Morgunblaðið - 08.07.2021, Síða 51

✝
Benedikt Sig-
urbjörnsson
(Björnsson) fæddist
12. nóvember 1922.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Mörk 18. júní 2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Þóra
Guðmundsdóttir og
Sigurbjörn Árna-
son. Faðirinn kom
ekki að uppeldi
sonar síns en ætíð var gott sam-
band við móður og systkini þótt
Benedikt hafi ekki alist upp með
þeim. Systkini Benedikts voru
Guðbjörg (Lóló), Ólafur og Hall-
ur Guðfinnur.
Vegna aðstæðna fór Benedikt
barnungur í fóstur á Skamm-
beinsstaði í Holtum. Á bænum
vatni, var alls óhræddur að taka
sér eitthvað nýtt fyrir hendur.
Benedikt var nýalssinni og veitti
forstöðu Heimspekistofu dr.
Helga Pjeturss um nokkur ár.
Hann var náttúrubarn og æv-
intýramaður, barngóður og
dýravinur mikill. Hafði mikla
sköpunarþörf og eftir hann
liggja lög og ljóð, málverk og
skúlptúrar. Eiginkona hans var
Ólöf Svava Indriðadóttir kjóla-
meistari, þau áttu langt og gott
líf saman en hún lést fyrir rúm-
um tveimur árum. Þau hjón
eignuðust fjögur börn: Guðrúnu
sem lést í bernsku, Þóru Guð-
rúnu, Hólmfríði og Indriða, þá
ólst Guðrún Harðardóttir
(Rúna) upp hjá fjölskyldunni.
Barnabörnin eru átta og barna-
barnabörnin þrjú.
Lengst af bjó fjölskyldan í
Þingholtsstræti 15, en dvaldi öll
sumur í fjölskyldubústaðnum í
Laugardalnum við Laugarvatn.
Útför Benedikts verður frá
Fossvogskirkju í dag, 8. júlí
2021, og hefst athöfnin kl. 13.
voru fyrir átta börn
en Guðríður Þor-
steinsdóttir tók
hann að sér og
fóstraði og átti
Benedikt sínar
bestu æskuminn-
ingar þaðan. Börn
Guðríðar og upp-
eldissystkini Bene-
dikts voru: Mar-
grét, Ágústa,
Dagmar, Elísabet,
Elínborg, Lára, Sigurður og
Guðmundur.
Benedikt gekk í Bændaskól-
ann á Hvanneyri, lærði húsa-
smíðar og síðar löggilta fast-
eignasölu og rak fasteignasölu
um árabil. Hann gerðist garð-
yrkjubóndi þegar hann keypti
Garðyrkjustöðina á Laugar-
Það væri hægt að skrifa heila
bók af skemmtisögum um pabba.
Sjálfur var hann sögumaður og sá
spaugilegar hliðar á flestu. Hann
var fljótur að setja saman vísur og
gat svarað manni í bundnu máli í
einum grænum, t.d. þegar kaffi-
boðið mitt gekk ekki sem skyldi,
svo að seint og um síðir bauð ég
upp á te og pabbi svaraði í vísu um
konu sem keypti sér kaffivél, en
kunni ekki á hana nógu vel. Það er
gaman að eiga þessar vísur sem
minna á góðan tíma og skondnar
uppákomur, allar sögurnar sem
hann sagði okkur og sögurnar
sem við getum sagt af honum.
Flest um hversdagslega hluti sem
breyttust í eitthvað bráðfyndið
vegna viðbragða hans, mömmu
eða þeirra beggja því þau höfðu
svo góðan húmor og höfðu lag á að
sjá hlutina í jákvæðu ljósi. Það er
ómögulegt að skrifa um pabba án
þess að mamma sé með í þeirri
upprifjun. Hjónaband þeirra var
einstaklega gott. Pabbi sagði við
mig aðeins nokkrum dögum áður
en hann dó: „Ég held við mamma
þín höfum aldrei rifist.“ Því trúi
ég, heyrði þau aldrei ósátt eða
hallmæla hvort öðru, þau báru
hag hvort annars fyrir brjósti og
velferð okkar barnanna. Maður
var svo vanur þessu góða sam-
bandi þeirra, þekkti ekki annað,
að maður velti ekki fyrir sér fyrr
en þau urðu gömul að þau lifðu
fyrir hvort annað. Ég man bara
eftir einu skipti sem mamma var
ekki alls kostar ánægð með pabba,
án þess að hann bæri alla ábyrgð á
því sem gerðist, en það snerist um
lítinn músarunga. Óánægja henn-
ar í garð pabba fór ekki hátt og
það eina sem benti til að hún væri
ekki sátt var að hún lagaði ekki
kaffi fyrir pabba þann daginn.
