Fjarðarfréttir - 01.12.1982, Side 45

Fjarðarfréttir
45
í BYRJUN BÚSKAPAR
Alda, Ásdís og Guðmundur.
„Við höfum þurft að vinna
mikið og spara mikið“
Það var hálf hráslagalegt úti þegar
við Fjarðarfréttamenn hröðuðum
okkur á fund ungu hjónanna
Guðmundar Arnar Jónssonar og
Öldu Ingibergsdóttur en þau búa
ásamt dóttur sinni Ásdísi að Sel-
vogsgötu 6 hér í bæ. Við knúðum
dyra og á móti okkur tók húsbónd-
inn og bauð okkur i bæinn. Eftir að
við höfðum komið okkur fyrir í
þægilegum hornsófa hófum við að
spyrja þau ungu hjónin.
Hvenær byrjuðuð þið að búa?
Við erum búin að búa í tvö ár eða
frá 6. september 1980. Þá keyptum
við hér á Selvogsgötunni en höfðum
ekki eins og svo margir leigt neitt
áður. Við hreinlega tímdum ekki að
eyða pening'um í leigu. íbúðin hérna
var auglýst til sölu, og við skelltum
okkur í kaupin. Hún er um 65 fer-
metrar.
Hvernig gekk að fjármagna
kaupin?
Það gekk nokkuð vel. Við áttum
sparifé, sem nægði fyrir úborgun í
íbúðinni. Þar að auki tókum við
húsnæðismálalán og nokkurn rétt til
lífeyrissjóðsláns áttum við bæði.
Reyndar var þetta nokkuð erfitt því
að Guðmundur var að koma úr
skóla, hann lauk stúdentsprófi frá
Flensborgarskóla um áramótin 1979
og 80. Alda sem einnig var í skóla
hætti 1980 þar sem hún var ófrísk.
Hún tók siðan upp þráðinn aftur og
lauk prófi úr almennri verslunar-
deild á þessu ári, 1982.
Hvar vannst þú Guðmundur?
Ég vann í Bæjarúgerð Hafnar-
fjarðar þangað til núna í haust en
þá tók ég til við nám í viðskipta-
fræði í Háskóla íslands.
En þú Alda?
Nú ég vann allan daginn og jafn-
framt bæði um kvöld og helgar ýmis
verslunarstörf. En í febrúar 1981
hætti ég að vinna og eignaðist síðan
stelpuna okkar hana Ásdísi í apríl.
Þessir tímar voru jú erfiðir fyrir
okkur enda markmiðið að komast
yfir íbúðina. Nú, þá þurftum við
líka að kaupa okkur innbú og ýmis-
legt það sem þarf til þess að búa.
Það var svo mikið að gera oft á
tíðum að við hittumst varla nema
yfir blánóttina. Lífið gekk varla út
á annað en að vinna mikið og spara
mikið.
Urðuð þig að láta mikið á móti
ykkur?
Já, það er nú ekki hægt að segja
annað. Það var ekki hægt að hlaupa
hvenær sem var út í búð og kaupa
það sem hugurinn girntist. Að öðru
leyti hafði þetta nú ekki svo ýkja
mikil áhrif. Við skemmtum okkur
þegar okkur langaði til og vorum í
skapi til þess.
En hvernig gengurþá núna þegar
Guðmundur er aftur byrjaður í
skóla?
Breytingin er mikil. Fyrirvinnan
er nú aðeins ein. Alda vinnur vakta-
vinnu í sjoppu og hennar laun verða
að duga til að framfleyta fjölskyld-
unni. Við erum svo heppin að Ásdís
er hálfan daginn í pössun hjá ömmu
og sparar það auðvitað heilmikinn
pening.
Varð einhver breyting á
kunningjahópnum eftir að þið
fórum að búa?
Já, það er klárt að kunningja-
hópurinn minnkaði talsvert eftir að
búskapurinn hófst en það þýddi
ekki að það yrðu nein vinslit. Við
eigum marga og góða vini sem reka
inn nefið við og við og stoppa þá
stundum og fá sér kaffi og með því.
Hafa áhugamálin breyst?
