Storð : heimur í öðru ljósi - 01.04.1983, Síða 63

kom heim sagði hann: „Nú heyrði ég
nokkuð sem ég hef ekki heyrt lengi.
Það var verið að kveða yfir á Brautar-
hóli.“ Þá hafði Kristján á Brautarhóli
verið að kveða rímur, faðir Gísla
Kristjánssonar ritstjóra og þeirra
sjstkina.
Eg sagði ekki þetta um miðaldamann-
inn vegna þess að heimilishættir hérna
á Tjörn hafi verið eitthvað forneskju-
legri en annars staðar. Öðru nær. Fað-
ir minn var framfaramaður eins og
flestir hér, en ég get ekki annað en
undrast þær ótrúlegu breytingar sem
orðið hafa á öllum sköpuðum hlutum
á einni mannsævi.
Það var auðheyrt af frásögninni hve
Kristján lifði sig sterkt inn í búverk og
heyskap. Hann benti brosandi á hvern
stað sem hann nefndi og mér fannst
ekkert líklegra en að hann hefði byrj-
að að slá undireins ef hann hefði haft
orf við höndina. Á leiðinni heim túnið
spurði ég hvort hann hefði viljað verða
bóndi. Hann játti því og sagði að þá
lægi auðvitað beinast við að spyrja af
hverju hann hefði þá ekki orðið það.
Móðir Kristjáns, Sigrún
Sigurhjartardóttir, var
frá Urðum í Svarfaðardal
og í kirkjugarðinum þar
er að finna þennan
legstein með nöfnum
foreldra hennar, sem
Kristján virðir þarna fyrir
sér. A litlu myndinni er
Kristján hins vegar
framan við gömlu kirkj-
una á Tjörn þar sem aii
hans og alnafni var
prestur.
61 STORÐ