Morgunblaðið - 01.06.2021, Side 28

TÓNLIST
Arnar Eggert Thoroddsen
arnareggert@arnareggert.is
Enginn einn tónlistarviðburður hér á
landi hreyfir meira við mér en Mús-
íktilraunir. Af hverju? Jú, þarna er
hægt að upplifa framtíðarfólkið okk-
ar stíga fyrstu skrefin í tónlistinni.
Stressuð, hrædd og kvíðin. En um
leið ástríðufull, áræðin, glöð og bara
svo til í þetta. Tónlist verður bara
ekki hreinni, óspilltari og sannari en á
þessum viðburði og það er það sem
kveikir í manni. Ár eftir ár.
Eftir stórgóða innkomu frá síð-
ustu sigurvegurum, Blóðmör, gekk
fyrsta sveitin, Piparkorn, inn á svið.
Djasspopp sveitarinnar er býsna gott
og meðlimir firnaöruggir á sviði, and-
inn þægilegur og umlykjandi. Söng-
konan Emma er sjarmör. Það var
engu að síður dálítið um kraðak í
flutningi, aðeins of mikið í gangi á
köflum, en heilt yfir er þetta allt á
réttri leið eins og ég nefndi í fyrri
skrifum. Grafnár mætti einbeitt til
leiks og hristi flatneskjuna sem hafði
hrjáð hana á undanúrslitakvöldinu af
sér með glæsibrag. Góð keyrsla út í
gegn og sveitin hitnaði með hverju
lagi. Glæsilegt! Ég elska líka útlitið á
meðlimum. Bassaleikarinn lítur út
eins og stundakennari í rafmagns-
verkfræði, söngkonan er harð-
kjarnadrottning en gítarleikarinn er
eins og meðlimur í „nu-metal“-sveit.
Af hverju ekki?
Ólafur Kram steig ekki feilspor.
Það er sterk og hrífandi ára yfir
sveitinni, eitthvert „x“ sem maður
skynjaði hjá fyrri sigurvegurum eins
og Kolrössu krókríðandi og Mínus.
Tónlistin er dásamleg. Fyrsta lagið
var dálítið í anda íslensks kammer-
popps frá áttunda áratugnum
(Melchior, Diabolus in Musica) en
grunnurinn samt algert pönk. Glúrin
„Lengi lifi íslensk tónlist“
Ljósmyndir/Brynjar Gunnarsson
Sigurvegarar Ólafur Kram lék frumlega tónlist á samhentan og hrífandi hátt og var vel að sigrinum komin.
lagauppbygging hvar Raincoats og
Roxy Music hittast á blindu stefnu-
móti. Textarnir frábærir, úthugsaðir
og með skemmtilegum hendingum.
Spilamennska örugg, samhent og all-
ir meðlimir syngjandi. Mest er þó um
vert að þetta er svo undarlega langt
komið, líkt og Ólafur Kram viti upp á
hár hvað hann er að gera. Mikið sem
ég hlakka til að fylgjast með þessari
sveit næstu misserin.
Benedikt söng sitt skammlausa
popp af öryggi líkt og í undanúrslit-
unum. Helst að lag tvö væri skammt
á veg komið. Persónulega fannst mér
það verulega flott af honum að taka
þátt í keppninni þar sem svona inn-
slög hafa hingað til verið sjaldséð.
Benedikt er söngvari og upp-
tökustjórnandi og tónlistin kom öll úr
símanum hans sem er einfaldur vitn-
isburður um breytta tíma í tónlist-
arsköpun og því hvernig hún er flutt.
Benedikt stóð sig vel. Ég setti út á
Æsu í fyrri skrifum, taldi mannskap-
inn vera til staðar en lagasmíðum
væri verulega ábótavant. Því miður
færðist lítið í rétta átt þetta kvöldið.
Poppsmíðar Æsu eru í senn flatar og
broddlausar en það var til að æra
óstöðugan að samspil var auk þess
undarlega óþétt. Mér sýnist einstakir
meðlimir hafa margt til brunns að
bera en þessa hljómsveit þarf að end-
urhugsa frá grunni.
Skemmtilegasta sveit Músík-
tilrauna, Eilíf sjálfsfróun, undirstrik-
aði það sæmdarheiti með glans. Hall-
dór Ívar söngvari er náttúruafl og
hann átti salinn með húð og hári allan
tímann. Í hlutverki grimmrar
kennslukonu í fyrsta laginu og ólukk-
ans sjóara í því síðara. Glensið og
adrenalínið í botni allan tímann. Það
hefði verið gaman að fá enn eitt „at-
riðið“ í þriðja laginu, því sem bætt
var við, en ég ræð þessu víst ekki.
Lagið, „Magasár“, var fínt og tilraun
Halldórs til að vera valinn besti gít-
arleikari Tilraunanna var meinfyndin
eins og allt það sem frá þessum gröll-
urum kemur. Dóra og döðlurnar fóru
verðskuldað í úrslitin en þessar
fimmtán ára gömlu stelpur eru mun
lengra komnar en aldurinn gefur til
kynna. Sjarmerandi, þéttar og
skemmtilegar. Leiðtoginn, Bára
Katrín, var með ólíkindum sjálfs-
örugg á sviðinu. Var meira eins og
harðfullorðin kántrísöngkona frá
Texas með áratuga feril á bakinu en
íslensk táningsstúlka úr Grafarvog-
inum. Stórmerkilegt. Tónlistin mel-
ódískt kántrípopp, til þess að gera
fínt. Ýmislegt vantar upp á eðlilega
en það skrifast einvörðungu á ungan
aldur. Hljómsveitin var það óvænt-
tasta sem ég barði augum þetta árið.
