Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 35

HEILSUVERNl)
27
brjósti, og' vall og ýrði úr, svo að mér varð ekki um sel.
Þetta mun — að áliti læknisins — liafa verið síðasta
„útrásin“, lokaátak líkamans til að losa sig við óhreinindi
])au, sem ollu þessum svæsna og langvinna eksemsjúk-
dómi. Þessi nýju sár þorrnuðu smám saman úpp, en greru
ekki í fyrstu. En þar kom, að þau tóku að gróa, og siðan
hélt batinn áfram jafnt og þétt. Þegar kom fram á vor-
ið, var öll bólga lijöðnuð og öll sár horfin. Þaulsætnast
var eksemið á böndunum. Þær voru lengi barðar og
hreistraðar, eftir að öll önnur útbrot voru liorfin. En nú
eru hendur mínar orðnar mjúkar viðkomu, en eru örlítið
rauðar enn, einkum fingurnir. Þó eru allar líkur til, að
þessar síðustu menjar tveggja áratuga þjáninga og óþæg-
inda eigi eftir að liverfa til fullnustu, því að roðinn á
fingruniim hefir farið minnkandi síðasta hálfa árið.
Ég losna líka við gigtina. Hér verð ég að geta um eitl
eftirtektarvert atriði. Áður en ég byrjaði að ganga til
Jónasar Kristjánssonar, bafði ég þjáðst af gigtarverkjum,
sem voru stundum svo sárir, að ég gat ekki varizt bljóð-
um, er ég var að koma mér fyrir í rúminu á kvöldin.
Þegar ég liafði sótt böðin um nokkurt skeið, hurfu þess-
ir verkir með öllu, og síðan hefir ekkert borið á þeim.
Góð heilsa fyrir öllu. Ég fer enn þá við og við í böð til
Jónasar mér til bressingar. Ég borða stöku sinnum lítið
eitt af kjöti og fiski, en fylgi annars stranglega öllum
fyrirmælum lians um mataræði. Heilsufar mitt er með
ágætum. Ég er rjóð og blómleg í andliti, þótt ég sé meira
en hálfáttræð. Og þakklæti mínu fyrir fenginn bata
og vellíðan fæ ég ekki með orðum lýst. Fáir kunna að
meta góða heilsu eins og vert er — aðrir en þeir, sem
liafa misst hana og endurheimt.