Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 34

26
HEILSUVERND
ég liafði legið í tvær vikur, var Jónas læknir Kristjáns-
son sóttur til mín. Var þá þannig ástatt um mig, að ég
var þakin bólgum, sárum og kaunum um allan líkamann
niður að linjám. Vessaði úr þessu án afláts, svo að ég
varð að skipta um umbúðir þrisvar á dag. Taugarnar voru
í megnasta ólagi, og tvær síðustu næturnar, áður en Jón-
as læknir kom til mín, hafði ég ekki sofnað dúr fyrir
kvölum.
Lækninum virtist útlitið harla óglæsilegt, en kvaðst
álíta, að ég mundi geta öðlazt fullan og varanlegan bata,
en ég yrði að vera þolinmóð, því að þolinmæðin væri
nauðsynlegt skilyrði til bata.
Ég var ekki mjög trúuð á, að mér gæti batnað til fulls,
og' taldi það ganga kraftaverki næst, ef svo gæti orðið.
Iívaðst ég mundu verða hæstánægð, ef liægt væri að bæta
liðan mína eitthvað. Þetta var um liaustið 1942.
Heit böð, föstur og jurtafæða. Næsta dag klæddist ég
og fór til Jónasar læknis, sem þá var á Grettisgötu 81.
Þar var ég drifin í heitt bað og vafin í teppi á eftir. Leið
mér betur þegar eftir fyrsta baðið, og kom yfir mig
meiri værð en ég hafði átt að venjast að undanförnu.
Auk þess lagði læknirinn mér lifsreglurnar. Ég átti að
fasta einn dag' í viku hverri og nærast þess á milli á ósoð-
inni jurtafæðu (káli, gulrótum, lauk og öðru grænmeti),
kartöflum með liýði, krúska og mjólk. Fyrsta kastið fór
ég í bað til Jónasar á hverjum degi, síðan annan livern
dag og þá þriðja livern dag.
Um hríð bólaði ekki á neinum bata á ekseminu, þótt
líðanin yrði skárri, eins og áður er að vikið. En svo fór
bólgan að lijaðna og sárin að þorrna upp og gróa, þótt
enn þá væru upphlaup og bólgur hingað og þangað um
líkamann annað kastið.
Lokasennan við sjúkdóminn. Svo var það eitt kvöld í
febrúarmánuði 1943, að ég' fann til óþægilegs kláða á baki
og brjósti. Er ég aðgætti, hverju þetta sætti, kom í ljós,
að ég var öll þakin útbrotum á nýjan leik á baki og