Krownest flutti sitt bylmings-
þungarokk af eftirtektarverðu
öryggi, alveg eins og í undanúrslit-
unum. Það má slípa sjálfar lagasmíð-
arnar betur til en spilamennskan er
glæsileg, þétt og sannfærandi. Lím-
bandið vann með blöndu af tónlist og
uppistandi líkt og í undanúrslitunum
og ekki skemmti ég mér svo það sé
bara sagt hreint út. Lög og skemmti-
atriði ófókuseruð og ófyndin og mér
leið eins og ég væri utangátta í partíi
á meðan vinahópurinn skiptist á
einkahúmor. Jengah var sér á parti
og ég verð að nefna það hér, ég man
bara ekki eftir jafn fjölbreyttum Til-
raunum og í ár. Alls kyns stílar og
nálganir og mikið sem það var hress-
andi. Jengah lék sér með görótta
blöndu af síð- og súrkálsrokki, vel
krydduð með kvikmyndalegu
„ambient“-hugleiðsluflæði (hei, það
þarf að skilgreina tónlist!). Naum-
hyggjan allsráðandi og meðlimir
gerðu þetta vel. Metnaður, hvar t.d.
náttúruhljóð sem þeir sönkuðu að sér
sjálfir spiluðu rullu. Fógeti er Eli
Frost Ara ásamt Arnari Má Víðis-
syni. Eli var í fjórum hljómsveitum
þetta árið en ljóst að þetta er „alvar-
lega“ verkefnið hans. Ástríðuofgnótt-
in í undanúrslitunum gaf til kynna að
eitthvað væri nú spunnið í pilt en
hann var á sama tíma aðeins of
óhaminn svo hægt væri að greina það
fyllilega. Í úrslitunum var hann mun
betri, eins og það væri búið að flysja
óðagotið í burtu. Tónlistin er eins
lags tíunda áratugar angistarrokk,
síað í gegnum samtímarapp (ásamt
ýmsu fleiru). Ég heyrði í Weezer og
Beck t.a.m. Annað lagið var mjög
gott, alvörutilfinningar og flutningur
sannfærandi, og síðasta lagið var
baráttusöngur tileinkaður kynsegin
fólki. Eins og ég segi: þetta er efni-
legt og margt þarna þó að það þurfi
aðeins að raða hlutunum upp betur.
Keikó er poppsveit með geislandi
söngkonu í framlínunni, Kolbrúnu
Óskarsdóttur. Hún gerir mikið fyrir
bandið sem er enn fremur ómótað.
Spilamennska enn losaraleg og laga-
smíðar bæði mein- og sérkenna-
lausar. Frekari æfingar gætu breytt
einu og öðru, það glittir alveg í grunn
þarna sem hægt væri að byggja á.
Eftir að dómnefnd hafði ráðið
ráðum sínum var ljóst að Ólafur
Kram var sigurvegari, Eilíf sjálfsfró-
un hreppti annað sætið og það þriðja
féll Grafnári í skaut. Hljómsveit
fólksins, sem valin var af áhorfendum
með sérstakri símakosningu, var svo
Piparkorn. Allar þessar sveitir, og
einstakir hljóðfæraleikarar (sjá
ramma), fengu svo gnótt verðlauna
sem aðstoða við frekari landvinninga
á tónlistarsviðinu. Ítarupplýsingar
má nálgast á musiktilraunir.is
„Lengi lifi íslensk tónlist“ voru
lokaorð kynnisins, Ólafs Páls Gunn-
arssonar. Til að eitthvað lifi þarf að
hlúa að því. Enn og aftur er það
morgunljóst að þáttur Músíktilrauna
í því ferli er með öllu ómetanlegur.
Úrslit Músíktilrauna
2021 fóru fram í Hörpu
laugardaginn 29. maí,
þar sem tólf hljóm-
sveitir öttu kappi.
Ákveðin Grafnár keyrði í gegnum lögin sín þrjú af
miklu öryggi og það skilaði henni þriðja sætinu.
Gleði Eilíf sjálfsfróun landaði öðru sætinu. Haukur
Valdimarsson úr Blóðmör afhenti verðlaunin.
28 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚNÍ 2021
MIKIÐ ÚRVAL AF SÆNSKUM
MORA HNÍFUM
Karl-Johan
sveppahnífur
Verð kr. 6.980
Tálguhnífar
Verð frá kr. 4.360
Skeiðarkrókar
Verð frá kr. 6.980
Smiðshnífur/sporjárn
Verð kr. 2.160
Hnífsböð
Verð frá kr. 1.520
Spónhnífur
Verð kr. 6.980
Skátahnífur
Verð kr. 6.650
Laugavegi 29 | sími 552 4320 | www.brynja.is | verslun@brynja.is
Vinnuhnífar
Verð frá kr. 1.195
Flökunarhnífur
Verð kr. 5.980
Vefverslun brynja.is
Opi
ð vi
rka
dag
a fr
á 9-
18
lau
frá
10-1
6
Söngvari: Halldór Ívar Stefánsson – Eilíf sjálfsfróun
Gítarleikari: Ívar Andri Bjarnason – Sleem
Bassaleikari: Guðmundur Hermann Lárusson – Krownest
Hljómborðsleikari: Magnús Þór Sveinsson – Piparkorn
Trommuleikari: Alexandra Rós Norðkvist – Salamandra, The Parasols og
Æsa
Rafheili: Júlíus Óli Jacobsen – Dopamine Machine
Viðurkenning fyirir textagerð á íslensku: Ólafur Kram
Aðrir verðlaunahafar
MÚSÍKTILRAUNIR 2021