Okkur til skemmtunar höfum við
margoft rifjað upp þessa músa-
sögu og kaffilausan húsbóndann.
Foreldrar mínir voru vinsæl
meðal yngri kynslóða og vinir
okkar voru alltaf velkomnir til
þeirra í sumarbústaðinn. Vinsæld-
ir þeirra voru slík að barnabarn
þeirra fékk beiðni um að fá þau að
láni sem Lóu ömmu og „Lóa afa“
og í barnaafmælum þegar við
systkinin vorum krakkar komu
auka börn með afmælisgestum því
pabbi lagði mikið í afmælin okkar,
breytti hjónaherberginu í bíósal
og sýndi teiknimyndir á tjaldi af 8
mm kvikmyndafilmum sem voru
án hljóðs svo hann sá um leik-
hljóðin. Pabbi var mikill dýravin-
ur, góður maður og mjög næmur á
líðan annarra, á unglingsárunum
kom fyrir að ég passaði mig hvað
ég hugsaði nálægt honum því
stundum virtist hann lesa hugsan-
ir og foreldrar mega kannski ekki
vita alla hluti. Við pabbi og
mamma vorum samrýnd og
bjuggum mestan hluta hlið við
hlið, ég flutti og innan skamms
voru þau komin við hlið mér, þau
fluttu og ég fylgdi í kjölfarið. Að-
eins einu sinni vorum við pabbi
ósátt, það stóð í hálfan dag og var
leyst á svo eftirminnilegan og
skemmtilegan hátt að það gleym-
ist seint. Mikið er gott að eiga svo
góðar minningar í hjarta sér og að
það sé ekkert sem maður vildi
hafa gert öðruvísi eða sjái eftir.
Ég er svo heppin að hafa átt þessa
foreldra, er þakklát fyrir öll árin
með þeim og hvað okkur leið alltaf
vel saman. Svo ég kveð foreldra
mína, pabba núna og mömmu sem
fór fyrir rúmum tveimur árum,
með miklu þakklæti.
Hólmfríður Benediktsdóttir.
Ég tel mig vera afskaplega
heppna af því ég get sagt að Bene-
dikt Sigurbjörnsson hafi verið afi
minn og hann var svo sannarlega
með þeim bestu. Afi er örugglega
stórbrotnasti maður sem ég mun
kynnast á ævinni.
Það eru ekki margir menn á ní-
ræðisaldri til í að hlaupa um með
hjólbörur fullar af skrækjandi
börnum þeim til skemmtunar eða
kenna lítilli skottu hvernig maður
gerir við brýr á meðan hann sem-
ur og syngur vísur.
Þegar afi varð eldri og gat ekki
lengur hlaupið um með gömlu
góðu hjólbörurnar þá færðust
skemmtistundirnar bara inn í
stofu þar sem afi sat tímunum
saman, sagði skemmtisögur, söng
vísurnar sínar og velti fyrir sér
ótrúlegustu hlutum.
En nú verða stundirnar ekki
fleiri og hryggir það mig mjög en
ég gleðst yfir því að vita að elsku
afi minn, hann Plútó, er kominn til
ömmu Lóu á einhverja stjörnu á
himninum þar sem þau verða
saman um alla eilífð.
Unnur Theodóra.
