Morgunblaðið - 06.05.2021, Síða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. MAÍ 2021
✝
Fanney Jóna
Jónsdóttir
fæddist 21. ágúst
1972 á Siglufirði.
Hún lést á heimili
sínu 10. apríl 2021.
Foreldrar Fann-
eyjar eru Sigríður
Þórdís Júlíusdóttir
( kölluð Dísa) f. 3.
mars 1948 og
Nonni Jónasson
(áður Jón, kallaður
Nonni Fönsu) f. 29. desember
1937, þau eignuðust 4 börn
Fanney var nr. 2 í systkinaröð-
inni Júlía Margrét Jónsdóttir
fædd 5. febrúar 1969 næst var
Fanney Jóna, þá Jónas Ríkarð
Jónsson fæddur 19. september
1975 svo Júlíus Sigurður Jóns-
son fæddur 24. mars 1977, en
fyrir átti Nonni Jóhönnu Ástu
Jónsdóttur fædd 10 september
1960 og Dísa eignaðist Arnar
Þór Sigríðarson fæddur 22. júlí
1988.
Fanney Jóna eignaðist tvö
börn þau Söndru Guðnadóttur
fædd 3. desember 1988, hún er
búsett í Reykja-
nesbæ með sam-
býlismanni sínum
Sveini Óskari
Bergþórssyni og
dóttur Emblu Sig-
ríði, Embla Sigríð-
ur er eina ömmu
barn Fanneyjar.
Sonur Fanneyjar
er Aron Heimir
Tyrfingsson bú-
settur í Mílanó á
Ítalíu hjá Jóhönnu Ástu systur
Fanneyjar.
Fanney vann á nokkrum
veitingastöðum um ævina eins
fór hún til Flateyrar 1989 og
vann þar við frystihúsið hjá
Önfirðingi ehf, gekk þar í flest
störf var hökudugleg, fljót að
læra, var alltaf órædd við þau
verkefni sem voru sett fyrir
hana. Mest langaði hana að
mennta sig í hestatamningum,
en hafði því miður ekki tök á
því.
Útför Fanneyjar Jónu fór
fram frá Siglufjarðarkirkju 24.
apríl 2021.
Hinsta kveðja frá móður til
dóttur sem kvaddi allt of fljótt.
Elsku Fanney mín var alltaf á
hraðferð allt lífið. Lífið byrjaði
með miklum veikindum strax við
fæðingu sem dvínuðu ekki fyrr en í
kringum 12 ára aldur. Það var oft
erfiður tími hjá þessari elsku sem
smitaði út í fjölskylduna. Hún varð
ung móðir, átti Söndru sína 1988
og Aron sinn 2000, þá átti hún eina
dásamlega ömmustelpu, Emblu. Á
unglingsárunum hitti hún því mið-
ur fíkilinn sem allt of oft dvaldi í
hennar fallegu sál og lék illa á hana
og allt í kringum hana en verst þó
hana sjálfa alltaf, hún losaði sig af
og til við fíkilpúkann en hann rat-
aði of oft til baka því miður, þetta
er skelfilegur sjúkdómur sem leik-
ur allt of margar góðar og fallegar
sálir illa. Við fjölskyldan grátum
örlög þín elsku Fanney mín og
söknum þín svo endalaust, svo
hræðilega sárt að þurfa að kveðja
þig svona snemma. Við munum
berjast fyrir því að fá upplýsingar
um hvað kom fyrir þig, hvað það
var sem tók þitt líf. Við munum fal-
lega, góða, greiðvikna, gjafmilda,
glaða, sterka sál þína. Elskum þig
alltaf.
Mig langar að skrifa hér fyrir
neðan nokkur orð sem þú hafðir
sjálf skrifað núna fyrir nokkru í
dagbók þína:
Ég og barnið í sjálfri mér.
Mig langar til að vera elskuð,
mig langar til að vera hress,
mig langar að gantast,
mig langar að eignast vin sem skilur
mig og mig langar að gera margt með
honum og að hann komi mér
skemmtilega á óvart.
