Þróttur : félagsblað Knattspyrnufélagsins Þróttar - 05.08.1954, Blaðsíða 39

Traustur forystumaður
Þegar ég spurði Harald Snorra-
son í hvaða félögum hann hefði
starfað um ævina bjóst ég við að
þar kæmi löng upptalning. Svo
fjarri fer því að neinn viðvan-
ingsbragur hafi verið á starfi
hans fyrir Knattspyrnufélagið
Þrótt að eðlilegt var að ætla að
hann hefði ríka félagsmála-
Helga Emils, Fálkagötu 32 hefur ver-
ið fyrirliði í 2. flokki kvenna og er
nú fyrirliði í meistaraflokki.
mann hafði hagstæðari
markatölu. Má það kallast
gott hjá öðrum flokki að
komast í úrslit þar sem svo
margar höfðu gengið upp í
meistaraflokk. Þjálfari okkar
síðastliðið ár var Valgeir Ár-
sælsson.
reynslu að baki, þessi hlédrægi,
stillti maður, sem með ósérplægni
og þrotlausu starfi hefur unnið
virðingu og vinsældir allra Þrótt-
arfélaga. En svarið var óvænt,
hann sagðist löngum hafa forðazt
félög, því ef réttur væri einn
fingur væri höndin tekin öll. Og
hver sem þekkir hvernig Harald-
ur hefur sökkt sér í starfið fyrir
Þrótt undanfarandi ár, ætti að
skilja að þessi afstaða til félaga
hefur verið Haraldi eðlileg sjálfs-
vörn manns sem þurfti ýmislegt
annað að gera.
Haraldur Snorrason er fæddur
30 sept. 1913, í Reykjavík, og
voru foreldrar hans Jórunn
Álfsdóttir og Snorri Magnússon
mótorvélstjóri. Ungur fór hann
að heiman, ólst upp frá fimm ára
aldri til fermingaraldurs á
Vorsabæjarhól í Gaulverjabæjar-
hreppi, Árnessýslu, hjá Páli Jóns-
syni og Steinunni Einarsdóttur.
Vann hann þar alla sveitavinnu
en fór síðasta veturinn til róðra
í Grindavík. Eftir það lá leiðin
til Reykjavíkur, réðst Haraldur
fyrst sem ársmaður á býlið
Laugabrekku og var mjólkurpóst-
ur í þrjátíu staði víðsvegar um
bæinn. Leiðigjarnt þótti honum
það starf og samdist um að hann
slyppi úr vistinni eftir þrjá mán-
uði.
Næst komst Haraldur í mál-
aranám hjá Guðmundi Filippus-
syni málarameistara, en varð að
hætta iðnnámi eftir tvö ár vegna
þess að nemakaupið hrökk ekki
fyrir lífsnauðsynjum. En eitthvað
hefur hann verið búinn að læra
að mála, því næstu 12 árin vann
hann hjá Guðmundi og hefur
stundað það starf síðan. Haraldur
kvæntist 20. nóv. 1937 Jóhönnu
Ólafsdóttur og eiga þau fjögur
börn, Ólafíu og Adólf 16 og 15
ára og tvær litlar stúlkur, þriggja
ára og sjö vikna.
Þetta fékk ég að vita og sitt-
hvað fleira er við sátum heima
hjá Haraldi, hátt uppi á Hverfis-
götu 90, og þar spurði ég um for-
tíð hans í félagsmálum, með þeim
árangri sem fyrr greinir. Þó
grunar mig að ekki sé allt með
því sagt. Haraldur hefur komið
við í fleiri félögum. Næst var
spurt um íþróttaáhugann, hvað
gamall hann væri.
— Ég gleymi því aldrei, segir
Haraldur, þegar ég horfði fyrst á
knattspyrnukappleik, þá 13 ára.
Það var hér í Reykjavík, og
keppti skozkt lið við Islendinga,
Skotarnir unnu með 5 móti 0.
Mér fannst þetta svo skemmti-
legt, að síðan fór ég á Völlinn
hvenær sem færi gafst, fór að
fylgjast með knattspyrnu og leik-
mönnum, læra reglurnar og ann-
að sem til heyrði.
— En gekkstu ekki í félag?
— Jú, ég gekk í K.R. þegar ég
var 17 ára, en þótti lélegur, þeim
fannst ég sparka lélega. Félagar
mínir voru flestir þaulvanir
knattspyrnu frá barnsaldri. Ég
dró mig því út úr og lét mér
nægja að horfa á. Ekki sagði ég
Afmœlisblað ÞRÓTTAR 31