Benni afi, sá hugvitsami öðling-
ur, er nú fluttur á aðra stjörnu, lík-
lega til Plútó til Lóu sinnar. Eftir
sitja minningar og mikið þakklæti
fyrir að hafa verið samferða þeim
Lóu ömmu í lífinu. Þau sköpuðu
okkur barnabörnunum einstakt
hreiður þar sem var sungið, ort,
dansað, bakaðar pönnukökur,
gengið um Laugardalinn, tínd ber,
silungur veiddur í net, smíðað og
spilaður manni eða marías eftir
kvöldmat. Benni afi breytti veröld
okkar í töfraheim. Hann lagðist út
í laut og heyrði þar eða sá innra
með sér heilt leikrit eða melódíu
sem hann deildi svo með okkur.
Hápunktur sumarsins hjá okkur í
Laugardalnum var þegar við
gengum upp að Skjálgshelli með
nesti og afi sagði sögur af útilegu-
manninum Skjálgi og söng kvæði
sem hann samdi og byrjar svona:
Ef dvelur þú í Laugardalsins fegurð milli
fjalla
fara skaltu einn í göngu, út í Stóragil.
Þar birkiskógur breiðist um lautir jafnt
og hjalla
þér birtist undraheimur, þar álfar eru
til.
Benni afi var ekki smeykur við
að fara sínar eigin leiðir og hann-
aði sitt líf út frá því sem hann vildi
gera. Hann keypti gróðurhús á
Laugarvatni til að skapa sumar-
vinnu fyrir mömmu, Hóffí og Inda
í sveitinni. Með því lærði hann að
rækta tómata og gúrkur og hafði
gaman af. Á meðal ævitýra er-
lendis gekk hann um á höndunum
í Dólómítafjöllum og við eigum
skemmtilegar ljósmyndir af því
uppátæki. Það var mikil upphefð
að fá að vera aðstoðarmaður afa
og sækja spýtu eða verkfæri.
Hann hrósaði mér fyrir að hafa
„smiðsauga“ þegar ég valdi rétta
spýtu. Afi var spíritisti og lista-
maður með djúpt innsæi. Hann
„gekk úr sér“ verki og veikindi,
fúlsaði við lyfjum og hafði oft
óhefðbundna sýn og skoðanir.
Hann unni öllu lifandi og krunkaði
oft við hrafnana og samdi við þá að
láta þrastarungana vera. Þrest-
irnir þökkuðu honum og sátu jafn-
vel á hjólbörunum hjá honum eða
settust á öxl hans. Samband
ömmu og afa var einstakt og báru
þau mikla virðingu hvort fyrir
öðru. Endalaust gátu þau hlegið
saman, skemmt sér í hversdags-
leikanum. Benni afi dó viku eftir
að hafa fengið heilablóðfall á
hjúkrunarheimilinu Mörk og hefði
orðið 99 ára í haust.
Ólöf Kristín Kristjánsdóttir.
Afi Benni var ævintýramaður.
Hugurinn frjáls og leikandi, sköp-
unarkrafturinn fékk útrás hvar
sem hann kom og dvaldi. Heimili
þeirra Lóu á Þingholtsstrætinu
var völundarhús sem flæddi á milli
tveggja ólíkra bygginga, Benni
opnaði óhræddur leiðir á milli
húsa og smíðaði tröppur ef hæð-
irnar pössuðu ekki saman. Hann
skapaði umhverfi sitt þvert á hefð-
bundnar reglur um það hvernig
hlutirnir ættu að vera. Sumarbú-
staðurinn þeirra Lóu á Laugar-
vatni var undraveröld umlukin
skógi. Stígarnir leiddu mann um
læki, tjarnir og lundi leikna af
fingrum fram þar sem furðuskúlp-
túrar birtust manni, bæði fígúra-
tífir og abstrakt. Ævintýraheim-
urinn birtist ekki aðeins í
nærumhverfi Benna, geimurinn
var honum hugleikinn og hann
trúði því að það væri líf á öðrum
plánetum. Hann málaði mögnuð
málverk af litríkum plánetum og
við þá iðju kenndi hann sig við
reikistjörnuna Plútó.
Benni var nýalsinni og virkur í
samtökum sem boða kenningar
dr. Helga Pjeturss. Nýalsinnar
eru sannfærðir um að það sé ekki
aðeins líf á öðrum hnöttum heldur
hafi það líf beinlínis áhrif á okkar
líf. Frá hnöttunum berist lífgeisl-
un, bíóradíasjón, sem komi meðal
annars fram í draumum.