Þá notaðir þú bókamerki í bók
sem þú varst að lesa, bókina Sam-
ræður við Guð, á bókamerki
þessu stendur:
„Ég aldrei hef lofað að braut sé
bein og blómskrýddir blómastíg-
ar alla leið heim. Ég get ekki lofað
þér gleði án sorgar. Á göngunni
með mér til himinsins borgar. En
ég get lofað þér aðstoð og styrk
og alltaf þér ljósi þó að brautin sé
myrk. Og leiddu að því hugann að
lofað ég hef að leiða þig sjálfur
hvert einasta skref.“
Elsku Fanney Jóna okkar, þín
verður sárt saknað, hvíl í friði
elskan mín, þar sem þú leggst til
hinstu hvílu í faðmi elsku Fönsu
ömmu og Jonna afa sem þú ert
báðum skírð í höfuðið á, þau eins
og Lóa amma, Júlli afi, Haukur
frændi og allir þeir sem eru
komnir í draumalandið á undan
þér munu taka vel á móti þér, um-
vefja þig, elska þig, gleðjast og
dansa með þér.
Við munum þig alltaf, elskum
þig og söknum sárt.
Þín
mamma og fjölskylda.
Það tekur fjölskylduna
einstaklega sárt að þurfa að
kveðja elsku dóttur mína, systur,
móður og ömmu. Elsku Fanney
dóttir mín sem var svo lífsglöð,
einstaklega lífleg og hress, sem
barn gat hún átt það til að príla
upp um allt eins og lítill api, svo
mikið var fjörið alltaf í kringum
hana, en unglingsárin reyndust
henni erfið þar sem hún kynntist
fíklinum allt of ung og hann átti
erfitt með að láta hana í friði, þá
var hún komin í óæskilegan fé-
lagsskap ung að aldri sem fylgdi
henni allt of oft í gegnum lífið, en
hún reyndi oft að snúa við blaðinu
og var að því núna frá því um ára-
mót, vinna í að breyta til og allt
leit nokkuð vel út, var þetta því
reiðarslag að heyra að elsku dótt-
ir mín hafi fundist látin á heimili
sínu, við fjölskyldan höfum enn
ekki fengið að vita hver dánaror-
sökin var sem er okkur mjög erf-
itt að vita ekki hvað gerðist. Við
bíðum eftir svari. Fanney okkar
var oft erfið í umgengni og sam-
skiptum, en alltaf vildi hún öllum
vel, var vel gefin, greiðvikin og
gáfuð. Hún átti marga drauma
um það sem hana langaði til að
mennta sig í, en því miður náði
hún ekki að uppfylla þessa
drauma, lífið var einfaldlega svo
mikið hark að ekki fannst pláss til
menntunar. Hún hafði mikið fyrir
því að halda heimili fyrir sig og
sína og alltaf skyldi það vera fal-
legt, hreint og umfram allt lykta
vel, það var mikið atriði. En einn
af helstu draumum hennar um
framtíðarstarf var að læra til
hestatamninga og vinna á stórum
hestabúgarði, við sjáum hana fyr-
ir okkur núna á gullfallegum fák í
indíánalitunum með hvíta stjörnu
á enninu og stýra stórum búgarði
í sumarlandinu, við vitum að hún
myndi njóta sín út í ystu æsar, og
gera það einstaklega súper vel.
Þá átti hún líka drauma um að
læra leðursaum, taka meirapróf-
ið, læra málarann, fara í hús-
stjórnarskólann.
