Morgunblaðið - 27.03.2021, Page 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MARS 2021
✝
Erla Ólafsdóttir
Stolzenwald
fæddist að Heima-
götu 30 í Vest-
mannaeyjum 26.
maí 1932. Hún lést á
lyflækningadeild
HSU 16. mars 2021.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Karel
Ingvarsson verslun-
armaður frá Minna-
Hofi, f. 27.6. 1902, d.
6.8. 1959, og Steinunn Guð-
mundsdóttir frá Norðfirði, f. 14.1.
1906, d. 14.4. 1985. Erla var eina
barn foreldra sinna. Nokkurra
mánaða gömul flutti hún með
þeim í Neskaupstað. Þau flytja á
Hellu 1944 og fór faðir hennar að
vinna sem verslunarmaður hjá
Kaupfélaginu.
Eiginmaður Erlu til 36 ára var
Rudólf Þórarinn Stolzenwald, f.
23.8. 1928, d. 1. maí 1987, og
gengu þau í hjónaband 26. maí
1951. Þau eignuðust saman þrjú
börn.
1. Sólveig Stolzenwald, f. 4.5.
1952, eiginmaður Hjörtur Guð-
jónsson, f. 28.8. 1943, og eiga
þau tvær dætur, Elínu, f. 1972,
sambýlismaður hennar er Viðar
Rúnar Guðnason, f. 1971, og
Ragnhildi Erlu, f. 1973, eig-
ill Elfar, f. 2001, og er móðir
þeirra Hulda Björk Garðarsdótt-
ir. Valdís Eva er í sambúð með
Daða Hafsteinssyni og er barn
þeirra Stefán Kári, f. 2020. Fyrir
eiga þau Alexöndru Evu Gunn-
arsdóttur og Benedikt Daðason.
Erla og Rudólf hefja búskap í
Bræðraborg á Hellu 1952 og
bjuggu þar í eitt ár. Þaðan flytja
þau í Dísukot í Þykkvabæ þar
sem Rúdólf tekur við sem fram-
kvæmdastjóri hjá Vinnufata-
gerð Suðurlands. Haustið 1955
flytja þau aftur að Hellu og
byggja sér hús að Leikskálum 2,
þar sem þau ólu börnin sín þrjú
upp. Erla vann hjá tengdaföður
sínum Helmuth Stolzenwald þar
til hún fór að eignast börnin og
vann því mest við heimilið en
var viðloðandi störf með Rudólf
á saumastofu sem þau stofnuðu
saman. Seinna fór hún að starfa
sem matselja á hinum ýmsu
stöðum. Grillskálanum Hellu,
Dvalarheimilinu Lundi, Slát-
urfélagi Suðurlands og sem
ráðskona fyrir vinnuflokk í
Þórsmörk um nokkurra ára
skeið. Fjölskyldan var þó ávallt í
fyrirrúmi og voru ferðalög,
matargerð, hönnun og hátíska
hennar aðaláhugamál.
Útför Erlu fer fram frá Odda-
kirkju í dag, 27. mars 2021, og
hefst athöfnin klukkan 13. At-
höfninni verður streymt á:
https://www.ebkerfi.is/
streymi
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
inmaður hennar er
Svanur Sævar Lár-
usson, f. 1972. Elín
á tvær dætur með
Sverri Norfjörð,
þær Írenu Sólveigu,
f. 1995, og Rebekku
Rut, f. 1997. Börn
Viðars Rúnars eru
Sunna Líf, Arna Sif
og Rúnar Darri.
Dóttir Ragnhildar
Erlu og Svans Sæv-
ars er Margrét Rós, f. 1998.
2. Gústav Þór Stolzenwald, f.
22.3. 1955, eiginkona er Sig-
urlinn Sváfnisdóttir, f. 16.10.
1960. Börn Gústavs eru: Ester
Rós, f. 1975, móðir hennar er
Kristín Vignisdóttir. Sigurður, f.