Ég man fyrst eftir Benna og
Lóu á Þingholtsstrætinu og þar
var gjarnan glatt á hjalla. Lóa var
einstaklega geðgóð og hláturmild
og ég sé þau Benna ljóslifandi fyr-
ir mér hlæjandi saman. Það var
líka visst tímaleysi í kringum þau,
það var eins og tíminn stæði í stað.
Benni var tengdafaðir minn og afi
Borghildar, dóttur okkar Indriða.
Benedikt
Sigurbjörnsson
Hann var góður og skemmtilegur
afi og hafði gaman af því að leika
og bulla með barnabörnunum.
Afi Benni átti gott líf með Lóu
sinni og börnunum þremur, Þóru,
Hólmfríði og Indriða. Hann var
gæfumaður. Hann bar gæfu til að
stjórna eigin lífi og næra sköpun-
arkraftinn. Nú er afi Benni, æv-
intýraafi, floginn á vit stjarnanna
og sendir okkur geisla sína.
Ósk Vilhjálmsdóttir.
Látinn er Benedikt Sigur-
björnsson, tæplega 99 ára. Ungur
að árum fór hann í fóstur að
Skammbeinsstöðum (Vesturbæ) í
Holtahreppi, Rangárvallasýslu.
Hann var uppeldisbróðir móður
minnar. Hann var langyngstur á
heimilinu og höfðu allir dálæti á
þessum glaða dreng.
Bensi, eins og hann var jafnan
kallaður í fjölskyldunni, var gæfu-
maður. Hann fann frábæra konu,
Ólöfu Indriðadóttur. Saman
gengu þau langa ævibraut. Á
heimili þeirra ríkti gleði, góðvild
og mikil gestrisni. Þau áttu sum-
arbústað í Laugardalnum,
skammt frá Laugarvatni. Það var
þeirra sælureitur. Þangað fór ég í
heimsókn einu sinni á sumri í
fjölda ára, það var mikil skemmti-
ferð. Einu sinni var þar haldið
ættarmót móðurfólksins míns,
það var dýrðardagur sem allir
minnast með gleði.
Bensi átti barnaláni að fagna.
Börnin reyndust þeim einstaklega
vel.
Ég þakka Bensa góð kynni og
margar glaðar stundir. Börnunum
sendi ég samúðarkveðjur.
Nú dreymir allt um dýrð og frið,
við dagsins þögla sálar hlið.
Og allt er kyrrt um fjöll og fjörð
og friður Drottins yfir jörð.
(Davíð Stefánsson)
Hvíl þú í friði.
Guðríður Bjarnadóttir.
Vinur minn Benedikt Sigur-
björnsson er fallinn frá á nítug-
asta og níunda aldursári. Leiðir
okkar lágu saman fyrir meira en
hálfri öld og þrátt fyrir aldursmun
tókst með okkur vinátta sem hald-
ist hefur síðan. Það duldist engum
sem kynntist Benna, eins og var
jafnan kallaður, að þar fór skarp-
greindur og fjölhæfur maður með
djúpan skilning á lífinu og tilver-
unni. Hann var mjög næmur á
umhverfi sitt, skynjaði vel bylgjur
og strauma sem kringum okkur
niða. Hann nefndi oft að það væri
gott að vera nálægt ungu fólki, þar
væru hvetjandi hrif í lofti. Þetta
ofurnæmi olli honum óþægindum
á stundum og var honum þá léttir
að komast í kyrrð náttúrunnar
austur í Laugardal fjarri ys og
áreiti borgarinnar.
Benni fékkst við margt á langri
ævi og var stórhuga í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Var
umsvifamikill byggingameistari
um árabil og byggði m.a. fyrstu
blokk á Íslandi með skriðmótum.
Hann hlaut réttindi sem löggildur
fasteignasali seint á sjöunda tug
síðustu aldar, einn af þeim fyrstu
sem tóku slíkt próf. Fasteignasal-
an hét Kaupendaþjónustan, þar
beitti hann nýrri nálgun, þ.e.