Fanney fylgdist alltaf vel með
öllu því nýjasta í snyrtivörum, því
sem var í tísku hún var með öll
nýjustu og flottustu trendin á
hreinu öllum stundum og þreytt-
ist aldrei á að segja okkur frá því
besta á markaðnum hverju sinni,
hún notaði sjálf bara einungis það
besta og fannst að við ættum að
gera það líka því henni fannst við
öll, eins og hún, eiga einungis það
besta skilið, ekta skyldi það vera,
hún hefði t.d. aldrei látið sér detta
í hug að nota eitthvað annað en
Chanel, Dior, eða Elisabet Arden
í kremum og farða, aldrei nokk-
urn tímann myndi Fanney láta
nappa sig í einhverjum pleður-
buxum eða slíku, ekta leður, ekta
skinn eða ekkert, þannig var hún
elsku Fanney okkar. Hún elskaði
öll dýr, langaði að taka hund í
fóstur eins og hún nefndi við syst-
urson sinn í einu spjallinu við
hann, hún átti til að spjalla mikið
við hann, mest um tónlist en svo
allt milli himins og jarðar, hún
sagði honum að hann væri einn af
þremur persónum í lífi sínu sem
hún treysti, hún sagði honum líka
hversu mikið dóttir hennar, hún
Sandra, minnti hana svakalega
mikið á Júlíu stóru systur, sagðist
hafa heyrt í Söndru í síma og þær
væru svo líkar svo svakalega
skemmtilegar (hennar orð). Hvíl í
friði elsku Fanney okkar, þinn
pabbi og fjölskylda.
Nonni (Jón) Jónasson.
Elsku fallega litla systir mín er
fallin frá, það er svo ótrúlega sárt
að kveðja þig, þú áttir eftir að
gera svo ótalmargt, það var svo
margt á döfinni hjá þér eins og við
sáum t.d. á skrifum þínum þar
sem þú varst að vinna í umsókn í
hússtjórnarskólann, þú varst bú-
in að panta þér tíma hjá ráðgjafa
sem átti að aðstoða þig við að
bæta samband þitt við börnin þín
yndislegu eins og fallegu litlu
ömmuskottuna þína, þú hlakkaðir
til að eyða meiri tíma með þeim
og okkur fjölskyldunni. Eftir
mörg símtölin sem við áttum und-
anfarna mánuði þá var ég svo
mikið farin að hlakka til að eyða
með þér fleiri góðum systrast-
undum og var bara akkúrat að
tala um það við syni mína kvöldið
áður en þú kvaddir hvað það væri
nú æðislegt og hversu mikið ég
hlakkaði til að hitta þig oftar þar
sem þú virtist vera á svo góðum
stað á batavegi með allt þitt. Þessi
símtöl okkar í milli enduðu oftar
en ekki á hlátrasköllum, það var
alltaf hægt að hlæja með þér, þú
varst svo ótrúlega glettin, stríðin
og mikill prakkari, og núna þegar
ég er að skrifa þetta þá heyri ég
fyrir mér ískrandi tístið í þér þeg-
ar þú varst um það bil að fara að
segja frá einhverju sniðugu. Það
var svo kostulegt eins og ein góð
frænka lýsti því svo vel, þá kom
ákveðinn prakkarasvipur á þig
um leið og þér datt eitthvað fynd-
ið í hug til þess að prakkarast
með, svo kom tístið og hláturinn í
humátt, svona sé ég þig fyrir mér
þegar ég hugsa til þín með fallega
prakkaralega brosið þitt. En
elsku systir ég fæ sting í hjartað
þegar ég hugsa til þess hversu líf-
ið var oft erfitt hjá þér elsku litla
blóm, líf þitt byrjaði á því að þér
var vart hugað líf strax í fæðingu,
þá tók við löng barátta við mikil
veikindi sem fóru loks að lagast
aðeins upp úr 12 ára aldri, og þá
voru unglingsárin að detta inn
með öllu sínu fjöri, sem barn og
unglingur varst þú alltaf svo
fjörug og kröftug, ef þér datt í
hug að gera eitthvað þá bara var
það fulla ferð í það, það hefur
aldrei neitt getað stoppað þig, það
hefur aldrei neitt fjall verið of
stórt fyrir þig, eins var oft ansi
grýttur jarðvegur sem þú þurftir
að fara og oft fannst manni örlög
þín ansi grimm og grýtta leiðin
sem þú þurftir oft að fara eða
klífa virtist oft óþarflega grýtt en
þú hélst alltaf ótrauð áfram og
lést aldrei neitt né neinn stöðva
þig, fólk furðaði sig ansi oft á
kraftinum sem bjó í þessu litla
trippi, þessi litli kroppur sem allt
gat og ekkert var of stórt fyrir.