1986, og Steinunn, f. 1989, móðir
þeirra er Sigríður Hafstað. Sam-
býlismaður Esterar er Sigurður
Anton Ólafsson. Þau eiga saman
þá Ólaf Gústav, f. 2015, og Bene-
dikt Kára, f. 2016. Ester á Valdi-
mar, f. 1999, og Bjarka, f. 2005,
með Sæmundi Valdimarssyni.
Sambýliskona Sigurðar er Lilja
Sigríður Jónsdóttir. Sambýlis-
maður Steinunnar er Óskar M.
Blomsterberg.
3. Ólafur Egill Stolzenwald, f.
8.10. 1961. Börn hans eru Valdís
Eva, f. 1988, fósturdóttir, og Eg-
Glæsileiki og göfuglyndi eru
hástemmd orð en tóna þó vel við
umhyggju og fórnfýsi. Þeir voru
fáir dagarnir sem eitthvert okkar
upplifði ekki eitthvað af þessu
öllu eða bara allt saman. Mamma
okkar hún Erla Ólafsdóttir Stol-
zenwald var meistari í að láta
væntumþykju sína flæða yfir sitt
fólk, með spurningum og svörum
sem einkenndu alúð hennar og
nærgætni. Á yngri árum lentum
við, börnin hennar og síðar
barnabörn, í að þiggja af henni
hvaðeina, hlýjan fatnað og nesti
ef til dæmis átti að fara í útilegu
eða langferðir. Það má segja að
hún hafi kennt okkur gjafmildina
með þessu, svo vel vorum við
jafnan búin af kræsingum og
hlýjum fatnaði af hennar hendi.
Samferðafólk okkar naut góðs af
og við lærðum að gjafmildi getur
svo vel, gagnast öllum.
Straumhvörf urðu í lífi hennar
við fráfall eiginmannsins Rúdólfs
Þórarins Stolzenwald árið 1987,
en þau höfðu þá verið gift í 36 ár,
og höfðu þekkst nokkuð lengur.
Þau voru einu unglingarnir í
þorpinu þegar Hella var að byggj-
ast upp.
Við systkinin erum sammála
um að mikil samheldni hafi ein-
kennt fjölskyldu okkar og gert
hana sterkari til að takast á við
jafnt áföll sem og ævintýri lífsins.
Jákvæðni var aðalsmerki mömmu
Erlu og bar hún þann fána af mik-
illi reisn fram að síðasta andar-
drætti, en það síðasta sem hún
sagði við hjúkrunarfræðinginn,
þegar hún lá banaleguna var:
„Eiginmaðurinn minn er að koma
að sækja mig, hann veit hvernig
þetta er,“ og bros lék um varir
hennar.
Þær eru svo margar minningar
okkar með mömmu sem við mun-
um geyma í hjörtum okkar um
ókomna tíð. Allir voru alltaf taldir
með og þeim mun fjölmennari sem
fjölskylduhátíðirnar urðu, þeim
mun betri. Erla var listunnandi,
hún elskaði músík og hún elskað
myndlist. Hún lærði á gítar ung
stúlka, en hógværðin átti kannski
þátt í að lítið var gert með þá hæfi-
leika. Á seinni árum fór hún að
mála sér til ánægju og þar lágu
hæfileikar, sem komu ekki alveg á
óvart, því það sem hún gerði, gerði
hún vel.
Við systkinin kveðjum þessa
drottningu með söknuði og trega
og vonum að hennar hásæti sé víð-
ar en hér.
Mamma
Hjartað varð að steini um stund.
Þú ein
hefur fylgt mér
hvert eitt skref
minn skjöldur
mín hlíf.
Kvaddir
af sömu reisn
og þú hafðir lifað.
Ég varð munaðarlaus drengur
á eftirlaunum
þetta stundarkorn.
(Gústav Þór Stolzenwald)
Sólveig Stolzenwald
Gústav Þór Stolzenwald
Ólafur Egill Stolzenwald.
