefur það einnig verið mark-
mið í ferðinni að hjálpa honum að finna
leiðir til að njóta þess að dunda sér í
friði og ró án þess að hafa einhver tæki
til að sökkva sér í. Hann hefur lært að
leggja kapla, lært að leysa rubikskubb-
inn, lesa sér til ánægju eða búa til leiki.
Hann hafði mjög lítið af leikföngum
með í ferðina, en nokkrar léttar (ekki
þungar í kílóum) bækur, fótbolta-
möppu, fótboltaspjöld, teikniblokk,
nokkur ferðaspil og rubikskubb. Þessa
hluti hefur hann notað bæði til leiks og
til þess að læra.
Hugmyndaflug kennarans (ég)
skiptir þar miklu og hér gildir, eins og
í svo mörgu öðru, að hafa gaman af
þessu, nálgast verkefnin með jákvæðni,
hugsa út fyrir kassann, hlæja, leika og
njóta :)
Fjölskyldan fer
mikið í sjóinn
þegar tækifæri
gefst. Snorri er
mjög öruggur í
öldunum enda
búinn að læra
að standa á
brimbretti. Fótbolti
á ströndinni við
sólarlag er líka öfl-
ug minning en hér
eru það Patrekur
Orri og Guðjón
faðir hans sem
sparka bolta.
Samverustundirnar
eru líklega stærsti
kosturinn við svona
ferðalag. Við höfum
bara hvert annað og
gæðastundirnar eru
því mjög margar.