Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2011, Blaðsíða 22

ég á hverjum morgni í sjö vikur, álagið var
svo mikið. Það var ekki illt á milli okkar
johns en ástandið var bara svo sjúkt. mér
leið mjög illa og átti erfitt með að sætta
mig við að lára yrði skilnaðarbarn. Ég vann
eins og skepna og ofan á allt annað þá vildi
Eydís mig ekki. Ég hélt að ég væri að verða
vitlaus.
Eydís treysti mér ekki, eðlilega kannski,
því ég var gift og með barn. Hún var ekki
í neinu veseni með sig, hafði alltaf vitað
að hún væri lesbía og hafði engan áhuga
á svona drama. Ég þurfti að ganga á eftir
henni í heilt ár en þá fórum við að vera
saman og ég var óskaplega hamingjusöm.
Hún sagðist samt eiga erfitt með að treysta
mér og var viss um að þetta ætti ekki eftir
að endast. Ég sagði bara „hvaða vitleysa,
my love is forever“ og allt það. En svo
kom í ljós að þetta var rétt hjá henni. Við
vorum saman í rúm sex ár og giftum okkur
en ég veit ekki hvað gerðist. Einhvern
tímann hvarf neistinn bara. Þegar tvær
konur eru saman er auðvelt að búa saman
sem vinkonur þótt ekkert annað sé í gangi.
auðvitað er það einstaklingsbundið en ég
held að það sé munur á þeim samböndum
og öðrum. Sjálfsagt hefði ég reyndar getað
búið áfram með john – en það leið raunar
ekki nema ár þangað til hann kom til mín og
sagðist sjálfur vera að koma út úr skápnum!
Út úr skápnum í IKEA
Hann sagði mér þetta við sjálfsafgreiðsluna
í ikEa á laugardegi. „ingunn, i have to tell
you something,“ og svo sagðist hann ekkert
vera fyrir konur. Ég er eina konan sem hann
hefur verið ástfanginn af því hann hafði
aldrei átt kærustu á undan mér. kannski
voru það karlhormónin í mér; ég hef talsvert
af þeim! Ég hef samt aldrei upplifað neina
höfnun eða sálarflækjur út af þessu. Ég
varð ástfangin af honum og hann af mér en
svo bara einhvern veginn dó það. Síðustu
árin í okkar sambandi voru mjög platónsk
og það er skiljanlegt eftir á að hyggja. Hann
er nefnilega hrifinn af spænskum strákum,
vill dökkhærða og sæta latínó stráka. Það
er dálítið langt frá því að vera ég!
Við john erum bestu vinir og við eigum
eitthvað saman sem verður aldrei tekið frá
okkur. Við höfum farið í taugarnar hvort á
öðru en hann þekkir mig afskaplega vel. Við
bjuggum náttúrlega saman í sjö ár og það
sama verður sagt um Eydísi. Þegar maður er
búinn að ganga í gegnum svona hluti eins
og barneignir, hvernig er annað hægt en að
vera vinir?
Barn og annar skilnaður
Við Eydís ákváðum líka að eignast barn
saman og gengum saman í gegnum það
ferli. maður heyrir stundum talað um að
pör eignist barn til að reyna að bjarga sam-
bandinu. Vorum við að gera það? Ég veit
það ekki. kannski. maður hugsaði það ekki
þannig en það er voða auðvelt að gleyma
sér við svona sameiginlegt verkefni þegar
neistinn er horfinn. Þetta var allt mjög
skipulagt hjá okkur og planað eins og
kennsluáætlun. Þegar Eydís var ólétt flutt-
um við austur, hún fór að kenna og ég
skrifaði. Hún var ótrúlega dugleg því það
var erfitt fyrir hana að fara burt frá vinum
og fjölskyldu. Hún eignaðist meira að segja
barnið hérna fyrir austan á norðfirði, sem er
meira en margir gera. Svo fæddist barnið,
Eydís var heima og ég fór að kenna. En mér
Æ, ég er ástfangin af konu
Ég var bara sveitastelpa. Ég vissi alveg
hvað samkynhneigð var en það var bara
ekki „option“ í mínu lífi. mér hefði aldrei
dottið í hug að horfa á stelpur. Þegar ég
flutti til Reykjavíkur og fór í framhaldsskóla
djammaði ég mikið á „22“, sem var rosa-
legur partýstaður á þeim árum, og þá fór
ég stundum í sleik við sætar stelpur inni á
klósetti. Ég hélt að það gerðu allir! Bestu
vinkonu minni fannst það líka eðlilegt og
ég spáði aldrei neitt sérstaklega í þetta. En
þótt mér fyndust margar stelpur sætar varð
ég aldrei hrifin af stelpu fyrr en ég kynntist
Eydísi.
Ég var í einhverjar vikur að velta fyrir
mér hvað væri í gangi. mér fannst hún
bara svo sæt. Ég var alltaf að horfa á
hana og sótti mjög mikið í að vera nálægt
henni. Svo fórum við kennararnir á bar eitt
föstudagskvöldið um haustið og þá fattaði
ég að ég væri orðin dauðskotin í henni. Ég
fór heim, vakti john og sagði: „Æi john,
nú er ég orðin ástfangin af konu.“ Hann
sagði bara „oh, really?“ og svo ræddum
við málin. neistinn á milli okkar hafði
fjarað út þótt við værum mjög góðir vinir.
Skilnaðurinn var samt helvíti. Við bjuggum
áfram saman þennan vetur því við áttum
lítið barn, vorum nýbúin að kaupa íbúð og
áttum ekki mikinn pening. Um vorið ældi
Gjörsamlega fabulous!
John og Ingunn árið 2000, nýgift og barn á leiðinni. Lára og Jökull
22