Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 31

Hálfáttræð
kona læknast af
eksemi og gigt
Frásögn Solveigar Jóns-
dóttur, skráð af Vilhjálmi
Þ. Bjarnar.
Mataræðið á uppvaxtar- og fullorðinsárimum. Eg er
fædd í Garðahverfi á Álftanesi árið 1870. Ég ólst upp við
algengan sveitamat. Aðalneyzluvörumar voru: fiskur
með bræðingi eða lýsi, kartöflur og gulrófur, rúgbrauð
(annað brauð var ekki notað), bankabygg, ýmist malað
eða heilt, í grauta og kjötsúpur, mjólk og skyr og aðrar
mjólkurafurðir, en kjöt var sjaldan, helzt í sláturtíðinni.
Mikils var neytt af rófnakáli. Það var geymt til vetrar-
ins þannig, að fyrst var það soðið, síðan látið i tunnur
og fergt eins og kjöt. Kálið var matreitt á þann hátt, að
það var skorið í smátt og gerður af því grautur ásamt
kartöflum og gulrófum (en mikið var borðað af hvoru-
tveggja). í þá daga var ekki til smjörlíki, svo að fólk
borðaði srnjör með brauði. Sykur var ekki mikið notaður
þá, aðallega kandís og púðursykur. Fullorðna fólkið
drakk kaffi, en börnin fengu lítið af því.
Ekki varð mikil breyting á mataræði mínu, þegar ég
fór sjálf að búa hér i Reykjavík. Kál liætti ég þó að nota,
nema í súpur á sumrin. Hvítt franskbrauð fór smátt og