Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 23

HEILSUVERND
15
það var líkamsþungi minn á unga aldri. Ég var ennþá
þreytt og sljó, en æxlið Iiafði minnkað dálítið.
En svo brá til bata. Ég liætti að léttast, og eftir fáeina
mánuði fannst mér ég vera orðin albata. Enn er ég vel
frísk, meira að seg'ja mjög lieilsugóð, fæ aldrei lcvef,
kenni mér einskis meins, vinnuþrek í bezta lagi og alltaf
í góðu skapi. Ég borða enn eingöngu hráfæði, og smám-
saman er xnér farið að þykja það betra en allur annar
matur.
Æxlið er hoi’fið að undanskildu öri, sem er eins og ör-
lítil þmm og næri-i beinhörð plata undir búðinni, þar sem
æxlið var gróið við lxana, og cr liúðiix dregin þar inn og
myndar dæld.
Merkileg tilraun. Þegar ár var liðið fi’á því er ég var
albata, fékk ég löngun til að reyna, bvernig fara mundi,
ef ég boi’ðaði venjulega soðna jurtafæðu jafnhliða hrá-
fæðunni. Fyrstu mánuðina gekk allt vel, og ég varð
einskis vör. En svo fór ég smátt og smátt að kenna þreytu
og' slappleika og verða illa fyrii’kölluð. Auk þess kornu
stingir í öi’ið eftir krabbameinsæxlið, en til þeirra bafði
ég aldrci fundið áður. Þessir stingir komu með nokkru
millibili, og ágei’ðust svo, að þeir urðu lítt þolandi. Ég
þóttist sjá, að ég kæmist ekki hjá því að nota deyfilyf,
ef þessu béldi áfram, og óttinn við binn ægilega sjúkdóm
gi-eip mig aftur heljartökum. Verkirnar ágerðust, urðu
bæði ákafai’i og vöruðu lengur í hvert sinn. Og eftir
nokkrar vikur þótti mér nóg komið, tók aftur upp al-
gert bráfæði eins og áður og liefi haldið við það æ síðan.
Verkirnir dvínuðu og liurfu á skömmum tíma, en vinnu-
þrek og skaplyndi komust i samt lag.
Þetla er að vísu aðeins ein tilraun. En hún bendir til
þess, að þeir, sem liafa liaft krabbamein, megi ekki slá
slöku við bi’áfæðið.
Undirtektir danskra lækna. Fyrsta verk mitt cftir að
fullur bati var fenginn, var að biðja læknafélagið (Me-
dicinsk Selskab) um leyfi til að flytja erindi í félaginu