Elsku Fanney Jóna fallega
systir mín, ég á eftir að vera lengi
að átta mig á því að þú sért í raun
og veru farin, að þú eigir ekki eft-
ir að hringja í mig og gefa mér
góð ráð eins og þú varst alltaf
með á hreinu hvaða vítamín ætti
að taka, hvaða snyrtivörur skyldi
nota og þá var bara talað um að
það besta og einungis það besta
væri nógu gott fyrir okkur tvær
eins og þú orðaðir það, t.d. í síð-
asta símtali okkar talaðir þú um
að nú værum við bara báðar
komnar á þann aldur að við vær-
um að detta inn í breytingaskeið
og þá vantaði nú ekki ráðin frek-
ar en fyrri daginn. Elsku yndið
mitt, hvíl í friði umvafin ást hjá
ömmu og afa.
Júlía Margrét Jónsdóttir.
Elsku fallega frænka, það var
erfitt að fá þær fréttir að þú vær-
ir farin. Við systkinin munum
ávallt minnast þín sem glaðværa
töffarans sem þú varst. Við vitum
að amma og afi taka vel á móti
þér í sumarlandinu. Minning þín
mun lifa í hjörtum okkar. Guð
geymi þig elsku Fanney, megi
englar Guðs vernda þig.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Elsku Nonni, Dísa, Sandra,
Aron, systkini og fjöldskyldur.
Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og hugur okkar er
hjá ykkur þessa dimmu daga.
Megi Guð vera með ykkur.
Fanney, Írís, Oddur og Nína.
Fanney Jóna
Jónsdóttir
✝
Gerður Sigurð-
ardóttir var
fædd í Miðgerði í
Grýtubakkahreppi
31. maí árið 1930.
Hún lést á Dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 12. apríl
2021. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Benedikts-
son, f. 1902, d.
1987 og Hrefna
Sigurbjörnsdóttir, f. 1905, d.
2000. Gerður var lengst af hús-
móðir á Akureyri fyrir utan tólf
ár sem hún var búsett í Kópa-
vogi. Fyrri eiginmaður hennar
var Örlygur Axelsson frá Torf-
um í Eyjafirði, f. 1928, d. 2003.
Þau slitu samvistum. Saman
áttu þau fimm börn en fyrir átti
Gerður eina dóttur,
Ingu Steinlaugu, f.
1949. Börn Gerðar
og Örlygs eru Þor-
geir Axel, f. 1951,
Hrefna, f. 1953,
Aðalbjörg, f. 1957,
Soffía, f. 1959 og
Örn, f. 1963. Síðari
eiginmaður Gerðar
var Stefán Hörg-
dal, f. á Akureyri
1924, d. 1985.
Gerður lætur eftir sig fjöldann
allan af afkomendum og eru
sumir þeirra búsettir erlendis.
Síðasta ár ævi sinnar dvaldi
Gerður á Dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri.
Útför Gerðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 6. maí
2021, kl. 13.
Þegar ég tók þá ákvörðun að
minnast tengdamóður minnar
Gerðar Sigurðardóttur í örfáum
orðum þá ákvað ég líka að þau
orð mættu ekki vera á einhvern
hátt dapurleg eða væmin. Þótt
skyndilegt andlát ættingja í fjöl-
skyldu sé ákveðið áfall þá væri
það ekki í anda Gerðar Sigurð-
ardóttur að minnast hennar á
einhvern dapurlegan hátt. Í öll
þau ár sem ég þekkti hana varð
ég aldrei var við annað en lífs-
glaða og brosandi konu sem var
sátt við allt og alla. Svo ef þið
haldið að ég ætli að fara að tala
um þessa dæmigerðu tengda-
móður sem situr í aftursætinu
með óþolandi tuð þá skjátlast
ykkur hrapallega.