Áhugamálin hafa ekki svo mikið
breyst. En tíminn til þess að sinna
þeim hefur minnkað til muna. Við
vorum t.d. bæði í badminton af
miklum krafti en hættum bæði
þegar við byrjuðum að búa. Alda
sinnir að nokkru því áhugamáli sínu
að syngja. Hún syngur í kór, en
Guðmundur hefur ekki haft tíma til
að sinna sínum vegna námsins. Því
má skóta inn í að Alda var meðal
annars í söngnámi hjá kattavininum
Guðrúnu Á. Símonar.
En framtíðin?
Ja, það er nú klárt að við viljum
hvergi annars staðar vera en hér í
Hafnarfirði. Við höfum nú auð-
vitað i kollinum að stækka við
okkur með árunum en það verður
allt að bíða meðan Guðmundur
lýkur sínu námi og þá hefur Alda
einnig hug á því að ljúka frekara
námi og þá í hjúkrun. Eins hefur
hún áhuga á því að læra söng.
En hvað með stœkkun fjölskyld-
unnar? Hver er að ykkar áliti hin
ákjósanlega fjölskyldustœrð?
Við komum nú bæði úr stórum
systkinahópi, Guðmundur kemur úr
hópi sjö systkina en Alda úr sex
systkina hópi. En að okkar áliti er
besta fjölskyldustærðin 3 börn það
er að segja fimm manna fjölskylda.
Hún má eiginlega ekki vera mikið
stærri því að í dag er bæði erfitt og
dýrt að framfleyta stórum fjöl-
skyldum og menn þurfa að hafa
meiri tíma fyrir börnin. Hér áður
virtist duga ein fyrirvinna en í dag
virðist það borðliggjandi að tvær
fyrirvinnur þarf til.
En þið erum bœði ánægð og
bjartsýn?
Já, við erum það og við horfum
björtum augum til framtíðarinnar.
Þar með þökkuðum við Guðmundi
og Öldu kærlega fyrir viðtalið. Nú
var búið að bera á borð dýrindis
kræsingar sem Fjarðarfréttamenn
gerðu góð skil áður en þeir hurfu út
í myrkur skammdegisins.
„Töldum hagstæðara að byggja í
rólegheitum, en að kaupa litla íbúð“
Eins og fuglinn fljúgandi hófum
við okkur tii flugs á upphækkuninni
á Hringbrautinni og lentum við hús
númer 50. Þar búa í kjallara,
Guðjón Sigurðsson og Herborg
Friðriksdóttir, ásamt dóttur sinni
Elínu Gróu. Minnugir þess að ef
knúið er dyra þá muni upp lokið
verða gerðum við það. Húsbóndinn
kom til dyra og bauð í bæinn. Eftir
að öllum formlegum kveðjum var
lokið fengum við okkur sæti í stof-
unni hjá þeim hjónum.
Hvenær byrjuðuð þið að búa?
Við byrjuðum að búa búa vorið
1978. Þá leigðum við íbúð við
Holtsgötu 21 og vorum þar, þar til
síðastliðið vor en þá fluttum við
hingað í þessa kjallaraíbúð. Ibúðina
á pabbi Guðjóns, Sigurður, og lík-
lega verðum við hér þar til við
höfum lokið við raðhúsið sem við
erum að byggja.
Eruð þið að byggja?
Já, já. Við fengum lóð undir rað-
hús að Klaustuhvammi 17 árið 1979
og byrjuðum vorið eftir, 1980. í dag
er húsið fokhelt.
Og hvenær verður hægt að flytja
inn?
Það er nú ekki ákveðið. Efni og
ástæður munu segja til um það.
Reyndar er á áætluninn hjá okkur
að leggja inn hita og pússa að utan
á næsta ári.
Hvernig hefur svo gengið aðfjár-
magna bygginguna?
Það er búið að vera ansi erfitt en
allt hefur það gengið þokkalega.
Við höfum bæði tvö unnið mikið
sjálf. Nú, við tókum bankalán og
í vetur höfum við verið að vinna að
því að greiða það upp og létta þar
með á. Byggingin hefur að mestu
verið fjármögnuð með okkar
launum. Upphaflega stóðum við
frammi fyrir því að ákveða hvort
við ættum að kaupa tveggja her-
bergja íbúð eða fara út í það að
byggja og ráða byggingarhraðan-
um. Okkar niðurstað varð sú að
það væri hagstæðara að byggja.
