Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1954, Qupperneq 64

62
Hvítsmári.
í gömlum græðisléttum, sem ekki eru gjarnar á að kala, er að
jafnaði 5—10% af gróðrinum hvítsmári. Þetta hlutfall virðist einnig
vera algengt í sáðsléttunum, enda þótt kornafjöldi smárans í blönd-
unni, sem sáð var, hafi verið hlutfallslega minni. Veldur hér aðallega
sá eiginleiki smárans að breiðast mjög ört út með renglum í kringum
þá staði, er hann hefur náð rótfestu á. Hve mikill hluti smárans í
gömlu sáðsléttunum er af erlendum uppruna, skal ekki reynt að ætlast
á um, en það virðist standa nokkuð í járnum, að þá er erlendu stofn-
arnir deyja út, taka hinir íslenzku sæti þeirra, svo að hlutfallið verður
líkt. Tegundin má teljast harðgerð og ýmsir stofnar ágætir, en þó eink-
um íslenzki, lágvaxni hvítsmárinn.
Línurit XXIX. Hvítsmári. % í mism. árgöngum sléttna.
% of Trifoleum repens in fields of diff. age.
Kalnar sléttur.
Winterkilled fields.
1951 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30
Haugarfi.
Að lokum skal hér bent á, að haugarfi fannst aðallega í ungum
sléttum, einkum á Norðurlandi, þar sem sáning hafði auðsjáanlega mis-
tekizt, þótt ekki væri hægt að kenna kali þar um, og enn fremur bæði
sunnan- og norðanlands, þar sem tún höfðu skemmzt af kali.
Þar sem vitað er, að arfi er ein af þeim fyrstu jurtum, sem leggja
undir sig kalblettina, er unnt. að nota hlutfallstölu hans í sléttunum
líkt og' varpasveifgrasið sem allgóðan mælikvarða á kal sléttuárgang-
anna yfirleitt. Kemur þá enn í ljós, að yngstu sáðslétturnar hafa
skemmzt mest, en skemmdir fara minnkandi eftir því, sem lengra er
um liðið, siðan til sléttunnar var sáð.