áherslan væri á að þjóna kaupend-
um fremur en seljendum. Um ára-
bil rak hann garðyrkjustöð á
Laugarvatni af myndarskap og
stóð um skeið í útgerð sem, eins
og hann sagði sjálfur, endaði vel
því annar báturinn fór í þurrafúa
en hinn sökk! Hann var líka list-
fengur, málaði og orti og kom þá
frumsamið lag gjarnan með þegar
hann söng fram ljóðin. Sælureit-
urinn í Laugardal, sem nefndur er
Indriðavellir, ber einnig listfengi
hans glöggt vitni.
Benni aðhylltist kenningar dr.
Helga Pjeturss um eðli og sam-
stillingu lífs í alheimi. Hann vildi
að beitt væri vísindalegri nálgun
við rannsóknir á kenningunum,
sem og tilgátu Helga um eðli
drauma. Í þeim tilgangi stofnaði
hann Heimspekistofu dr. Helga
Pjeturss árið 1990. Þar sýndu sig
atorka og kjarkur Benna og hafa
ekki aðrir lagt meira af mörkum á
þeim vettvangi. Vert er að geta
hér ritdóms Guðmundar G. Þór-
arinssonar verkfræðings um bók-
ina „Dr. Helgi Pjeturss – samstill-
ing lífs og efnis í alheimi“ sem
Heimspekistofan gaf út: „ … um-
hugsunarefni er hversu margt
sem dr. Helgi setti fram og þótti
fráleitt á sínum tíma, virðist nú
komið í umræðuna jafnvel hjá
raunvísindamönnum“.
Ólöf eiginkona Benna lést fyrir
rúmum tveimur árum. Þau voru
nánast jafnaldrar, áttu saman
langt og farsælt hjónaband, og
milli þeirra ríkti ætíð mikil ástúð
og umhyggja. Nú eru þau saman á
ný og Benni veit loksins hvernig
umhorfs er þarna fyrir handan.
Hann getur líklega ekki upplýst
okkur sem eftir sitjum, við verð-
um bara að bíða okkar tíma.
Fyrir langa löngu lofuðum við
hvor öðrum því að sá sem lengur
lifði skyldi ekki skrifa hól og skjall
um þann sem farinn væri. Ég tel
mig ekki ganga á bak þeirra orða
með þessum línum, því hér er ekk-
ert ofsagt. Benni, hafðu þökk fyrir
áratuga vináttu og velgjörðir, það
hefur verið mér mikils virði að
eiga þig að.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég góðan vin og félaga og
sendi ástvinum hans og afkom-
endum öllum samúðarkveðjur.
Einar Matthíasson.
MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JÚLÍ 2021
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Okkar ástkæra,
KRISTÍN SNÆFELLS
ARNÞÓRSDÓTTIR,
Efstasundi 27, Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 3. júlí.
Útför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Elísa Hafsteinsdóttir
Okkar elskaða móðir, tengdamóðir
og amma,
FRIÐGERÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Brúnavegi 13, Reykjavík,
áður Hraunbæ 111, Reykjavík,
lést sunnudaginn 4. júlí á Hrafnistu
í Reykjavík. Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju fimmtudaginn
15. júlí klukkan 15.
Logi Ragnarsson Jóhanna Kr. Steingrímsdóttir
Valur Ragnarsson Sigríður Björnsdóttir
Halla Hrund, Haukur Steinn, Ingunn Ýr, Vaka
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTHILDUR LILJA MAGNÚSDÓTTIR,
lést þriðudaginn 6. júlí á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Útför hennar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju 15. júlí klukkan 15.
Ragnheiður Gunnarsdóttir Ásgeir Bjarnason
Magnús Gunnarsson Elísabet Karlsdóttir
Sigurður Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍN ERLENDSDÓTTIR
frá Brekkuborg,
Fáskrúðsfirði,
lést sunnudaginn 27. júní.
Útförin fer fram frá Kirkju Óháða safnaðarins fimmtudaginn
15. júlí klukkan 15.
Hörður Haraldsson Kristín Magnúsdóttir
Trausti Haraldsson Elín Hauksdóttir
og ömmubörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLMI ÞÓR ANDRÉSSON
frá Kerlingardal,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 2. júlí.
Útför hans fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn
10. júlí klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Áslaug Árnadóttir