Þróttur : félagsblað Knattspyrnufélagsins Þróttar - 05.08.1954, Blaðsíða 12

í'yrsta stjórn Þróttar 1949-’50. Fremri röð frá vinstri: Eyjólfur Jónsson gjalcl-
keri, Halldór Sigurðsson formaður, Ernil Emils ritari. Efri riið frá vinstri:
Haukur Tómasson vararitari, Jón Guðmundsson varaformaður, Ari Jórtsson
varagjaldkeri.
syni í Björnshúsi (Arnargötu
15), Ólaf Ólafsson, Ólaf Jóns-
son, Þorkel Magnússon, hnefa
leikarann, að ógleymdum
markmönnunum, Magnúsi
Vilhjálmssyni Wíum og Þor-
birni Jónssyni. Allt voru þetta
ágætir leikmenn. Einnig má
nefna Gunnar Jónsson af
Þrastargötunni, Gunnar Jóns-
son, Eyvík, Hannes Bjarna-
son (bróðurHauks Bjarnason
ar í Fram), Hans Vilhjálms-
son Wíum, Bergþór Ingjalds-
son (hann lézt 2. maí 1948 að-
eins 22 ára gamall, mesti efn-
ispiltur), Viktor Sigurbjörns-
son, en hann dó af slysförum
árið 1948, aðeins 24 ára gam-
all. Báðir voru þessir drengir
hvers manns hugljúfi og
vinsælir. Viktor heitinn var
sonur hjónanna Sigríðar og
4 Afmœlisblað ÞRÓTTAR
Andrésar á Gömlu-Gríms-
stöðum. Einnig voru í þessum
hóp Lárus Sigurgeirss., Ósk-
ar Nikulásson. Eyjólfur Jóns-
son og að ógleymdum Hall-
dóri Sigurðssyni sem keppti
alla leikina og stóð sig með
prýði þó lang-elztur væri.
Liðu svo nokkur ár að allt
knattspyrnulíf lá í dróma. En
á þessum árum var stofnað
Ungmennafélag á Gríms-
staðaholti og stóð það í blóma
næstu ár. Keyptur var her-
mannabraggi og hann reistur
niður við Grímsstaðavör.
Voru þar haldnar skemmtan-
ir, t. d. spilakvöld, taflæfingar
og dansleikir. Einnig var á
þeim árum farnar nokkrar
skemmtiferðir upp í sveit. En
svo dofnaði áhuginn, fólk
hætti að sækja skemmtanirn-
ar. Að vísu gerðu forustu-
menn félagsins virðingaverð-
ar tilraunir til þess að vekja
upp áhugann að nýju, en ár-
angurslaust. Mín skoðun er
sú, að félaginu hefði vegnað
betur ef það hefði látið íþrótt-
irnar meira til sín taka. Það
er eiginlegt æskunni að reyna
sig í hvers konar íþróttum og
lenda í kappraunum. Að vísu
var hnefaleikadeild starfandi
undir leiðsögn Þorkels Magn-
ússonar. En það var ekki nóg.
Áhuginn fyrir knattspyrn-
unni var drengjunum í blóð
borin, og hana vantaði.
Svo var það seinni hluta
sumars árið 1949 að við Hall-
dór komum saman eitt kvöld
og barst meðal annars talið
að kappleikjunum forðum og
þótti báðum leitt, að öll knatt-
spyrna lægi niðri hjá drengj-
unum. Datt okkur þá í hug að
Bjarni Bjarnason 2. formaður Þróttar