Reyndar kom það ósjaldan
fyrir að ég lét það í ljós við hana
hvað ég væri heppinn að eiga
tengdamóður eins og hana. Ekki
síst fyrir þá sök að fyrir all-
mörgum árum fór Gerður á spít-
ala vegna einhverra minniháttar
meinsemda sem ég kann ekki að
segja frá. Þegar ég spurði hana
svo nánar út í hvað hefði verið
gert á spítalanum þá svaraði hún
því til að eitt af því sem gert var
væri það að fjarlægt var úr
henni gallið. Nú kann ég engin
skil á því hvað þetta þýddi lækn-
isfræðilega og breytir engu í
þessari frásögn. En auðvitað var
ég fljótur að grípa þetta á lofti
og tilkynnti minni ágætu
tengdamóður að nú væri ég
heppinn. Því nú ætti ég gjör-
samlega gallalausa tengdamóður
í þess orðs fyllstu merkingu.
Þrátt fyrir að allmörg ár séu lið-
in frá því að þetta var man ég
enn hvað þetta vakti hjá henni
mikla kátínu. Og ætíð þegar ég
endurtók þennan brandara í
gegnum tíðina var eins og hún
væri að heyra hann í fyrsta
skipti, svo mikið hló hún að hon-
um.
En nú er hún Gerður amma
eins og dætur mínar kölluðu
hana ávallt horfin á braut og
blessuð sé minning hennar. Í öll
þessi ár eða frá því að ég kynnt-
ist henni átján ára gamall hefur
hún verið í okkar fjölskyldusögu
og þess vegna ákveðið högg þeg-
ar hún er það ekki lengur. En
þann dag sem við fengum fregn-
ir af andláti hennar vorum við
einmitt að taka ákvörðun um að
heimsækja hana norður. En
vegna ástandsins í þjóðfélaginu
höfðu heimsóknir ekki verið
mjög tíðar og þess vegna tölu-
vert langt um liðið frá síðustu
heimsókn.
Gerður Sigurðardóttir var
ákaflega tignarleg og falleg kona
og var það fram á síðasta dag.
Hún var orðin rúmlega níræð
þegar hún dó og síðasta árið bjó
hún á dvalarheimilinu Hlíð á Ak-
ureyri. Hún verður jarðsungin í
dag, 6. maí, að viðstöddum ætt-
ingjum sem lifa eftir með minn-
inguna um góða konu.
Einar Helgason tengdasonur.
Gerður
Sigurðardóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr
minningargreinum til birt-
ingar í öðrum miðlum nema
að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Undirskrift | Minning-
argreinahöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Óli Pétur
Útfararstjóri
s. 892 8947
Hinrik Valsson
Útfararstjóri
s. 760 2300
Dalsbyggð 15, Garðabæ
Sími 551 3485
osvaldutfor@gmail.com
Þökkum innilega samúð og vinarhug við
andlát og útför
STEINÞÓRS KRISTJÁNSSONAR
frá Geirakoti,
sem lést 13. apríl.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
Fossheima á Selfossi fyrir umönnun hans síðastliðin ár.
Aðalheiður Edilonsdóttir
Katrín Kristjánsdóttir
Sigrún Kristjánsdóttir Gunnar Kristmundsson
Ólafur Kristjánsson María Hauksdóttir
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
HAUKS OTTESEN
íþróttakennara.
Sérstakar þakkir til Örvars Gunnarssonar
krabbameinslæknis og starfsfólks 11G fyrir
einstaka alúð við umönnun.
Guðlaug Þorgeirsdóttir
Ester Ottesen Birgir Ólafsson
Hildur Ottesen
og barnabörn