Við vorum í hagstæðri leigu og
erum reyndar, og getum þess vegna
leyft okkur að vera nokkuð lengi.
Hvað er raðhúsið stórt?
Eigum við ekki að segja að það
sér vel stórt. Það er kjallari, hæð
og ris. Við ætlum okkur að ljúka
fyrst hæðinni og koma henni í
varanlegt horf áður en við tökum
til við kjallarann og risið.
Hvar vinnið þig?
Við vinnum bæði í versluninni
Nýform sem er í eigu föður
Guðjóns, Sigurðar. Guðjón vinnur
þar allan daginn og Herborg hálfan.
Og hvar hafið þið Elínu Gróu á
meðan?
Hún er í Kató, hálfan daginn eða
meðan Herborg er í vinnunni. Þar
líkar henni mjög vel við allt og alla.
Hvað með nám?
Við lukum bæði gagnfræðanámi
frá Flensborg og síðan var nú mein-
ingin að gera smáhlé á náminu en
þetta smáhlé stendur nú enn. Bæði
höfum við þó fullan hug á því að
nema eitthvað meira í framtíðinni
og þá kemur þá helst til greina að
athuga með öldungadeild.
Urðu einhverjar breytingar á
ykkar högum þegar þið fóruð að
búa... ?
Það má segja að fyrsta árið urðu
engar breytingar. Kunningjahópur-
inn var sá hinn sami og verið hafði
í langan tíma. En eftir að Elín Gróa
fæddist þann 18.janúar 1979 breytt-
ist margt. Kunningjunum fækkaði
skyndilega, við vorum bundin
heima og fórum þess vegna ekki
eins mikið út. Þessi breyting var
samt ekki eins slæm og menn ef til
vill halda. Sumir halda að þessa sé
eitthvað voðalegt en okkur báðum
líkar þetta prýðilega. Og auðvitað
eigum við okkar kunningja og vini.
Hvað með áhugamál ykkar?
Við vorum bæði á kafi í skáta-
starfinu. En þegar Elín Gróa
fæddist hættum við því alveg.
Guðjón er reyndar í dag í nokkurs
konar baksveit hjálparsveitarinnar.
Hvað snertir önnur áhugamál var
ekki eftir neinu að sjá, því við
helguðum okkur eingöngu skáta-
starfinu.
En urðuð þið ekki að láta ýmis-
legt á móti ykkur þegar þið fóruð
að búa?
Við urðum auðvitað að spara og
neita okkur um ýmislegt og gerum
það enn þann dag í dag. Við áttum
til dæmis góðan bíl og seldum hann
til þess að fá pening fyrir lóðinni í
Hvömmunum. í dag eigum við
gamlan Bronkó sem dugar ágætlega
við að draga að efni til byggingar-
innar. Við fórum mjög lítið út að
skemmta okkur þannig að þar varð
ekki svo mikil breyting. Við höfum
aldrei haft neinn sérstakan áhuga
fyrir skemmtanalífinu. Þá höfum
við líka verið að spara og fjárfesta
í innbúi. Við eigum orðið talsvert
mikið innbú sem við munum flytja
með okkur í nýja húsið.
Hvað með fjölskyldustærð og
framtíðaráætlun ?
Við ætlum nú engu að spá um
fjölskyldustærðina. Við erum bæði
úr fjölskyldum þar sem systkinin
voru þrjú og höfum því reynslu af
því að sú stærð er ágæt. en við
viljum nú ekkert fullyrða í þessu
máli. Við ætlum í framtíðinni að
búa hér í Hafnarfirð, því hvergi er
betra að vera. Við erum ánægð með
lífið og tilveruna og lítum björtum
augum fram á veginn.
Að loknu spjalli þáðum við veit-
ingar sem ekki voru af verra taginu
og gerðum þeim góð skil, þökk-
uðum fyrir með virktum og kvödd-
um.
Herborg og Guðjón ásamt dótturinni, Elínu Gróu.
I