Morgunblaðið - 27.05.2021, Síða 23

FRÉTTIR 23Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. MAÍ 2021
frambjóðendum
Fundur með
Fundur Varðar með prófkjörs-
frambjóðendum í Reykjavík verður
í dag, fimmtudaginn 27. maí,
kl. 17:00 í Valhöll.
Fundinum verður streymt á xd.is.
Allir eru hjartanlega velkomnir í
Valhöll á meðan húsrúm leyfir.
30 til 40 við fyrstu sýn, og úr fjar-
lægð er eins og hann vomi yfir bráð-
inni.
Einhver myndi sjálfsagt segja að
þessi mynd dauðra innibyrgðra
hluta kallaðist á við lifandi náttúruna
úti á víðavangi og myndaði þannig
órjúfanlega heild en engar slíkar
myndlíkingar eru í huga Óskars.
„Þetta er bara skemmtilegt,“ segir
hann.
Það hefur engum gert illt að fara
vel með og nýta hluti til gagns og
gamans. Rétt eins og móðurbróð-
irinn hefur Óskar séð notagildi í
ýmsu sem aðrir hafa hent, hirt það
og búið til listaverk. Þar á meðal er
sérstakur klukkustandur. „Þetta er
svona G-lykils klukkuverk, sem ég
smíðaði úr járni fyrir mörgum árum
og setti síðan klukku í. Þetta er svo-
lítið magnað.“
Þegar litið er yfir margvísleg
verkin kemur galdramaður ósjálf-
rátt upp í hugann. „Það er ekki alveg
út í hött,“ segir hann og dregur fram
nokkra álhringi, sem eru fastir sam-
an. „Ég sýni stundum töfrabrögð og
losa til dæmis hérna einn hring, sem
fáir leika eftir.“
Undarlegur
Eins og góðum fimleikamanni
sæmir og einbeittum söngvara lætur
Óskar ekkert trufla sig heldur geng-
ur einbeittur til allra verka. Heyrir
þá jafnvel ekki í símanum. „Nei, ég
er nú ekki mikill símakarl,“ segir
hann og bætir við að því síður hangi
hann fyrir framan tölvu. „Þegar
maður er orðinn eins fullorðinn og
ég er maður gríðarlega mikið heima,
en ég eyði tímanum samt ekki í vit-
leysu. Á til dæmis ekki tölvu, gaf
einu barnabarni okkar hana. Ég
hafði ekkert við hana að gera og
hafði í raun enga löngun til þess að
læra á tölvu. Er bara svona
skemmtilega undarlegur.“
Vindill á viku
Öllu er haganlega fyrir komið í
vinnuherberginu niðri og engin laus
skrúfa. „Ég geymi sitthvað í þessum
skúffum, á allt til. Ef mig vantar til
dæmis skrúfu er hún á vísum stað.“
Verkfærin hanga á vegg og renni-
bekkurinn lítur vel út. Óskar setur
hann í gang, en slekkur fljótlega aft-
ur. „Þetta er ekkert leikfang,“ segir
hann, gengur að vinnuborðinu, þar
sem er hálfreyktur London Docs
vindill, kveikir í honum með eldspýtu
úr gömlum eldspýtustokki, dregur
að sér reykinn, andar frá sér og gef-
ur frá sér ánægjustunu. „Hér hef ég
dundað mér í mörg ár og gripið í
vindil af og til, reyki einn á viku.“
Líf og dauði
Á svalahandriðinu fylgjast nokkr-
ar kríur með umferðinni, gestum og
gangandi. „Ég keypti þær nú bara í
Bauhaus til að lýsa upp umhverfið í
skammdeginu og til frekara augna-
yndis á sumrin,“ segir Óskar um
plastfuglana, sem eru með perum í.
„Annars þurfum við ekki að kvarta.
Garðurinn er jafnan fullur af lifandi
fuglum og hérna er maturinn þeirra
sem kallar á þá frekar en plastkrí-
urnar og kríumyndin á veggnum,“
heldur hann áfram og sparkar létti-
lega í plastbox á svölunum. Jón
Björnsson hefði sjálfsagt búið til
eitthvað úr því og Óskar á eflaust
eftir að láta sér detta eitthvað
skemmtilegt í hug. „Það er aldrei að
vita,“ segir hann.
Í uppáhaldi Óskar með kertastjaka úr messing og fuglastand. Hugsun Sérstakur stjaki.Úr smiðju Jóns Óskar með Drífu eftir frændann.