Þakklæti er ofarlega í huga þó
að sorgin sé mikil, nú þegar amma
Erla hefur kvatt okkur. Við erum
þakklát fyrir samverustundirnar,
kossana, faðmlögin, ráðin, hlátur-
inn, tárin og einstaka skammir
fyrir prakkarastrik.
Amma var alltaf meira en fús til
skrafs og ráðagerða. Í því fólst m.a.
að deila uppskriftum að kjötsúpum
og veita hollráð og hughreystingu
þegar þurfti og allt þess á milli.
Amma var mörgum kostum
gædd sem við fengum öll að njóta
góðs af. Það er okkur sérstaklega
minnisstætt hvað hún samgladdist
öðrum. Hún var mikil stuðnings-
kona okkar allra og þó svo að hún
gæti ekki tekið jafn mikinn þátt
síðustu árin í ævintýrum og ferða-
lögum eins og við hefðum öll viljað,
færði það henni ómælda ánægju
vitandi af okkur hinum saman
komnum.
Minningarnar sem við eigum af
þér eru fjársjóður sem við munum
varðveita. Við munum halda áfram
að vera góð við hvert annað og
halda minningu þinni á lofti.
Orðstír deyr aldrei, þeim er góð-
an getur.
Elsku amma Erla, sofðu rótt.
Erla, góða Erla!
ég á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
í söng frá vörum mér.
Kvæðið mitt er kveldljóð,
því kveldsett löngu er.
Úti þeysa álfar
um ísi lagða slóð.
Bjarma slær á bæinn
hið bleika tunglskinsflóð.
Erla, hjartans Erla,
nú ertu þæg og góð.
Æskan geymir elda
og ævintýraþrótt.
Tekur mig með töfrum
hin tunglskinsbjarta nótt.
Ertu sofnuð, Erla?
Þú andar létt og rótt.
Hart er mannsins hjarta,
að hugsa mest um sig.
Kveldið er svo koldimmt,
ég kenni í brjósti um mig.
Dýrlega þig dreymi
og Drottinn blessi þig.
(Stefán frá Hvítadal)
Sigurður og Steinunn.
Svo hljóð er þögnin
himinn leggst á grúfu
og heldur fast
um hverja litla þúfu
og liggur kyrr
–en blómin björtu titra
og biðja bara um tár
sem ennþá glitra
En mitt í hjarta lífsins
vonin vaknar
og vefur örmum þig
sem dagsins saknar
og leiðir burt
með höndum undurblíðum
að brjósti alls sem er
og var og verður.
Og sjáðu
Í hvítum skýjum vængjum blaka
englarnir sem yfir okkur vaka.
(Höf. ERA)
Þá er komið að kveðjustund
elsku amma. Við kveðjum þig
með söknuði og lífið verður tóm-
legt án þín. Við erum þakklát fyr-
ir öll árin sem við fengum með
þér og fyrir góðu minningarnar
okkar saman. Þín verður sárt
saknað.
Ester, Sigurður (Siggi),
Valdimar, Bjarki, Ólafur
Gústav og Benedikt Kári.
Erla Ólafsdóttir
Stolzenwald
varalit, smeygði sér í bleika
kápuna og hælaskóna, tilbúin
til brottfarar. Þannig sjáum við
hennar síðustu andartök og á
þeirri stundu braust sólin fram
í gegnum rigningarskýin og
bauð hana velkomna inn í ei-
lífðina.
Fríða og Bjarney
„Verið velkomin“ segir nota-
legasta rödd sem ég hef heyrt,
og í dyragættinni á Seglbúðum
stendur Dúna frænka, brosandi
með opinn faðm.
Ég fæ yl í hjartað þegar ég
hugsa til allra minninganna
sem ég á um Dúnu frænku. Ef
ég ætti að skrifa þær allar nið-
ur yrðu þær efni í heila bók.
