Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 33

HEILSUVERND
25
sárunum á fótleggjunum, að ég þurfti að liafa sokka-
skipti þrisvar á dag. Við og við dvínaði úrferðin, og sár-
in þorrnuðu upp á blettum. En svo brutust þau óðara
út aftur.
Þá leitaði ég til Páls Sigurðssonar læknis, sem sendi
mig til Hannesar Guðmundssonar, sérfræðings í húð-
sjúkdómum, og bað hann að líta á mig. Hannes lét mig
leggjast inn á Landsspítalann, og lá ég þar í 5 mánuði.
Sinkpasta eða einhver mýkjandi áburður var borinn á
útbrotin, en að öðru leyti var mataræði heitt við lækn-
inguna eftir fyrirsögn sérfræðingsins. Lét hann mig nær-
ast á liafragraut með rjómablandi (á morgnana), eggj-
um, hráu káhneti, kartöflum, jurtasúpum, appelsínum
og eplum, en ég fékk livorki sykur, kaffi, kjöt, fisk né
slátur. Þessa 5 mánuði var líðan mín hin bezta, og er ég
kom heim af spítalanum í janúar 1942, var ég lieil og
gróin sára minna.
Eftir heimkomuna tók ég upp fyrra mataræði. Ég liætti
að horða ávexti, sömuleiðis hrámetið, mjólkurneyzlan
minnkaði, en ég fór aftur að drekka kaffi og borða syk-
ur, grauta, kjöt og fisk.
Ekki leið á löngu, áður en eksemið brauzt út á ný.
Varð ég að leggjast aftur inn á Landsspítalann 6. marz
sama vetur. Ég var sett á sama mataræði og í fyrra skipt-
ið, en auk þess var meðferðin að þessu sinni fólgin í inn-
dælingum og röntgengeislum. Árangurinn af þessum að-
gerðum var góður, útbrotin þorrnuðu upp og greru, og
liinn 4. júlí fór ég lieim, og lífið brcsti við mér á ný.
Eksemið tekur sig upp á ný. Því miður varð batinn
skammær einnig í þetta skiptið, og mun því hafa valdið
sama mataræðisbreytingin og eftir fyrri heimkomuna.
En í hvorugt skiptið lagði læknirinn mér nein ráð um
það, hvernig ég skyldi haga mataræði mínu, er Iieim
kæmi.
Eftir nokkrar vikur steyptist ég enn einu sinni út í út-
brotum. Hrakaði mér svo mjög, að ég varð rúmföst. Er