Sunnudagslærið, rabarbar-
agrauturinn og heimabökuðu
tvíbökurnar, flatkökur með
heimatilbúinni kæfu, nýupp-
teknar kartöflur, kássan og
Dúnusmákökur er eitthvað sem
kemur strax upp í hugann þeg-
ar ég hugsa til hennar. Skondið
að hugsa til þess að þetta er
allt matarkyns, en ef það er
eitthvað sem vekur góðar
minningar þá er það við mat-
arborðið í Seglbúðum.
Brakið í hvíta bekknum, ilm-
urinn af matnum, rósir úr
gróðurhúsinu og fróðlegar
samræður er nokkuð sem ég
mun aldrei gleyma. Svo dáðist
ég alltaf að Dúnu fyrir það
hvað hún var tignarleg, alltaf
svo bein í baki.
Ein af bestu minningunum
sem ég á er af okkur Dúnu
spjalla saman, seint að kvöldi
inni í eldhúsi.
Ætli ég hafi ekki verið 11
ára gömul. Ég gat ekki sofnað
vegna heimþrár, var að bíða
eftir frænkum mínum sem voru
væntanlegar daginn eftir.
Dúna knúsaði mig fast og inni-
lega, gaf mér smáköku og
mjólkurglas og sagði mér sög-
ur til þess að láta mér líða bet-
ur.
það var eitthvað sem Dúna
veitti mér þá var það vænt-
umþykja og kærleikur. Þegar
ég lít til baka og hugsa til
hennar átta ég mig á að hún
hefur verið mín helsta fyrir-
mynd í lífinu.
Ég heyrði hana aldrei tala
illa um nokkurn mann, hún var
hörkudugleg, bein í baki og
brosandi, ótrúlega mannglögg
og fróð um svo margt.
Þegar ég þurfti á stuðningi
að halda í gegnum erfiðleika
var Dúna til staðar og fyrir það
verð ég ævinlega þakklát.
En skemmtilegast í heimi
var þegar Dúna fékk hláturs-
kast. Ég held að ég hafi aldrei
heyrt hana hlæja eins mikið og
þegar ég settist í sófann í Segl-
búðum og braut hann. Hlát-
urinn hennar var óstöðvandi og
það bætti svo sannarlega upp
vandræðaganginn yfir að hafa
brotið sófann.
Minningin um sterka, öfluga,
ljúfa og skemmtilega frænku
mun svo sannarlega lifa í
hjarta mínu.
Með þakklæti og ást kveð ég
Dúnu frænku.
Kristín Þórsdóttir.
Ef við ættum að lýsa Dúnu
frænku í einu orði þá væri það
hlýja. Manni leið alltaf vel í
hennar nærveru.
Þegar við komum í heimsókn
í Seglbúðir var tekið á móti
okkur opnum örmum og það
var eitthvað svo notalegt að
setjast á harðan eldhúsbekkinn
og gæða sér á ekta íslenskum
sveitamat. Matarástin á Dúnu
var sannarlega mikil.
Kvöldkaffið á hverju kvöldi á
slaginu klukkan 10 er okkur
minnisstætt með heimabökuð-
um flatkökum, heimsins bestu
kæfu (frosinni) í sneiðum og
auðvitað brownies.
Maður fór alltaf sæll að sofa
í Seglbúðum.
Að fá tækifæri til að vera í
sveitinni sem barn, fara á hest-
bak, leika sér í hrauninu, taka
þátt í heyskapnum, rölta að
Grenlæk og Tröllshyl, og svo
síðar að fara með Dúnu og Jóni
í göngutúr um skógræktina
þeirra og mæta í réttir á haust-
in, voru mikil forréttindi sem
við munum alltaf búa að.
Þegar kominn var tími til að
kveðja stóðu Dúna og Jón á
planinu og veifuðu okkur þar
til bíllinn var kominn úr aug-
sýn. Svona á að kveðja fólk og
svona viljum við kveðja þig.
Góða ferð elsku Dúna.
Ragnhildur, Sigurður og
Gunnar.
Elsku Dúna frænka hefur
kvatt þessa veröld. Er ég kom
fyrst til Seglbúða, ung feimin
stúlka með mínum kærasta Jó-
hanni heitnum, þá var vel tekið
á móti mér og mér fannst ég
strax verða ein af fjölskyld-
unni. Það var gott að koma til
Dúnu og Jóns í Seglbúðum.
Tekið var á móti okkur með
heitri máltíð sem smakkaðist
best af öllum og kvöldkaffið
var alltaf ljúft og gott. Gest-
risni hennar var einlæg og
mikil. Hún var rammíslensk og
veitingar ekki skornar við nögl.
Alltaf vorum við velkomin og
máttum dvelja svo lengi sem
okkur lysti því Dúna og Jón
voru gædd þeirri rósemi hug-
ans sem er svo dýrmæt í hraða
nútímasamfélags.
Dúna átti mörg áhugamál.
Hún prjónaði mikið og heklaði,
var mikil garðyrkjukona, bæði
með grænmeti og rósir. Ilm-
andi rósir minna mig í dag á
rósirnar á eldhúsborðinu í
Seglbúðum. Skógræktin var
stórkostleg. Litlir græðlingar
settir niður í sandinn og hlúð
að greinunum á sem bestan
hátt og upp uxu stór falleg tré.
Margs er að minnast og eru
mér mjög minnisstæðar ferð-
irnar sem ég fór til Dúnu og
Jóns í sauðburðinum með börn-
in mín að fylgjast með er lömb-
in komu í heiminn.
Alltaf líf og fjör og ekki
gleymum við því er Dúna setti
lítið lamb í bakaraofninn til að
halda á því hita.
Að leiðarlokum kveð ég
elskulega konu er ég kalla
frænku mína með broti úr ljóði
eftir Einar Benediktsson:
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
Hún hvíli í friði. Með sam-
úðarkveðju.
Ingibjörg St. Sigurðardóttir.
Marrið í eldhúsbekknum,
raddir ykkar Jóns frá eldhús-
inu á morgnana, frosna kæfan,
heimatilbúnu flatkökurnar,
kássan, göngutúrar hjá Gren-
læk og skóginum hans Jóns,
réttirnar og kvöldkaffið eru
minningar sem eru mér ofar-
lega í huga.
Hlýja brosið þitt, góðlegu
augun þín og umhyggjan sem
skein af þér er einnig það
fyrsta sem kemur í huga minn
þegar ég hugsa til þín, elsku
Dúna. Eins erfitt og það er að
vita til þess að ég muni ekki
hitta þig aftur í Seglbúðum, þá
veit ég að þú ert núna komin
til elsku Jóns og elsku afa
Sigga.
Elsku Dúna, takk fyrir að
hafa verið í lífi mínu, takk fyrir
alla væntumþykjuna, takk fyrir
að taka alltaf svona vel á móti
okkur í Seglbúðum, takk fyrir
allar yndislegu minningarnar
og takk fyrir allar góðu hugs-
anirnar þegar við Svavar vor-
um að reyna að eignast hann
Eyþór okkar.
Þú munt alltaf eiga sérstak-
an stað í hjarta mínu.
Þórunn Þórsdóttir.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
Systir okkar,
GUÐRÚN SIGRÍÐUR ÓLADÓTTIR,
Gudrun S Berg,
lést á Flórída í Bandaríkjunum 18. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Jóna Sigurbjörg Óladóttir
Sævar Karl Ólason
Bergljót Valdís Óladóttir
Sigurður Hilmar Ólason
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERLA ÓLAFSDÓTTIR STOLZENWALD,
fyrrum til heimilis í Nestúni 10,
Hellu,
verður jarðsungin frá Oddakirkju
laugardaginn 27. mars klukkan 13.
Vegna samkomutakmarkana er athöfnin aðeins opin
boðsgestum, en henni verður útvarpað við kirkjuna og streymt.
Hlekk á streymi má nálgast á mbl.is/andlát eða
www.ebkerfi.is/streymi
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn